Wij zijn Sara, Inge en Sarah en zijn 3 vroedvrouwen in spe. We vertrekken voor onze stage voor 2 maand naar Turku (finland) en hebben deze weblog aangemaakt zodat julle kunnen meegenieten van ons avontuur.
Schrijf gerust in ons gastenboek, het zal ons veel plezier doen!
Nog iets minder dan 48uur en we zijn terug op Belgische bodem. Alles is gepakt en gezakt.
Vandaag en morgen vieren ze hier Vappua. Ze vieren hier den eerste mei
zeer uitbundig en ze hebben hier dan nog eens een reden om hun een stuk
in hun voeten te zuipen (niet dat ze daar anders geen reden voor
vinden). We gaan dat vanavond dan maar is gaan bezichtigen. Wie weet is
het wel nog super gezellig. Morgen is het hier ook een soort Carnaval.
Iedereen verkleed zich en zuipen natuurlijk weer enorm veel
Voor de rest is het hier vandaag een 20tal graden en schijnt de zon
vollop. Het is hier best warm en we hebben besloten om vanavond een
pick-nick te gaan doen in ons tuintje.
Morgen gaan we waarschijnlijk naar de kermis en stressen voor de vlucht.
We zien er echt naar uit om iedereen terug te zien, al gaan we met spijt in ons hart onze lieve Marie moeten achterlaten.
Aan Ine ( Kotgenootje van Sarah die vrijdag ochtend terug naar België is gekeerd)
We missen je hoor meid en hopelijk zien we je nog eens. We houden zeker contact.
Saartje komt hier even de blog aanvullen. Het was hier vandaag weer supermooi weer. Het is al enkele dagen mooi zon, lekker warm (lekker warm is hier dat je met een dikke pull naar buiten kan). Maar spijtig genoeg moesten Inge en ik gaan werken. Alleen Saar heeft van het weer kunnen genieten. Inge en ik hebben vandaag onze evaluatie gehad, ze was weer eens supergoed. Wat houden die Finnen toch van de Belgen ;) Saartje moet nog maar één keer gaan werken en dan heb ik gedaan. De andere mogen nog een paar keer neonatale op stelten zetten. Gisteren (zondag 23-04) was er hier in TURKU een manusmarket, dat is zo een vismarkt en een paar kraampjes met handgemaakte spulletjes. Mooi, hoor. En nog een aparte markt met nog vanalles en nog wat. Het was wel koppen lopen, maar ja, dat zijn we gewoon van in België. Voor de rest is hier niet veel meer gebeurd. Saar gaat enkel straks haar spaghetti-verhaal nog vertellen, en dat is het zowat.
