Ik heb mijn leven geriskeerd vandaag... en dat voor een hond...vind ik prima....vinden anderen maar stom.

Ach zo zij het...ik weet al langer dat ik niet echt in deze wereld thuishoor ...

Toen ik vanochtend naar de kiné (voor mijn knie) reed zag ik in mijn achteruitkijkspiegel een staart.... Een staart ?????? wat doet die in het midden van een drukke nationale weg ???

Direct maakte ik rechtsomkeer en beging nog enkele andere overtredingen (zonder gevaar voor anderen natl.)...

Even voor de hond (+- 50 m) stopte ik mijn auto bijna dwars over de weg. Achter me stopte een vuilniswagen om me te beschermen.

Ook het tegenoverliggend verkeer stopte.

In het midden van de weg bukte ik me en nodigde de hond uit om naar me toe te komen. Hij kwam op me af, vertrouwde me en ik greep hem bij de halsband zodat ik hem kon beschermen.

De scheper wilde echter niet in mijn auto gaan, dus zocht ik mijn sleutels en kon uiteindelijk de koffers openen...maar ook daar wilde hij niet in gaan.

Ondertussen kwam het verkeer mij mij stilaan terug in gang. Aan mijn zijde bleef de vuilniswagen nog staan.

Ik duwde de hond mijn auto in, maar hij kende het niet en had angst...ik had geen keuze...oftewel ging hij erin...oftewel ging hij sterven, voor mij geen keuze dus. Ik hief zijn poten op en duwde hem in de auto.Eens meneer be bestuurderszetel raakte bewoog hij ook niet meer.

Ik duwde mij ernaast en trachte de deur te sluiten zodat ik weg vrij kon maken...

Dit bleek moeilijker als verwacht.

Het zal jullie dan ook niet verbazen dat ik hiervan GEEN foto's heb

Half gedraaid in de bestuurderszetel trachtte ik de auto te besturen om hem zo snel mogelijk van de weg af te krijgen. Even via een zandweg binnendoor gegaan en rechtstreeks naar mijn buur Tony gegaan...

Tony PLEASE can he stay 2 hours with you while I go to the Police and find his owner or give him to Cereco ?

Gelukkig zei Tony ja en bracht ik de hond bij hem binnen.

Snel reed ik teug door op weg naar de rehab voor mijn knie en terwijl ik op de tafel lag belde ik de Politie.

Toevallig bleek dat ze al een telefoontje hadden gehad van een man wiens Duitse herder de dag voordien gaan lopen was.

Na doorgeving van mijn nummer maakte ik met de man afspraak om terug te rijden naar de rescuehond....

Maar dikke pech...zijn DH was een teef, geen reu

Dus terug gebeld naar de Politie en met Cereco en de hele buurt beginnen afrijden en iedereen aanspreken en vragen wie in de buurt een DH had...jammer genoeg kon niemand me helpen en vond ik het baasje niet

Cereco kwam echter niet voor 17 h de hond ophalen (het was ondertussen al bijna 1 uur en hun lunchpauze was duidelijk belangrijker )

Ik nam foto's van de hond en mailde ze door. Ook belde met mijn DAkantoor en mocht met de DH langskomen om te checken of hij een chip had.

Samen met Tony en diens Camperwagen naar Mutchamiel.

Ja hoor, hij had een chip maar was geen client van mijn DA en bijgevolg konden zij me niet verder helpen.

Terug thuis belde ik met Marilène en zij verwees me door naar Laura van Asoka Castalla.

Dankzij haar tussenkomst (en nog enkele andere die we beter niet vermelden) wist ik 25 minuten later van wie deze hond was.

Dus ik belde de Politie en Cereco (die de tel niet afnam (ze worden betaald door de gemeente per opgehaalde hond ) en begon de eigenaar te bellen...die ook niet afnam.

Dus belde ik opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw tot ie uiteindelijk wel afnam...

Ik zijn hond hebben ???? kan niet...en toch

Maar in plaats van alles te laten staan en af te komen zei hij dat hij aan het werk was en pas na 18 u zou kunnen komen.

Tony begreep er niets van...ik probeerde de man nog te verdedigen door te stellen dat men nu geen risico kan nemen om zijn job te verliezen in Spanje....

Enfin lang verhaal kort gemaakt... rond 18 u was hij er dan...opdat de hond plat op de grond gaat liggen bij het horen van diens stem.

Ik meldde hem duidelijk dat ik met hem meeging om te zien waar de hond woonde...en dat deed ik ook..;en daar hoorde ik het hele verhaal:

Hij woonde met zijn gezin in een woning in Bonalba waar dieren niet welkom waren.Chico de DH, verbleef op een verlaten terrein met wat bouwmaterialen op, helemaal alleen en 2-3x per week kwam hij langs om de hond eten en water te geven...typisch Spaans dus hoewel hij geen Spanjaard is...

rest volgt....ooit