walking alone or together, but always with a smile!
Beste blogbezoekers,
Mijn naam is Steve Vande Ginste en wandelen is één van mijn passies. U kunt mij als fervent wandelaar regelmatig terugvinden op een lange afstandswandeling, doch ook een tochtje met mijn gezin is niet te versmaden. Ben sinds 5 jaar tevens lid van Florastappers Gent. Regelmatig zal u hier een wandelverslag/foto's kunnen terugvinden. Laat gerust een berichtje achter Grtjes Stev-O
Ik ben Steve Vande Ginste, en gebruik soms ook wel de schuilnaam ginstinio.
Ik ben een man en woon in Zulte (België) en mijn beroep is Medisch Secretaris.
Ik ben geboren op 03/06/1979 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lopen, voetbal.
04-07-2011
50 km Fel Naturel, op stap met Urbanus te Lokeren
Deze week trok ik op pad naar Lokeren. Een beetje terug naar mijn roots dus (liggen in het Waasland (Temse), dus niet ver van Lokeren). De Reynaertstappers waren dit weekend onze gastheer en dit is tevens de wandelclub van mijn moeder en Herman. Vandaag werd een éénmalige 50 km tocht georganiseerd, en dit in samenwerking met de toeristische dienst van de Stad Lokeren ter gelegenheid van de festiviteiten rond Urbanus. In tegenstelling tot vorige week stond er ons natuurlijk een vlak parcours te wachten (met hopelijk veel natuurschoon) en het zonnetje bleek ook al vroeg van de partij te zijn. Toen ik mij om 6u30 inschreef had ik reeds nr 231 voor de 50 km, dus menig wandelaar was blijkbaar al met de ochtenddauw vertrokken (later snapte ik waarom, want de laatste aankomst was 17u00). Bij het vertrek zagen we al onmiddellijk de wieken van de Heirbrugmolen. Eventjes de viaduct over en onmiddellijk werden we langs een mooi graspad langsheen de nevelige Durme gestuurd. Een enig mooi pad en wat een stilte! Alleszins een mooi stukje natuur om onze tocht aan te vangen. Een klein paadje bracht ons vervolgens aan de spoorweg en deze dienden we toch een lang eindje (ietsje te lang voor mij) te volgen. Uiteindelijk bereikten we het gehucht Lammeken in Lokeren, passeerden we café 'De drooge keele" (hihi originele naam) en trokken we op pad naar de landbouwersgemeente Doorslaar. Via hoofdzakelijk landelijke wegen en enkele mooie grindwegels ging het naar Doorslaar-dorp. We passeerden nog eventjes het geboortehuis van Willy Linthout, staken de drukke N70 over en bereikten na 9,6 km de eerste controlepost in het plaatselijk parochiezaaltje achter de kerk. Daar kregen we spek en eieren voorgeschoteld. Een lange rij wachtenden stond reeds voor mij en echt snel ging het niet vooruit, dus liet ik de spek en eieren aan mij voorbijgaan. Ondertussen trof ik mijn ma en Herman reeds aan en besloot ik om mijn tocht met hen verder te zetten. Vervolgens gingen we op pad naar Eksaarde. Via een kiezelweggetje passeerden we langs het voetbalveld van SK Doorslaar en vervolgens vonden we een wonderschoon kapelletje op onze weg. Via enkele mooie dreven kwamen we uiteindelijk aan de Moervaart (vroeger de Moere genaamd), die we een stukje volgden. De Moervaart is in feite een kanaal dat het kanaal van Gent naar Terneuzen met de Durme verbindt. In het schooltje van Eksaarde was de 2e controlepost opgetrokken en stond er een lus van bijna 10 km op het programma. Via ellenlange polderwegen kwamen we aan aan de Dambrug in Moerbeke en via een enig mooi veldpad keerden we op onze stappen terug opnieuw naar de controlepost. Na de splitsing kregen we direct een smalle weggetje voor de voeten geschoven en vervolgden we onze weg langs het natuurgebied De Linie, welke we doortrokken via een smalle veldwegel om zo de Liniewegel/het Liniepad te volgen, dat ons uiteindelijk tot de Kruiskapel bracht. De legende wil dat hier ooit 2 miraculeuze kruisen werden gevonden (een mooi en rustig groot kappelletje). We gingen rondom de kapel via een grindpaadje. Via een bonkige kasseibaan bereikten we Eksaarde en ging het eventjes langs een drukke weg. Via een oude spoorwegbedding passeerden we de Spletterenbrug (spoorbrug in Eksaarde) waaronder de Moervaart loopt. Spletteren verwijst naar de naam van de omliggende velden. Eventjes voorbij de brug komt de Moervaart (cfr. hoger) en Zuidlede (kronkelt voornamelijk in landbouwegebied) samen en zo wordt de Durme gevormd. Uiteindelijk kwamen we toe op onze rustplaats in Daknam, nl. een schooltje diep verscholen in de bossen. Daknam is tevens de kleinste deelgemeente van Lokeren. Vervolgens stond er nog een grote lus op het programma. Enkele lange asfaltwegen brachten ons naar Sinaai. Via het prachtige Leerbrugpad trokken we dan op pad voor een schitterend parcours langsheen de Leebeek. Na het oversteken van een mooi brugje liepen we via een nauw begroeid paadje vervolgens gedurende geruime tijd langs de Moervaart en door de Moervaartse meersen om vervolgens opnieuw naar onze controle te Daknam te trekken. De laatste 3 kilometer liepen eerst via een nauw paadje om vervolgens via een oude spoorwegbedding opnieuw richting station te trekken en via het hof Ter Beuken keerden we uiteindelijk terug naar de startzaal. Daar was een orkestje (3 muzikanten) volop bezig de zaal op stelten aan het zetten, wat uiteraard na een tijdje toch begon tegen te steken. We mogen echter terugblikken op een mooi parcours met veel natuurschoon, doch één minder stukje (lange polderwegen) en af en toe toch lange asfaltwegen. De organisatie was echter tiptop in orde, al waren sommige controleposten (bediening) misschien ietsje minder bemand. Toch keerden we tevreden naar huis! Volgende week nog een laatste grote training in Oudenaarde en dan zijn we klaar voor het grote werk op 12 augustus. Ginstinio
Klik op de foto bovenaan voor een uitgebreide fotoreportage
Vandaag trok ik opnieuw naar Avelgem, waar de 60 km Guldensporentochten van de Waterhoekstappers op het programma stonden. Na het schitterende parcours van vorig jaar, hoopte ik op een zelfde scenario dit jaar. De hitte van vorig jaar had echter dit jaar plaats gemaakt voor miezerregen met af en toe een fel briesje wind. Rond 5u45 ging ik op pad en via enkele veldwegen en rustige wegen bereikten we na een klein uurtje Waarmaarde, alwaar de eerste controlepost in het archeologisch museum was opgetrokken. Nadien ging het een stukje langs de Schelde en de nieuw aangelegde scheldearm te Avelgem, waarna we ons tweede stop hadden in Kerkhove. Dit vond ik eigenlijk een minder stukje, aangezien we a.h.w in een rondje liepen (kilometers opvullen?). Ondertussen begon de regen feller en feller te worden en werden we natter en natter. Daarna ging het traditioneel de brug over de Schelde over en opnieuw een stukje langs de Schelde (zij het nu aan de andere kant),. We wandelden eventjes doorheen Berchem en doorheen enkele velden kwamen we aan het eerste echte klimwerk van de dag, namelijk de kasseien van de Oude Kwaremont, die er door het natte weer toch wel erg glad bijlagen. Klauterend en puffend bereikten we uiteindelijk Kwaremont centrum, alwaar de controlepost was gelegen. Nadien trokken we verder op pad en via enkele mooie natuurpaden zagen we plots de Patersberg (steilste stuk 20 %!) voor onze neus opdoemen. Niet van de poes dus en vergezeld van menig zuchtwerk bereikten we uiteindelijk de top. Uithijgend op de top genoot ik van het schitterende landschap. Van daaruit ging het verder naar Zulzeke. Via enkele verharde stukken (misschien iets te veel) en via een mooi nauw begroeid tegelpad zagen we plots de kerk van Zulzeke opduiken en dit betekende controle. Van hieruit werd een lus gemaakt van 7 km en die was prachtig met bijna één en al natuur met mooie kerkwegels, slingerpaadjes, Elenebos, Kabernol, Maarkedal etc. Dit was een redelijk pittig stukje en door de regen lag het er op sommige plaatsen wel wat drassig bij. Soms was het ook uit de doppen kijken voor de uitstekende wortels van de bomen in het bos. Een weidedoorsteek op het einde bracht ons tenslotte terug naar Zulzeke. Misschien een klein minpuntje was de weliswaar vrij korte passage langs het fietspad op de N60, toch wel een beetje een anticlimax. Na het verorberen van een yoghurtje (dat deel uitmaakte van de toch wel goede bevoorrading: 8 euro voor 5 consumpties, suikerwafel, yoghurt, peperkoek, Omer-biertje) en het plakken van mijn wandelkaart door een clublid van de organisatie (was door de regen a.h.w. een nat vodje geworden), gingen we op weg voor een stevige lus van 10 km opnieuw naar de Kwaremont. Deze hield flink wat klimwerk in en soms was het echt puffen geblazen. Bovendien waren sommige passages door de regen bijzonder glad en modderig geworden en dat mocht ik ook ondervinden, want plots lag ik daar in de graskant (zonder erg weliswaar). Een beetje besmeurd zette ik mijn tocht toch verder. We volgden de prachige panoramaroute (een bewegwijzerde route die start in het dorpje kwaremont). Bossen en vergezichten vormden dan ook de rode draad in deze schitterende route. Eigenlijk kon men hier wel spreken van een avontuurlijke wandelroute, want de nauwe slingerpaadjes deden ons op en neer slingeren doorheen het prachtige landschap, onvergetelijk. Dit was dan ook het mooiste stuk van de wandeling voor mij (al waren er natuurlijk ook nog vele andere prachtige passages). Uiteindelijk bereikten we opnieuw de Kwaremont en de inwendige mens werd versterkt met een lekker broodje en soepje. We dwarsten de Nieuwe Kwaremont en daalden stevig een klein paadje af. Via de "Hoogstad" weg gingen we al krokkelend naar boven en via rustige wegen bereikten we uiteindelijk het Kluisbos. Al klimmenderwijze trokken we door het Kluisbos (dit statige beukenbos is ongeveer 300 ha groot) om bij het hoogste punt in het bos taverne De Vierschaar uit te komen. Onze tocht werd verder gezet en al dalend en via een tegelpad bereikten we Ruien-city, waar we van een welverdiend Omerbiertje genoten. Via een voor mij relatief onbekend stukje natuur bereikten we uiteindelijk de Scheldebrug in Avelgem en gingen we langs de Schelde opnieuw naar de laatste controlepost terug in Waardamme. Via de Avelgemse scheldemeersen en het gehucht Rugge bereikten we uiteindelijk (moe, maar tevreden) het centrum van Avelgem en iets verder terug de start -en aankomstplaats. Ik mag dan ook terugblikken op opnieuw een zeer geslaagde pittige wandeling, een perfecte organisatie en een goeie training voor de komende dodentocht! A l'année prochaine zou ik zeggen. Ginstinio
Klik op de foto voor een fotoreportage van deze wandeling.
"Een voettocht van duizend kilometer begint met één stap" (Lao Tse - Chinees filosoof)
Planning januari 2012 (wijzigingen kunnen steeds optreden)
zaterdag 21/1/2012: Wintertocht te Kluisbergen
zondag 5/2/2012: Prosper de Maeghttocht te Eine
daarna kan het echte werk beginnen en dus verder op het programma: Klypetocht in Ronse en Steepletochten te Waregem
