walking alone or together, but always with a smile!
Beste blogbezoekers,
Mijn naam is Steve Vande Ginste en wandelen is één van mijn passies. U kunt mij als fervent wandelaar regelmatig terugvinden op een lange afstandswandeling, doch ook een tochtje met mijn gezin is niet te versmaden. Ben sinds 5 jaar tevens lid van Florastappers Gent. Regelmatig zal u hier een wandelverslag/foto's kunnen terugvinden. Laat gerust een berichtje achter Grtjes Stev-O
Ik ben Steve Vande Ginste, en gebruik soms ook wel de schuilnaam ginstinio.
Ik ben een man en woon in Zulte (België) en mijn beroep is Medisch Secretaris.
Ik ben geboren op 03/06/1979 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lopen, voetbal.
27-06-2011
60 km Guldensporentochten te Avelgem
Vandaag trok ik opnieuw naar Avelgem, waar de 60 km Guldensporentochten van de Waterhoekstappers op het programma stonden. Na het schitterende parcours van vorig jaar, hoopte ik op een zelfde scenario dit jaar. De hitte van vorig jaar had echter dit jaar plaats gemaakt voor miezerregen met af en toe een fel briesje wind. Rond 5u45 ging ik op pad en via enkele veldwegen en rustige wegen bereikten we na een klein uurtje Waarmaarde, alwaar de eerste controlepost in het archeologisch museum was opgetrokken. Nadien ging het een stukje langs de Schelde en de nieuw aangelegde scheldearm te Avelgem, waarna we ons tweede stop hadden in Kerkhove. Dit vond ik eigenlijk een minder stukje, aangezien we a.h.w in een rondje liepen (kilometers opvullen?). Ondertussen begon de regen feller en feller te worden en werden we natter en natter. Daarna ging het traditioneel de brug over de Schelde over en opnieuw een stukje langs de Schelde (zij het nu aan de andere kant),. We wandelden eventjes doorheen Berchem en doorheen enkele velden kwamen we aan het eerste echte klimwerk van de dag, namelijk de kasseien van de Oude Kwaremont, die er door het natte weer toch wel erg glad bijlagen. Klauterend en puffend bereikten we uiteindelijk Kwaremont centrum, alwaar de controlepost was gelegen. Nadien trokken we verder op pad en via enkele mooie natuurpaden zagen we plots de Patersberg (steilste stuk 20 %!) voor onze neus opdoemen. Niet van de poes dus en vergezeld van menig zuchtwerk bereikten we uiteindelijk de top. Uithijgend op de top genoot ik van het schitterende landschap. Van daaruit ging het verder naar Zulzeke. Via enkele verharde stukken (misschien iets te veel) en via een mooi nauw begroeid tegelpad zagen we plots de kerk van Zulzeke opduiken en dit betekende controle. Van hieruit werd een lus gemaakt van 7 km en die was prachtig met bijna één en al natuur met mooie kerkwegels, slingerpaadjes, Elenebos, Kabernol, Maarkedal etc. Dit was een redelijk pittig stukje en door de regen lag het er op sommige plaatsen wel wat drassig bij. Soms was het ook uit de doppen kijken voor de uitstekende wortels van de bomen in het bos. Een weidedoorsteek op het einde bracht ons tenslotte terug naar Zulzeke. Misschien een klein minpuntje was de weliswaar vrij korte passage langs het fietspad op de N60, toch wel een beetje een anticlimax. Na het verorberen van een yoghurtje (dat deel uitmaakte van de toch wel goede bevoorrading: 8 euro voor 5 consumpties, suikerwafel, yoghurt, peperkoek, Omer-biertje) en het plakken van mijn wandelkaart door een clublid van de organisatie (was door de regen a.h.w. een nat vodje geworden), gingen we op weg voor een stevige lus van 10 km opnieuw naar de Kwaremont. Deze hield flink wat klimwerk in en soms was het echt puffen geblazen. Bovendien waren sommige passages door de regen bijzonder glad en modderig geworden en dat mocht ik ook ondervinden, want plots lag ik daar in de graskant (zonder erg weliswaar). Een beetje besmeurd zette ik mijn tocht toch verder. We volgden de prachige panoramaroute (een bewegwijzerde route die start in het dorpje kwaremont). Bossen en vergezichten vormden dan ook de rode draad in deze schitterende route. Eigenlijk kon men hier wel spreken van een avontuurlijke wandelroute, want de nauwe slingerpaadjes deden ons op en neer slingeren doorheen het prachtige landschap, onvergetelijk. Dit was dan ook het mooiste stuk van de wandeling voor mij (al waren er natuurlijk ook nog vele andere prachtige passages). Uiteindelijk bereikten we opnieuw de Kwaremont en de inwendige mens werd versterkt met een lekker broodje en soepje. We dwarsten de Nieuwe Kwaremont en daalden stevig een klein paadje af. Via de "Hoogstad" weg gingen we al krokkelend naar boven en via rustige wegen bereikten we uiteindelijk het Kluisbos. Al klimmenderwijze trokken we door het Kluisbos (dit statige beukenbos is ongeveer 300 ha groot) om bij het hoogste punt in het bos taverne De Vierschaar uit te komen. Onze tocht werd verder gezet en al dalend en via een tegelpad bereikten we Ruien-city, waar we van een welverdiend Omerbiertje genoten. Via een voor mij relatief onbekend stukje natuur bereikten we uiteindelijk de Scheldebrug in Avelgem en gingen we langs de Schelde opnieuw naar de laatste controlepost terug in Waardamme. Via de Avelgemse scheldemeersen en het gehucht Rugge bereikten we uiteindelijk (moe, maar tevreden) het centrum van Avelgem en iets verder terug de start -en aankomstplaats. Ik mag dan ook terugblikken op opnieuw een zeer geslaagde pittige wandeling, een perfecte organisatie en een goeie training voor de komende dodentocht! A l'année prochaine zou ik zeggen. Ginstinio
Klik op de foto voor een fotoreportage van deze wandeling.
"Een voettocht van duizend kilometer begint met één stap" (Lao Tse - Chinees filosoof)
Planning januari 2012 (wijzigingen kunnen steeds optreden)
zaterdag 21/1/2012: Wintertocht te Kluisbergen
zondag 5/2/2012: Prosper de Maeghttocht te Eine
daarna kan het echte werk beginnen en dus verder op het programma: Klypetocht in Ronse en Steepletochten te Waregem
