|
Eerst even voorstellen: ik ben... tja ik dus hè, Anneleen. Samen met mijn man Niko woon ik Antwerpen, voorlopig nog in een huurappartementje, binnenkort in ons eigen huis, dat we aan het verbouwen zijn. Begin januari wisten we dat het óns huis zou worden, maar de sleutel hadden we nog niet. We maakten plannen, de meest enthousiaste eerst, en gingen af en toe eens door de brievenbus gluren... Daar zaten we dan op onze knieën, te dromen, over hoe we het wilden, hoe het zou zijn... zonder enige notie van alle hindernissen die ons nog te wachten stonden. Op 13 maart hadden we de sleutel en van de notaris ging het recht naar onze nieuwe straat, naar ons toekomstig huis. We konden onze nieuwsgierigheid niet bedwingen, wilden meteen aan de slag! We maakten diezelfde avond nog een opening in een gyprocwand om te kijken wat er achter zat. Onze eerste daad was gesteld! In de maanden die volgden haalden we het hele huis leeg, en met elke laag die we weghaalden ontdekten we een stukje geschiedenis, vingen we een glimp op van hoe onze voorgangers dachten, van wat zij mooi vonden, ... En wees gerust, dat was niet altijd hoe wij erover dachten! We haalden alle valse wanden (zo van die gelamineerde vezelplaat) en alle laagjes linolium en vast tapijt en vezelplaten eruit. De valse plafonds, de bedenkelijke elektriciteitsaansluitingen en waterleidingen en hopeloos verouderde verwarmingstoestellen vlogen de container in. Een oude keuken en 2 badkamertjes moesten er ook aan geloven... Voor de reusachtige valse schouw (opgebouwd uit grote eiken balken) in de leefruimte hadden we de hulp nodig van enkele dappere (en sterke) vrienden. En toen dat allemaal gedaan was, hadden we door dat al dat oude bezetsel (weet je wel, leem met varkenshaar tussen) toch wel erg los zat en er dus allemaal af moest. Dit tot grote (terechte) frustratie van onze buren...
Eigenlijk is er te veel gebeurd om op te sommen... ik had dat 'bloggen' beter wat vroeger ontdekt. :) Nu ja, gaandeweg vertel ik nog wel meer. Het komt er op neer dat we eind augustus een leeg huis hadden, en een doos met 'schatten' die we gevonden hadden in het huis: oude flarden krant, die achter het behang zaten, voorschriften van de arts die er ooit woonde, een hele hoop fotolijsten, een spiegel van Elvis... knipoogjes naar de vroegere eigenaars van ons huis.
Sindsdien zijn er ook nieuwe ramen geplaatst, een nieuw stuk trap en in september kwam er een klein legertje stucadoors om van onze bakstenen muren, terug mooie gladde muren te maken. Weet je, er zijn nu eenmaal dingen die je beter door vakmensen laat doen hè... Alle eer voor die mannen hoor, amai! Er is nog zóoo veel werk, echt waar, ik mag er niet aan denken... Daarom misschien, de zin om het allemaal een beetje bij te houden... Ook wel omdat ik toch wel trots ben, op alles wat er al gebeurd is, wat we al verwezenlijkt hebben. En vooral omdat ik onze ervaringen ook wel wil delen, inspireren misschien? We zien wel...
02-11-2008 om 23:50
geschreven door anneleen 
|
