Ik ben dus een beetje het noorden kwijt. Dieetgewijs lukt het niet zo goed meer al geef ik de moed niet op hoor. Maar het is vooral het vooruitzicht naar de GWP (buitenlandse, meerdaagse reis) op school. Ik vertrek maandag en ben woensdag al terug maar dat lijkt me zo onoverkomelijk lang. Ik barst bijna in tranen uit als ik er nog maar aan denk dat ik mijn lieve man en mijn twee lieve schatjes van kinderen twee dagen niet zal zien. Ik voel me dan ook ontzettend onnozel dat ik me als 31 jarige vrouw zo aanstel maar ik kan er niets aan doen. Ik ben nu eenmaal zo. Ik hoop echt dat het heel snel volgende woensdag is, dan ben ik terug thuis ...
