Ik ben Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam his lordship.
Ik ben een en woon in Vishovgrad (Bulgaria) en mijn beroep is op rust gestelde.
Ik ben geboren op 07/04/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: leven in de natuur.
God schept de dag. Guido vliegt er door. Maar het moet plezant blijven
Balkanstorie
als het maar plezant is
05-03-2006
Vergiffenis.
Name
Vandaag in dit Balkanland worden ouders, vrienden, kennissen opgebeld of bezocht. Het doel van deze handeling is het vragen om "vergiffenis" voor al wat voorbije jaar is aangedaan aan uw geliefden. Het begin van de orthodoxe vasten kan niet mooier worden ingezet. Jaar in, jaar uit komt deze tradie terug en het geeft een blij gemoed voor de komende vruchtbare periode. Vandaag schijnt de zon de wereld, mijn wereld, warm tot 21 graden. Zelfs de natuur heeft ons alle kwaad vergeven. Dier- en duurbaren die dit leest : Vergiffenis opdat ik u maar ooit een stropijltje in de weg heb gelegd of u met iets verdriet heb aangedaan.
Als 1 maart een feestdag was, dan is 3 maart een nationale feestdag in Bulgarenland.
Vandaag vieren ze het einde van de Turks-Russische oorlog. Een oorlog die zoals gewoonlijk ergens anders wordt uitgevochten. Dit maal was dat in Bulgaria. Dit was omdat de Bulgaren al een tijd ambetant hadden gedaan.
Dit is een historisch verslag en men kan er geen oncorrecte denkwijze in zien. Het gaat hem echt over de Turken, of de Ottomannen. Beiden zijn een en dezelfde pot nat.
Na 500 jaar bezetting en dominering waren de Bulgaren dat al lang moe en begonnen hier en daar vuurken te stoken. Zelfs enkele stokkebranden leverden zelfs succes op. Sommige Turken zaten al op de blaren.
Dan kwamen de Russen er ook bij. Die vonden dat de Turken al lang huis genoeg hadden gehouden. Voor hen was het eerder een toegang tot de Zwarte Zee te krijgen en zo tot de Middellandse Zee.
In dien tijd waren er aan de Bulgaarse kant wel ronkende namen als Botev, Levski, vooral Levski.
Maar dit Balkanland was dan vrij. Het verdubbelde zelfs zijn grondgebeid. Maar zoals alle schone geschiedenissen duurde dit ook niet lang.
Vandaag is het Nationale feestdag. Niemand werkt. De president schouwt de troepen en Mila Rodina wordt gespeeld. Maar dit is nog niet het einde van de Nationale Feestdagen.
