|
Ik heb mijn leven geriskeerd vandaag... en dat voor een
hond...vind ik prima....vinden anderen maar stom.
Ach zo zij het...ik weet al langer dat ik niet echt in deze
wereld thuishoor ...
Toen ik vanochtend naar de kiné (voor mijn knie) reed zag ik
in mijn achteruitkijkspiegel een staart.... Een staart ?????? wat doet die in
het midden van een drukke nationale weg ???
Direct maakte ik rechtsomkeer en beging nog enkele andere
overtredingen (zonder gevaar voor anderen natl.)...
Even voor de hond (+- 50 m) stopte ik mijn auto bijna dwars
over de weg. Achter me stopte een vuilniswagen om me te beschermen.
Ook het tegenoverliggend verkeer stopte.
In het midden van de weg bukte ik me en nodigde de hond uit
om naar me toe te komen. Hij kwam op me af, vertrouwde me en ik greep hem bij
de halsband zodat ik hem kon beschermen.
De scheper wilde echter niet in mijn auto gaan, dus zocht ik
mijn sleutels en kon uiteindelijk de koffers openen...maar ook daar wilde hij
niet in gaan.
Ondertussen kwam het verkeer mij mij stilaan terug in gang.
Aan mijn zijde bleef de vuilniswagen nog staan.
Ik duwde de hond mijn auto in, maar hij kende het niet en
had angst...ik had geen keuze...oftewel ging hij erin...oftewel ging hij
sterven, voor mij geen keuze dus. Ik hief zijn poten op en duwde hem in de
auto.Eens meneer be bestuurderszetel raakte bewoog hij ook niet meer.
Ik duwde mij ernaast en trachte de deur te sluiten zodat ik
weg vrij kon maken...
Dit bleek moeilijker als verwacht.
Het zal jullie dan ook niet verbazen dat ik hiervan GEEN
foto's heb 
Half gedraaid in de bestuurderszetel trachtte ik de auto te
besturen om hem zo snel mogelijk van de weg af te krijgen. Even via een zandweg
binnendoor gegaan en rechtstreeks naar mijn buur Tony gegaan... 
Tony PLEASE
can he stay 2 hours with you while I go to the Police and find his owner or
give him to Cereco ?
Gelukkig zei Tony ja en bracht ik de hond bij hem binnen.
Snel reed ik teug door op weg naar de rehab voor mijn knie
en terwijl ik op de tafel lag belde ik de Politie.
Toevallig bleek dat ze al een telefoontje hadden gehad van
een man wiens Duitse herder de dag voordien gaan lopen was.
Na doorgeving van mijn nummer maakte ik met de man afspraak
om terug te rijden naar de rescuehond....
Maar dikke pech...zijn DH was een teef, geen reu 
Dus terug gebeld naar de Politie en met Cereco en de hele
buurt beginnen afrijden en iedereen aanspreken en vragen wie in de buurt een DH
had...jammer genoeg kon niemand me helpen en vond ik het baasje niet
Cereco kwam echter niet voor 17 h de hond ophalen (het was ondertussen al bijna 1
uur en hun lunchpauze was duidelijk belangrijker )
Ik nam foto's van de hond en mailde ze door. Ook belde met
mijn DAkantoor en mocht met de DH langskomen om te checken of hij een chip had.
Samen met Tony en diens Camperwagen naar Mutchamiel.
Ja hoor, hij had een chip maar was geen client van mijn DA
en bijgevolg konden zij me niet verder helpen.
Terug thuis belde ik met Marilène en zij verwees me door
naar Laura van Asoka Castalla.
Dankzij haar tussenkomst (en nog enkele andere  die we
beter niet vermelden) wist ik 25 minuten later van wie deze hond was.
Dus ik belde de Politie en Cereco (die de tel niet afnam (ze
worden betaald door de gemeente per opgehaalde hond  ) en begon de eigenaar
te bellen...die ook niet afnam.
Dus belde ik opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en
opnieuw tot ie uiteindelijk wel afnam...
Ik zijn hond hebben ???? kan niet...en toch
Maar in plaats van alles te laten staan en af te komen zei
hij dat hij aan het werk was en pas na 18 u zou kunnen komen.
Tony begreep er niets van...ik probeerde de man nog te
verdedigen door te stellen dat men nu geen risico kan nemen om zijn job te
verliezen in Spanje....
Enfin lang verhaal kort gemaakt... rond 18 u was hij er
dan...opdat de hond plat op de grond gaat liggen bij het horen van diens stem.
Ik meldde hem duidelijk dat ik met hem meeging om te zien
waar de hond woonde...en dat deed ik ook..;en daar hoorde ik het hele verhaal:
Hij woonde met zijn gezin in een woning in Bonalba waar
dieren niet welkom waren.Chico de DH, verbleef op een verlaten terrein met wat
bouwmaterialen op, helemaal alleen en 2-3x per week kwam hij langs om de hond
eten en water te geven...typisch Spaans dus hoewel hij geen Spanjaard is...
rest
volgt....ooit
 
 
 
 
|
Kennismaking met Pepper 
Eerste dutje 
dan maar terug slapen 
en dekentjes voor de kleine meid 
:
Dank je !
Ik heb geluk 
En wat bracht je voor mij mee ? Ow een mensenvriendje ? 
Met iets lekkers in haar zakken ? 
