Het verhaal van de reis van Aston en Preston.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het begon allemaal op vrijdagochtend 1 oktober om 8u toen ik van Eva een mail ontving dat het geplande transport weer niet door zou gaan. Ik las deze mail voor aan mijn vriend Timo en zijn reactie was gelijk “zullen wij ze gaan dan gaan halen?” Ik wreef de slaap nog eens uit mijn ogen en keek hem aan of hij het meende, en ja dat deed hij… Zo gezegd zo gedaan… Ik heb Eva gelijk gebeld en aangegeven wat we konden doen en wanneer. En zo begon het grote regelen; de paarden moesten immers zo snel mogelijk naar Nederland ivm de verschillen in temperatuur tussen Nederland en Spanje.

We hebben vrij gevraagd van ons werk en opvang voor onze dieren geregeld. Eva is druk op zoek gegaan naar een overnachtingsmogelijkheid voor op de terugweg en zo kwam op zondagavond het groene licht…Woensdag 6 oktober vertrekken we naar Spanje! Dinsdagavond de trailer alvast aangekoppeld en de spullen in de auto geladen… Kleding, lunch en slaapzakken voor ons en appels en verbandmiddelen voor de paarden (je weet tenslotte maar nooit...)

Woensdagochtend ging de wekker om 4.30u; oef dat was wel erg vroeg… Om 5.15u zaten we in de auto en gingen we onderweg. Eerst naar Maastricht en vandaar via de route du Soleil naar Narbonne in Zuid Frankrijk. Een slordige 1000km. Onderweg hadden we prachtig weer, onze zonnebrillen moesten nog even gauw overuren maken. In Narbonne aangekomen hebben we ingecheckt bij het B&B hotel aan de snelweg, de trailer afgekoppeld en zijn we vervolgens naar het centrum van Narbonne gereden om wat te gaan eten. Al rijdend naar het centrum zagen we de toren van de kathedraal boven de stad uitsteken en besloten we daar maar eerst eens te gaan kijken. En dat was zeker de moeite waard! Heerlijk gegeten bij een Italiaanse bar en toen merkten we dat de dag best vermoeiend geweest was… Gauw naar het hotel en lekker slapen.

Donderdag weer vroeg op pad en na een prachtige zonsopgang passeerden we al gauw de Spaanse grens
Joepie, we zijn er bijna!

Of toch niet helemaal… we moesten nog zo’n 800km naar Eva. Maar ook vandaag was het weer heerlijk en verruilde ik mijn lange broek voor een korte. Rond 16u kwamen we bij Eva aan en werden we heel hartelijk ontvangen. We vergaten zowaar dat we bijna 2000km gereden hadden. Dank je voor je enorme gastvrijheid Eva! Gelijk dus kennismaken met de paarden en honden; wat een schatjes allemaal! En daarna verse vijgen eten van de boom J gevolgd door een heerlijke maaltijd bereid door Eva. 
 

hondenwelkomstcomite



De volgende dag zijn we, afgezien van een onvoorzien dierenartsbezoek voor de hondjes, bij Eva gebleven. We hebben wat gewandeld en de auto klaargemaakt voor de volgende dag, maar vooral veel geknuffeld met de paarden en honden.


vriendjes maken met appeltjes J

’s Avonds had de mede-eigenaar een heerlijke “Arroz” gemaakt, niet alleen goed voor ’s avonds maar ook heerlijk als lunch onderweg! Wederom heerlijk geslapen en klaar voor de lange rit terug naar Nederland. Best wel spannend eigenlijk met twee paarden die je nog maar 1 dag kent. Gelukkig waren ze erg braaf en konden we gauw op pad; ook vandaag stond er namelijk weer zo’n 1000km op het program.

Na een uur zijn we gestopt om te kijken of alles goed met ze ging en hebben we ze gelijk een appeltje en wat water gegeven. Aston was druk bezig met naar buiten kijken en Preston stond gewoon relaxed te staan. 

Oke, prima dus, en we zijn weer op pad gegaan. Gedurende de dag zijn we steeds na zo’n 2 a 3 uur rijden even gestopt om Aston en Preston water, wortels, hooi en appels te geven en om zelf even de benen te strekken. En zo kwamen we om 21u aan op ons overnachtingsadres. Voor de paarden stond er een grote loopstal met stro klaar, heel lief allemaal maar niet verstandig. De staleigenaar was dan ook niet blij toen wij hem dat vertelden en het stro uit de stal gingen halen. Daarna de paarden uitgeladen en eten gegeven. En ook wij konden onderweg naar onze slaapplek. Die bleek te zijn in het “buitenhuis” (lees deels verbouwde schaapsstal) van Heidi. Heidi had heerlijk voor ons gekookt, even balen dat we niet konden douchen oid (er was namelijk geen stromend water of sanitair) en daarna een poging gedaan om te slapen bovenop het vierpersoons stapelbed.

Om 5.30u ging de wekker weer, maar die hadden we deze keer niet nodig. We hadden helaas geen oog dicht gedaan, ondanks de goede zorgen van Heidi die zelfs verse Vervein thee met honing voor ons is gaan zetten. Gelukkig hadden Aston en Preston wel heerlijk geslapen en had Aston stiekum zelfs nog nog wat merries verleidt. De heren liepen weer erg netjes de trailer op al twijfelde Aston wel even of hij de mooie merries wel kon verlaten. Wederom een prima reisdag met diverse stops voor de paarden en onszelf. Maar de korte nachtrust en vele kilometers begonnen wel hun tol te eisen en in plaats van door te rijden naar Ylvie in Lunteren besloten we Aston en Preston net over de grens bij Tilburg te stallen. Daar kunnen ze deze week blijven staan en komend weekend maken we reis compleet door ze naar Ylvie te brengen.

Al met al een lange reis, maar zeer de moeite waard! En nu maar duimen dat er gauw adoptieouders gevonden worden voor deze lieve spaanse mannen!