13 jaar is jou grote zus 12 maanden in een jaar 11 uren vliegen wij naar jou land 10 vingertjes en teentjes 9 beren zullen in jouw bedje parkeren 8 jaren hebben wij naar jou verlangt 7 is het nummer van ons huis 6 handen om je te dragen 5 uren tijdsverschil 4 stoelen bezet aan onze tafel 3 is voorgoed verleden tijd 2 oogjes o zo groot 1 seconde hadden wij nodig en je was voorgoed in ons hart geborgen.
Hoe trots zijn wij nu met jou, ons lief kindje, ons prinsesje een juweel, een wonderkind
Papa, mama, Lisa en jij completer kan het niet zijn
Wij willen zijn; jouw bank, jouw stoel jouw schommel en jouw paard maar ook jou stootblok, luisterend oor en toeverlaat
Met een lach en een traan hebben wij naar jou uitgekeken maar nu schreeuwen wij het uit "Welkom lieve spruit!"
Stel je even voor..... dat we de wereld herleiden tot een dorp van 1000 personen. Wat blijkt? Allerlei scheve verhoudingen worden duidelijk, onrechtvaardige situaties kunnen meteen worden voorgesteld. Wanneer een wereld een dorp was met 1000 inwoners, zouden er 700 inwoners niet kunnen lezen of schrijven, 600 inwoners leven in krottenwijken of in mensonwaardige omstandigheden. Wanneer de wereld een dorp was met 1000 inwoners, dan zou de helft van het inkomen bij 60 mensen terechtkomen. De andere helft zou moeten worden verdeeld over de 940 andere inwoners. Wanneer de wereld een dorp was met 1000 inwoners, zouden er 700 niet-blanken wonen en 300 blanken. De helft van de mensen ondervoed. Ons dorp, wereldwijd, en de verdeling van de bevolking. Wat een uitdaging, om vanuit zoveel verschillende achtergronden elkaar te vinden! Wat een mogelijkheid tot uitwisseling, tot onderlinge verrijking. Maar ook: wat een noodzaak om een groot aantal toestanden te veranderen. Stel je even voor dat onze wereld een dorp is. Wie zijn wij dan? En welke rol zou jij spelen?
Een klein meisje zette een grote stap van hier af gaan wij samen herboren proeven van het leven. Een klein meisje een groot wonder zo gewenst zo welkom.
Waar je naar uitkijkt zal wel komen, achter de heuvels en de bomen groen van hoop blijft het nog eventjes verborgen je krijgt het morgen morgen zal wat gisteren niet kon misschien tot bloei gaan komen. Mensen dromen komen langzaam uit. Hopen is een stap vooruit.
Jouw wereld en de onze openen grenzen van land naar land van hart naar hart herboren worden wij in een wereld van grenzeloze liefde.
We scheuren je niet los, jouw prachtig land zal altijd bij ons horen en steeds weer voelen wij de liefde voor de moeder hier in Sri Lanka uit wie je bent geboren.
Zolang de aarde kinderen geeft die morgen moeten sterven teveel zijn in hun eigen land zullen zij hun namen kerven in het hart van een vreemde een laatste uitgestrekte hand.
Kinderen zijn bestemd voor het geluk. Maar hoe zullen ze opgroeien tot gelukkige mensen wanneer ze geen blijde jeugd hebben gekend? Ze zullen pas tederheid verwerven wanneer ze zelf tederheid hebben ondervonden. Wat nog niet wil zeggen dat tederheid synoniem zou wezen van zwakheid of toegeeflijkheid. Elke opvoeding immers die haar naam verdient, hoort evenzeer een opvoeding te zijn tot de realiteit van het leven met al de verplichtingen die dat leven zal meebrengen.
Ouder zijn wordt niet bepaald door hoe het kind gemaakt werd of ter wereld kwam. Ouder zijn heeft alleen maar te maken met een kind in je armen een kind waarvan je houdt, een kind waarvoor je wilt zorgen. Ouder zijn ben je in het hart!!
Vihara - Latha - Lisa
ons pareltje uit het Verre Oosten Een ver land,
een klein mens,
een huis vol liefde,
een grote wens.
08-12-2008
dagje Colombo
We hebben net genoten van ons diner en zitten nu weer klaar aan onze computer om jullie het een en ander weer te vertellen. Vooreerst staat onze hearing vast, ons mirakel mogen we vergeten, maar we zijn toch geboekt voor deze week, donderdag 11 dec. om 11 uur, sri lankaanse tijd, kan dus gerust 12 uur of later worden, laat ons hopen dat het niet verschoven wordt naar een volgende dag, want je mag je hier aan alles verwachten. Dus zou ik toch nog eens willen vragen de kaarsjes aan te steken op een goede verloop!! Als deze dag goed verloopt kunnen we maandag misschien de calling hebben en is Viharatje van ons, en hebben we er weer een Belgje bij!! Duimen maar!! Deze morgen zijn we weer naar onze flinke meid geweest, in het weeshuis verloopt alles prima en de zusters daar zijn heel erg begaan met ons. Elke ochtend zitten we daar met 3 koppels vol spanning te wachten op die ene dag. (calling) Een Deens koppel en een Oostenrijks koppel, heel fijn om elkaars gevoelens en spanningen te delen. Na ons bezoekje zijn we eens gaan shoppen in Colombo, maar druk, druk, druk.... De kinderen in Sri Lanka hebben deze week al vakantie, en daardoor liepen de straten overvol. Leuke souveniers wikkeltjes bekeken en het reilen en zeilen van de stad opgesnoven. 't Klinkt raar maar tussen al deze vreemde mensen zijn wij echt wel vreemdelingen, ze bekijken ons allemaal en nu weten we zelf wel eens hoe het aanvoelt anders te zijn. Wanneer we naar ons hotel terug keerden had ik zware hoofdpijn van al deze drukte, getoeter van de auto's, vreemde geuren, massa's mensen en bovendien regende het nog hard waardoor al de ramen van de auto aangeslagen waren en de chauffeur de airconditioning heel koud zette. Een warme douche heeft ons flink deugd gedaan en we besluiten eens vroeg in ons bedje te kruipen. Dus slaaplekker iedereen en morgen is het bij ons een feestdag, bij jullie ook??? Groetjes Kris en Els XXX
We zijn deze morgen om 9 uur terug vertrokken richting weeshuis, waar Viharatje weer door haar moeder in onze armen werd gelegd. We hebben Latha dan ook onmiddelijk de foto's overhandigd van haar kleine spruit, dolgelukkig was ze ermee!! Even later kwam ze zelfs vragen of we er ook een foto van ons wilden aan toevoegen. Dit hadden wij nu bewust niet gedaan omdat we dachten dat ze zonder ons de foto's misschien nog bij haar kon houden zonder argwaan te scheppen bij haar familie. De hoofdzuster van het weeshuis kwam ons vanmorgen ook weer inlichten i.v.m donderdag, we zijn met veel te veel koppels (5) die op eenzelfde dag moeten gehoord worden door de rechter, en het hangt van onze gebeden af of we allen zullen gehoord worden. "Bereidt je maar voor op een lange dag" zei de zuster. Kris maakt zich zeker ongerust en als we niet tot bij de rechter zullen geraken donderdag, denk ik dat hij in zijn binnenste ontploft!! What will be, will be en daar zullen wij niets aan kunnen veranderen, dus bid met ons mee, steek de kaarsjes massaal aan (maar dat hebben velen al gedaan, waarvoor oprechte dank!) en dan komt het dik in orde, positief denken zal ik zeggen. De broer van Sunil was deze morgen onze chauffeur van dienst, een heel wijze man, kent bijna alle betekenissen van iedere naam, hij heeft mij geleerd Vihara te schrijven in het Singalees, boeiend!! Zoals voorgenomen houden wij het deze namiddag rustig, lekker zonnen en genieten van de rust en de stilte, straks ons theetje drinken om dan een wandeling te maken en deze keer aan de voorkant van ons hotel. Een paar sfeerfoto's maken van de lokale bevolking en de omgeving, om deze dan voorgoed vast te leggen in onze plakboek, voor Vihara. Dan zit ons dagje er al weer op! Vandaag zijn de examens begonnen voor onze Lisa en hopelijk is ze sterk genoeg om deze periode te doorstaan. Wij duimen steevast voor jou hoor!! ly xxx Tot morgen lieve mensen allemaal. ps. Het doet voor ons steeds deugt de vele reacties te kunnen lezen, doe zo voort, 't is de max!!!!!!
Hier nog enkele uitspraken van moeder Teresa (het weeshuis waar Vihara zit is ontstaan door de navolgelingen van moeder Teresa)
Moeder Teresa tot haar medewerkers. "Wees vriendelijk voor iedereen rondom u. Ik heb liever dat je vriendelijk fouten maakt, dan dat je onvriendelijk mirakels verricht. Vaak volstaat één woord, één blik, een snelle handeling om het hart van degene die we beminnen te versomberen."
Moeder Teresa: " Het ergste wat een mens kan overkomen is ongewenst zijn. Tegenwoordig hebben we geneesmiddelen om allerlei ziektes te genezen, maar ongewenst zijn is volgens mij een verschrikkelijke ziekte. Zonder gewillige handen om te helpen en zonder vol hart om te beminnen, kan ze niet genezen worden."
Vanmorgen opgestaan onder een stralende zon, wat zullen we weer moeten wennen aan het belgisch weertje!!! Alhoewel het hier een kwartiertje later heel ander weer kan zijn, blijft het hier toch nog altijd lekker warm! Jammergenoeg zijn we vanmorgen weer eens een goed uur later vertrokken, dan we waren afgesproken, naar het weeshuis. (chauffeur was weer eens niet komen opdagen) In het weeshuis van ons Viharatje is het ons opgevallen dat hier heel veel mensen komen met giften zoals o.a kleertjes, melk, pampers, tandpasta..... Deze morgen was er een sri lankees koppel, die al 33 jaar in Londen wonen maar hier in Sri Lanka op familiebezoek waren, melkpoeder afgeven. Elk jaar bezoeken ze enkele weeshuizen. Mooi werk!!! Ze kwamen ons een goeiendag zeggen en vroegen van welk land we kwamen, ze waren heel erg geinteresseerd in onze adoptie's en het verloop ervan. Maar vond het ook spijtig dat er door de regering in dit land weinig tot niets wordt gedaan voor deze alleenstaande ongehuwde moeders. In Europa kan een alleenstaande ongehuwde moeder haar kind grootbrengen, in Sri Lanka is dit taboe!!! Wij realiseren ons dat dit probleem nog niet in de komende jaren zal opgelost worden. Het deense koppel had vandaag de Calling en dan ga je samen met de zuster, de mama (die aan het wenen was) en je kindje in de auto, naar de rechtbank. Hartverscheurend om de biologische moeder zo te zien, en blij voor het deense koppel dat hun adoptie eindelijk afgerond kan worden. Heel raar dubbel gevoel!! Ons Viharatje was in mijn armen in slaap gevallen, nadat papa haar flesje had gegeven, zij is zich van niets bewust, gelukkig maar. ('t leven kan hard zijn!!) Zo heb ik ons slapend poppetje terug aan de mama overhandigd, die haar onmiddelijk overlaadde met zoentjes. Intussen was het 13u15 en zijn we terug naar ons hotel gekeerd. Via het balkon van onze hotelkamer kunnen wij de toddytappers gadeslaan en daar wil ik toch wel even wat uitleg aan geven. Als je naar de toppen van de palmen kijkt, merk je dat veel boomtoppen door 2 evenwijdige touwen met elkaar verbonden zijn. 's Morgens en 's avonds balanceren daar de toddytappers, de palmwijntappers, die het enigszinds zure, melkachtige sap van de palm verzamelen uit de ronde nappen die over de bloemknoppen zijn geplaatst, en die de knoppen opnieuw inkerven om er nog meer sap uit te halen, het licht bedwelmende drankje wordt in de vroege ochtend verkocht aan de plaatselijke bevolking, maar een aanzienlijk deel wordt met ossenkarren afgeleverd bij de arrakstokerijen. (brandewijn) Sri Lanka bezit het treurige record van het grootste alcohol gebruik ter wereld. Toch hebben wij hier in de regio nog geen dronken mensen zien lopen. Misschien genieten ze hier met mate!!!! Tot zover deze uitleg. Morgen is het voor ons de grote dag en hopelijk kunnen wij deze nacht een beetje de slaap vatten.(?) Zonet kregen we nog een telefoontje van Ray of Hope dat onze terugreis geboekt is voor 20 december, als alles goed gaat zouden wij zondag in de voormiddag terug voet kunnen zetten in Parijs met z'n drietjes! Meer informatie volgt later! Een dikke zoen voor ons kienje in België, alsook aan gans de familie en vrienden, tot morgen!!!!!!
Recht op vrije meningsuiting, dat betekent, heel normaal, dat je niet de hele dag hoeft lopen letten op je taal; dat je hardop durft te praten in de tram of in de trein, over wat je stom of slecht vindt, zonder bang te hoeven zijn. Recht op vrije meningsuiting, dat betekent, heel gewoon, dat er niet wordt meegeluisterd naar je eigen telefoon; dat je in de krant kunt schrijven: "de regering maakt me kwaad", zonder dat je daar meteen voor de gevangenis in gaat. Recht op vrije meningsuiting, dat betekent ook recht om te demonstreren, dat je voor je idealen vecht; door de straat te mogen opgaan met een spandoek of een bord, zonder dat je door agenten in elkaar geslagen wordt. Recht op vrije meningsuiting, daar is niks bijzonder aan in een land waar dat soort dingen allemaal zijn toegestaan. En dus sta je raar te kijken, wanneer iemand je vertelt, dat in meer dan honderd landen helemaal dat recht niet geldt. Recht op vrije meningsuiting heeft nog lang niet iedereen en voordat het zo ver zijn zal daar gaan jaren overheen. Maar al kun je al die mensen dan niet helpen aan dat recht, toch helpt het allicht een beetje, wanneer je er wat van zegt.
VREUGDE alom, de rechter heeft ons aanhoord!! De kaarsjes hebben zijn werk gedaan, onze gebeden zijn verhoord!! Gisteren avond zijn we om 18 uur in ons hotel aangekomen, na een héle lange dag!! 'k Had geen fut meer om jullie allen in te lichten via de blog (sorry!! ) maar ik had barstende hoofdpijn. Om 08u30 zijn ze ons komen ophalen om naar de rechtbank te vertrekken (dit werd ons dus ook zo vertelt de avond voordien) zo was het dus niet, de chauffeur bracht ons naar het weeshuis en daar mochten we dan wachten op een telefoontje van de advocaat, om dan binnen het half uur op de rechtbank aanwezig te zijn. (eigenlijk was het een goede optie ons in het weeshuis te laten) Omstreeks 11u30 kregen we bericht om zeker tegen 12u30 op de rechtbank te zijn. Gelukkig konden wij de hele tijd daarvoor genieten van ons Viharatje, een voorrecht, want normaal is het weeshuis op donderdag gesloten, gebedsdag, weet je nog? Zo is de tijd voor ons nog aangenaam verlopen. Het Italiaans koppel was al op de rechtbank om 9u30, uiteindelijk zijn zij maar pas voor ons binnen gegaan. Je moet weten, eens je daar aankomt sta je buiten te wachten, weliswaar onder een pergola maar toch, tot er iemand van het hof teken geeft dat je mag binnengaan. Ook de zusters, moeders met hun kindje of baby's in de armen staan daar buiten te wachten, daarbij heb je hier nog de zwoele temperaturen, dus geen lachertje. Iedereen onder ons (westerse cultuur) is het erover eens, dat er toch tenminste één ruimte met airconditioning mag zijn om de zusters, moeders en baby's te laten wachten. Geen overbodige luxe als je weet dat je hier ook een ganse dag kan staan!!! Nooit te voorspellen!!(?) Om 14u30 ontstond er even paniek toen de zuster ons kwam vertellen dat er nog 15 zaken voor ons moesten afgehandeld worden, wetend dat de rechtbank de deuren sluit om 16uur! Om 15uur mochten we dan toch binnen (alles was plots in 30 min. afgehandeld(?)) Eerst kwamen de koppels voor, voor de Calling, een italiaans koppel en een nederlands koppel, maar dit wordt snel afgehandeld. Daarna kwamen wij aan de beurt (15u30) héél zenuwslopend want je blijft maar aan de tijd denken, en je hoopt dat iedereen deze dag nog kan passeren. De rechtzaak zelf was heel verwarrend, de advocate praatte vooreerst heel onduidelijk, bovendien was ze ook nog enkele documenten uit ons dossier verloren! In paniek stelde ze ons meer dan eens dezelfde vragen tot op een moment dat de rechter haar vroeg; "ben jij wel goed genoeg voorbereid voor deze zaak?" Het zweet brak ons los, maar de zuster had tegen Kris gezegd, altijd blijven lachen en vriendelijk lachen naar de rechter. Dat heeft ons geholpen denk ik, voor de rest was het heel verwarrend en chaotisch!! Het belangrijkste was de datum voor de Calling (op deze dag zijn wij definitief de trotse ouders van Vihara) en dit gebeurt op 16 december. Dan hopen wij nog enkel dat Sunil héél hard zijn best doet om onze papieren in orde te krijgen tegen zaterdag! Ook in België zal men een tandje moeten bijsteken denken we!! Het allerbeste nieuws was dat iedere familie gisteren gehoord werd, en daar hebben we op gedronken, champagne mocht niet ontbreken!!! Doordat we de ganse dag nog niet hadden gegeten, zaten die glaasjes al wat in mijn hoofdje, dus snap je nu die vreselijke hoofdpijn?? Ook de spanning was de oorzaak. Vandaag waren we weer op en top in vorm, en ons Viharatje? Wel een super, super, super meid net zoals haar grote zus, beter konden wij ons niet wensen!! Deze avond zijn wij uitgenodigd door een sri lankaanse vriendin van onze oostenrijkse vrienden (zij werkt bij hun in oostenrijk en zij is op bezoek bij haar broer, die hier dokter is) Zij zal ons wat beter wegwijs maken doorgeen de sri lankaanse cultuur..... Voor het eerst gaan wij daar naar toe met een tuk tuk (typisch vervoermiddel, gebruikt door vele sri lankezen) maar.... shttttttttt niet aan Sunil vertellen hé!! Kusjes Kris en Els XXX
Zoals elke voormiddag begint onze dag in het weeshuis, het wordt er stilaan rustiger, enkel 2 koppels blijven over. De belgen en de oostenrijkers. Elke dag hetzelfde ritme, spelen, slapen, flesje, slapen..... we verlangen echt al om terug naar huis te keren en af en toe moeten we elkaar wat moed inspreken. De ruimte die we krijgen om samen met Vihara te zijn is klein en soms wel erg warm. We verlangen naar ons eigen stekje, zodat alles zijn gewone gangetje weer kan gaan. Gediend worden is leuk, maar alleen voor een tijdje. Deze namiddag kunnen we weer wat chatten met ons Lisatje en dan zijn de batterijen weer wat opgeladen, langs beide kanten denk ik, 1 maand van huis weg is echt wel lang hoor!! Natuurlijk blijven we genieten van het samen zijn, het mooie weer, de natuur, de vriendelijke mensen en hun gastvrijheid, iets wat we nooit meer zullen vergeten. Ook Latha begint zich stilaan te verzoenen met het feit dat de dagen samen met haar dochtertje aan het inkorten zijn. Vandaag heeft ze mij verrast met een mooie glimlach, ze ziet dat Vihara veel liefde krijgt en dat ze tevreden en rustig is bij ons. 'k Zou haar eens willen vasthouden en zeggen hoe moedig ik haar vond op de rechtbank. Soms denk ik dat onze blikken naar elkaar misschien meer dan genoeg zeggen, woorden zijn bijna overbodig.....
Geef ons nog enkele dagen, voor een lach spontaan en blij, waardoor ieder, sfeer en warmte voelt, zodat de vriendschap voor altijd mag bestaan.
Geef ons nog enkele dagen, voor een traan van verdriet en afscheid, zodat we elkaar kunnen troosten, liefdevol en genegen.
Geef ons nog enkele dagen, voor dankbaarheid van de afgelopen dagen en de jaren die nog zullen komen, we beloven jou, dat we deze dagen zullen koesteren, en we kunnen zeggen wat een opmerkelijke vrouw ons haar kindje heeft toevertrouwd!
De dagen gelijken hier zowat allemaal op elkaar, zodanig dat we soms hard moeten nadenken welke dag het is vandaag. Gisteren en deze morgen heb ik mijn singalees schrijven wat geoefend, Sunils broer heeft mij de volledige naam (Vihara Latha Lisa Panckoucke) in het singalees leren schrijven. Toen ik deze morgen de naam aan onze manager van het hotel toonde en vroeg of hij het kon lezen, las hij de volledige naam, dus goed geoefend!!! Daarbij bleek nog dat de naam Panckoucke ook in Sri Lanka wordt gebruikt. Toen wij hier toekwamen hadden ze nog met de naam gelachen, de manager en zijn zoon, nu het in het singalees was geschreven, konden ze het geloven. In de geschiedenis was het in koninklijke kringen een vaak voorkomende naam. Misschien is het nu duidelijk voor iedereen hoe Kris aan zijn mooie bruine teint komt. Lang geleden...... Enfin, Viharatje was vandaag o zo moetjes! Zelfs haar flesje heeft ze al slapend uitgedronken. Ze had vandaag ook van die mooie zwarte armbandjes aan, bijna alle baby's dragen ze, alleen Vihara had er nog geen, maar we denken dat haar armpjes nog te dun waren. De moeders doen deze zwarte armbandjes aan om dezelfde reden als de zwarte stip die ze op het voorhoofdje zetten, om ze te beschermen tegen de blikken van boze geesten. Het deense koppel kwamen vandaag ook afscheid van ons nemen, nog een laatste keer de biologische moeder en haar baby alleen gelaten, om rustig te kunnen afscheidt nemen, héél belangrijk wist ook de zuster. De eerste dagen met hun baby waren goed verlopen, ze drinkt goed en slaapt de ganse nacht door, je merkt dat deze kleine schatten zich heel vlug aanpassen. Overmorgen is het voor ons de grote dag! We kijken er naar uit, maar zijn tegelijk ook bang voor de vele emoties. Intussen proberen we de tijd nuttig te besteden en genieten we van onze laatste rustige dagen. Tot morgen en nog een aangename zondag iedereen!! ps; willen jullie weten wat wij deze avond zullen eten? vers gevangen....(zie foto)
Gegroeid in de buik van een heel bijzondere vrouw Gegroeid in mijn hart geen 40 weken, maar zoveel langer een klein meisje het leven gegund.
In Sri Lanka vloeiden onze wegen samen de stille droom kreeg het mooiste gezichtje niet meer wachten hopen verlangen, maar voelen hopen genieten, zoveel emoties tranen....van zuiver geluk.
Kind van mijn dromen, kind van mijn verlangen, wat heb ik jou te bieden wat kan ik jou vragen en met wat kan ik jou behagen? Een betere levenskans? Een betere toekomst?
Kind van mijn wensen één ding wil ik zeggen, JIJ bent uniek en boven alles geboren met een voorrecht van twee moeders en alle kansen. Een plicht die wij zullen nemen en dit voor het leven.
Adoptie is mensen en culturen omhelzen en weer loslaten om ze te laten groeien en bloeien in het kind.
Adoptie is dankbaar zijn voor het wonder en de liefde voor de warmte en de tederheid van de mensen die nooit ZONDER LIEFDE hun kinderen loslaten.
Adoptie is alles laten gebeuren en met grote bewondering de wijsheid van een moeder gadeslaan, en hopen dat wij nooit zo'n hartverscheurende keuze moet maken.
Geluk is een woord zo klein, maar kan ook heel kostbaar zijn. Geluk is soms als je iets wint, of de adoptie van een kind.
Geluk is bijna niet op te noemen, soms de warmte van je gezin te voelen. Een knuffel, een zoen, een lief teder gebaar, dat maakt ons geluk in het leven waar.
Inzetten om iemand te helpen gebeurt wel eens spontaan en vergt meestal niet zoveel van onszelf. Je ernstig afvragen wat het beste is voor die concrete mens is belangrijker, maar ook moeilijker. Inzien wat wezenlijk is en het voltooien maakt het verschil tussen wat oppervlakkig en voorbijgaand is, wat diepgaand en duurzaam is.
Beklim alle bergen zweef op een wolk mee. Ontdek de wereld zelf, ervaar het wel en wee.
Beklim alle bergen zonodig de hoogste boom. Ontdek je eigen kunnen op naar de toekomst droom.
Beklim alle bergen zolang men ruimte geeft dan sta je later sterk en weet waarom je leeft.
De lach van dit kind ons zo hartig zint, want het kent nog geen kwaad en het draagt nog geen haat.
De lach van dit kind ons zo schattig zint, want het doet nog zo lief en het wekt nog geen grief.
De lach van een kind elk zo vreugdevol zint, want het is nog zo fijn waarmee ieder van ons na de dagbarre gons weer zijn evenwicht vindt in 't geluk van dit kind.
Een adoptie van een kind is loslaten, allerlei dingen, maar ook zekerheden het leert vertrouwen.
Een adoptie van een kind is achterlaten, je vertrouwde omgeving, maar ook een stuk verleden. Het trekt de toekomst tegemoet.
Een adoptie van een kind is ontdekken, nieuwe ervaringen en nieuwe mensen. Maar vooral ook nieuwe levenszin, het hoopt te vinden.
Het grootste geschenk dat iemand jou kan geven, is OPRECHTE aandacht.
Eenvoudig gekleurd
Toen ik geboren werd was ik zwart. Bij jouw geboorte was je huid rozerood. Ik werd groter en ik bleef zwart. Jij werd groter en je was wit. Als ik in de zon lig, blijf ik zwart. Als jij in de zon ligt, word je rood. Als ik het koud heb, blijf ik zwart. Als jij het koud hebt, word je helemaal blauw. Als ik bang ben, ben ik zwart. Als jij bang bent, wordt je groen. Zelfs als ik gestorven ben, blijf ik zwart. Als jij gestorven bent, wordt je huid grijs, en jij zegt dat ik gekleurd ben???
Wij zullen een boot voor jou zijn. Een boot die jou draagt naar de plaatsen van je bestaan. Een boot die sterk genoeg is voor al de ballast die je zult ervaren en meedragen. Een boot die nooit kapseist hoe onrustig je ook wordt, hoe onstuimig de levenszee zal zijn waarop wij SAMEN varen.
Ik begin aan duizend gedichten en eindig er niet één. Kan geen woorden vinden om echt uit te drukken wat verwart en me stoort hier zo diep van binnen. Er woedt een oorlog in me en het is niet fijn. Ik hoop alleen dat het morgen anders zal zijn en dat hoop de overwinnaar kan zijn.
Geluk ontstaat: waar iets groeit en bloeit, waar iets zich vermeerdert. Waar leven ontstaat, bloei en vrucht voor lichaam en ziel. En wanneer het bestendig aanwezig is , groeit tussen de halmen van de vrucht het eerste geschenk van het geluk.... De dankbaarheid van het hart.
Gegroeid in de buik van een heel bijzondere vrouw Gegroeid in mijn hart, geen 40 weken, maar zoveel langer Een klein meisje het leven gegund. In Sri Lanka vloeiden onze wegen samen de stille droom kreeg het mooiste gezichtje. Niet meer wachten, hopen, verlangen, maar voelen, hopen, genieten, zoveel emoties, tranen...van zuiver geluk.
Een klein meisje zette een grote stap. Van hieraf gaan wij samen herboren proeven van het leven.
Een klein meisje een groot wonder, zo gewenst, zo WELKOM!
Laat ons werken aan een beter wereld waar mensen niet langer mensen verdrukken, maar waar iedereen volop menswaardig kan leven in plaats van te moeten strijden om te overleven.
Handen die jou wiegden, in een land hier ver vandaan. Handen die jou streelden, moesten jou laten gaan. Dankbaar zijn wij dat zij jouw leven, in onze handen durfden te geven.
Er zullen momenten zijn... Om jou lief te hebben het is de weg naar het geluk.
Om samen te lachen het is het lied van de ziel.
Om samen te spelen het is het geheim van de eeuwige jeugd.
Om samen te zingen het is de bron van een gezond lichaam en geest.
Om samen te huilen het is de hoofdbron van het menselijk kunnen.
Om te lezen het is de fontein der wijsheid.
Om tesamen met jou te werken het is de sleutel tot het sucses.
Om te ontdekken het is de rijkdom samen te LEVEN en te BELEVEN
Als een vogel uit het nest wordt gestoten, sterft hij. Als een kind geen liefde, geen geborgenheid vindt in de armen en het hart van mensen gaat het de woestijn in.
Bloemen kunnen niet bloeien zonder de warmte van de zon. Mensen kunnen niet mens worden, zonder de warmte van moeder en/of vaderliefde.
Door jou naam te noemen open ik een luik om adem met je te delen en in gedachten jouw levenspad te strelen
Beetje thuis beetje niet tussen mensen van totaal verschillende culturen verbonden met elkaar Het is niet zo duidelijk waar ik toe behoor helemaal hier en een beetje in een andere wereld. Het is echt een mengeling en toch is het echt. Alleen met de hulp van jullie allen kom ik goed terecht.
Veel dingen kunnen wachten. Kinderen niet. Vandaag worden hun beenderen gevormd, wordt hun bloed gemaakt, worden hun zintuigen ontwikkeld. Tegen hen kunnen we niet zeggen "morgen", hun naam is er vandaag.
Er zijn mensen op deze wereld die snakken naar een stukje brood, maar er zijn er nog veel meer die snakken naar een beetje Liefde. (Moeder Teresa)
Ieder mens heeft, zijn eigen taal zijn eigen kleur zijn eigen ritme maar de stem van 't hart klinkt voor iedereen gelijk.
Niets is voor het leven in latere jaren verheffender, sterker, gezonder en nuttiger, dan een goede herinnering vooral aan de kinderjaren en een goede thuis.
Als je vraagt wie je bent zullen we zeggen; je bent een kind door ons bemind en voor geluk geschapen. Als je vraagt wie we zijn zullen we zeggen; we zijn niet je oorsprong maar jouw hulp en toeverlaat, jouw vraagbaak en jouw stootblok, jouw vluchtheuvel. Als je vraagt waar je naartoe gaat zullen we zeggen; je bent steeds onderweg, welgemoed, met de wind in de rug, een nieuw land van komen en loslaten, een land van oorsprong en verschillen, waar hoop en liefde geen ijdele woorden zijn. Als je vraagt waarvoor je leeft zullen we zeggen; wees jezelf en geniet van het leven, bemin de mensen, de kleinsten en de zwakkeren eerst. Durf het aan te spreken als anderen zwijgen wanneer het recht van mensen wordt stukgeslagen.
Meer informatie volgt later!
) maar ik had barstende hoofdpijn.
