Ik ben Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam his lordship.
Ik ben een en woon in Vishovgrad (Bulgaria) en mijn beroep is op rust gestelde.
Ik ben geboren op 07/04/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: leven in de natuur.
God schept de dag. Guido vliegt er door. Maar het moet plezant blijven
Vandaag is het Babinden. De dag van de grootmoeders. Grootmoeders overal ter wereld verenig u !
Het begon als enige grootmoeders die optraden als vroedvrouwen. De verering tot de vroede helpsters bij de geboorte werd veralgemeend. Vandaag is het feest.
Want zou er geen babinden georganizeerd worden, het dorp zou steigeren. Al de babjes zouden schande spreken. Geen organisatie voor hen. Schande !
Er worden geen grootse banketten opgezet, er komt ook geen gerenomeerd orkest ten dans spelen. Helemaal niet. Daarvoor hebben de babjes geen geld. Babjes zijn arm, pensioentjes halen de 50 euro per maand niet. Maar babjes vieren ook, op hun dag. Een zaaltje in het kultureel centrum wordt verwarmd, iedereen trekt er naar toe, ieder met zijn eigen middagmaaltje, zijn eigen drank en waarom ook niet hun eigen rakia, alles van thuis meegebracht. Ook babjes houden van van brandewijn.
De muziek speelt hard, te hard. Babjes horen ook graag het feestgedruis. Men hoort amper wat er gezegd wordt. Vandaag wordt er gefeest : hun feest. Vandaag houden de diados de huiswacht. Hun dag komt nog met Trifon Zarezan. Zij zullen dan wel hun gangen gaan. Er er is ook een tombola. Geen babinden zonder tombola. Loten zijn er voor enkele luttele centen. En er zijn geen nieten. En er wordt getaterd, geroddeld, gezongen en gedanst. Ook babjes kunnen vrolijk zijn. En als de magen zijn gevuld trekken ze naar huis, gelukkig en tevreden. Het was een goede babinden. Tot volgend jaar dan weer, als het God beliefd. Er zijn ook babjes die afhaken, elk jaar. Maar wee diegene die volgend jaar geen babinden zal organizeren!
Vrienden........... het is moeilijk te vinden, het is moeilijk te kennen, geen mens die het zeggen kan. Ook als ze schuil gaan achter de namen van Sonia, Agnes, Marleen, Conny, Ludo, Marc, Hilde, ,geen mens die het zeggen kan. Trouwe vrienden, vrienden die men moet onderhouden met liefde en vriendschap. En dan zijn er die afhaken ; Monique, Joe, Fabien.
En toch hebben ze ons nodig. Alleen maar dat woordeke dat de brand steekt in de eenzaamheid. We zijn niet bij mekaar elke dag. Ze wonen niet in de nabijheid. Ze zijn er omdat wij ze nodig hebben en zij ons.
Wij houden van hen omdat zij ons vrolijk houden. Wij houden hen vrolijk opdat zij ons nodig mochten hebben.
Vrienden ......... in een tijd dat ze fel verminderen. Omdat ze moe geleefd zijn, omdat het kontrakt van het leven niet verlengd kon worden.
Houden van......... vooral ............... van vrienden.
