Deze ochtend was ik opnieuw vroeg uit de veren voor de herfstocht te Opwijk. Deze streek sprak mij wel aan om te wandelen wegens de vele goede ervaringen uit het verleden (Asse, Mollem,...).
Om 6u55 kwam ik aan in de Sint-Pauluszaal en het bleek er nog vrij rustig (slechts een 5 à 6-tal wandelaars waren aanwezig).
Na een verkwikkende koffie trok ik op pad voor een tochtje van 24 km. Bij de start volgde direct een splitsing en samen met de 12 en 18 km werd de tocht aangevat. Het was nog vrij donker buiten en het voelde ook nog maar wat frisjes aan. Via enkele mooie paadjes trokken we uit Opwijk-centrum. Ondertussen kwam het zonnetje al eventjes piepen: een voorteken van wat een mooie dag zou zijn. We volgden eventjes de Dagwandelroute (een landbouwleerpad) en ook het mooie Hestergem (wijk in omgeving Opwijk) wandelpad. Hestergem is genoemd naar de Frankische nederzetting Haistaingaheim. Een deel van dit pad liep tevens langs de Leirekensroute, ook een bekende route in de streek. Telkens trokken we opnieuw de natuur in. Ondertussen werd ik door een andere langeastandswandelaar, die er een stevige stap op nahield, voorbij gestoken. De mooie veldpaadjes volgden elkaar op en de oase van rust zo vroeg in de ochtend deed me echt genieten. Ideaal om de werkstress van de voorbije week weg te denken. We volgden eventjes een pad langsheen de spoorweg om langsheen een klein tunneltje terug te keren, deze maal via het Droes-wandelpad, één van de vele wondermooie wandelroutes, waarover de gemeente Opwijk beschikt. Menige natuurdoorsteekjes volgden op elkaar en ik genoot ten volle teugen. We passeerden een mooie holle weg, toen we plots de vuurrode zon reeds zagen opkomen. Het beloofde een snikhete dag te worden en we zouden gelijk krijgen. Via Puttenbeek bereikten we uiteindelijk de eerste controlepost in de voetbalkantine van VK De Sjoeters (zou een ploeg uit de reeks van FC De Kampioenen kunnen zijn hihi). Naast het voetbalveld lag een prachtig hoppeveld met torenhoge hopperanken. Dit veld zou opgericht zijn om de ooit zo florerende hoppeteelt in deze streek levendig te houden. Na een klein pauzetje liepen we achter het hoppelveld eventjes verkeerd, maar al gauw zaten we terug op het goede spoor. Ondertussen werd het ook steeds warmer en warmer. Via opnieuw mooie veldpaadjes gingen we langs het gehucht Waaienberg verder en bereikten we na 6,8 km opnieuw onze rustpost in de voetbalkantine. De laatste 8 km bestonden uit een reeks prachtige bosdoorsteken, afgewisseld met enkele stukjes verharde weg. Langs een mooi aangelegd pad, bestaande uit houten planken, volgden we eventjes het Petrus Pauluspad om uiteindelijk via Droeshout met zijn landelijke wegen terug richting aankomst te trekken. Kortom opnieuw een schitterende natuurtocht in een prachtig najaarszonnetje!