't Is niet echt een constructief weekend geweest... De vermoeidheid begint stilaan toe te slaan, de Grote Gedrevenheid van de eerste maanden is een beetje weg en bovendien is het wel erg vroeg donker op deze koude winterdagen... Gisteren hebben we eigenlijk alleen dat kacheltje geïnstalleerd, vandaag hadden we gelukkig wat hulp. Nadat we de leefruimte beneden opgeruimd hadden - je wil niet weten hoeveel rommel je verzameld op een paar maanden verbouwpret -  ging het terug richting zolder. We zijn nog niet helemaal klaar met isoleren maar alles was op, dus dat was weer een job die we niet konden afwerken. Papa kwam helpen en samen begonnen we met het bevestigen van een laagje plasticfolie over de glaswol. Het heeft iets met condens te maken...
Best een avontuur eigenlijk: dubbelzijdige plakband, veel gepruts, dan de plastic ertegen, proberen om er zelf niet tussen te blijven hangen, ... Ook vriendin, en toekomstig medebewoner, Liesbeth kwam nog helpen met plakken...

We zijn op zo'n moment gekomen waar een heel lijstje superdringende taken onze aandacht opeist, onze hoofden zitten dus heel vol met alles wat we zeker niet mogen vergeten, afspraken die we nog moeten maken, plannen over hoe we het allemaal geregeld gaan krijgen, noodscenario's over hoe we gaan kamperen op onze werf als het allemaal niet lukt zoals gehoopt... en eigenlijk ook wel nog altijd zotte ideeën en dromen, over hoe het er (hopelijk) op een dag zal uitzien.

We zijn best trots om inwoner te zijn van dé stad (geef nu toe, ik kan, zelfs als inwijkeling, het chauvinisme van de Antwerpenaren wel een beetje begrijpen) en even leek het erop alsof 't stad ons nóg gelukkiger ging maken... 'Even' was echter van heel korte duur in dit geval.

Ik zal mezelf een beetje verduidelijken hè: We waren alle aanvraagformulieren voor premies aan het doornemen en probeerden uit te pluizen waarvoor we zoal in aanmerking kwamen. Bleek dat de stad Antwerpen (vandaar het gejubel) een hele dikke premie geeft voor het verfraaien van de gevel. Het kwam erop neer dat je een groot percentage van je investering (met een maximum van 3000 euro) terugkreeg bij het renoveren van je gevel. Na wat verder lezen bleek ons huis aan alle voorwaarden te voldoen om in aanmerking te komen. Er ontstond al een spontaan vreugdedansje van mezelf, ik zag de mooie ikea keukenkastjes al voor me, mét dat mooie aanrecht... 3000euro, dat zijn best al wel wat kastjes!
De vreugde was echter van korte duur, bureaucratie nam de overhand op ons enthousiasme. Moesten we die premie blijkbaar al aangevraagd hebben 3 maanden vóór de aanvang van de werken! Kijk, ik versta dat er regels zijn, MAAR WAAROM VERTELLEN ZE MIJ DAT DAN NIET... Al die andere premies moet je aanvragen ná dat je een factuur hebt, behalve deze... En dat, tot daar dan nog, daar zou ik nog kunnen mee leven, MAAR WAAROM VERTELLEN ZE MIJ DAT NIET!!! Echt waar, ik was het toch even kwijt hoor! En die peut van een aannemer, weet hij dat dan niet, da's die mens zijn job toch?! WAAROM VERTELT DIE ZOIETS NIET??! Net zoals wanneer je een vergunning gaat vragen aan 't stad voor een stelling, voor je gevelrenovatie weet je wel, WAAROM VERTELLEN ZE DAT DAN NIET! Dan zouden ze toch moeten zeggen: " Ah juffraake, auwe gevel, gij et die premie toch wel oangevroagd hè?" Niet dus!

Loslaten zeker? Ik weet het wel, maar toch... 't Is toch behoorlijk frustrerend, elke euro 2 keer omdraaien voor je hem uitgeeft, en dan door zoiets dwaas zo veel budget mislopen... Misschien moeten we toch maar proberen, een lief briefje sturen naar onze burgemeester? Maar ja, die mens zal wel veel zo'n briefjes krijgen zeker? Toch een nadeel van het wonen in een grote stad?