|
Vandaag bijzonder vroeg uit de veren, vind ik, na die vermoeiende fietstocht van gisteren! 6 uur liep de wekker af, want de wandeling van de Trolltunga duurt 10-12 uur en we moeten er nog ruim een half uur naartoe rijden. Koud was het 's morgens, en alle waarschuwingen in acht nemend, hebben we warme kleren bij, muts, handschoenen en voldoende proviand. Sjouwen maar! Maar de eerste 4 km werden al ruim 700 m in hoogte afgelegd, door modderige, glibberige paden, dat viel absoluut niet mee. En zodoende stonden we in een mum van tijd te zweten en werd de rugzak goed gevuld met kleding. Na 4 km beslist Eddy niet verder te gaan wegens pijn aan zijn knie- we kennen dat pijntje, een oud zeer- en ik mag alleen verder, ik ga er niet verloren lopen, ik ben niet echt de enige... De zon kwam er zo nu en dan door, maar ik had regelmatig ook mistige wolken die overkwamen. Geen warme kleren nodig gehad, gewoon in T-shirt blijven lopen, ik had het echt niet koud.
Inderdaad, de Trolltunga is magnifiek, alleen is de inspanning om er te geraken wel loodzwaar, het parcours is stijgend/dalend en vooral zeer moeilijk begaanbaar. Spijtig heb ik geen foto van mezelf op de rots, maar niet getreurd, ik was er en dat zal ik nooit meer vergeten. De terugreis ging iets vlotter, maar opnieuw waren die laatste 4 km verschrikkelijk. De allerlaatste km waren vooral pijnlijk aan mijn tenen en zoals jullie kunnen zien op de laatste foto : er kwam stoom uit mijn oren ;-)
Gelukkig stond Eddy klaar met een fris colaatje en lekkere koekjes en ben ik superblij dat hij rechtsomkeer heeft gemaakt, het zou voor hem niet plezant zijn geweest!
|
. 'Veldig hyggelig'! 
