9 oktober....de dag dat onze gezinsuitbreiding een feit werd. Over het onderwerp ''hond'' werden er al menige gesprekken gevoerd, maar ze werden nooit met een definitief besluit afgerond. Die dag wèl. `s Ochtends kreeg ik van een vriendin een telefoontje. Ze zocht een nieuw baasje voor de dwergschnauzerpup van haar baas. Uitgelaten belde ik mijn man op om hem het heugelijke nieuws mee te delen. Het nieuws had hem al bereikt via zijn collega, de man van mijn vriendin. Mijn man had intussen al laten horen dat we de hond niet gingen nemen. Teleurgesteld, maar toch nog in euforie dramde ik alle voordelen van het hebben van een hond, uit mijn strot. En mijn pleidooi wierp zijn vruchten af. Ik haastte me voor mijn werk nog even naar de dierenwinkel, voor een mooie halsband. De dag duurde enorm lang, maar `s avonds na mijn werk stond mijn vriendin hier met onze lieve, 6 maanden jonge pup. De naam die de vorige eigenaars hem gaven, hebben we gehouden om het beestje niet in verwarring te brengen. Vanaf die dag, maakt ''Hippie'' deel uit van ons gezin.
Petrol
