Op 4 was 2014 het precies 100 jaar geleden dat België betrokken raakte in de eerste wereldoorlog. Een wrede ontwikkeling die niet alleen een enorme materiële maar ook een onnoemelijke menselijk schade met zich meebracht. In oktober 1914 eindigde de bewegingsoorlog en namen de legers hun stellingen in langs het front dat liep van de Belgische kust tot in Turkije.
Sint-Amandsberg lag dan wel niet in het strijdgebied, maar het lag wel in het zogenaamde Etappengebiet met alle gevolgen van dien. Het Etappengebiet omvatte de volledige provincie West-Vlaanderen, het grootste deel van Oost-Vlaanderen, het westelijk deel van Henegouwen en het uiterste zuiden van Luxemburg. Het gebied stond onder het commando van het 4de Duitse Leger en kende een nog harder bezettingsregime dan de rest van het land. Inwoners van Sint-Amandsberg werden dan ook constant om de oren geslagen met nieuwe verordeningen.
De gemeenteraad richtte op 4 augustus het Gemeentelijke Comiteit voor Hulp en Voeding op dat soepbedelingen organiseerde die moeilijk verliepen omdat ze doorgingen in "katholieke" gebouwen (o.a. het begijnhof) wat andersdenkenden (vooral socialisten) afschrikte. Het Comiteit verleende steun aan gezinnen van werklozen en aan de gezinnen van zij die onder wapens waren geroepen. Daarvoor was uiteraard veel geld nodig; geld dat er niet was. De Amerikaanse Commission for Relief in Belgium sprong bij. De gemeenteraad probeerde ondertussen de kalmte te bewaren, onder andere door het doen respecteren van het sluitingsuur van de herbergen waar trouwens alleen nog bier en wijn mocht geschonken worden. Men vreesde voor agressie als er sterke drank geschonken zou worden.
Op 15 oktober 1914 was het volledig Belgisch grondgebied bezet, met uitzondering van het hoekje achter het front. Vanaf november 1914 volgden de inkwartieringen bij de bevolking (de schoonste huizen eerst), gevolgd door opeisingen van personen en goederen allerhande, gaande van voeding tot benzine. Bijkomende belastingen werd geheven, maar die op bier en steenkool werden in maart 1915 al weer afgeschaft. In maart 1915 werd gestart met de melkbedeling voor kinderen. Voedsel was tijdens de 1ste wereldoorlog een dusdanig groot probleem dat het net als in de 2de wereldoorlog werd gerantsoeneerd. Men mag niet vergeten dat België voor de oorlog al voor 80% van invoer afhankelijk was wat voedsel betrof. Door de Britse blokkade voor de Belgische kust werd er helemaal niets meer aangevoerd.
Werd Sint-Amandsberg het slachtoffer van krijgsgeweld? Ja. Op een gegeven ogenblik haalt Reginald Warneford, jawel die van de straat bij de Dampoort, zeppelin Lz37 uit de lucht, met als commandant Oberleutnant Van der Haeghen. De Lz37 stort neer en brokstukken slaan in op het begijnhof, maar hoofdzakelijk op de gebouwen van het Visitatieklooster, bij de kerk. Balans: 26 Duitse bemanningsleden sneuvelen, maar ook 1 zuster, 1 oudere man en een meisje van 9 jaar laten het leven. Verder raken ook nog twee zusters gewond.
Beweerd wordt dat op het Westveld een Duits vliegplein was. Bij navraag bleek dit verhaal gekend te zijn, maar het kon niet bevestigd worden. In het Documentatiecentrum voor Streekgeschiedenis Dr. M. Gysseling (Groot Begijnhof) bevinden zich vier replica's van foto's met rugschrift: Keizer Wilhelm schouwt zijn troepen op het Schuurgoed. De foto's zouden gemaakt zijn vier dagen voor de wapenstilstand op 11 november 1918 en twee dagen voor het aftreden van de keizer op 9 november 1918. Aan de juistheid van het rugschrift mag dan ook ernstig getwijfeld worden. Op het Westveld was wel een eenheid afweergeschut gestationeerd die er moest voor zorgen dat de aanvallen van de geallieerde "luchtmacht" op de Gentse haven en op het vliegplein van Sint-Denijs-Westrem werden afgeslagen. Zij vuurden met munitie van het grotere kaliber. De vuurmond zelf stond niet vast op of in de grond maar op voertuigen. Hiermee is dan ook aangetoond dat het betonblok in het Westveldpark hier niets mee te maken heeft zoals wel eens wordt beweerd.
Zoals gezegd wordt op 11 november 1918 de wapenstilstand afgekondigd. De oorlog was ten einde, de krijgsverrichtingen waren afgelopen en de keizer verbannen (hij zal overlijden in Doorn (Nl.) waar hij asiel had gekregen). De wederopbouw kon beginnen; een werk van zeer lange adem. België had gehoopt een fikse vergoeding te kunnen opstrijken voor het geleden menselijk en materiële leed, maar in Versailles draaide het anders uit en België kreeg veel minder dan het had verwacht. Financiering van de wederopbouw werd moeilijk en dan spreken we nog niet van de naoorlogse eisen van onze oud-strijders.  Hoe Sint-Amandsberg hier mee omsprong vraagt opzoekingswerk.
Feit is wel dat in de onmiddellijke omgeving van het Campo Santo noodwoningen werden opgericht.