08-03-2011, 21:02 geschreven door Wendy  

Lieve vrienden en familie

Ziezo, eindelijk wat tijd voor wat meer nieuws aan het thuisfront. Deze week (week 2) hebben we drie nachten gewerkt. Deze duren hier, met wat geluk ‘maar’ 15 uur. Onze eerste nacht was niet al te druk maar we hebben toch elk twee bevallingen kunnen doen. Selien’s eerste bevalling die dag ging goed en heeft voor het eerst gehecht, een echte ervaring! Haar tweede bevalling ging ook vlot maar dat was nu niet echt moeilijk, het kindje woog amper 1,100 kg, een prematuurtje van 28 weken. Terwijl Selien zich verder bezig hield met de mama haar zorgen, ben ik samen met een vroedvrouw uit het ziekenhuis het kindje beginnen reanimeren. Gelukkig was er geen hartmassage nodig. De baby was stabiel, met de mama ook alles in orde. Net voor Selien’s tweede bevalling beviel ook mijn parturiënte. Ze was zo blij met de steun die ik haar gaf tijdens haar arbeid en met de bevalling die zo goed was verlopen, dat ze  mijn naam wou geven aan haar wankazi (meisje). Ik kreeg er rode wangen van…ik heb een kerngezond afrikaans Wendytje op de wereld gezet, woehoew! Mijn tweede bevalling verliep ook vlot en deze was tevens de laatste van de nacht.

De volgende 2 nachten zijn echt vreselijk druk geweest!! Echt niet normaal!
’t Is ni waar zeh ;) Er zijn twee bevallingen geweest in onze laatste nachten (elk één). Onze laatste nacht was immers niet zo heel fijn. Selien en ik hebben het prematuurtje weer moeten reanimeren. Ik ben beginnen ventileren om de ademhaling van het kindje na te bootsen, ondertussen vroeg ik aan Selien de tijd en hartslag verschillende malen na te kijken. Als de hartslag begon te verzwakken tot bijna wegviel heb ik Selien de ballon doorgegeven om verder te ventileren, ik ben begonnen met hartcompressies. Drie compressies/1 inflatie dertig seconden lang en terug herevalueren en herpositioneren. Als zijn hartslag terug steeg zijn we blijven ventileren voor ongeveer 30 minuten. Het is een echt vechtertje! Gedurende die nacht hebben er verschillende reanimatiepogingen plaatsgevonden, allemaal goed afgelopen. Het geeft je toch kippenvel en je krijgt er tranen van in je ogen bij de gedachte dat het kindje hier bijna geen kans heeft op overleven, terwijl in België …! We hopen het beste voor het kindje en de familie.

Vandaag (vrijdag 04/03/’11) hebben we een uitstap gepland met onze buren (twee Hollandse geneeskunde studenten) naar Liwonde national park. Daar zullen we dan blijven tot zondag. We hopen veel dieren te zien, en de eerlijke natuur te ontdekken! Wandelingen, game drives en een boottocht staan op de planning.

Maandag komt iemand ons water aanvullen dan kunnen we wat werken voor school en van’t zonneke genieten  op ons koerke J. In de namiddag moeten we weer naar Blantyre voor onze wekelijkse inkopen in de ‘shoprite’ vervolgens gepakt en gezakt in een veel te vol mimibuske naar Limbe voor verse groenten en fruit. Met nog meer gevulde pakken en zakken met nog meer mensen in 1 buske terug naar huis! Woensdag begint onze werkweek terug in dag shift.

Meer info over de uitstap zal waarschijnlijk nog volgen.

Zonnige en heel heel heeeeel warme groeten daar in ket koude Belgenlandje!

Xx Wendy

04-03-2011, 12:36 geschreven door Wendy  

Hey lieve vrienden en familie!

Ik ben hier nu al een week in het mooie Afrika… en heb al zoveel indrukken opgedaan, ongelooflijk!
Selien en ik hebben elk al 2 afrikaantjes ter wereld gebracht. Selien heeft altijd de trage bevallingen en ik de snelle ;). Op twee dagen hebben we arbeiden en bevallingen opgevolgd van HIV ptn, pré-eclampsie, stuitbevallingen, postpartum bloedingen, verschillende keizersnedes bijgewoond, Selien heeft de verntillatie bij een reanimatie op zich genomen (jammer genoeg heeft het jonge leventje het niet gehaald) en ik heb al kunnen plaatselijk verdoven en hechten van een scheurtje.

De meeste vrouwen geven hier ook geen kik tijdens hun arbeid, indrukwekkend! Anderen tellen dan weer voor 3 ;).
De sfeer op de “delivery ward” is echt fijn. Er wordt veel gelachen en ze vertrouwen onze handelingen. De infrastructuur is daarintegen heel wat minder fijn. Blauwe plekken dat wij al hebben van tegen die bedden en kasten e.d. te lopen, t’is geen zicht !

Dit weekend hebben we vrij t.e.m. dinsdag avond. Om 17.00h start dan onze nacht shift tot ten minste 8.00h ’s ochtends, met wat geluk, idem woensdag en donderdag nacht.

Nu we vrij zijn profiteren we wat van het goede weer, de was te doen ( op zen Afrikaans natuurlijk J), inkopen gaan doen in’t stad.

Later meer … en check zeker Selien haar blog ;)

Zonnige groetjes!

X Wendy

28-02-2011, 10:42 geschreven door Wendy  

Bon een beetje over mijn leven hier…
gisteren hebben we voornamelijk geobserveerd en twee bevallingen bijgewoond. Ze wijken hier echt niet van de zijde van de vrouw, om het half uur doen ze vanalle controles zoals, BD, foetale harttonen, temperatuur, contracties over 10 min. Enzovoort. Dus eigenlijk wordt de vrouw nooit met rust gelaten, wel spijtig dat ze zo nooit efkes kan rusten en haar ogen sluiten.

De dag start hier altijd om 7.30h met een ochtendmis van ongeveer 15 min. Vervolgens wordt er algemeen gebrieft aan de personeelsleden over alle care units van het hele ziekenhuis! Echt zot! Als er dan nog een presentatie volgt gelijk gistere en vandaag (woensdag) begint onze werkdag pas rond 9.00h. Als we op dienst aankomen krijgen we nog eens een uitgebreidere briefing van de nachtploeg.

Vandaag was er een vrouw in arbeid, Selien en ik hebben al heel wat meer mogen doen. Het ding is hier gewoon DOEN, als we vragen stellen over hoe zij het doen, moeten we het ook effectief zo doen. Maar, als je dan gewoon doet zoals wij het bij ons geleerd hebben zeggen ze er ook niets op als dat dan verschilt met hun methode :S wel vreemd. J

Om 12.O0h is het middagpauze, wat afwassen, eten en wat dingen in orde brengen. Als er dan nog wat tijd over hebben liggen, zitten of staan we nog even in de zon ;) !

Na onze middagpauze staan we weer paraat in de “ delivery ward” . De vrouw in arbeid was gelukkig nog niet bevallen J want Selien zou de bevalling doen. Zij heeft ook een vaginaal onderzoek gedaan en zou dan verder de evolutie van de vrouw opvolgen tot na de bevalling. Heel tof is dat ze soms ook onze mening vragen over welk plan er zou moeten uitgevoerd worden. Vb: de vrouw was in 4h tijd 2 cm vooruit gegaan ( nl 1cm/h) maar omdat het een eerste kindje was, gaven we ze wat het voordeel van de twijfel. We wachtten af. De vroedvrouw stelde voor om na 3h terug te onderzoeken maar ik zag het van een ander perspectief. Stel dat ze helemaal niet vooruit meer zou gaan in de cm’s dan waren we al 2h over de actie lijn ( dat is een standaard lijn waar er moet ingegerepen worden) dat vond ik te lang en stelde voor om na 1h terug te onderzoeken. We hebben onderhandeld en het is 2h geworden. En  jammer genoeg is er gebeurd wat ik dacht. Ze is blijven hangen op dat aantal cm’s, we zaten over de actie lijn maar alles ging nog goed met de baby, mama was ongerust en had veel pijn. De dokter is vervolgens langsgekomen en heeft weer onze mening gevraagd over wat de reden was van de niet vorderende ontsluiting en wat we zouden moeten doen. Weer zaten we er pal op ;) Goed eh?!

Het is uiteindelijk een keizersnede geworden ( wat hier trouwens verticaal gebeurd, tussen navel en schaamstreek). Spijtig voor Selientrien, haar eerste bevalling in Malawi is voor haar neus ontsnapt. Een moeilijke verlossing. De baby is helemaal in orde en de mama hebben we zorgvuldig opgevolgd, alles in orde.

Voor de rest, wat eten we? :D Restjes van dagen geleden. ’s Ochtends eten we brood ( droog, we hebben het thans vers ingevrozen), we hebben dus wel degelijk elektriciteit, frigo met eronder een vriezer. Brood met boter en confituur en een banaan. ’s Middags eten we weer (droog) brood met stukjes tomaat met zout ( peper hebben we nog niet maar we hebben wel brown vinegar ;)) eventueel nog een banaan. ’s Avonds dus de restjes d.w.z. overleven op rijst, tomaat, ei … en als dessert een stukje fruit ( ananas, banaan, mango). We kopen ons water in 5L flessen, de plaatselijke bevolking vraagt zich wel af waarom we dit niet uit de “waterput” halen :D! Om af te wisselen persen we wat limoenen uit ( alle tot nu toe Selien) mengen met rietsuiker en aanlengen met water. Mnjam mjam…

Naast onze dagavonturen hebben we er ongewild ook ’s nachts :s :D! Zoals je al weet of niet hebben wij een bewaker aan ons huis, hij achtte het nodig de hele nacht rond ons huis te vegen, boogjes vegen in het zand...

Zo, weer een beetje nieuws, binnen enkele dagen wat meer nieuws op één van onze blogs.

23-02-2011, 00:00 geschreven door Wendy  

21-02-2011, 19:54 geschreven door Wendy  

18-02-2011, 10:22 geschreven door Wendy  

Je loopt over straat

denkend aan de mensen
je snapt niet hoe het gaat
de ene zijn verdriet zijn de ander z'n wensen

snapt niet hoe het komt
hoe kunnen ze hier lachen
met in afrika zoveel verdriet
veel mensen daar ongezond
dat niemand dat zo ziet

weinig hulp uit landen
doet het hun dan geen pijn
als hun zo waren gestranden
zouden ze dan erna een beter mens zijn

meer geld geven aan kinderen
met de ziekte aids
help een middel te vinden
de seconden tikken voorbij net als in een race

veel kinderen sterven
familieleden huilen
Gaat er dan geen lampje branden?
niemand wil zoon leven ruilen

maak het leven aangenamer
denk ook eens aan een ander
hun krot bij jou een grote kamer

als iedereen nou ietswat geeft
gaat het steeds weer beter
al is het maar een euro
het staat niet op een meter

kleinen beetjes helpen
je red er levens mee
zijn dat geen goede redenen?
of zeg je nog steeds nee!

04-02-2011, 20:00 geschreven door Wendy