Wel, beste lezers, na een dikke maand heb ik al stevig gefaald. Ongelooflijk maar waar. In plaats van af te vallen ben ik nog stevig bijgekomen en enkele weken terug heb ik dan ook beslist dat het genoeg geweest is. Ik heb besloten een gastric bypass te laten uitvoeren. Binnen 9 dagen is het zover, op 11 februari 2011 ga ik onder het mes. Ik ga alvast proberen wat 'voor'-foto's te publiceren, hopelijk zal er een groot verschil te zien zijn op de 'na'-foto's.
Heeeeeel erg lang geleden dat ik hier nog iets postte en helaas is daar een reden voor. U weet nog wel, beste lezer, hoe ik 30 kg kwijtgeraakte? Wel ik heb ze terug gevonden! Helaas ben ik daar niet zo blij mee, diepbedroefd zelfs. Ongelooflijk hoe ik het harde werk helemaal naar de kl** heb geholpen. Maar goed we beginnen terug van voor af aan. Vanaf 2 januari heb ik een doel, -25 kg tegen 1 juli 2011. Hopelijk kan ik nog es herhalen wat ik 2 jaar geleden al es deed.
Vrijdag was het dan zover. Om 7u30 zat ik aan te schuiven aan de inschrijfbalie van het Heilig Hartziekenhuis in Lier. Om 8u30 was ik al geïnstalleerd op mijn kamer. Om de stress weg te werken las ik een boek maar lang hoefde ik dat niet te doen want om 9u kwam er al een verpleegster om me klaar te maken en nog tal van vragen te stellen. Het werd dan toch nog wachten tot 10u30 vooraleer ze met mij richting OK reden. Daar sloeg de grote twijfel pas echt toe. Terugkrabbelen zou ik niet meer doen maar doodsbang zijn, ja dat wel. Was het dit wel allemaal waard? Wil ik nu per se een platte buik? Ga ik ook echt een platte buik hebben? Veel tijd werd er niet meer verspilt, nog voor 11u lag ik op de ijskoude operatietafel en bijna onmiddellijk werd ik in slaap gebracht. Even later, zo leek het toch, werd ik terug wakker op de verkoeverkamer. Alles deed pijn en wakker worden bleek moeilijker dan de vorige keer. Rond 14u30 werd ik terug in mijn kamer gereden maar echt wakker worden zou pas voor de volgende dag zijn. Op zaterdag werd er al 1 'redonneke' verwijderd, dat aan mijn nieuwe navel. Hoewel alles nog gevoelloos was, deed de gedachte alleen al me duizelen. De gedachte dat er een buisje uit mijn buik getrokken werd maakte me zo misselijk als wat maar ik hield me sterk. Rond 16u op zaterdag mocht ook het infuus weg en meteen liet ik ook de blaassonde verwijderen. Dan was ik wel verlost van nog een buisje maar nu moest ik wel uit bed om te gaan plassen natuurlijk. Dat deed ik dan ook voor de eerste keer rond 18u. Ik voelde me net 80 jaar. Rechtstaan was er niet bij want alles, werkelijk alles leek te trekken en tegen te werken. Pompaf van 3 meter te stappen viel ik even later terug op mijn ziekbed. Dat procédé herhaalde zich nog 2 keer en telkens ging eht beter en beter. Op zondag waagde ik het om zelf mijn haar te wassen (twas nodig). Omdat het allemaal goed meeviel mocht ik zondagmiddag, vandaag dus naar huis. De foto's volgen later...
Sinds woensdag zit de GWP naar Engeland erop. Tijd dus om er nu echt voor te gaan. Omdat Bodystyling en Modifast niet echt het gewenste resultaat meebracht ben ik gisteren teruggegaan naar Greet, de kinesiste die me eerder al begeleidde bij mijn proteïnedieet. Het is niet mijn bedoeling om het opnieuw een half jaar vol te houden. Ik wil gewoon zoveel mogelijk kwijt voor de operatie op 10 juli. Ik ben alvast goed begonnen vanmorgend!!
Ik ben dus een beetje het noorden kwijt. Dieetgewijs lukt het niet zo goed meer al geef ik de moed niet op hoor. Maar het is vooral het vooruitzicht naar de GWP (buitenlandse, meerdaagse reis) op school. Ik vertrek maandag en ben woensdag al terug maar dat lijkt me zo onoverkomelijk lang. Ik barst bijna in tranen uit als ik er nog maar aan denk dat ik mijn lieve man en mijn twee lieve schatjes van kinderen twee dagen niet zal zien. Ik voel me dan ook ontzettend onnozel dat ik me als 31 jarige vrouw zo aanstel maar ik kan er niets aan doen. Ik ben nu eenmaal zo. Ik hoop echt dat het heel snel volgende woensdag is, dan ben ik terug thuis ...
Ik ben nog steeds niet aan mijn verhoopte en gedroomde 60 kg. Momenteel weeg ik terug 68 kg. Maar ik heb een afspraak met de plastisch chirurg op 10 juli voor een buikwandcorrectie. Tegen die datum wil ik absoluut 60 kg wegen. Daarvoor zal ik mijn uiterste best moeten doen want het is heel moeilijk om me niet te laten gaan. Vooral als ik moe ben kan ik me echt vreselijk op de koelkast storten.
Voor mij was na de 2e zwangerschap de maat vol. Na de confrontatie met de foto's van het doopfeest van onze dochter kwam de klik. Ik moest en zou afvallen.
Helaas, mijn plannetje mislukte. Ik kreeg opnieuw diabetes en kwam in een razendsnel tempo tientalle kilo's bij. Toen ik het ziekenhuis inging voor de geboorte van onze dochter woog ik 110 kg.
Omdat ik tijdens mijn eerste zwangerschap diabetes ontwikkeld had, wilde ik serieus afvallen voor ik nog es zwanger zou worden. Ik hoopte om dan geen diabetes te krijgen. Het lukte me om een kleine 15 kg kwijt te spelen. Ik ging van 90 kg naar 75.
Deze blog is er om mijn jarenlange strijd tegen de kilo's te volgen en hopelijk tot een einde te zien komen.
Ik ben altijd een meisje geweest met overgewicht. Buiten wat geplaag binnen de familie heb ik nooit echt veel last gehad hiervan. Maar kledinggewijs was het toch altijd wel een beetje vervelend. Shoppen was niet leuk tenzij voor accessoires. Ik hoefde al zeker niet naar het Wijnegemse Shopping Center te gaan want daar kwam ik steevast teleurgesteld van thuis. Om een beter idee te krijgen van hoe ver ik nu sta heb ik enkele foto's toegevoegd.
