L.B.G.

Vriendenkring LOF

Verslag:

9-daagse Zuid Tirol Pfalzen  20 tot 28/09/2008.

20/09/2008

Op 20-09 waren we allen vroeg uit de veren. Inderdaad om 4 uur ’s morgens dienden we al te vertrekken vanaf het Boudewijnstadion in Brussel/Heizel met de autocar bestemming Zuid Tirol : Pfalzen.

Tijdens het wachten op onze autocar werden we al in de juiste stemming gebracht door 2 jonge mannen die blijven plakken waren in de dancing  “Carré” en duidelijk de bloemetjes hadden buitengezet. Deze jongelui die ons vergasten en opvrolijkten met hun humeur waren duidelijk over hun theewater.

Na dit intermezzo kwam de autocar aangereden.

Na te hebben gecontroleerd of iedereen aanwezig was, de bagage opgeladen te hebben, kon er koers gezet worden naar Leuven alwaar een 2^de groep L.B.G.-ers werd opgepikt.

Nadat de gebruikelijke controles hadden plaats gehad vertrokken we allen opgewekt richting Eupen alwaar we een Duitstalige groep dienden op te nemen.

Onderweg hadden we een sanitaire stop aan een etablissement met schandalig vuile toiletten, we waren verlegen Belg te zijn, zo vuil het er was. Wat moeten onze buitenlandse toeristen die er ook waren hiervan gedacht hebben?

In Eupen kwam  onze vertrouwde chauffeur en vriend Herman ons vervoegen.

Herman nam hier de autocar over van de 1° chauffeur. Vanuit Eupen reden we, nadat we onze Duitstalige vrienden hadden opgenomen richting Koblenz 8 u 15, Pforzheim 8 u 45 en kwamen later in een file terecht richting Stüttgart.

Aangezien we toch in de file stonden werd er van de gelegenheid gebruik gemaakt om een autowegrestaurant op te zoeken dat iets verder gelegen was.

Hier konden we dus iets eten en er werd ook geprofiteerd om de toiletten op te zoeken.

Daarna werd er geopteerd om niettegenstaande de file verder te rijden. Na een tijdje zagen we wat de oorzaak was : namelijk wegenwerken.

Eens de wegenwerken voorbij kon de autocar zijn gewoon tempo terug opnemen. We reden door de buurt van Ulm met zijn Münster, Kathedraal met zijn 161 meter hoge toren. We hadden nadien nog een stop in Rasthof Illertal.

Omstreeks 16u08 kwamen we in Alatsee Füssen. Een 1300 meter lange tunnel bracht ons via Innsbrück, de Europa Brücke die 198 meter hoog is, verder de Stubaier gletscher in ons gezichtsveld; een tijdje richting Bolzano om uiteindelijk in Pfalzen  in ons hotel Sonnenhof aan te komen. Daar hoefden we onze bagage niet uit te laden, dit werd allemaal door het personeel van het hotel gedaan. De kaartjes(sleutels) voor de kamers werden ons overhandigd en iedereen kon zich gaan verfrissen en daarna prompt en netjes van het avondmaal  gaan genieten.

Iedereen was vrij moe van de lange tocht maar zeker tevreden over wat  er deze dag allemaal was gebeurd en na nog wat nagepraat konden de bedsteden opgezocht worden. 

2^de dag 21-09-2008.

Na een verkwikkende slaap en een stevig ontbijt waren we gereed om met de autocar een verkenning te doen van verschillende dalen.

We vertrokken omstreeks 9 uur met als eerste verkenning het Pustertal met plaatsen als Stegen en het stadje Bruneck met circa 25.000 inwoners. Doblag met slot dat in de jaren 1256 gebouwd werd door een Duitse bisschop.

Dit is ook de streek waar een voor Italië minder gekende taalgroep, namelijk de “Ladiners” het “Ladinisch” spreken. Dit is een retro-romaanse taal.

We rijden steeds binnen het zicht van het bekende ski oord “Kronnplatz” met een hoogte van 2.200 meter een zeer geliefd wintersport gebied.

De Dolomieten die we rondom ons zien met hun typische kleur en een op kant lijkend patroon zijn gevormd uit kalksteen en magnesium.

We komen langs de “Olanger Stausee” een stuwmeer dat tussen 1950 en 1953 gebouwd werd. Ook de rivier “Rienz” kronkelt op een bepaald moment langsheen de baan.

Nu rijden we doorheen het “Mölenstein Tal” en bereiken de “Doblacher See” en in de verte zien we “Die drei Zinnen” in het Nederlands de drie Tinnen die door hun vorm aan 3 torens doen denken.

Nu komen we in de “Veneto provincie” aan en bereiken zo “Cortina d’Ampezzo”

Dat bekend is door het organiseren van de Winterspelen enkele jaren geleden.

De daken van de huizen hier ogen iets minder fraai, aangezien ze bijna allen bestaan uit ijzeren platen waar de tand des tijds flink voor wat roestvorming heeft gezorgd.

Nu nemen we de “Dolomitenstrasse” die omstreeks 1880 werd aangelegd voor zuiver militaire doeleinden.

We bevinden ons op een bepaald ogenblik op 2.117 meter hoogte en kunnen vanaf ons standpunt de piek op 2.700 meter zien alwaar het kabelspoor aankomt.

Even verder rijden en we zien de hoogste berg met de “Marmolade Gletscher” (enig in de Dolomieten met een hoogte van 3.340 meter.)

We komen nog langs Blutsberg-Col de lano waar destijds bij een ontploffing op de top van de berg vele soldaten het leven lieten.

In Buchenstein wordt het “fodom dialect” gesproken en is dus een “Ladinisch Buchensteiner dialect”.

Ondertussen werd het 14 uur dus tijd voor ons middagmaal.

Om 15 u 05 terug de autocar in en vertrek richting “Zellerstock” door de “Campo Longo Pas” over “Colfuro”, “Stern” en de “Kreuzkogel”.

Verder : “Wellschellen” is weer zo’n Ladiner dorp met eigen folklore Trachten, muziek en zo meer.

We rijden ook langs “Kloster Sonnenburg” dat in het jaar 1120 door nonnen werd gesticht. Momenteel is dit klooster een hotel geworden.

Ondertussen was het reeds zo laat geworden dat we de terugweg naar het hotel dienden aan te vangen.We kwamen omstreeks 18 uur aan in het hotel. Een korte opfrissing en we werden door de hoteldirectie vergast om 18 u 30 op een aperitief, waar iedereen nog kon napraten over de mooie landschappen die we gezien hadden en die na iedere bocht in de weg wisselden als het ware om met mekaar te concurreren.

Na de aperitief werd ons een uitgebreide maaltijd opgediend. Eens het avondmaal verorberd was kon iedereen vrij van de vele mogelijkheden van dit Wellnesshotel genieten, of een wandelingetje maken in Pfalzen zelf.

3^de dag 22-09-2008.

Nog tijdens ons uitgebreid ontbijt kwam Mevrouw Vannieuwenborgh ons meedelen wat er zich tijdens de nacht had voorgedaan. Zij heeft midden in de nacht, in een voor haar niet gekende omgeving, ons aller vriend Joske, om 4 u met een ziekenwagen naar een kliniek in Bruneck moeten begeleiden waar Joske meteen in de “Intensieve zorg” afdeling werd aan bewakingsapparatuur gelegd.

Het ontbijt gebeurde bijgevolg in mineur want de problemen met Joske bleven maar nazinderen en toch diende het programma verder afgewerkt. Dus om 09 u 30 werd er gestart en om 10 u 20 kwamen we in Brixen aan. De Dom in barockstijl werd bezocht. De gids die ons de ganse reisduur vergezelde vertelde ons dat in deze dom 40 marmersoorten werden gebruikt en verwerkt. Na het bezoek van deze stad werd de autocar vervoegd om een bezoek te brengen aan een “Krautergarten” zeg maar een kruidtuin waar we ons konden vergapen aan honderden kruiden, sommige gekend, andere minder gekend. Ook werd een “Latschenölbrennerei” bezocht die reeds in het jaar 1212 werd opgericht. Dit is een bedrijfje dat cosmetische oliën en homeopathische middelen bekomt uit de behandeling van sparren, dennen, lorken , larschen en zo meer. Er werd ons het hele proces van grondstof tot eindresultaat uit de doeken gedaan.

Na deze boeiende bezoeken werd er dan richting Bruneck gereden waar we dan vrij hadden tot 16 u 15 om het stadje verden te bezoeken. Van deze vrije tijd maakten Liliane en ondergetekende gebruik om Joske gaan op te zoeken in de kliniek. Zijn toestand was nog steeds zorgwekkend maar toch een ietsjes beter.

Na dit bezoek hadden we afgesproken om de groep terug op te zoeken aan de kerk. Iets hadden we echter uit het oog verloren, namelijk het feit dat er in de omgeving meerdere kerken waren en we mekaar dus aan een andere kerk stonden op te wachten.Na dit gebeuren werd er weer richting Pfalzen gereden waar we ons na de verfrissingen konden tegoed doen aan het uitgebreid avondmaal.

4^de dag 23-09-2008.

Na een goede en verkwikkende slaap en na een deugddoend stortbad konden we weer aanschuiven voor een stevig uitgebreid ontbijtbuffet.We lieten ons de verschillende lekkere hapjes goed smaken De dienstertjes zijn uitermate vriendelijk en Elisabeth onder hen, komt me iedere morgen spontaan een lekker potje chocolademelk aanbieden. Zij is echt een engeltje dat al onze vrienden in de watten legt en hun op hun wenken bedient. Het was een van de redenen waarom menigeen samen met haar op de foto wilde.

Rond 9 uur was het weer verzamelen  geblazen aan de autocar. Onze trouwe Ladinische gids Seppl was weer present en we konden vertrekken.

Eerst werd er koers gezet naar San Lorenzo of te Lorenzen in het Duits.Via een Romeinse nederzetting reden we door het lieflijke Gadertal. De marmot staat hier symbool voor de Dolomieten. We kwamen respectievelijk langs Wengen dat bekend staat voor het mooie handwerk, landbouw en de verschillende weverijen.

Dan volgde Corvara, reden we door en over de Campolongo pas, Pass Pordoi met zij 2950 meter boven de zeespiegel aan de top. Langsheen de weg duizenden lieflijke bloemetjes, een soort krokusjes in volle bloei en ornaat, een ware streling voor het oog. Nu rijden we de provincie Trento binnen. We doen het “Fasser Tal” aan. Rijden over de “Sela Pass” met zijn bochten : 2° links, 4° rechts en zo verder tot we boven zijn.

Verder komen we langs Wolkenstein, Gröden, Sankt Kristina, Sankt Verich en dan zien we het stadje Castelrotto/Kastelruth voor ons opdagen. We rijden dit stadje binnen  dat zo op het verlanglijstje van ondergetekende stond, met dank aan onze vriend Herman die dit had willen inlassen in het programma.

De naam van dit stadje is van Romeinse oorsprong en is de samenvoeging van “Castel” en “ruptum” wat afgebroken betekent. Het stadje bestaat reeds 250 jaar. Het is de thuishaven van de “Kastelruther Spatzen” een orkest en volkszanggroep dat met hun prachtige muziek dit stadje in heel Europa heeft op de kaart gezet.

Hier hebben we na het middagmaal vrij tot 15 u 30. Natuurlijk profiteren we hiervan om naar het “Kastelruther Spatze museum” en Geschäft te gaan. We konden er neuzen in allerlei producten uit de streek, houtsnijwerk, CD’s, aandenken, Tiroler kledij en allerlei prularia. We hebben met verschillende mensen ook hun museum bezocht, gelegen in het zelfde gebouw. Daar konden we ons vergapen aan de verschillende trofeeën , ettelijke al die ze samen hadden bijeengespeeld. Ik vernam verleden zaterdag 11-01-2009 nog dat ze er weer een bij hadden, namelijk de zoveelste “Krone der Volksmusik”. Ook ettelijke gouden en platina platen versieren al de muren. Een van hun liedjes verhaalt het waar gebeurde drama dat zich afspeelde in het jaar 1948, dat jaar moesten de inwoners van het dorp Graun, dat zo schilderachtig gelegen was, hun dorp verlaten, hun bezittingen opgeven omdat de overheid beslist had er een stuwmeer aan te leggen. Het dorp werd volledig verdronken om er de “Rechensee” aan te leggen.

Enkel de torenspits van de uit de 14° eeuw daterend kerkje is nog de enige stille getuige van het verdriet van 670 Grauners die have en goed dienden achter te laten. Omstreeks 15 u 30 (jongens wat vliegt de tijd) verlieten we dit gezellig stadje Kastelruth. We werpen nog een laatste blik op het kerkje van Kastelruth dat met zijn barokke toren  250 jaar oud is.

En we zijn weer vertrokken voor een panoramische rondrit. Amper enige kilometers verder, kunnen we ons vergapen aan een natuurverschijnsel dat volgens onze gids niet zo vaak te bewonderen valt, namelijk een regenboog in de sneeuw.

We rijden nu door het mooie Pustertal en zo door de stad Brixen om uiteindelijk zo terug in ons hotel in Pfalzen aan te komen.

Ons dus vlug verfrissen en opknappen want het avondmaal staat gepland voor 19 uur.

Inderdaad een uitstekend avondbanket staat op ons te wachten en we laten het ons maar goed smaken, de wijn en het bier vloeien rijkelijk en er wordt nog duchtig nagepraat en genoten.

Nadien gaan sommigen zich te goed doen aan de vele mogelijkheden dat dit Wellness hotel ons te bieden heeft. Anderen verkiezen dan weer nog een mooie wandeling door het stadje Pfalzen te maken.

5^de dag 24-09-2008.

Na ons gebruikelijk uitgebreid ontbijtbuffet wacht de autocar ons op om ons naar het Pustertaler Sonnestrasse te brengen. We komen aan in Bozen, een stad van 100.000 inwoners. Bozen was een belangrijke handelsstad in het verleden, zelfs reeds in de middeleeuwen. Het is ook de Provincie hoofdstad. Hier splitsten  vroeger de handelswegen. Deze stad is ook de zetel van “Süd Tiroler Landstag”.

Van hieruit rijden we naar Meran. Meran heeft een kasteel dat in de jaren 1300 werd opgericht, een “Landesfürstliche Burg”.

Hier hebben we na het middagmaal vrij tot 15 u 30, waarvan we uiteraard profiteren om deze prachtige stad te bezoeken. Mooie winkelstraten (de Dames onder ons zijn gecharmeerd) die bovendien autovrij gemaakt werden, cafe’s en Conditoreien met gemoedelijk uitnodigende terrasjes en pleintjes. Maar weer tikt de klok onverbiddelijk verder en dienen we de autocar op te zoeken waar Herman ons reeds opwacht samen met zijn Claudine.

Dus wij weer op tocht. We rijden langs “Schloss Tirol” van de “Tiroler Grafen” die destijds Süd Tirol met het Oostenrijks Tirol hebben verenigd. We rijden nu door veel appelplantages richting Lana dat bekend staat als de rijkste gemeente van Zuid Tirol. Van hieruit voert de autocar ons via Bozen è Klausen  terug naar Pfalzen alwaar we afscheid nemen van onze trouwe en vlijtige gids Seppl.

Weer wordt de badkamer of het zwemdok opgezocht als welgekomen verfrissing waarna we weer paraat stonden om ons uitgebreid avondmaal te degusteren. Het menu was, zoals gewoonlijk uitstekend, alsook de wijnen en het bier. We leven tot nu toe in dit 4 sterren hotel zoals “God in Frankrijk”, wat kunnen we nog meer wensen? Zoals iedere avond tot nu toe werd er door menigeen de bar van het hotel opgezocht waar we nog volop konden nagenieten.

6^de dag 25-09-2008.

Dit was een vrije dag. We hebben hiervan gebruik gemaakt om een flinke wandeling te maken in de ruime en mooie omgeving van Pfalzen. De wandeling doet deugd, in den beginne stijgt het lichtjes maar naarmate we vorderen gaat het steeds steiler. Af en toe een kleine rustpauze inlassend genoten we met volle teugen van het prachtige landschap dat zich aan onze voeten uitstrekt. Rond de middag  hielden we dan even halt op enkele banken aan een mooi uitzicht om onze picknick die we uit het hotel hadden meegekregen te verorberen. Ook hadden we uit het hotel de speciale wandelstokken ‘Nordic Walking’ meegekregen + rugzak met middagmaal.

Niets is er mooier dan te picknicken zoals we hier zaten met rondom ons deze mooie landschappen.

Terug op stap na deze lekkere maaltijd, genietend van de prachtige natuur rondom ons. Onderweg komen we nog een houthakker tegen die druk zijn wintervoorraad hout aan het vergaren was.

Bij momenten was de helling vrij steil en was Marie-Louise wat blij dat ze de Nordic-walking stokken meegekregen had uit het hotel.

We bleven zo al wandelend genieten van de prachtige natuur rondom ons, daalden terug af naar de vallei en kwamen zo aan een kerkje op enkel kilometers van ons hotel. Dit mooie schilderachtige kerkje in de zeer typische stijl van de streek bleek een dusdanige aantrekkingskracht op ons uit te oefenen dat we er de laatste paar kilometers er voor lief bij namen. Bij aankomst bleek het kerkje alleen op afspraak te bezoeken en daarop hadden we dus niet gerekend. Dus dan maar onverrichter zake de weg naar het stadje Pfalzen ingeslagen. Het was ondertussen reeds 16 u 45 geworden. In het centrum van dit stadje werden we verrast op een hoeve met een zeer groot erf en weide waarop een verscheidenheid aan dieren samen vreedzaam onder elkaar graasden zonder zich om zoveel belangstelling te bekommeren.

Nu verkenden we het stadje, gingen naar het plaatselijk Toerismebureau dat zusterlijk een gebouw deelde met het postkantoor. We bezochten ook nog enkele winkels waar we de plaatselijke gemoedelijke sfeer konden opsnuiven. Daarna keerden we ,voldaan en tevreden over onze dag, naar ons hotel terug.

Na een verkwikkend bad was het weer tijd om het restaurant op te zoeken en ons tegoed te doen aan een meergangen menu met bovendien een uitgebreid buffet. We lieten het ons natuurlijk goed smaken midden onze wandelvrienden. En natuurlijk deed ook de wijn een goede duit in het zakje. Na nog wat nagepraat verhuisden de meeste van ons naar de bar zodat de dienstertjes de tafels konden afruimen en klaarzetten voor de volgende morgen. In de bar werd er dan zoals gewoonlijk verbroederd en werd er duchtig door mekaar Nederlands, Frans en Duits gesproken samen met enkel woorden Russisch. En natuurlijk werden ook de plaatselijke bier- en wijnsoorten aan een grondig onderzoek onderworpen. En zo werd dan later op de avond, een voor een, de kamers en bedsteden opgezocht, tevreden over deze prachtige dag en wandeling.

7^de dag 26-09-2008.

Na een verkwikkende slaap en lichaamshygiëne werd weer het restaurant opgezocht om ons tegoed te doen aan een stevig ontbijt en weer zorgde Elisabeth voor ondergetekende zijn potje warme chocolademelk. We lieten het ons goed smaken. Omstreeks 9 uur werd er dan afgesproken om de autocar op te zoeken. Onze vriend Herman en zijn Dame Claudine hadden deze weer netjes opgepoetst en hij stond weer te blinken.

Nadat Seppl, onze gids, ons vervoegd had konden we vertrekken richting Weinstrasse, het Mendel Gebirge. We reden door Salourn, dit is de laatste stad van Zuid-Tirol. We reden ook door Tramin, stadje dat bekend is door zijn alom gekende “Gewürtsstraminer” en ook zijn “Eggersmann Umzug”, dit is een optocht waarin de deelnemers dierenmaskers dragen ( een oud gebruik).

Ook reden we langs de “Kaltener See”, dit is het warmste meer van Zuid-Tirol.

Van 10 u 45 tot 13 u 10 hadden we dan vrij waarop iedereen een voor zichzelf te bepalen wandeling opzocht, keuze genoeg eigenlijk.

Wanneer iedereen terug verzameld was gingen we naar Weindiele/Wein Kaltern alwaar we omstreeks 13 u 25 aankwamen. Hier hadden we een “Weinprobe” en konden we 5 verschillende wijnsoorten proeven. Dit werd zeer gesmaakt en de gezelligheid ging crescendo!

Nadien was het weer tijd om de autocar op te zoeken waarna we weer langs de prachtige natuur richting Pfalzen reden. In welke richting men ook maar kijkt  even mooie landschappen.

Aangekomen in het hotel ging iedereen zich weer verfrissen, zwemmen, fitnessen of zich laten verwennen in de wellnessruimten van het hotel. Daarna konden we weer naar het restaurant om er te genieten van een uitgebreid avond buffet. We lieten het ons dus weer goed smaken. Na dit avondbuffet werden we dan vergast op een Muziekavond, ook werd er ons door L.B.G. Brabant bij monde van Mevrouw Vannieuwenborgh Liliane een drink aangeboden. Zij gaf ons ook de krijtlijnen van wat nog in de toekomst staat te gebeuren mee, hetgeen op enthousiasme werd onthaald. De mooie muziek ons gebracht door een Zuid-Tiroolse keyboarder deed menigeen uit zijn luie stoel opstaan en binnen de kortste keren ontstond er een gezellige dansavond. Dermate gezellig dat een groep uit het Duitse Heidelberg, die ook in ons hotel logeerde, ons kwam vervoegen op de dansvloer. De danspassen werden evenzeer met deze Duitse vrienden uitgewisseld.
Nadat de dansavond ten einde was vonden velen het nog te vroeg en zochten zij de bar op waar er nog duchtig werd nagekaart en verbroederd. Daarna werden een voor een de kamers opgezocht, moe van al dat dansen, maar voldaan.

8^de dag 27-09-2008.

Na een verkwikkende slaap en uitgebreide opfrissing werd het restaurant opgezocht voor een uitgebreid ontbijtbuffet. Elisabeth was weer prompt daar met mijn warme chocolademelk. Ook Claudine van Franske werd door Elisabeth met speciale spijzen verzorgd omdat Claudine een beetje moeite had met de spijsvertering. Omstreeks 9 uur was het dan weer de afspraak aan de autocar om het programma van de onze voorlaatste dag af te werken.

Vandaag wordt de Pragser Wildsee opgezocht. We komen langs de “Erd Pyramiden” in Platten, rijden langs de prachtige “Olanger Stausee”, het “Pragser Tal”, “de 12 Apostel berg” en de “Seekogel”.

We komen ook door het “Kurbad Hirschen Brunnen” en de ”Wildsee”.

Nu komen we door een gebied dat ook zeer bekend is door onze Mevrouw Vannieuwenborgh : Innichen, Sexten, de 3180 meter hoge “3 Schutzer” het “Naturpark Sextner Dolomiten” en de “Talschlusshütte” in Sexten met 1540 meter hoogte. Onze gids vertelt ons languit over deze streek, uiteraard in het Duits en zo nodig vertaald door onze Mevrouw Vannieuwenborgh.

Ook is het zo dat ik tot nu toe vergeten te vertellen ben, dat onze gids Seppl regelmatig een liedje zingt over zijn schone Heimatland, namelijk het Ladinisch gedeelte met eigen taal, een retro-romaanse taal. Maar om zijn kennis bij te schaven over België en zijn gemeenschappen vraagt hij ons ook een typisch liedje  uit onze taal te zingen. Hij vindt ook dat er veel gelijkenissen  en overeenkomsten zijn tussen zijn land en taalgemeenschappen en het onze.

De gids maakt ons ook opmerkzaam op wat hij “Geroll” noemt. Dit zijn  stukken steen die met een beek meegevoerd worden of soms door de zwaartekracht naar beneden rollen.

In Innichen hebben we vrij tot 15 u 20. We bezoeken het stadje met zijn Romaanse Dom “Pfarkirche zum Heiligen Michael”. Deze werd gebouwd in Romaanse stijl in het jaar 1150 en in 1400 werden de gotische gewelven eraan toegevoegd. En tijdens de periode 1735 – 1760 werd deze kerk dan Barockiseerd.

Rond half vier werd dan de terugtocht aangevat. Langsheen prachtige landschappen bereikten we weer ons hotel.

Aangezien we morgen dienden huiswaarts te keren besloten sommigen onder ons om reeds gedeeltelijk hun koffers te vullen aangezien we ’s anderdaags  reeds om 6 u 30 dienen te vertrekken.

Na dit inpakken weer dan nog een bad genomen. Nadien stond er ons nog een uitgebreid avondmaal te wachten en we lieten het ons goed smaken, de wijn en het bier vloeiden rijkelijk op dit laatste avondmaal in het hotel Sonnenhof. Er werd nog duchtig nagepraat en we overliepen samen de vele gezellige, gemoedelijke en leerrijke dagen die we samen met Herman en zijn Claudine, maar ook met onze gids Seppl hadden meegemaakt.

Nadien gingen sommigen zich voor de laatste maal tegoed doen aan de vele mogelijkheden dat het hotel te bieden heeft. Anderen zochten de bar op om op een gezellige manier afscheid te nemen. Nog anderen zochten eerder hun bedstede op in het vooruitzicht van de lange terugreis die morgen op ons wachtte.

9^{de en laatste} dag 28-09-2008.

Vandaag moesten we vroeg uit de veren. Inderdaad aan alle mooie liedjes komt er een einde, alsook aan ons verblijf in Pfalzen dus. Toch hadden we de tijd om een ontbijt te nemen en afscheid te nemen van Elisabeth en nog een ander dienstertje.

Om 6 u 35 zijn we dan de autocar ingestapt om richting huiswaarts te rijden.

Tot ons spijt konden we onze vriend Joske niet meenemen. Hij lag nog steeds zwaar ziek in de kliniek, weliswaar omringd door de beste zorgen en warme vriendschap van het medisch team.

We rijden nu voorbij de toren van de Olympiaschans waar ieder jaar een gedeelte van het vierschansen tornooi doorgaat. Na Innsbruck verlaten we dan Oostenrijk en zetten koers naar München de hoofdstad van het Duits “Bundesland Bayern”.

Rond 10 u 50 doen we Augsburg aan en rond 11 u 35 gaat het richting Ulm met zijn Münster Kathedral met zijn  161 meter hoge toren. Kirchheim, richting Stüttgart waar we onderweg een stop maken volgen de rij. We stoppen aan het “Rasthof Pforzheim”. Hier kunnen we dan de benen strekken, het sanitair opzoeken alsook de inwendige mens spijzen en laven.

Na deze halte nemen we terug de snelweg richting Karlsruhe.

Na Karlsruhe komen we langs het autocircuit van Hockenheim 68766.

Ondertussen werd het 14 uur en konden we ons nog even verfrissen en hadden we vrij tot 15 u 25. Maar de voorgestelde vrije tijd deinde een beetje uit en het was uiteindelijk maar pas om 15 u 35 dat de autocar zich weer in beweging kon zetten. Nu ging het over Speyer en Worms naar Koblenz. Koblenz is de stad van het “Deutsche Heck” dit is een gebouw in de vorm van een halve cirkel dat zich bevindt op het uiterste punt waar de Moezel in de Rijn uitmondt.

Aan de “Peppenshoven-parking” moeten we afscheid nemen van onze trouwe chauffeur en metgezel Herman.  Inderdaad Herman verlaat hier de autocar om de rust- en rijtijden te respecteren . Hij wordt er vervangen door een andere chauffeur.
Van hieruit rijden we richting Belgische grens. Omstreeks 20 uur komen we dan door Kettenis en om 20 u 20 komen we aan in Eupen waar we afscheid dienen te nemen van onze Duitstalige landgenoten. Het afscheid was zeer hartelijk en we hadden echt genoten van deze gezellige mensen uit de Oostkantons.

Na uitgebreid afscheid te hebben genomen werd de reis dan verder gezet en in Leuven dienden we dan weer afscheid te nemen van onze Leuvense en Tiense vrienden. En voor de laatste keer zette de autocar zich weer in beweging. De bezetting was nu al een klein beetje uitgedund en met de laatste passagiers werd er richting Brussel Boudewijnstadion gereden.

Daar aangekomen zat onze reis erop. Met heimwee blikten we terug op deze prachtige 9-daagse reis. Deze reis is zeker voor herhaling vatbaar. Dit was de conclusie die menigeen maakte. De laatste vrienden namen van de chauffeur en van elkaar afscheid.

Een droevig feit dat zich stelde was wel het feit dat we Joske niet hadden kunnen meebrengen. Hij is dan een 10-tal dagen later gerepatrieerd met ziekenwagen naar een kliniek in het Brusselse alwaar hij enkele weken later op 19 november is overleden na een verbeten  en moedige strijd. We hebben hem dan ook samen met zijn familie en vrienden op 28 november naar het crematorium van Vilvoorde begeleid waar we afscheid genomen hebben van een zeer goede vriend en geliefde Voorzitter van L.B.G. Molenbeek. Hij ruste in vrede.

Wij geven op de laatste bladzijde  een “in memoriam” mee dat L.B.G. Molenbeek voor hem schreef.

Nog een kleine opmerking : De 9-daagse reis ging doorheen een prachtige streek die bovendien in de onmiddellijke omgeving van Oostenrijk en Italië gelegen is. Het biedt dus mogelijkheden om jaarlijks een ander programma voor te stellen. Sedert de komst van de € is het bovendien positief dat men overal met Euro’s terecht kan.

Dus hartelijk dank aan Claudine en Herman en zeker ook de charmante gids Seppl. Ook willen we zeker onze charmante reisleidster Liliane Vannieuwenborgh bedanken voor haar kundig organisatie talent en ook voor de begeleiding van onze zieke vriend Joske naar de kliniek in Zuid-Tirol en bezoeken later.

Ik hoop dat dit verslag een beetje onze avonturen tijdens dit verblijf kan weergeven.

© Van Moer Etienne

L.B.G. Vriendenkring  LOF

A

1923  à  2008

In MemoriumVoorzitter Joske De Souter :

Deze maand was het de bedoeling om onze Voorzitter Joske De Souter in de bloemetjes te zetten omdat hij in de maand december zijn 85° verjaardag zou vieren. Het heeft evenwel niet mogen zijn. Joske is op 18 november namelijk overleden. We zullen hem missen.

Joske de enige pijn die je ons ooit hebt aangedaan, is dat je veel te vroeg van ons bent heengegaan; het is toch zo plots, we zien nog je gelukkige lach als we in Zuid-Tirol aankwamen, we waren echter diep ontgoocheld dat je met ons niet kon huiswaarts keren..

Het treft ons zo diep ….dat elke gedachte die niet van en voor hem is, ophoudt te bestaan.

December 2008

De Secretaris, Van Moer Etienne