Wij zijn Sara, Inge en Sarah en zijn 3 vroedvrouwen in spe. We vertrekken voor onze stage voor 2 maand naar Turku (finland) en hebben deze weblog aangemaakt zodat julle kunnen meegenieten van ons avontuur.
Schrijf gerust in ons gastenboek, het zal ons veel plezier doen!
Moi Moi iedereen, Terug is een berichtje schrijven op de blog want het is weer even geleden hè!!Saar en Saartje hebben net 2 nachten achter de rug op de neonatal intensive care,maar onze nachten zijn droevig begonnen, er is een kindje gestorven (nicolas), het is oorspronkelijk een tweeling, nicolas en lottä, allebei geboren op 26 weken zwangerschap, en het jongetje heeft hard gevochten voor zijn leventje maar het mocht niet zijn, dus dat was al tranen wegslikken vanaf onze 1ste nacht!!Saar(blonde) heeft dan voor Lottä gezorgd en het is een flinke meid hoor,ze doet heel erg haar best en ze weegt 890 grammetjes nu...laten we hopen dat ze het goed blijft doen!! Ons Saartje stond bij de iets minder intensieve baby's, voornamelijk eten geven en troost bieden wanneer ze hunkeren naar moeder liefde maar dat geven wij beiden maar al te graag!!Al die kleine prutskes laten ons zelf hunkeren naar een kindje(Don't worry mama's we wachten nog wel een aantal jaren hihi)... Het is een hele toffe ploeg om mee te werken, ambiance verzekerd!!Gisteren zijn we in het midden van de nacht hesburger (zoiets als MC donalds) gaan halen om dan om 3 u s'nachts fast food te eten, super voor de lijn dus!! but we don't care... Om 6 u zijn we dan vanmorgen gestopt en we hadden geen bussen voor kwart voor 7, dus hebben we een uur gestapt voor we halfdood de bus namen om 6u 5O, van een ochtenwandeling gesproken seg...nu zitten we lekker te relaxen om er weer tegen aan te kunnen voor de drukke week die komt;ons Inge die is momenteel de nacht aan het doen, go Inge... Voor de rest niet veel speciaal gebeurd ,de dagelijkse dingen, enkel dat het hier niet stopt met sneeuwen, we hunkeren naar een streepje zon!!!!!!! Morgen weer een verhaaltje op onze site Slaap lekker iedereen Kusjes Saar, Saartje en Inge
Na een week kom ik eindelijk eens af met mijn verloskamerverhaal. Ik heb iedereen wat in spanning gehouden :) Om het eerst in kort samen te vatten, kan ik zeggen: Typisch voor Belgen. Om 8u 's morgens stond ik dus al paraat op verloskamer. Ik stond samen met een vroedvrouw die een vrouw aan het volgen was, maar natuurlijk wou die vrouw niet dat er een studente bij was. Vraag mij niet waarom, want dat weet ik niet. In andere verhale kunnen jullie lezen hoe raar Finnen zijn. Dus zat ik daar een hele voormiddag te wachten tot er een nieuwe vrouw lag. Er lagen toen niet veel vrouwen. In afwachting daarop heb ik geleerd hoe je een baby inbakert op zijn Fins. Eindelijk in de namiddag wordt ik toegewezen aan een vrouw en een andere vroedvrouw. Een heel plezante vroedvrouw, waar ik zelfs de bevalling van mocht doen. Ik natuurlijk zo fier als een gieter, dat ik een Finse bevalling mocht doen. Jaja, stond ze eindelijk op volledig, twas ondertusse al 9u 's avonds, maar de kleine wou niet indalen. Ik vond al dat ze maar een heel strak bekken had, maar de dokter beweerde dat de kleine plaats genoeg heeft. Uiteindelijk was het 23u, Saartje was nog altijd paraat, ik moest mijn bevalling hebben of toch zien, begon de vrouw eindelijk te persen. En laat ons gewoon zeggen dat het een hele zware en moelijke bevalling is geweest, met een vacuüm (zuignapje wordt op het hoofdje geplaatst en er zo letterlijk uitgetrokken). De details zal ik maar besparen :) Zo dit was het dan. Straks nog wat slapen om daarna wakker de nacht in te gaan.
Goeimiddag(voor jullie nog goeiemorgen) iedereen, Al even geleden dat we jullie een verhaaltje nalieten hè, we hebben drukke daagjes gehad daarmee!Gisteren zijn we alle 3 gestart op de neontatale intensive care (dienst voor veel te vroeg geboren baby's en zieke baby's).We hebben dan gisteren nog geen kritieke kindjes gekregen, en gelukkig maar want er liggen 3 kindjes die heel erg ziek zijn, 1 tje dat geboren is op 23 weken zwangerschap (een normale zwangerschap is 40 weken),en een tweeling dat geboren zijn op 26 weken zwangerschap,wel het is toch nog altijd even slikken als je die schaapjes daar zo ziet vechten voor hun leven!! Als we dan tegen 22 u de bus naar huis namen hebben we een helse rit gehad, we waren in het engels aan het praten met onze russische kamergenote en ineens moeit zich daar een finse vrouw tussen ons gesprek; die begint daar te broebelen over de congo en dat de Belgen daar bijna 100 jaar geleden 50% van de bevolking heeft uitgemoord!!!!Natuurlijk kwam ons chauvenistisch karakter naar boven en verdedigden ons vaderland met alle macht!! BELGIË boven!!We kregen op het einde nog hulp van een geïnteresseerde fin(en nog knap bovenop hihi)en leerde ons hoe je "hou je mond" in het fins moest zeggen(Mene pois)na een 20 tal minuten gekkenpraat moest ze uiteindelijk afstappen, gelukkig maar,zelfs de buschauffeur excuseerde zich tegenover ons (To many nuts people in Finland!!) Vandaag moet enkel ons Inge werken,maar zij is het weekend thuis, Saar en Saartje werken Vrijdagnacht en Zaterdagnacht... Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gang, maar maken we steeds gekkere gesprekken onder mekaar, zo waren Inge en Saar zondagavond aan het filosoferen over denkbeeldige lampen, potloden onder de borst steken, en hoe je winden moet provoceren (HEUH....)ooh ja we lagen bijna van de bank van de slappe lach (het zal de finse buitenlucht wel zijn!!) Dit was weer een staaltje van onze wilde avonturen in Finland!! Dikke zoenen vanuit het regensneeuwachtige Turku. Saar, Inge en Saartje
maar dat geven wij beiden maar al te graag!!Al die kleine prutskes laten ons zelf hunkeren naar een kindje(Don't worry mama's we wachten nog wel een aantal jaren hihi)...
Goeimiddag(voor jullie nog goeiemorgen) iedereen,
