|
Verslag Bütgenbach 2007
06-08-2007 :
De autocar van onze gastheer is ons komen ophalen in respectievelijk Brussel, Vilvoorde en Leuven.
Gezien ondergetekende in Vilvoorde opstapte kan hij maar alleen het verhaal doen vanaf Vilvoorde.
Omstreeks 09u20 vertrokken we dan in Vilvoorde en zetten koers naar Leuven.
Op de parking van het station in Leuven pikten we dan onze reisgenoten uit Leuven en omgeving op.
En ziedaar, aangezien iedereen aan boord is kon de autocar richting bestemming reizen. Maar niet rechtstreeks gezien we nog een mooi programma te verwerken hadden. De 1° stop die er werd ingelast was de stad Tongeren. Daar hadden we de mogelijkheid om ons middagmaal (vrij) te nuttigen en hadden we ook een vrij uurtje om de omgeving te verkennen. Sommigen brachten een bezoek aan de Ambiorixkerk of de Romeinse ruines terwijl anderen het verkozen om onder de dekking van Ambiorix eerder een pintje, frisdrank of koffie te degusteren.
Daarna vertrokken we via Riemst en Kanne richting Maastricht.
In Maastricht aangekomen werden we opgewacht door onze gids die ons de diverse historische gebouwen en typische straatjes, pleinen, theaters en Musea liet bewonderen. Het Liefvrouwenplein werd verkend. Ook werd er een tijdje halt gehouden op het Vrijthof, helaas was er op dat ogenblik geen optreden van het Johan Strauss-orkest met André Rieu, dat er reeds vroeger werd opgevoerd.
In de late namiddag werd er dan koers gezet naar Bütgenbach alwaar we omstreeks 18u30 aankwamen.
Na de toewijzing van de kamers en een opfrisbeurt werden we verwelkomd en werd ons bovendien een aperitief aangeboden, waarna we vergast werden op een heerlijk driegangen menu.
Na de maaltijd gingen nog enkelen dapperen de omgeving verkennen terwijl anderen verkozen om hun koffers uit te pakken of vermoeid maar tevreden naar bed of bad te gaan.
07-08-2007 :
Het goede weer van gisteren was verleden tijd geworden. Inderdaad door het slechte weer kon het geplande bezoek aan het wildpark met valken- en arendshow in Hellenthal niet doorgaan. Maar dit werd zeker vergoed door een bezoek aan het Kasteel van Rheinardstein te brengen. De autocar zette ons af op de parking waarna we enkele honderden meters steil bergaf dienden te gaan naar het kasteel alwaar we werden rondgeleid door een zeer competente en gedocumenteerde Gidse in perfect Nederlands. Dit bezoek en deze gidse zijn zeker aanraders en zeker de moeite waard, hierover was iedereen het roerend eens. Zowel in het opgaan als het weerkomen nam de autocar een andere route om ons zoveel mogelijk van het mooie landschap van het Eifelgebied te laten genieten. Terug in het hotel konden we ons tegoed doen aan een lekker driegangen menu.
Na het Diner werd er weer ingescheept voor een rit door het Eifelgebied richting Badmünstereifel alwaar we onder andere het Heino-café (konditorei) konden bezoeken en er een lekkere taart konden degusteren bij een kannetje koffie of een ander lekker drankje. We konden langs de oude stadsomwalling wandelen en het riviertje volgen, de Glasshütte bezoeken, maar door de regen kozen vele beschutting in het Heino-café. Enkele dapperen namen toch nog even de tijd om verder te wandelen en onze Alain ging zowaar in de schandpaal hangen die er rechtover het Heino-café staat. Het leverde een mooie foto op voor ons archief.
Dan maar bij Heino naar binnen. Spijtig genoeg was hij in de namiddag niet aanwezig noch zijn vrouw Annelore. Dit is een mooi café eigenlijk te mooi voor een café aangezien er ook nog een Konditorei in gevestigd is. Vele deden er zich dan ook tegoed aan de lekkere taarten en Sachertorte en de lijn of de diëten werd even vergeten.
Maar aan alle mooie liedjes komt er een einde en weer werd er verzamelen geblazen om de terugtocht naar het Hôtel du Lac aan te vatten.
Omstreeks 18 uur kwamen we eraan en we kregen een uurtje om ons op te frissen want om 19 uur wachtte ons weer een 3-gangen maaltijd en men kan goed eten in het restaurant van Stephan.
Om 20 u 45 was het tijd om naar de kegelbaan te gaan zoals er op het programma stond. Enkele vermoeiden bleven thuis maar we konden toch 3 ploegen met 7 spelers opstellen. Ook een grote groep supporters moedigden de spelers aan. De namen van de winnaars werden door Mevrouw Vannieuwenborgh genoteerd om later hun beloning te kunnen toekennen.
Om 23 u 30 kwamen we dan terug in ons Hotel aan en werden de slaapkamers opgezocht.
08-08-2007 :
Na een uitgebreid ontbijt buffet zoals iedere dag, wachtte de autocar ons op om een bezoek te brengen aan de Vulkaan Eifel. Via de typische Maare (dit zijn de meren die ze deze naam geven), zetten we de koers op Gerolstein, stad die gekend is van zijn mineraalwater, rond 10 u 06 doorkruisen we dan Daun. Daun is de Kreisshauptstadt, en zo gaan we naar Brockscheid. Daar bezoeken we de klokkengieterij, zie hieronder een fragment van hun web-site:
|
|
In Brockscheid bedrijft de familie Mark het kunsthandwerk van het klokkengieten al sinds 1620. Toen beschikte men niet over een vaste werkplaats en trok men van dorp tot dorp, om ter plekke de klokken te kunnen gieten. Tegenwoordig maken de klokkengieters van Brockscheid niet alleen grote bronzen klokken maar ook kleine klokken van messing en brons, |
|
alle mogelijke soorten van bronzen kunstgietsels, bronzen en ijzeren haardplaten en vanzelfsprekend ook kunstvolle afgietsels naar de wens van de klanten. Voor middelgrote en grote kerkklokken worden daar ook hoogwaardige klokkenstoelen van hout en staal vervaardigd. Tevens kunnen ook torenklokken en carillons worden geïnstalleerd, gerepareerd en gerestaureerd. Het vervaardigen van een klok is uitsluitend handwerk. De verschillende werkzaamheden in het productieproces hebben een vaste volgorde. Eerst moet de vorm van de klok worden vastgelegd. Deze vorm wordt uitsluitend van baksteen en leem gemaakt. De leem wordt nog met paardenmest en runder-haren aangevuld. Deze toevoeging maakt het leem sterker en belemmert scheurvorming als de leem aan de vorm droogt. De vorm wordt met een sjabloon, die de klokkengieter zelf maakt, gevormd. Op een beuken plank tekent hij ook het profiel van de te maken klok. Zo weet hij al voor het eigenlijke gieten van de klok hoe groot en hoe zwaar zij zal worden en vooral welke toonklank ze zal krijgen. Hoe hij dat doet vertelt hij niet, want dat is goed bewaard geheim en blijft in de familie. (zie foto elders) |
Na dit bezoek vertrokken we om 12 uur richting Cochem, We reden een gedeelte langs de Moezel die volgens onze gids 545 km lang is en uitmond in de Rijn in de stad Koblenz. Om 12 u 15 kwamen we aan in Ernst waar we een 3gangendiner opgediend kregen in het hotel restaurant Pollmanns.
Na ons middagmaal vertrokken we om 14 u 20 naar Cochem.
Om 14 u 40 kwamen we dan in Cochem aan waar ons een vrije namiddag wachtte. Er was een mogelijkheid het kasteel te bezoeken, de binnenstad of een wandeling langsheen de mooie kronkelende moezel.
De meesten verkozen een wandeling doorheen het oude stadsgedeelte of zochten een of ander etablissement uit waar ze hun dorst konden lessen of een zaak waar ze hun koopwoede konden stillen.
Om 16 u 30 werd dan verzameld om terug hotelwaarts te keren en dit via Gerolstein, Hillesheim, Birgel, Jünckerath, Stadtkyll, Kronenburg (met stuwmeer) en kwamen om 18 u 25 weer aan in ons hotel in Bütgenbach.
Na het gebruikelijk 3gangenmenu werden de belangstellenden vergast op een Power-Point presentatie van ons verblijf in augustus 2006. Deze presentatie werd samengesteld door Marie-Louise Nysen met fotos van Etienne, Simonne en Sus. Vele medereizigers die ook verleden jaar mee waren konden zich op de verschillende beelden herkennen. Daarna werd er door sommige de kamers opgezocht terwijl enkele dapperen beroep deden op de goede diensten van onze vriendelijk kelnerin Iris die voorwaar overuren voor ons stond te presteren want het was hun sluitingsdag. Dank je wel Iris.
09-08-2007 :
Na het uitgebreid ontbijtbuffet te hebben genoten dienden we om 9 u te vertrekken voor onze tocht doorheen het schone Eifel-gebied.
We reden door deze streek die voor 70% bebost is en waarvan de resterende 30% weilanden zijn. We passeerden de hoogst gelegen windmolens in België.
Deze windmolens waren bovendien de hoogste in België met een hoogte tot aan de rotor van 142 m. Verder reden we langs een proefopstelling van materialen van de firma Eternit die hier haar diverse materialen bloot stelt aan het ruwe klimaat van deze streek teneinde de weerstand van de verschillende materialen uit te testen. We reden ook langsheen het stuwmeer met een inhoud van
11 miljoen kubieke meters die 2 sluizen bedienen om de turbines te activeren.
2 jaar geleden werd dit meer volledig leeg gelaten om de stuwdam te restaureren wat veel bekijks lokte van de toeristen die van einde en verre dit kwamen bezoeken. Een beetje verder kwamen we aan een bedrijf dat bomen schraapten voor de aanmaak van Molch en zaagsel waarmede briketten vervaardigd worden
In deze streek kwamen we vaak opgestelde bomen (palen) tegen die we als meiboom dachten, maar volgens onze gids waren dit bomen (palen) die op de vooravond van een kermis geplant werden door de plaatselijke vereniging van vrijgezellen.
We zetten onze reis verder naar respectievelijk Hebscheid, Amel met de gelijk-namige rivier, Wereth een dorpje met enkel een 6tal huizen, ook langs de Our vallei, Herresbach, Schönberg met zijn passiespelen, De Ourte-route laten we links liggen wegens niet te doen met een bus van 12 meter. Alhoewel, Herman heeft zijn rijkunst reeds lang getoond over wegen die hiervoor bijna niet moesten onderdoen. Via Eiterbach kwamen we in Sankt Vith dat tijdens de oorlog volledig plat gebombardeerd werd door de Engelsen en de Amerikanen.
Door de oorlogen wisselden de bewoners van de Oostkantons trouwens tot 5 maal van nationaliteit met alle nare en dodelijke gevolgen dat dit meebracht. Enkel drie huisjes bleven gespaard. Deze stad is de 2de grootste van de Oostkantons.
Bij Maesen, een grootwarenhuis werd er halt gehouden in de gietende regen om de kooplustigen onder ons hun hartje te laten ophalen. Door het feit dat daar BTW tarieven gehanteerd worden van 3, 6, in plaats van bij ons 21 % gingen vooraal de rokers hun slag slagen. In Luxemburg wordt men de hele dag begroet met Morgnen en als afscheid met Edi. De Our vormt over een grote afstand de grens tussen Luxemburg en Duitsland.
Nadat iedereen een flinke hoeveelheid Euros lichter geworden was reden we naar de Hydro-elektrische installatie van SEO waarvoor ik verwijs naar de laatste bladzijde van dit verslag( het betreft de beschrijving die ik kon vinden via Internet maar helaas in het Frans) De Turbines van deze centrale bevinden zich op 300 meters onder de rots en de zaal is 330 meter lang.
Na dit korte oponthoud reden we naar Vianden, stadje waar we het 3 gangen-middagmaal konden genieten in het hotel&restaurant Berg en Dal
Victor Hugo bleek een tijdje in Vianden te hebben verbleven.
Het kasteel van Vianden werd en wordt volledig gerestaureerd en kan men ook al zwemmend in het sleutelgat-vormig zwembad op de flank van een helling bewonderen. Om 14 u 25 vertrokken we uit Vianden richting Echternach langs de Säuer(Sure). Echternach is een bisschopsstad.
We hadden dan een rondrit in Luxemburgs Zwitserland met de rotsen van Berdorf de vallei van de Müller, het kasteel van La Rochette (in restauratie) en Diekirch de 2° grootste stad van Luxemburg. Via Sankt-Vith, Ligneville keerden we dan terug naar Bütgenbach om ons Hötel du Lac te vervoegen om 18 u 25.
Na een 3gangenmenu werd de dag afgesloten met een gezellige dans en zangavond. Alle register werden opengetrokken en onze Go-Go-Girls zaten hun beste danspasjes op de dansvloer, de salamander werd op gang getrokken door Stephan en muzikant Ralf speelde het ene mooie deuntje na het andere en verzoek nummers werden door hem met overgave uitgevoerd. De stemming was zodanig dat Liliane nog een extra uur heeft moeten of willen bijboeken waarvoor we haar danken. Ook konden onze figuurdansers zich overgeven aan enkele speciale dansjes zoals bijvoorbeeld het liedje gezongen door Laura Lynn je hebt me 1.000 maal belogen maar eigenlijk origineel door Andrea Berg in het Duits werd uitgebracht. Tot 2 maal toe werd dit nummer aangevraagd en gespeeld. Rond middernacht werden dan maar de slaapkamers opgezocht en kon iedereen genieten van een korte nachtrust.
10-08-2007 :
De laatste dag van ons verblijf is aangebroken en we beginnen aan onze zwanenzang met een stevig ontbijtbuffet. Rond 09 u 45 werd het vertreksein gegeven voor een rit naar Stavelot. Enkele van onze mensen verkozen om een wandeling doorheen Bütgenbach te maken. Voor degenen die met de autocar mee waren verliep de reis via Malmedy ( Franstalige stad in de Oostkantons) met straatnamen in het oude stadsgedeelte ook in het Waals. Om 10 u 20 kwamen we dan aan in Stavelot. De patroonheilige van Stavelot is St Remacle.
De kasseien zijn er geklasseerd, ook de oude stadsmuren. De vakwerk huizen kunnen ons ook bekoren. We begeven ons naar de Abdij waar we een bezoek kunnen brengen aan de verschillende Musea die zich binnen deze abdij bevinden. Buiten bevinden zich de oude ruines van de Abdij. We bezoeken respectievelijk het Museum : Geschiedenis van de autosport en Francorchamps en vervolgens het Museum de geschiedenis van de Abdij
We vertrokken om 11 u 55 richting ons hotel waar we om 12 u 40 aankwamen.
Na ons gebruikelijk 3gangenmenu werd er uitgebreid afscheid genomen van alle personen die ons deze 5 dagen in de watten hadden gelegd en werden de laatste rekeningen voldaan.
Rond 14 u 20 werd de terugreis aangevat, uitgewuifd door Claudine, Iris, Stephan en kok Theo, terwijl we door Herman naar huis gevoerd werden.
Via de Hoge venen reden we een lange tijd tussen de 678 en de 694 meter boven de zeespiegel, we passeerden Verviers en reden door Het land van Herve, dan de E40 richting Luik en Leuven. Een sanitaire stop + controleschijf car tot
16 u 50. Daarna werden onze eerste leden uit Leuven en omgeving afgezet.
Daarna ging de reis door naar Brussel waar de volgende mensen werden afgezet.
Uiteindelijk kwamen de laatste aan in Vilvoorde waar ook Mevrouw Vannieuwenborgh en ondergetekende afstapten omstreeks 18 u 30. Daar namen we afscheid van onze Gastheer, Chauffeur en manusje van alles : Herman, die ons zo goed verzorgd had, samen met zijn personeel, tijdens ons verblijf.
Meteen was er een eind gekomen aan ons verblijf dat enkel kon negatief beïnvloed worden door het weer, voor de rest verliep alles rimpelloos.
Een oprechte dank willen we dan ook uitbrengen in naam van al onze leden aan de ploeg van Herman en Stephan, namelijk aan Claudine, Herman, Stephan, kok Theo, Iris, Hermans en Claudines dochter, Ralf en allen die ons op de achtergrond hebben bijgestaan en alles in goede banen hebben geleid.
Heel veel dank en tot met december? ©Etienne Van Moer
|
SEO
|
L'AMENAGEMENT HYDRO-ELECTRIQUE DE POMPAGE DE VIANDEN est l'installation la plus grande de ce genre en Europe.
Déjà en 1925 furent entreprises les premières études en vue de l'utilisation hydro-électrique de l'Our, qui prévoyaient la construction d'un barrage atteignant une hauteur de 106 m près de Stolzembourg. Ce projet ne fut pas réalise à cause des difficultés politiques de l'époque. Les études furent reprises après la Seconde Guerre mondiale. En 1951 fut constituée la Société Electrique de l'Our (SEO), dont les principaux actionnaires sont l'Etat luxembourgeois et la Rheinisch-Westfälisches Elektrizitätswerk AG (RWE). Les travaux commencèrent en 1959, l'aménagement hydroélectrique fut inaugure en 1964.
L'installation comprend un lac artificiel, relié avec les deux bassins supérieurs par un système de deux puits blindes ayant un diamètre de 6 m resp. 6,50 m et une longueur de 625 m resp. 856 m, qui conduisent l'eau vers une centrale souterraine, longue de 330 m, située au cur du Mont St Nicolas
Le lac artificiel d'une longueur de 8 km et d'une capacité de plus de 6 millions de m3 d'eau s'étend du barrage de Vianden jusqu'à Stolzembourg. Durant la nuit, avec du courant électrique bon marché, les eaux du lac inférieur sont pompées vers les deux bassins supérieurs de 6 millions de m3, situes à 509 m d'altitude sur le sommet du Mont St-Nicolas. Durant les heures de pointe, l'eau accumulée dans les bassins supérieurs tombe sur les neuf groupes de machines comprenant chacun une turbine, un alternateur moteur et une pompe, produisant ainsi de l'énergie de pointe de haute valeur.
Une dixième machine, une pompe-turbine de 200000 kW, a été installée en 1970 dans une vallée latérale près du Bildchen et reliée au bassin supérieur par une conduite blindée de 4,50 m de diamètre et de 1 375 m de longueur.
|
|
|
|
Oberbecken
Zie fotos elders
Société Electrique de l'Our
La centrale souterraine avec galerie des visiteurs est ouverte tous les jours de 10.00 - 16.00
de pâques - 30 septembre de 10.00 - 20.00
ENTRÉE GRATUITE
Visite guidée sur demande écrite à l'adresse suivante:
S.E.O. Centrale de Vianden
B.P. 2
L-9401 Vianden
Tél:(+352) 84 90 31-1
Fax:(+352) 84 90 31 - 200
|
|
|
|
|
