Nog
een beetje moe na de drukke dag van gisteren ging deze morgen toch de wekker om
5u30. Iedereen uit bed om weer een dagje naar stage te gaan. We werden
gewaarschuwd dat het wel eens lang kon duren voor er een bus zou zijn, maar dat
vonden we stiekem niet zo erg :D
Rond 7u45 was lijn 61 naar Nabil dan toch daar ( normaal moeten we beginnen om
8u). Melinda en Jolien hebben nog wat langer moeten wachten maar ook hen bus
was er om 8u. Eindelijk de bus op ! Maar niet voor lang.. een beetje verder
viel hij in panne ! Verdorie toch ;) ! Even hebben we overwogen om de taxi te
pakken maar zoveel centjes hadden we niet bij. 10 minuutjes later was er
gelukkig een andere bus daar, maar dat betekent wel dat we pas om 9u op stage
aankwamen. Ochja zo is het leven in Afrika , dit moest thuis niet gebeuren dan
waren we allang over onze toeren. Maar hier kan het allemaal. Blijkbaar was het
gisteren tijdens Tabaski superdruk geweest in de verloskamer, maar vandaag
helaas niet.
We hebben elk een vrouw gevolgd, ze waren zo blij dat er iemand aandacht voor
hen had en lief was. We waren dan ook blij dat ze goed vooruit gingen. We
hadden al een bevalling in het vooruitzicht, maar helaas pindakaas ! De
vroedvrouw wou hem zelf doen. Jolien had gevraagd als ze hem mocht doen. Ze kreeg
het antwoord 'kunt ge dat?' 'euhm ja..' en toch duwde de vroedvrouw haar aan de
kant, ochja morgen beter zeker ?! Hetzelfde bij Melinda, alleen kreeg zij een
uitleg ' de mama is moe, het is te riskant, we doen het zelf'. Lap, we waren
wel een beetje op onze tenen getrapt, we hebben al zoveel bevallingen gedaan,
dan kon deze toch ook nog wel ?! Maargoed dat we bijna naar Mbour vertrekken,
blijkbaar zijn alle bevallingen daar voor ons :) we moeten ons zeker geen
zorgen maken om aan onze 40 bevallingen te geraken..
Janice en Lynn komen ook net binnen: Lynn heeft eentje gedaan, Janice geen.
Niet veel speciaals dus vandaag, wat wil zeggen dat het een kort berichtje is
:) !
Als afsluiter hebben we een lekker ijsje gegeten, zonder het van elkaar te
weten :D Janice is aangevallen: zo lekker zag haar ijsje eruit :D ! Iedereen
wou het hebben, dat zegt al genoeg ;) !
A demain
Bonjour tout le monde ! Eerst even een cijferweetje: we zijn vandaag 4 weken hier, overmorgen precies 1 maand, en we moeten nog 3 weken en 3 dagen ! Het begint te korten ! Normaal gezien moesten we vandaag naar stage maar Taxibrousse (de organisatie waarmee we hier zijn) heeft ons verwittigd dat we nooit op stage gingen geraken omdathet groot feest is vandaag ! Daarom hebben we beslist om niet te gaan, en zoveel mogelijk van de feestsfeer op te snuiven. Zoals jullie weten zijn we uitgenodigd op het offerfeest bij onze huisbaas maar dat betekent dat we vanaf zaterdag 4 dagen aan een stuk moeten werken. In Belgie denken jullie nu 'oh dat is toch niks' maar hier is het niet niks ! Dan, Tabaski, hét grote feest ! Al dagen aan een stuk is iedereen in de weer om schapen te kopen, kleren en schoenen te kopen (zelfs in het ziekenhuis in de verloskamers komen verkoopsters kleren en schoenen verkopen). Langs de weg staan reclameborden met ' 50 moutons a ganger'. Het schaap is dus erg belangrijk hier ! Deze morgen om 8u hebben we ontbeten en ons dan klaargemaakt om richting strand te gaan. Langs alle kanten kwamen mannen, vrouwen en kinderen aangelopen om naar de buitenmoskee te gaan. Dit waren eigenlijk gewoon een grote zandvlakte met 4 muren rond op het strand. Vanvoor een podium voor de Imaan en verder moesten ze matjes uitrollen om te bidden. De mannen vanvoor, vrouwen en kinderen vanachter. Wel een spectaculair zicht: iedereen die tegelijk buigt om te bidden, tegelijk rechtstaat, echt sjiek om te zien ! We stonden buiten aan de deur te kijken en foto's te maken, terwijl sommigen ook foto's van ons begonnen te maken :) Als lieve meisjes hebben we het schaap dat klaarstond nog even gezelschap gehouden. Dit schaap wordt door de Imaan onmiddelijk na het gebed geslacht. Het beest wordt op zijn zij gelegd, zijn hoofd bij een putje in het zand en dan de keel overgesneden. Het kuiltje dient om het bloed in op te vangen, zodat het niet te veel op een slachtbank lijkt. Het is eigenlijk nog wel deftig gebeurd, we hadden een bloederiger tafereel verwacht. Het schaap bleef gewoon liggen, iedereen gaat naar huis. Geen idee wat er met dat schaap gebeurd is :) Eenmaal thuis moesten we wachten op de 'slachter': iemand uit het dorp die elk huis afgaat om hun schaap te slachten. Als stoere meisjes hebben we toch geprobeerd toe te kijken en foto's te maken (om jullie een idee te geven wat we gezien hebben). Enkel Lynn durfde niet te komen kijken ! Daarna werd het zuivergemaakt en geslacht. Dat was mannenwerk: het vel verwijderen, de organen in een bak en het vlees in een andere. Amai, dat duurt nogal. Ondertussen stonden de vrouwen in de keuken, groentjes klaarmaken, marinade maken, ... . Wij mochten niet helpen en moesten zitte, kijken en drinken :) Daarna hebben we gegeten. Hier is het ritueel dat niemand ontbijt s'morgens en dat de lever van het schaap het eerste is wat ze die dag mogen eten. Iedereen van de familie had dus honger en kon niet wachten tot de lever gebakken was. Wij mochten mee-eten. Voor iedereen de eerste keer dat er lever gegeten werd, alleen Jolien wist welke smaak ze kon verwachten. Zij was ook de enige die het echt lekker vond. De rest heeft dus mooi zijn stukjes uitgedeeld ;) Daarna stonden er groentjes en lamsvlees op tafel (het schaap wordt voor s'avonds bewaard). Nog even gezellig gedanst en gebabbeld met de familie en dan waren we even 'vrij'. De vrouwen maken zich klaar voor het feest, bereiden het avondeten voor en de mannen gaan nog een keer bidden. Lynn en Janice zijn binnengebleven om voor school te werken. Jolien en Melinda waren gelukzakken en hadden dat al af waardoor zij naar het strand konden gaan. Wat zalig: geen kat op het strand ! Enkel was het water vies: er lagen ingewanden van schapen te drijven en spoelden ook aan op het strand. Dat negeren we maar :) ! We hebben Melinda zover gekregen om te lezen, hoera wat een overwinning ! Samen lagen we dus wat te lezen. Tot er een enkeling met Jolien kwam babbelen. Zijn openingszin 'ik zag u lopen en was opslag verliefd', zever in pakskes ma bon :D ! Ze heeft gezegd dat ze in Belgie al getrouwd is maar daar deinsde hij niet van terug. Melinda was blij dat zij gespaard bleef, maar wie laatst lacht best lacht: ook zij kreeg compagnie ! Alleen was haar neger wat seksistischer: hij zei dat blanke vrouwen schrik hebben van zijn machien :D haha, en senegalese vrouwen liggen voor dood tijdens de seks ! Het is ook nooit goed :) ! Jolien werd dan weer overladen met liefdevolle boodschappen, hartjes in het zand, en een huwelijksaanzaak. Hier snappen ze niet dat we niet willen trouwen omdat we in Belgie al een man hebben. Hun uitleg: 'daar komen ze toch nooit achter wat je hier doet als hij in Belgie is' okee dan... Uiteindelijk hebben we toch afgewimpeld gekregen, hebben we nog even gerelaxed en dan was het weer etenstijd: schaap met frietjes en groentjes ! Hmm wat een lekker vlees, smaakt beter als thuis ! Net zoals het fruit, wat hier 1000x beter is als thuis ! Daarna kleden de kinderen zich om, doen hun mooie afrikaanse kleedjes aan (prachtig zicht ! zo mooi !) en gaan dan alle huizen af voor centjes. Een beetje zoals driekoningen bij ons. Tot middernacht gaan ze de huizen rond ! En ondertussen gaat ook iedereen op bezoek bij zijn familie. We hebben ons subtiel uit de voeten gemaakt, want bij een familiegelegenheid horen we toch nog net niet :) Nu zit iedereen op skype of internet om zijn dag te vertellen. Toch een hele ervaring ! De foto's zullen later volgen, maar wees voorbereid: ze zijn toch wat bloederig... Morgen vliegen we weer in voor een reeks stagedagen. De laatsten in Dakar: dinsdag moet de valies klaar zijn zodat we woensdag richting Circuit Nord kunnen vertrekken (overnachten in de woestijn) en dan de laatste stop in Mbour. Het begint te korten. Tot binnenkort (live) en tot morgen (internet) !
Dag allemaal, omdat het vandaag al de 26e is zal ik in verleden tijd schijven :) Gisteren was het een superdrukke stagedag ! Bij Nabil in de positieve zin, in Parcelles in de negatieve zin. In Nabil hebben Janice en Lynn beiden 3 bevallingen gedaan ! Allemaal gezonde, mooie kindjes. Eentje had een moeilijke start, maar met een beetje hulp heeft ook hij eens goed geweend !In Parcelles was het andere koek: van de 5 bevallingen zijn er 3 sterrenkindjes geboren. Melinda en Jolien kwamen aan, en er lag al een kindje dat gestorven was. Van de vroedvrouwen hoorden we dat het een stuitbevalling was. Dat gaat hier wel vaker mis. Er wordt in Belgie niet voor niets een keizersnede gedaan wanneer het kindje in stuit ligt ! Er zijn dan nog 2 gezonde kindjes geboren, gelukkig ! Maar we hebben ook ieder een bevalling gedaan waarvan het kindje gestorven is. Voor ons eigen goed gevoel was het al gestorven in de buik en konden we er echt niets meer aan doen. We hebben ons dan maar op de mama geconcentreerd om het haar zo comfortabel te maken, want hier zijn ze het precies al zo gewoon dat er niet meer echt aandacht aan besteed wordt. De eerste was voor Melinda, een baby'tje dat al langere tijd dood in de buik zat. De vroedvrouwen hadden zoveel vetrouwen in ons dat ze ons alleen lieten doen. Met een bang hartje (je weet nooit hoe het eruit ging zien) heeft Melinda de bevalling gedaan en Jolien de zorgen aan de baby. Deze kindjes worden gewogen, in een doek gedraaid en in een doos gestoken. De mama krijgt het kind niet te zien, en ze krijgt vrij laat te horen dat haar baby'tje dood is. We waren nog maar net van de shock bekomen, of daar was de volgende al. Samen zochten we naar de harttonen, die we dachten gevonden te hebben (dit bleek de pols van de mama te zijn). Onvoorbereid op een doodgeboorte, was de shock nog eens eens zo hard. Dit kindje was nogthans ook al enkele dagen dood. Toen we aan de mama vroegen of ze het kindje nog had voelen bewegen, twijfelde ze. Maar ze heeft zich nooit zorgen gemaakt. Toen de vraag kwam 'Elle est vivant?' (is ze levend?) hebben we de vroedvrouw geroepen. Als student is het niet onze taak om dit mee te delen, hoewel we ook deze bevalling geen hulp hebben gekregen. Ook deze mama hebben we zo goed mogelijk proberen op te vangen. En ik denk wel dat we uiteindelijk in onze taak geslaagd zijn. Want ondanks dat ze geen baby mee naar huis kon nemen was ze ons toch dankbaar. Hoewel dat een beetje onterecht was voor ons. Maarja, tegenslagen horen erbij ! We kunnen er alleen maar sterker van worden, en eens zo hard ons best doen om de gezonde kindjes en mama's te helpen ! Om de zware dag af te sluiten, hebben we van de vroedvrouwen een lekker desertje gekregen (dit is een soort meel dat met melk gemenkt wordt, lijkt wat op rijstpap maar wat meliger en zoeter). Dit wordt altijd gemaakt als er een kindje een naam krijgt op dag 8 na de geboorte. Hier geven de moslima's hun kinderen pas een naam op dag 8, dus op het armbandje van de baby moeten we de naam van de mama schrijven.We wisten wel niet zo goed van wie het kindje was :) maar lekker eten slaan we nooit af, wat de reden ook is ;) ! En vandaag was het meer dan verdiend ! Gelukkig zijn er zoveel mooie momenten waar we ons aan kunnen optrekken. En hebben we veel aan elkaar, anders zouden we het niet volhouden ! We worden steeds hechter, alleen al door de vele verhalen en ervaringen die we met elkaar delen. Morgen is het tijd om te feesten, dus bereid jullie maar voor op veel verhalen ! Tot morgen !
Woensdag hadden we al een dagje vrij. Was wel nodig om te bekomen van al die nieuwe indrukken :) ! De bedoeling was dat we nog eens fijn gingen uitslapen, dat is redelijk goed gelukt. Daarna hebben we even voor school gewerkt (ja ook dat moet gebeuren: dossiers over stage, bachelorproef die staat te roepen, ...). Mevr Vromant had met de plaatselijke apotheek geregeld dat wevanaf 12u onze bestelling mochten ophalen. We hebben nog (niet)steriele handschoenen, hechtingsdraad bijbesteld omdat we anders te zuinig moeten zijn. We hadden toch nog centjes over, en dan kunnen we een beetje materiaal achterlaten in de ziekenhuizen. We hebben beslist om pas tegen 13u naar daar te gaan, we zijn het Senegalese tempo al gewoon ;) Eenmaal daar, was nog niet alles geleverd. Voor niks door die hitte gewandeld.. Met lege handen zijn we dan maar teruggekomen en ons aan het strand genesteld. We zijn weer een tintje dichter in de buurt bij de negers hier ;) We hebben ook van onze huisbaas de uitnodiging gekregen om mee Tabaski te komen vieren vrijdag. Dit is het offerfeest hier, waar iedereen een schaap slacht. We hebben dan maar beslist om vrijdag niet te gaan werken maar vanaf zaterdag 4 dagen aan een stuk te werken. het zal zwaar worden, maar een offerfeest maak je ook niet altijd mee hé ! Verder hebben we niets gedaan vandaag, een beetje voobereiden op een nieuwe stagedag morgen !
Maandag en dinsdag 22-23 okt : eerste echte stagedagen in een nieuw ziekenhuis
Nieuwe stageplaats = nieuwe uitdaging = nieuwe kijk op bevallingen, baby's, mama's, .... Klopt als een bus ! Vandaag zijn we terug als vast duo op stage vertrokken. Lynn en Janice met bus 61 naar Nabil en Melinda en Jolien met bus 36 naar Parcelles.Het is bij beiden wel goed meegevallen, maar als we konden zouden we toch graag wisselen. Dat zal wel komen omdat ons vorig ziekenhuis zo vertrouwd was. Op beiden plaatsen is het heel rustig geweest. De vroedvrouwen verklaren dit door Tabaski, dit is een offerfeest dat vrijdag 26 okt zal plaatsvinden. Wanneer vrouwen in arbeid gaan, krijgen ze thuis al vanalle soorten drankjes om de weeën op te wekken. Omdat ze nu hun zwangerschap willen rekken (anders missen ze het feest) nemen ze deze drankjes niet in, waardoor de weeën vanzelf op gang moeten komen. En dat gebeurt blijkbaar niet :) Maandag hebben we beiden met onze vingers zitten draaien. Gelukkig mochten we om 16u stoppen, we moesten nog bij mevr Vromant langsgaan om ons stageboek af te geven en onze 2e eindevaluatie te krijgen. In Parcelles wilden ze ons niet laten gaan, dus hebben we gezegd dat we een belangrijk examen moesten maken. Vermoeiend wel, om te discusieren hierover. Maar we zijn er toch geraakt. Bij iedereen waren de punten goed, zelfs beter als vorige keer. Fijn complimentje: ons Frans gaat er duidelijk op vooruit ! Verder mogen we over stage niet echt veel zeggen, beroepsgeheim, en hier kan toch de hele wereld meelezen. Deze verhalen zullen jullie dus wel horen als we thuiskomen. Dat is toch wat discreter ! S'avonds zijn we met mevr Vromant gaan uiteten, zij vertrekt morgen naar huis. Stiekem willen we toch graag mee, maar dat is gewoon het gevoel van het moment zelf. Het was superlekker ! Een visrestaurant op het pleintje hier voor de deur. Gek om nog eens zoveel blanken bijeen te zien. We hebben zelfs een dessertje gegeten. Kwestie van de komende dagen de rijst weer even te kunnen tolereren. Volgepropt maar gelukkig na deze gezellige avond zijn we ons bedje ingekropen, voor nog een stagedag ! Dinsdag was het weer van hetzelfde: rustig rustig rustig ! Jolien en Melinda hebben elk een bevalling kunnen doen. Jolien heeft het nog steeds wat moeilijk met de mentaliteit hier: we proberen hier zo goed mogelijk ons best te doen, en op de manier waarop we het op school geleerd hebben. Zo kunnen we onszelf immers niets kwalijk nemen, maar ze vinden het hier precies nooit goed. Ochja, sommige dingen gaan het ene oor in en het andere uit. Ze zijn het hier zo gewoon gelijk zij het doen, en we proberen hen dan maar zoveel mogelijk tevreden te stellen. We vragen veel zodat we kunnen begrijpen waarom ze sommige zus of zo doen.En van veel dingen kunnen we dan toch wel veel leren ! De glimlach op het gezich van de vrouwen blijft toch wel goud waard ! Zalig gevoel ! Verder dus weer een rustige dag. Nog eens een kort blogberichtje, maar dat van Simal maakt alles goed ;) Morgen hebben we een vrije dag (ondertussen is dat vandaag). De blog is ge-update dus nu kunnen we de rest van de dag weer gaan genieten ! Tot straks of morgen voor een nieuw berichtje ! xxx
Dag allemaal, met een beetje vertraging is hier dan toch nog eens een post ! Jolien update altijd de blog, maar haar internet ging de afgelopen dagen niet. Je zou zeggen: update hem dan van een andere laptop, maar ze zou Jolien niet zijn als ze het wachtwoord niet vanbuiten kent :) (Op haar laptop komt het automatisch). Maar hoera, het internet is ons vandaag goedgezind en voor zolang het werkt zullen we er dan maar van profiteren ! Simal dus, vrijdagochtend om half 8 moesten de Waalse meisjes met hun valies klaarstaan. Wij konden nog rustig ontbijten voor we de bus opgingen. Zij gaan immers rechtstreeks na Simal naar Mbour om vandaaruit dan naar huis te vertrekken. Voor we naar Simal gingen, zijn we in Mbour gestopt om de stageplaatsen te bezoeken en hun valiezen te droppen. Mbour ligt op 85km van Dakar, dus het was toch wel een stukje rijden :) Gelukkig was er airco, en genoeg om buiten rond te kijken. We zijn onderweg een varaan tegengekomen ! Amai wat een groot beest ! Eens in Mbour hebben we de valiezen achtergelaten in Petit Eden. Dit is een klein hotelletje waar ook wij in het weekend gaan logeren. Nu hebben we dat ook al eens gezien :). Dan richting de stageplaatsen. De eerste was Tefesse, daar gaat Melinda stage doen. Het was toch anders dan wij ons hadden voorgesteld: groot en er kunnen zelfs gewone zieken komen. Wij hadden ons verwacht aan een gewoon groot huis, waar er onder bevallingen gebeuren en boven de vroedvrouw woont. Helaas, er werken ook verpleegkundigen en vroedvrouwen in posten. Dus het is minder persoonlijk als we dachten. Maar daarom niet minder leuk. Volgende stop was Mbour Toutcouleur, hier zal Lynn 2 weken verblijven. Een lieve vroedvrouw, al wat kleiner als Tefesse. Ze zal hier goed zitten. De volgende stops van Jolien (Darou Salam) en Janice (Santhie) waren vergelijkbaar. We waren dus wat gerustgesteld :). Als "pauze" zijn we een visserij gaan bezoeken. Jammer dat we de felle, vieze visgeur hier niet op kunnen beschrijven, want geloof ons: die valt gewoon niet te beschrijven ! En wat een volk.. Op pakweg 50 meter gebeurt er alles: de boten komen aan met de vangst, daar wachten mannen hen op om de vis te verdelen over de verschillende standjes waar vrouwen klaarzitten om de vis zuiver te maken. Alle rommel en viezigheid die ze niet kunnen gebruiken (viskoppen, krabjes die er niet thuishoren, ingewanden, ...) worden gewoon op de grond gesmeten. Dus als wij er tussendoor wandelden moesten we goed uitkijken dat we nergens opstapten :). Als de vis proper is gemaakt, wordt hij verzameld in tonnen om dan de camion opgeladen te worden. Kan je je de geur ondertussen een beetje voorstellen? Verse vis, in de blakende zon, met afval errond ? Hmm lekker... We waren toch wel een beetje blij dat we terug in de bus zaten, al was het maar om gewoon te kunnen ademen :) Daarna zijn we doorgereden naar Simal. Dat was nog een dikke 2,5u rijden. Het was dus al laat in de namiddag toen we aankwamen. Het waren hier hutjes per 3, dus we moesten opsplitsen: per 2 met een waals meisje. Gelukkig is ons Frans ondertussen een niveau hoger geraakt dat dit geen probleem meer is ! De rust viel meteen over ons heen, amai zo mooi ! Allemaal hutjes, met mooie vloer (beton met schelpjes in) en het strand met de zee voor de deur. We kregen een hutje toegewezen en gingen meteen kijken. Er stonden enkel 3 bedden in met een muskietennet. Eten deden we in het 'restaurant' en douchen/wc was buiten. Er stond een muurtje van hout en stro rondom zodat je toch een beetje privacy had. Het had wel iets: de hagedissen die langs je door lopen als je op het toilet zit, het gele water dat uit de douche komt via een ton (op = op in dit geval) en als je s'nachts naar de wc moest dan had je de maan die genoeg licht gaf om net te zien dat je op de pot zat en niet erlangs :) We hebben onze spullen gedropt en onmiddelijk stonden de eerste negerinnen klaar. Van eentje mochten we haar baby op onze rug binden. Eindelijk :D ! Wat een leuke ervaring, het leek wel of hij elk moment van je rug kon vallen ! En wat zwaar, heel veel respect voor de vrouwen die zo de hele dag rondlopen ! Als bedankje zijn we dan maar eens over hun marktje gewandeld, maar we hebben nog niets gekocht :) We hebben ons nog eventjes kunnen inhouden. Op het strand waren kinderen aan het vissen. Jolien is gaan meedoen. De kinderen hebben haar uitgelegd hoe ze het moest doen: een lege wijnfles waar de stop opzat en vanachter een gat inzat, vullen met zand en hem dan op de bodem leggen. En dan maar wachten wachten, onmiddellijk kwamen de visjes erop af.Even later moest ze dan snel snel snel de fles gaan pakken. Fles leegschudden op je hand, en hopen dat er iets tussenzit :) Hoera voor Jolien ! Ze heeft haar eerste vis gevangen. Het was wel een inieminie visje, maar we moeten ergens mee beginnen hé :) ! Daarna heeft ze een iets grotere vis zuiver gemaakt: schubben afsnijden, de darmen en ingewanden verwijderen. Ze heeft zichzelf serieus overtroffen ! S'avonds hebben we dan lekker op het strand gegeten. Echt gezellig: de zon die onder gaat, de petroliumlampjes die op de tafel staan, zicht op zee en het geluid van de golven. Echt vakantie op dit moment. Na een nachtje in onze hut, die we gelukkig overleefd hebben zonder al te veel beesten langs ons stonden we om 8u klaar voor het ontbijt. We werden in 2 groepen verdeeld: de ene groep ging voormiddag vissen en de andere rijden met paard en kar. Namiddag werd dit gewoon omgedraaid. Wij zijn eerst gaan vissen. Met een bootje rondvaren op de mangrove (zoek maar op wat dit is :p). Prachtig: ongerepte natuur zover als je kan kijken, de vogels die je hoort én ziet. We hebben onze kodak geen moment losgelaten: pelikanen, ibissen, flamingo's, ... . En niet in een dierentuin dit keer ;) ! Na ongeveer een dik halfuur werd het anker uitgegooid en kregen we een vislijn van Sylvester (hij ging ons helpen met het vissen). Een garnaal eraan en de lijn uitgooien. Helaas zijn we ongeduldige meisjes en haalden we ofwel te vroeg ofwel te laat de lijn binnen. Meerdere malen hebben de vissen onze garnaal opgegeten zonder te bijten :) Maar na een tijdje hebben we toch allemaal vis gevangen: Janice zelfs 3, de rest 2 ! Niet slecht, toch ?! Extra pluspunt: het was zo warm dat we nog een tintje bruiner zijn geworden. Ons middageten was ook geen verrassing: vis natuurlijk :) ! Lekker vers, hmmm .. Na de middag waren we even vrij omdat het te warm was om echt iets te doen. Dus zijn we de markt maar weer opgegaan om onze centjes uit te geven. We zijn vrouwen voor iets, geld is niet lang veilig bij ons :D ! Maar we hebben wel allemaal mooie dingen mee. Om 16u stonden we dan klaar voor het paardrijden. Er waren 3 losse paarden en dan 2 paarden met kar. Omdat Melinda thuis ook paardrijdt mocht zij beginnen. Halfweg werd er toch gewisseld. Wat was het mooi ! Door de struiken, langs het water en door een wijkje. Prachtig om te zien (weeral, we kijken hier steeds onze ogen uit). Lynn en Jolien hebben zich ook op een paard gewaagd, Janice heeft het bij de kar gehouden. Tegen dat we terug waren, was het tijd voor het avondeten. Dit waren gefrituurde scampi's die je met kop en al moest opeten. Gelukkig was het donker want anders keken ze je nog aan :). Even verstand op nul en gewoon eten ! Uiteindelijk bleken ze toch heel lekker te zijn !!!! S'avonds weer ons hutje in, voor een iets langere nacht dit keer want we mochten uitslapen. Zondagvoormiddag waren we immers vrij. Omdat het goed weer was, maar net niet goed genoeg om de zee in te gaan hebben we ons op een stoel genesteld met een boek. We hebben Melinda bijna zover gekregen om ook te beginnen lezen maar helaas had niemand een extra boek bij. En ondertussen is de goesting al terug over :p Na het middageten was het tijd om te vertrekken. Op de terugweg weer langs Petit Eden om de waalse meisjes af te zetten. Toch wel even pijn in het hart, om hen achter te laten. We blijven nog maar alleen over, wat zal het hier stil en rustig zijn. Gelukkig is er facebook waar we contact kunnen blijven houden. Enige voordeel:lekker veel plaats in het busje voor ons alleen :) ! Onderweg zijn we een safaripark tegengekomen en we gaan prijs laten maken om daar eventueel in onze laatste week naartoe te gaan. Hopelijk is het niet te duur... Eenmaan terug in Dakar hebben we gegeten en zijn we gaan slapen. Morgen begint weer een nieuwe, drukke stageweek ! Lynn en Janice gaan nu allebei naar Nabil en Melinda en Jolien naar Parcelles.. Spannend !
