L.B.G.

Vriendenkring LOF

Verslag:

5-daagse Bütgenbach 02 tot 06/08/2010.

1° dag : 02/08/2010:

Vertrokken aan de Carpoolparking in Meise  met de autocar Zeimers met als bestemming Bütgenbach in de Oostkantons. We hadden tussenstoppen in Brussel, Het Voor, Vilvoorde station en de Bodartparking in Leuven om onze andere leden daar te gaan oppikken. Onderweg werd er halt gehouden voor een sanitaire stop en konden meteen onze leden een koffie (met of zonder koffiekoek) of eventueel een frisdrank gebruiken in Valkenburg.

Daarna bezochten we de mergelgrotten van Valkenburg en werden er rondgeleid door middel van een treintje met een uiteraard Nederlandstalige gids.

Wij werden deskundig naar de ondergrond geleid en konden ons een indruk geven van hoe het er destijds aan toe ging in deze grotten en hoe vindingrijk de mensen waren die deze grotten de huidige gestalte hebben gegeven.

Tijdens de koude oorlog werden hier schuilplaatsen ingebouwd met verschillende compartimenten die telkens aan de ingang het aantal beschikbare plaatsen vermelden.

Verder werden deze grotten ook versierd met wandtekeningen van allerlei personages zoals onder andere het Koningshuis van Oranje maar ook allerlei scultures van voorhistorische diersoorten. Enkele weken geleden werd zelfs een grotere uitgehouwen zaal gebruikt om een concert te geven waarbij ook de Koningin aanwezig was. Momenteel wordt er nog enkel voor herstellingen aan huizen mergel uitgehouwen. Onze leden vonden dit een prachtige uitstap.

Na deze uitstap verlieten we Valkenburg om via verschillende stadjes richting Bütgenbach te rijden. We bezochten ook nog de Amerikaanse begraafplaats in de buurt van onze terugweg.

Dit kerkhof met al zijn witte kruisjes was weer een pijnlijke herinnering aan de oorlogsjaren in Europa. Spijtig genoeg werden daaruit niet de nodige lessen getrokken en woeden er nog steeds oorlogen op verschillende plaatsen in de wereld. Terloops werd ook het stadje Eupen uitgebreid via de autobus verkend en heel de rit werden we vergast op een professionele uitleg van onze chauffeur, gids, hotelier en manusje van alles, genaamd: “Herman, kent u me nog”.

Wanneer we aankwamen in het hotel kregen we de tijd om onze kamers te betrekken en ons te verfrissen. Nadat ons de kamers werden toegewezen en we ons verfrist hadden was het tijd om van ons uitgebreid avondmaal te genieten waarna nog een tijdje werd nagepraat en kennissen gelegd voor zover dat nog nodig was. Inderdaad de meeste mensen kenden reeds mekaar gewoon omdat ze reeds meerdere jaren meegaan.

Daarna was het weer tijd om onze bedstede op te zoeken, tevreden over deze 1° dag.

2° dag: 03-08-2010:

Na een uitgebreid buffet en een goede nachtrust vertrekken we omstreeks 09u15 voor een rondrit langs de Jachtclub de la Warche. Dit complex heeft destijds 2 miljard Belgische franken gekost, en Worriken +/- 50 miljoen €.

Herman legt ons ook uit hoe de naam Bütgenbach is ontstaan. Vroeger werd de was gedaan aan de beek en dat werd dan de duitse benaming Bach, aangezien dit steeds op dezelfde plaats werd gedaan namelijk aan de Büt wat destijds wasplaats genaamd werd, dus Büt + Bach werd Bütgenbach.

Langs de kerk van Bütgenbach gekomen vertelde Herman ons dat ze momenteel gerestaureerd wordt . Deze kerk werd in 1929 gebouwd. Momenteel is ze niet toegankelijk voor het publiek alhoewel een paar van onze vrienden toch binnen geraakt zijn. Verder langs het Seniorenheim dat ook zo een slordige 320 miljoen heeft gekost. Doorheen het eifel gebied zijn het overwegend sparren die we te zien krijgen. We komen langs de modernste zagerij van Europa, namelijk de Firma Pauwels. Hier worden de bomen herleid tot planken, balken en dies meer bij middel van de modernste technieken, computergestuurd alsook met laserstralen. Langs de vallei van de Warche komen we langs Rocherath met zijn 681 meter hoogte het hoogstgelegen dorp van België. We passeren ook een windmolen park met windmolens die een hoogte van 107 meter bereiken en 1,8 tot 2,8 Mega Watt produceren. Verder reden we langs  het militair domein van Elzenborn waar onder andere ook de onbemande vliegtuigen van de Navo hun oefeningen houden. Er is ook het hoogst gelegen weerstation van België en een museum. In de buurt is er ook het Ortis bedrijf met 170 werknemers, bedrijf dat nu wereldroem kent. Ze waren echter schuchter begonnen als apotheek. De tegenhanger van Elzenborn was het kamp van Vogelzang, dit is nu echter gesloten. We komen ondertussen in Nord Rhein Westfalen aan met zijn 17,5 miljoen inwoners. Het inwonersaantal van Duitsland bedraagt 84 miljoen. De Hoofdstad van dit “Land” Nord Rhein Westfalen is Düsseldorf. Via enkele haarspeldbochten rijden we langs de Norbertuskapel, ook komen we een laplandse boerderij (firma) voorbij die kleurrijk versierd is en beschilderd is en we komen aan in het stadje Monschau met zijn Rotes Haus, de “Grätenfisch Brücke” de “Glasshütte” en zijn “Seidenfabrik”. Dit is een stadje vol met vakwerkhuizen en de daken zijn overwegend in leisteen. We kregen genoeg vrije tijd en kuierden langsheen al deze gezellige straatjes.

We rijden weer verder en komen langs de gekende “Siegfriedline” een lijn van 618 km die werd opgetrokken met stenen hinderpalen om de vijandelijke legers tegen te houden tijdens wereldoorlog 2. Momenteel staat dit onder “Monumentenschutz”. Doorheen het Rurgebied rijden we verder door Hammer,

komen langs de Rurrivier,  Dedenborn boven en onderstad, zo naar Rurberg alwaar we een 3 gangen maaltijd gebruikten in Hotel Paulushof. Dit Hotel ligt op een 100 meter van de opstapplaats van de boot die ons opwacht om een boottocht te maken op de Rursee. Dit is een 28 km lang meer dat op plaatsen 80 meter diep is en in 1934 werd aangelegd. De boottocht voert ons naar Schwammenauel.

Bij aankomst worden we opgepikt door onze chauffeur Herman die met de autocar tot daar was gereden. Over Heimbach, het Nationaal Park Eifel, Burg met het Naturschutzgebiet in Kreiss Düren naar de Abdij van Maria Mahr met zijn kruisweg. We krijgen een hoogteverschil van 300 meter en rijden voorbij een begraafplaats met circa 4.000 graven van Duitse soldaten.

We dalen af  richting kuuroord Gmund met en over de rivier Olef. In Dreiborn komen we dan langs een windmolenpark. De terugtocht wordt aangevangen via de Hoge Venen. Hier was destijds de invalsweg van de Duitse troepen. Hier leven ook herten met geweien tot 18 takken op hun hoofd. In de buurt van Büllingen komen we aan “Der Weisse Stein” dit is een meteoriet die er gevallen is en deels in de grond is geslagen. Büllingen is het oudste dorp van de Oostkantons. In de buurt is er een Karmelietenklooster dat Herman zinnens is om aan te kopen en er een dancing van te maken. Langs de vallei van de Warche komen we langs Rocherath met zijn 681 meter hoogte het hoogstgelegen dorp van België.

We komen aan in het hotel, hebben de tijd om ons te verfrissen en om 19 uur gaan we aan tafel voor een uitgebreid 3 gangen menu. Nadien blijven sommigen in de bar plakken terwijl anderen ervan profiteren om nog een avond wandeling te doen. En zo kwam er weer een einde aan een prachtige dag en avond.

3° dag: 04-08-2010:

 Na een uitgebreid buffet en een goede nachtrust vertrekken we omstreeks 09u20 welgemoed met de autocar richting Amel, we komen langs een ontschorsingsfabriek. In Eppenbach ontspringt de rivier de Ambleve. De rivieren staan in deze dagen zeer laag wegens gebrek aan water (te weinig regen in de Oostkantons actueel). We rijden via Mirfeld doorheen St Vith. Deze stad werd tijdens de 2° wereldoorlog 2 dagen na mekaar plat gebombardeerd zodat er maar een 2 tal huizen recht bleven staan. Deze bombardementen werden uitgevoerd door de geallieerden. St Vith is gekend voor zijn 17 grote meubelcentra, de uitvoer gaat voor +/- 95 % naar Duitsland. We rijden langs de duurste doodlopende autostrade van Europa. Inderdaad deze autoweg werd destijds aangelegd tot aan de grens in de hoop dat de Duitsers daar een vervolg zouden aan breiden maar dit is tot nu toe niet gebeurd en zal volgens Herman wellicht nooit gebeuren. (Steinebrück). Verder rijden we over de Our rivier door het Schneifelgebied, het Halbachtal over de Mönbachtalbrücke de Vulkaneifel binnen. De Vulkaneifel werd 1½ miljoen jaren geleden gevormd door de “Maaren” ontstaan uit de kraters van vulkanen. Deze kraters zijn door de eeuwen heen volgelopen en zo zijn de “Maaren” ontstaan. Sommigen zijn zeer diep en er is geen visbestand aanwezig waarschijnlijk door de zuurtegraad van het water (ph waarde). We rijden nu door het stadje Prüm en zien er de Basiliek waar de sandalen van Christus bewaard worden en enkel getoond worden wanneer de Paus en de Bisschop het toelaten. Onder weg is er ook nog de grote Amerikaanse legerbasis. Verder gaat het naar Bitburg waar een zeer grote brouwerij staat. We zijn nu in het Natürpark Südeifel. De autosnelweg die we gebruiken wordt op verschillende plaatsen overbrugd met wild oversteek-plaatsen en langs de zijkanten volledig afgeschermd zodat het wild de autosnelweg niet opkan. We verlaten nu de autosnelweg voor een rondrit door de Maaren van de Vulkaneifel met hoogteverschillen tot 700 meter. Dan gaat het door Schwarsenbrün, de vallei van de Liezer en zo kwamen we stilaan aan de Abdij Himmerood waar momenteel nog een 18 monniken zich bezighouden met landbouw, de houtindustrie en natuurlijk het bier brouwen enz…

Verder Grosslitchen en via haarspeldbochten naar Manderscheid met de Burgruine. Via Pantenburg naar de autobahn 1. Deze autobahn is met zijn 1.000 km de grootste van Duitsland. Nu komt Wittlich (Kreuz). Op de rechte stroken konden we lachen met de moppen die Herman uit zijn mouw schudde.

Via Klausen met zijn bedevaartsoord en meerdere kloosters komen we dan in de buurt van de Moezel. Deze rivier is 542 km lang. Op de panorama route ondervinden we een hoogteverschil van 300 meter. Herman geeft een uitgebreide uitleg over de verschillende wijnsoorten. Dit gebied is het 3° grootste wijngebied van Duitsland. Via Minheim komen we aan in het Schlosshotel in Lieser waar we van 12u15 tot 14 uur ons 3 gangen middagmaal gebruiken. Na wat wachten op Theo vertrokken we rond 14u15. De moezel is op plaatsen afgeschermd door een dijk of door een metalen verplaatsbare dijk.

We bereiken nu Bernkastel-Kues (dit is een stadje met op de ene zijde van de Moezel Bernkastel en op de andere zijde Kues, deze 2 stadjes werden later gefusioneerd tot Bernkastel-Kues) met o.a. zijn Spitzenhaus, de kerk van de Heilige Geest, dit was een stiftkirche en hospitaal in de 14° eeuw met als belangrijke data: 1671 – 1872 – 1982 als restauratie momenten. Om 16u15 verlaten we Bernkastel-Kues. We volgen nog een eindje de Moezel, dan terug naar Bernkastel-Kues wegens het verlies van een handtas. Deze werd gelukkiglijk weer gevonden, zodat we onze reis verder konden zetten. Via Hetzerath naar autobahn 1 en over Wittlich naar autobahn 60 over de Talbrücke Bergweiler, de Salmtal Brücke, de Talbrücke Kalbach, de Kylltal Brücke, via Stausee Butbach en de Nimmstal Brücke die 900 m is. Via Prüm en de basiliek met 2 torens (zie ook hoger) over Losheim, Büllingen terug naar Hotel du Lac.

Hier hadden we weer even tijd om ons op te frissen want het avondmaal wachtte ons op. Er werd weer lekker getafeld en omstreeks 20u40 was het dan tijd om naar een kegelavond in Hostellerie Hotleu in Waimes te gaan via de A60. Hier werd er door loting 2 ploegen samengesteld die het tegen mekaar moesten  opnemen. Na de verplichte wisseling van schoeisel werden er dan 2 ploegen gevormd die het tegen mekaar zouden opnemen. Aangezien de meeste mensen niet geoefend waren voor deze sport ontstonden de gekste taferelen en werd dan weer gevolgd door een antwoord in de vorm van een lachsalvo. De scores wisselden dan van 0 naar tot enkele die een 8 konden versieren. Uiteindelijk kwam 1 ploeg als leider uit maar het verschil op de andere ploeg was danig miniem. Ploeg 2 was de uiteindelijke winnaar per ploeg. Individueel was het onze vriend Paeps Robert die de overwinnaar was van beide ploegen.Voorwaar, dit was een kegelavond die zorgde voor vele menselijke contacten en een verbroedering. Inderdaad, sommige mensen kenden mekaar sedert jaren maar konden nu van mekaar hun naam en voornaam leren.

En zo kwam er rond 23 u weer een einde aan een prachtige dag en avond. Omstreeks 23u25 kwamen we in Hotel du Lac aan en gingen we voor een verkwikkende slaap.

4° dag: 05-08-2010:

Na een flinke nachtrust en een stevig ontbijt gingen we een uitstap maken richting Bad Münstereifel. Het vertrek was zoals gebruikelijk omstreeks 09u15. We gaan dus op stap naar “Nord Rhein Westfalen”, via Losheim, het NordEifel Windmolen Park met zijn 528 windmolens,  komen we in de buurt van Oberhausen met zijn gekende Kripana en zijn “Centro” maar ook in de buurt van de tentoonstelling van modelbouw treintjes met zijn 86 computer gestuurde treintjes, dat om de 3 jaar totaal wordt vernieuwd. Via Stadtkyll komen we in het “Oberes Kylltal”, we gaan langs Kroneburg dat vermaard is om zijn “Eifeler Brot”. We nemen nu de B51. B staat hier voor Bundesstrasse, dit is de oudste handelsweg van Duitsland. Wij rijden via Blankenheim waar de rivier “Ahr” ontspringt in de kelder van een privé huis. Blankenheim is ook een kuuroord. Ondertussen is het even beginnen regenen maar geen nood, wij zitten droog in de autocar. Via Tondorf en een daling van 6% rijden we richting Bad MünsterEifel ook een kuuroord. Dit is een middeleeuws stadje. De specialiteit van dit stadje zijn de “Printen” deze zijn iets malser dan de “Aachener Printen”.

Hier hebben we vrij tot 11u45 en hebben de gelegenheid om de “Glasshütte” te bezoeken, ook de “Heino Conditorei” werd druk bezocht. We bezoeken de “St. Chrysanthus und Daria Kirche” en het “Rathaus” waar voor de gevel nog een schandpaal staat, maar niemand liet zich echter vastketenen. Rond 11u50 vertrokken we via Schönau, Esch, Schuld, Insul, Dümpelfeld over de baan 257, de “Ahrbrücke” naar Altenahr voor het middagmaal in “Gasthof Lang”. Na deze 3 gangen maaltijd in een prachtig etablissement vol met spiegels vertrokken we om 14u30 verder. Dit is een regio waar het klimaat milder is dan elders waardoor dit een gunstige invloed heeft op de oogst en dus een lekkere wijn voortbrengt. Hier hebben verschillende wijnproducenten een soort van coöperatieve gevormd namelijk de Mayschoss coöperatieve.Verder rijden we via Rech, Dernau en Mariental dat o.a. verbroederd is met Brasschaat naar Kaiserstuhl, dit is een rotsformatie. We bereiken nu via de Ahrtor het stadje Ahrweiler. In het oude stadsgedeelte maken we een wandeling langs de Roemervilla, de “Regierungsbunker” via particuliere wijnboeren komen we aan een pleintje dat het Montmartre van het stadje wordt genoemd.  Verder in Neuenahr zien we de brugresten van een brug die tijdens het 3° Rijk gebouwd werd maar nooit werd afgewerkt wegens het begin van de oorlog. We komen over een 140 meter hoge brug en 3,5 km lang, die Heilbronn, Kerpen verbindt met Antwerpen en Rotterdam. Via de A61 en Euskirchen, “de Krebachstal Brücke” bereiken we via belangrijke werken op weg nummer 51 terug Kronenburg met zijn meer, verder over Halschlag.

Omstreeks 17u45 bereiken we terug België, we voelen dit onmiddellijk door de slechte wegen en komen via Büllingen waar uitgebreide wegeniswerken het verkeer hinderen terug in ons hotel aan om 18u50. Tegen 19u15 moeten we in de bar present zijn wegens een receptie die ons wordt aangeboden door de inrichters. Nadien hebben we terug een 3 gangen maaltijd. Na deze maaltijd worden we vergast op een optreden van een zanger en werd er tot in de late uurtjes gedanst en gezongen en genoten naar ieders smaak. En dan was het weer tijd om onze bedstee op te zoeken.

5° en laatste dag: 06-08-2010:

Dit is onze laatste dag, spijtig maar aan alle mooie liedjes komt er een einde. Na een stevig ontbijtbuffet werden de koffers gepakt gezien de kamers dienden te worden ontruimd om het personeel in staat te stellen deze klaar te zetten voor nieuwe bezoekers die zich aanmeldden. Na het ontbijt gingen we terug op de autocar tot aan de kerk van Bütgenbach en sommigen iets verder om diverse wandelingen in de omgeving te doen. Omstreeks 12u30 namen we dan ons laatste middagmaal in het hotel. Daarna werd er afgerekend met Claudine en als iedereen klaar was werd de terugreis aangevat omstreeks 14u30. Via Leuven waar 4 personen de autocar verlieten naar Vilvoorde , Het Voor en Brussel, bereikten we Meise waar de laatste reizigers werden thuisgebracht, niet vooraleer reeds velen hadden beslist om volgend jaar, maar met een ander programma, zeker terug te keren naar deze organisatie die reeds in de steigers staat. Zulke verblijven zijn immers een aanrader en zeker voor herhaling vatbaar. Het is namelijk een prachtige streek die bovendien in de onmiddellijke omgeving van Nederland, Luxemburg en Duitsland gelegen is en bovendien in het mooie Eifelgebied. Het biedt dus mogelijkheden om jaarlijks een ander programma voor te stellen. Sedert de komst van de € is het bovendien positief dat men overal met Euro’s terecht kan.

Het afscheid van onze chauffeur Herman was dan ook hartelijk, temeer dat menigeen in minder dan een jaar opnieuw een nieuw avontuur met Herman aangaat, namelijk onze 8 daagse reis naar Zuid-Tirol/Italië.

Bij deze houden we er ook aan volgende personen te danken voor hun gastvrijheid, service, behulpzaamheid en de vlotte communicatie in de Nederlandse taal, dat tot voorbeeld strekt naar menige andere landgenoten toe en ons meteen thuis laat voelen.

Dus hartelijk dank aan Claudine en Herman en zeker ook hun charmante dochters en de vriend van Nathalie die voor ons klusjesman heeft gespeeld, en natuurlijk ook aan hun ganse Team.

Ik hoop dat dit verslag een beetje onze avonturen tijdens dit verblijf kan weergeven.

© Van Moer Etienne

  L.B.G. Vriendenkring  L.O.F.