Wat een Topwijf!

8 uur per dag zit ik er tegenover. En het was geen Coup de Foudre. Ik kan mij zelfs niet meer herinneren hoe en wanneer ik voor het eerst met haar kennis maakte.

Vond ik ze knap? Liet ze toen al zo'n indruk na?

Ik weet het niet. Niet meer.

Misschien was het omdat ze een getrouwde vrouw was en net haar 1e kindje kreeg. Misschien heb ik er daardoor nooit zo over nagedacht. Dit was gewoon geen potentiële partner. Niets meer dan leuke collega en met wat moeite misschien een vriend.

Nooit had ik er rekening mee gehouden dat deze vrouw zou uitgroeien tot iemand die zo perfect is. Geleidelijk aan begon ik mijzelf te verliezen, al besefte ik het zelf pas laat. Te laat eigenlijk. En toen was het kwaad al geschied.

Ze is en blijft een getrouwde vrouw met kind. En dat zal ik nooit veranderen.

Elke dag geniet ik van haar aanwezigheid. Ze is zo fijn om bij te zijn. Ze is zo goed. 

Een razend knappe vrouw, lief, zorgzaam en spontaan.

Ik mis haar zo.

Dit, beste mensen, is het relaas van een onmogelijke liefde. En dat is nog maar het begin. Volgend jaar trekt ze naar Colombia en zal ik minstens een jaar zonder haar moeten. Of dat me lukt, dat zal de toekomst uitwijzen.

Volg mee hoe het me vergaat in een verhaal dat ik zo graag zou delen met de enige persoon waarmee dat nu net niet kan. Deze blog is een middel om een jaar lang mijn weg te zoeken. Een uitweg uit een uitzichtloze situatie. Een verhaal dat er ongetwijfeld één wordt van vallen en opstaan. Van pijn en verdriet. Door het neer te schrijven hoop ik mezelf een troost te geven.

Tegenover een collega zitten waarvan je steeds meer in de ban raakt, is geen alledaags verhaal. Je kan niet ontsnappen. Je kan alleen maar vaststellen dat ze steeds mooier wordt. Je wil haar vastpakken en een oneindige knuffel geven. Maar dat kan niet.

Lieve A., ergens koester ik de ijdele hoop dat ik deze mooie woorden ooit aan je kan tonen. Enkel dat houdt mijn hart koest.

Het is bizar, maar ik kijk er naar uit om je morgen terug te zien. Al weet ik dat elke dag bij jou in de buurt de pijn daarna weer groter maakt.

Ik zie je graag A. Ook al zal je het wellicht nooit weten.