Is het omdat ik hoop dat zij hem ooit zal lezen?

Is het omdat ik mijn gevoelens van me af wil schrijven?

Soms twijfel ik als ik haar aankijk op het werk. Mag ik wel verliefd zijn op haar? Ze is getrouwd en heeft een dochter. Maar ik kan het toch niet kiezen? Of moet ik harder vechten tegen dat gevoel?

Zou ze de verliefde blik in mijn ogen zien?

Het is weinig waarschijnlijk dat ze op korte termijn mijn beslommeringen in deze blog zal lezen. Maar toch doet het vreemd, want ergens heb ik het gevoel dat ik haar ooit - wanneer ze echt uit mijn leven dreigt te verdwijnen - wil laten lezen wat er allemaal in me om ging. Wellicht is dat binnen minder dan een jaar, wanneer ze haar vlucht richting Colombia opstapt. En ja, ik mag haar komen bezoeken. Dat heeft ze al gezegd. Maar is dat een goed idee? Ze moet toch zien dat ik haar net iets meer dan super vind?

Dit is niet enkel nog uiterlijk. Haar persoon maakt haar zo mooi. Haar liefhebben, haar 'luisteren naar', haar  'gewoon er zijn voor jou'.

Ja, ik denk elke dag dat ze het moet zien. Net als alle collega's rondom ons. Als ze het verkleinwoord van mijn naam gebruikt, dan smelt ik gewoon. Ik kan het niet tegenhouden. Ik denk dat ze mijn hart dan net dat tikkeltje sneller moet zien slaan. Of nee, ik denk dat ze moet zien dat het er dan bijna uit springt...