13 jaar is jou grote zus 12 maanden in een jaar 11 uren vliegen wij naar jou land 10 vingertjes en teentjes 9 beren zullen in jouw bedje parkeren 8 jaren hebben wij naar jou verlangt 7 is het nummer van ons huis 6 handen om je te dragen 5 uren tijdsverschil 4 stoelen bezet aan onze tafel 3 is voorgoed verleden tijd 2 oogjes o zo groot 1 seconde hadden wij nodig en je was voorgoed in ons hart geborgen.
Hoe trots zijn wij nu met jou, ons lief kindje, ons prinsesje een juweel, een wonderkind
Papa, mama, Lisa en jij completer kan het niet zijn
Wij willen zijn; jouw bank, jouw stoel jouw schommel en jouw paard maar ook jou stootblok, luisterend oor en toeverlaat
Met een lach en een traan hebben wij naar jou uitgekeken maar nu schreeuwen wij het uit "Welkom lieve spruit!"
Stel je even voor..... dat we de wereld herleiden tot een dorp van 1000 personen. Wat blijkt? Allerlei scheve verhoudingen worden duidelijk, onrechtvaardige situaties kunnen meteen worden voorgesteld. Wanneer een wereld een dorp was met 1000 inwoners, zouden er 700 inwoners niet kunnen lezen of schrijven, 600 inwoners leven in krottenwijken of in mensonwaardige omstandigheden. Wanneer de wereld een dorp was met 1000 inwoners, dan zou de helft van het inkomen bij 60 mensen terechtkomen. De andere helft zou moeten worden verdeeld over de 940 andere inwoners. Wanneer de wereld een dorp was met 1000 inwoners, zouden er 700 niet-blanken wonen en 300 blanken. De helft van de mensen ondervoed. Ons dorp, wereldwijd, en de verdeling van de bevolking. Wat een uitdaging, om vanuit zoveel verschillende achtergronden elkaar te vinden! Wat een mogelijkheid tot uitwisseling, tot onderlinge verrijking. Maar ook: wat een noodzaak om een groot aantal toestanden te veranderen. Stel je even voor dat onze wereld een dorp is. Wie zijn wij dan? En welke rol zou jij spelen?
Een klein meisje zette een grote stap van hier af gaan wij samen herboren proeven van het leven. Een klein meisje een groot wonder zo gewenst zo welkom.
Waar je naar uitkijkt zal wel komen, achter de heuvels en de bomen groen van hoop blijft het nog eventjes verborgen je krijgt het morgen morgen zal wat gisteren niet kon misschien tot bloei gaan komen. Mensen dromen komen langzaam uit. Hopen is een stap vooruit.
Jouw wereld en de onze openen grenzen van land naar land van hart naar hart herboren worden wij in een wereld van grenzeloze liefde.
We scheuren je niet los, jouw prachtig land zal altijd bij ons horen en steeds weer voelen wij de liefde voor de moeder hier in Sri Lanka uit wie je bent geboren.
Zolang de aarde kinderen geeft die morgen moeten sterven teveel zijn in hun eigen land zullen zij hun namen kerven in het hart van een vreemde een laatste uitgestrekte hand.
Kinderen zijn bestemd voor het geluk. Maar hoe zullen ze opgroeien tot gelukkige mensen wanneer ze geen blijde jeugd hebben gekend? Ze zullen pas tederheid verwerven wanneer ze zelf tederheid hebben ondervonden. Wat nog niet wil zeggen dat tederheid synoniem zou wezen van zwakheid of toegeeflijkheid. Elke opvoeding immers die haar naam verdient, hoort evenzeer een opvoeding te zijn tot de realiteit van het leven met al de verplichtingen die dat leven zal meebrengen.
Ouder zijn wordt niet bepaald door hoe het kind gemaakt werd of ter wereld kwam. Ouder zijn heeft alleen maar te maken met een kind in je armen een kind waarvan je houdt, een kind waarvoor je wilt zorgen. Ouder zijn ben je in het hart!!
Vihara - Latha - Lisa
ons pareltje uit het Verre Oosten Een ver land,
een klein mens,
een huis vol liefde,
een grote wens.
01-12-2008
afspraak bij mr. Sunil
Op 1 december moet ik toch altijd even denken aan onze Lotte, 5 jaar later ben ik fier als een gieter met onze prachtige dochter Vihara. Wat het leven je brengt heb je niet te kiezen, je mag het alleen dragen en aanvaarden, je bepaalt zelf wat je ermee doet, of je verzinkt in zelfbeklag en je wordt blind voor alles wat je wel hebt, wij zijn oprecht fier met ons gezinnetje nu, en alles wat we tot nu toe samen hebben bereikt. Ik ben ervan overtuigt dat je het geluk soms zelf moet zoeken en dat iedereen het kan vinden als de wil er maar is. We zien hier in Sri Lanka massa's mensen bedelen en we weten het, ook in België zijn er mensen die het moeilijk hebben. 't Is toch ferm moeilijk om die mensen zomaar voorbij te lopen!!! Vihara was dan ook weer ons zonnetje vandaag, geslapen, wat gespeeld en gegeten....... 3 uurtjes zijn we bij haar gebleven, hierna hadden we onze afspraak bij Sunil en zijn familie voor de lunch. Wat gepraat over de verschillende gewoontes van onze landen, véél gelachen en gedronken, 't was gezellig en aangenaam. Het eten was heerlijk, compliment voor Sisi (vrouw van Sunil). De tijd is dan ook voorbij gevlogen en om 17 uur werden we terug naar ons hotel gebracht. Weerom een geslaagde dag!!!!! Via deze blog een dikke zoen voor onze grote zus. X
Sometimes I wonder........
In a world full of believers how is it possible that they can change the world so little
A world of belief should be a world without fear. Without fear for life or people without fear for power or circumstances. Without fear for political or civil war or any other violence and still..... Every now and then there is one belever, and when he acts the world stops and is amazed.
Vandaag hadden we ons voorgenomen om via ons hotel de andere kant van het strand te verkennen, op 3 km. verder ligt namelijk een haventje die Kris perce wou gaan bezoeken. Helaas zijn we er niet geraakt want 500 meter voor de haven was er geen doorgang meer mogelijk via het strand. De tsunami van 2004 is hier echt wel nog merkbaar aan de vele graven die we hier tegenkomen langs het strand. Ook de vele vissersbootjes die destijds werden aangekocht door verschillende landen, met de namen van de dotanten erop geschreven. Om de 10 meter worden we wel door iemand aangesproken, weliswaar niet opdringerig maar altijd wel even vriendelijk, we geloven dat elk hier zijn eigen district heeft. Een jonge man komt ons vragen in gebroken engels of we eens naar zijn huis willen komen zien. Hij heeft een vrouw en twee kindjes, 2j. en eentje van 5 maanden zegt hij. Zijn vrouw (22j.) laat heel graag haar huisje zien en vraagt ons vriendelijk binnen te komen, meteen zijn we gecharmeerd door hun twee kindjes, maar hun huisje is echt wel piepklein, met zogoed als geen comfort. We geven ze wat roepies en beloven terug te keren met wat speelgoed. Wat voor ons een kleine gift is, zijn zij ons zo ontzettend dankbaar. ONS Viharatje wordt echt wel een prinsesje. Zoals elke dag was zij weer ons zonnetje zelve, het is wel een heel rustige tevreden baby, met de mama gaat het wat minder goed, ze lijkt al drie dagen boos, waarschijnlijk een beetje depressief, die héél begrijpelijk is, de dag van de rechtbank (8 dec.) nadert. 't Zal voor haar niet gemakkelijk worden. Op dit moment wil ik daar niet al te veel bij nadenken en geniet ik van de momenten samen met haar. Sunil hebben wij vandaag niet gezien, maar deze avond zou hij toch moeten langskomen (dat beloofde hij toch) om afspraken te maken i.v.m. onze trip voor morgen en overmorgen. Benieuwd wat dit zal brengen, dit zullen jullie wel horen in de blog van vrijdag!! Ons Viharatje zullen we voor 2 dagen moeten missen. Hopelijk kunnen we ze op 8 december voorgoed in onze armen sluiten. Dan kunnen we op 17 december naar huis en is mijn gezinnetje weer compleet, want, Lisatje, mama begint je toch al verschrikkelijk te missen!!!!!!!!!!!! Tot vrijdag lieve bloggertjes!!!!!!!!!
Woensdag 3 december om 8 uur 's morgens zijn we vertrokken richting Kandy. Onze eerste stop was het olifanten weeshuis in Pinnaweela, ongeveer 50 km voor Kandy. Een zeer mooi domein maar is vooral leuk in de middag, wanneer de mahouts, de geleiders van de olifanten, de baby olifanten en enkele volwassen dieren, in de rivier schrobben. Dit hebben wij helaas niet kunnen meemaken wegens tijd gebrek, alhoewel de geleiders ons dit ten zeerste aanbevolen, 't zal voor een volgende bezoek aan Sri Lanka zijn. Onze rit moest worden verdergezet met een bezoekje aan de kruidendokter, zéér interessant voor kruidenliefhebbers, dus met veel interesse heb ik geluistert naar de goeie uitleg die wij kregen over de kruiden en hun geneeskracht. Na de uitleg kregen we een massage aan nek en schouders, zodat we ons weer enkele kilo's lichter voelden. Enkele kruidenzalfjes en kruidenthee gekocht ( ze kennen daar ook de prijs van hoor!! ) om dan onze trip verder te zetten. De weg van ons hotel naar Kandy is ongeveer 130 km. en nogal druk. Kandy (Maha Nuwara, de "Grote Stad") gelegen in de centrale provincie van Sri Lanka, telt ongeveer 100000 inwoners en is een zeer toeristische trekpleister, nu weten we waarom, het is er machtig mooi, vanuit ons hotel waar Sunil ons gebracht heeft, hebben we een adembenemend uitzicht over Kandy. De grootste atractie zijn de apen (makakken) die je overal ziet hangen aan de draden en ziet springen over de daken van de huizen. Het personeel van het hotel geeft ons de goeie raad, ramen en deuren goed te sluiten als we de kamer verlaten. Even nieuwsgierig als de apen kunnen we het niet laten ze wat van dichtbij te bekijken en te fotograferen, maar voor je het beseft zitten ze bij je op een afstand van 3 meter. ('s anderendaags 's morgens, zat er al eentje in onze badkamer, want Kris had het raam opengezet) 'k Denk dat dat beestje even hard heeft verschoten als ik, want zo vlug als hij binnen zat was hij al weer naar buiten. We waren om 16u30 in ons hotel aangekomen en om 17u15 hadden we alweer een afspraak om naar het theater te gaan, waar een anderhalfuur lange show van traditionele dans plaatsvond. We hebben ervan genoten en dankzij Sunil zaten we op de eerste rij, dus beter kon niet zijn . Terug in ons hotel hebben we samen genoten van een heerlijk diner met een live orkest, nog wat nagepraat in de bar, waarop we daarna als een blok in slaap zijn gevallen na een toch wel mooie maar vermoeiende dag. De volgende dag vroeg opgestaan voor ons eerste bezoekje aan een boeddhistische tempel, de tempel van de tand (Dalada Maligawa) de bewaarplaats van de tandrelikwie, op de bovenste verdieping van het tweeverdiepingen kleine gebouw uit de 18 de eeuw wordt Boeddha's linkerhoek tand bewaard in een reliekschrijn die bestaat uit zeven in elkaar passende gouden dagoba's. Een gids begeleidde ons door het ganse indrukwekkende gebouw. Een aanrader voor wie Sri Lanka wil bezoeken. Hierna reden we richting Nuwara Eliya de geboortestreek van Vihara's moeder, gelegen in het midden van een berggebied, tijdens deze doorreis zijn we nog gestopt bij een theefabriek (Glen Loch) in Katukitula, waar ongeveer 75% van de werknemers vrouwen zijn, vertelden ze ons, maar misschien zijn dat er wel 85% , volgens Sunil ook, want mannen hebben wij niet gezien in de fabriek, zelfs op de theeplantage's werken alleen vrouwen, die tot 20 kg. thee blaadjes moeten plukken per dag, per persoon, langs de wegen zie je de vrouwen na een zware dag nog sleuren (en dit is wel het goede woord) met een band op hun hoofd en een zak van 20 kg. de steile wegen op tot aan de fabriek om daar hun zakken leeg te maken op een band om de theeblaadjes te laten drogen. De helft van de vrouwen hebben zeker een leeftijd van 50 jaar en meer. Zwaar werk wordt daar verricht in de bergen, terwijl wij ons theetje drinken, zal ik toch wel even denken aan al deze vrouwen die we gezien hebben. Laat ons dan nog niet denken aan hun pover loon die ze krijgen. Klein detail, de thee was duurder in de fabriekshop dan wij ze hadden gekocht in een speciale theeshop in Kandy. (?) Na dit alles te hebben gezien reden wij verder naar de plaats die wij het meeste in onze gedachten hadden, de geboorteplaats van de moeder, toch hebben we nog af en toe een stop gedaan om een foto te trekken van het zeer mooie landschap, werkelijk een prachtige streek, nog een juwelierszaak bezocht en een shop waar ze katoen en zijde beschilderen, handwerken, echte kunst, maar niet zo zeer mijn smaak. Aangekomen op de plaats van bestemming ging mijn hartje toch iets sneller kloppen. De exacte plaats kon Sunil ons niet zeggen, meer informatie dan enkele aanwijzingen had hij niet gekregen, dus hebben wij zoveel mogelijk foto's genomen als mogelijk van de omgeving, natuurlijk trokken wij daardoor wel de nodige aandacht van de inwoners, algauw hadden wij dan ook een zwerm kinderen rond ons heen. Gelukkig hadden wij onze zak met speelgoed bij en hebben we die dan ook gretig uitgedeeld. Nooit hebben wij zoveel gelukkige kinderen gezien en zelfs de ouders waren ons heel dankbaar. Moe maar voldaan zijn we dan huiswaarts gekeerd. Maar naarmate het donker werd, kreeg ik toch wel meer en meer schrik, want de wegen liggen er echt wel barslecht bij. Om maar niet te spreken over het roekeloos gedrag van de chauffeurs. Eerlijk waar heb ik gebeden voor een veilige thuiskomst en zat onze Lisa en Vihara voortdurend in mijn gedachten. Omstreeks 22u15 waren we eindelijk in ons hotel gearriveerd, en door het roekeloos gedrag van onze chauffeur had geen van beiden nog honger, zo zijn we uitgeput gaan slapen. Vandaag zijn we dan weer blijgezind naar ons Viharatje gegaan. Waar ons zonnetje, weer in onze armen werd gelegd door een welgezinde mama vandaag, die vroeg wanneer ze de fotootjes kon krijgen van ons Viharatje, we zullen daar maar meteen werk van maken morgen.;;;; Een dikke knuffel en zoen van papa, mama en Vihara voor onze grote zus daar in het verre barkoude België!!! X Veel liefs aan al onze bloggertjes.
Vandaag zijn we eruit!! We veranderen niet van hotel! Wel van kamer!! Dagen zijn we ermee bezig geweest, 1ste vereiste was, de prijs moest omlaag, zeker omdat we hier lange tijd verblijven, maar ook hadden we de laatste dagen verschillende hotels bezocht en de prijzen waren merkelijk lager voor betere kwaliteit, 2de vereiste, balkon met zicht op zee, zo hebben we geen pottekijkers (andere hotelgasten) als we hier samen met Vihara verblijven. We kunnen nu zelfs 's morgens ons ontbijt nemen op het balkon. Sunil is er ten zeerste op gesteldt dat je met je baby niet al te veel buiten het hotel vertoeft. Kwestie van geruchten door de lokale bevolking te vermijden. In het verleden is er in Sri Lanka daar heel wat om te doen geweest. Vooral waarom deze baby's niet in eigen land konden blijven? En, of er misschien wel sprake kon zijn van baby handel? Wat de lokale bevolking wel niet wisten, is dat de adoptanten uit eigen land, deze baby's weigerden o.a omdat ze te donker waren, of omdat ze geboren waren onder een verkeerd sterrenbeeld of de goden waren toen niet goedgezind.... Ook een beetje voor Sunil zijn we gebleven in dit hotel, die mens doet echt wel zijn best voor iedereen, men moet hier als adoptanten, en dat is niet altijd even gemakkelijk, proberen de westerse mentaliteit wat opzij te zetten en de manier van werken en leven van Sri Lankanen te aanvaarden of ze toch ten minste te appressieren. .Altijd proberen te denken als een Sri Lankaan. Wat zouden wij doen of hoe zouden wij het doen mochten wij hier wonen.(?) Een mijlenbreed verschil in leven en gedachten, maar voor mij zijn ze toch voorgoed in mijn hart geborgen. Sunil is een boeddhist en dit is hun filosofie, Not to do bad, to do good, to purify one 's mind. This is the teaching of the Buddhas. In hoever iedereen hier deze uitspraak nakomt, zal voor ons een raadsel blijven, maar we hebben zeer veel vertrouwen in de goodwill van Sunil. We kregen net een telefoontje van mr. Sunil dat hij binnen een half uurtje samen met de advokaat naar ons hotel komt om onze rechtzaak voor maandag voor te bereiden, zo zie je maar, elke dag staan wij hier voor verrassingen. Deze morgen haddan we met Sunil afgesproken om 9 uur, het was 10 uur, dan zou hij ons terug ophalen van het weeshuis om 13 uur, het was 13u30, jammergenoeg hadden we ons Viharatje al terug aan de mama gegeven, zodat wij een half uur stonden rond te draaien, véél geduld is hier de boodschap!!!!! Zoals alle andere dagen was Viharatje weer ons droompoppetje, lachen, slapen, spelen, drinken..... Oei......er wordt op onze kamerdeur geklopt, Sunil en de advokaat, benieuwd wat ze ons te vertellen heeft!? Verslag morgen.... Nog een prettig weekend! Groetjes Kris en Els
Vandaag kregen wij dus bezoek van Sunil en onze advocate mevr. Wajila, eerste indruk, vriendelijke mevrouw, tot we begonnen aan de voorbereiding voor de rechtbank. Ze spreekt nogal onduidelijk en is alles behalve dit ook nog erg ongeduldig, ze komt zenuwachtig en onzeker over voor een advocate, daarbij is zij niet vatbaar voor reden, ze is bezig met 5 zaken en Sunil smeekte haar bijna, de belgische koppels eerst af te handelen, we zullen moeten afwachten en vertrouwen hebben, 'k vind ze zelfs een beetje onbeleefd, mevr. Wajila had geen pen bij, we gaven haar één en zeiden dat ze de pen mocht houden, toen vroeg ze onmiddelijk of ze er 10 kon krijgen, kon mijn oren niet geloven!!!! Ik denk dat de goden haar slechtgezind waren, want toen ze weggingen viel ze bijna van de trap. De man wordt in de rechtbank het meeste gehoord en dit moet gebeuren met de nodige protocol, als vrouw moet je alleen bevestigen wat je man heeft gezegt. We dachten dat we morgen naar de rechtbank konden, maar alleen Sunil en de advocate moeten morgen aanwezig zijn, om de rechter te vragen ons te horen i.v.m. adoptie. Dit noemen ze dan Hearing en als we geluk hebben kan dit ten vroegste woensdag gebeuren. Jammergenoeg zijn er 2 feestdagen volgende week; 9dec. (?) en 12dec. (volle maan of puya day) Zo weten we nu al dat we tegen 17 dec. niet thuis kunnen zijn. Gelukkig hebben we vandaag onze Lisa gehoord ik had het nodig om even haar stemmetje te horen, en we weten het, 't is een verstandige sterke meid, ze trekt goed haar plan. Lisatje; doe je best voor de examens, daarna kunnen we met z'n viertjes genieten van de kerstvakantie!!!! Weet dat we je supergraag zien ly Wel, lieve familie en vrienden steek voor ons alvast een kaarsje aan omdat we woensdag naar de rechtbank mogen en misschien 's anderendaags de colling (= op deze dag krijg je de uitspraak van de rechter dat de adoptie is goedgekeurd, en kunnen we samen met ons Viharatje naar het hotel) hebben. Hoogst waarschijnlijk zal colling pas de week erop gebeuren, 15 dec. maar laat ons hopen op een mirakel!!!!!! Ons Viharatje was vandaag papa's kindje, als een prinsesje zat zij op een troon bij papa. Vertederend om te zien!! Misschien moet papa maar eens overwegen om full time huisvader te worden.(?) Vind je ook niet Lisa? Ook het weer zit vandaag wat tegen hier in Sri Lanka, ondanks de temperatuur die een constante zijn, lijkt het vandaag een typisch belgisch weertje, miezerig motregen. Laat de zon morgen maar weer schijnen en fingers crossed hé!!!!!!!!!! Prettige zondag allemaal XXX
Gegroeid in de buik van een heel bijzondere vrouw Gegroeid in mijn hart geen 40 weken, maar zoveel langer een klein meisje het leven gegund.
In Sri Lanka vloeiden onze wegen samen de stille droom kreeg het mooiste gezichtje niet meer wachten hopen verlangen, maar voelen hopen genieten, zoveel emoties tranen....van zuiver geluk.
Kind van mijn dromen, kind van mijn verlangen, wat heb ik jou te bieden wat kan ik jou vragen en met wat kan ik jou behagen? Een betere levenskans? Een betere toekomst?
Kind van mijn wensen één ding wil ik zeggen, JIJ bent uniek en boven alles geboren met een voorrecht van twee moeders en alle kansen. Een plicht die wij zullen nemen en dit voor het leven.
Adoptie is mensen en culturen omhelzen en weer loslaten om ze te laten groeien en bloeien in het kind.
Adoptie is dankbaar zijn voor het wonder en de liefde voor de warmte en de tederheid van de mensen die nooit ZONDER LIEFDE hun kinderen loslaten.
Adoptie is alles laten gebeuren en met grote bewondering de wijsheid van een moeder gadeslaan, en hopen dat wij nooit zo'n hartverscheurende keuze moet maken.
Geluk is een woord zo klein, maar kan ook heel kostbaar zijn. Geluk is soms als je iets wint, of de adoptie van een kind.
Geluk is bijna niet op te noemen, soms de warmte van je gezin te voelen. Een knuffel, een zoen, een lief teder gebaar, dat maakt ons geluk in het leven waar.
Inzetten om iemand te helpen gebeurt wel eens spontaan en vergt meestal niet zoveel van onszelf. Je ernstig afvragen wat het beste is voor die concrete mens is belangrijker, maar ook moeilijker. Inzien wat wezenlijk is en het voltooien maakt het verschil tussen wat oppervlakkig en voorbijgaand is, wat diepgaand en duurzaam is.
Beklim alle bergen zweef op een wolk mee. Ontdek de wereld zelf, ervaar het wel en wee.
Beklim alle bergen zonodig de hoogste boom. Ontdek je eigen kunnen op naar de toekomst droom.
Beklim alle bergen zolang men ruimte geeft dan sta je later sterk en weet waarom je leeft.
De lach van dit kind ons zo hartig zint, want het kent nog geen kwaad en het draagt nog geen haat.
De lach van dit kind ons zo schattig zint, want het doet nog zo lief en het wekt nog geen grief.
De lach van een kind elk zo vreugdevol zint, want het is nog zo fijn waarmee ieder van ons na de dagbarre gons weer zijn evenwicht vindt in 't geluk van dit kind.
Een adoptie van een kind is loslaten, allerlei dingen, maar ook zekerheden het leert vertrouwen.
Een adoptie van een kind is achterlaten, je vertrouwde omgeving, maar ook een stuk verleden. Het trekt de toekomst tegemoet.
Een adoptie van een kind is ontdekken, nieuwe ervaringen en nieuwe mensen. Maar vooral ook nieuwe levenszin, het hoopt te vinden.
Het grootste geschenk dat iemand jou kan geven, is OPRECHTE aandacht.
Eenvoudig gekleurd
Toen ik geboren werd was ik zwart. Bij jouw geboorte was je huid rozerood. Ik werd groter en ik bleef zwart. Jij werd groter en je was wit. Als ik in de zon lig, blijf ik zwart. Als jij in de zon ligt, word je rood. Als ik het koud heb, blijf ik zwart. Als jij het koud hebt, word je helemaal blauw. Als ik bang ben, ben ik zwart. Als jij bang bent, wordt je groen. Zelfs als ik gestorven ben, blijf ik zwart. Als jij gestorven bent, wordt je huid grijs, en jij zegt dat ik gekleurd ben???
Wij zullen een boot voor jou zijn. Een boot die jou draagt naar de plaatsen van je bestaan. Een boot die sterk genoeg is voor al de ballast die je zult ervaren en meedragen. Een boot die nooit kapseist hoe onrustig je ook wordt, hoe onstuimig de levenszee zal zijn waarop wij SAMEN varen.
Ik begin aan duizend gedichten en eindig er niet één. Kan geen woorden vinden om echt uit te drukken wat verwart en me stoort hier zo diep van binnen. Er woedt een oorlog in me en het is niet fijn. Ik hoop alleen dat het morgen anders zal zijn en dat hoop de overwinnaar kan zijn.
Geluk ontstaat: waar iets groeit en bloeit, waar iets zich vermeerdert. Waar leven ontstaat, bloei en vrucht voor lichaam en ziel. En wanneer het bestendig aanwezig is , groeit tussen de halmen van de vrucht het eerste geschenk van het geluk.... De dankbaarheid van het hart.
Gegroeid in de buik van een heel bijzondere vrouw Gegroeid in mijn hart, geen 40 weken, maar zoveel langer Een klein meisje het leven gegund. In Sri Lanka vloeiden onze wegen samen de stille droom kreeg het mooiste gezichtje. Niet meer wachten, hopen, verlangen, maar voelen, hopen, genieten, zoveel emoties, tranen...van zuiver geluk.
Een klein meisje zette een grote stap. Van hieraf gaan wij samen herboren proeven van het leven.
Een klein meisje een groot wonder, zo gewenst, zo WELKOM!
Laat ons werken aan een beter wereld waar mensen niet langer mensen verdrukken, maar waar iedereen volop menswaardig kan leven in plaats van te moeten strijden om te overleven.
Handen die jou wiegden, in een land hier ver vandaan. Handen die jou streelden, moesten jou laten gaan. Dankbaar zijn wij dat zij jouw leven, in onze handen durfden te geven.
Er zullen momenten zijn... Om jou lief te hebben het is de weg naar het geluk.
Om samen te lachen het is het lied van de ziel.
Om samen te spelen het is het geheim van de eeuwige jeugd.
Om samen te zingen het is de bron van een gezond lichaam en geest.
Om samen te huilen het is de hoofdbron van het menselijk kunnen.
Om te lezen het is de fontein der wijsheid.
Om tesamen met jou te werken het is de sleutel tot het sucses.
Om te ontdekken het is de rijkdom samen te LEVEN en te BELEVEN
Als een vogel uit het nest wordt gestoten, sterft hij. Als een kind geen liefde, geen geborgenheid vindt in de armen en het hart van mensen gaat het de woestijn in.
Bloemen kunnen niet bloeien zonder de warmte van de zon. Mensen kunnen niet mens worden, zonder de warmte van moeder en/of vaderliefde.
Door jou naam te noemen open ik een luik om adem met je te delen en in gedachten jouw levenspad te strelen
Beetje thuis beetje niet tussen mensen van totaal verschillende culturen verbonden met elkaar Het is niet zo duidelijk waar ik toe behoor helemaal hier en een beetje in een andere wereld. Het is echt een mengeling en toch is het echt. Alleen met de hulp van jullie allen kom ik goed terecht.
Veel dingen kunnen wachten. Kinderen niet. Vandaag worden hun beenderen gevormd, wordt hun bloed gemaakt, worden hun zintuigen ontwikkeld. Tegen hen kunnen we niet zeggen "morgen", hun naam is er vandaag.
Er zijn mensen op deze wereld die snakken naar een stukje brood, maar er zijn er nog veel meer die snakken naar een beetje Liefde. (Moeder Teresa)
Ieder mens heeft, zijn eigen taal zijn eigen kleur zijn eigen ritme maar de stem van 't hart klinkt voor iedereen gelijk.
Niets is voor het leven in latere jaren verheffender, sterker, gezonder en nuttiger, dan een goede herinnering vooral aan de kinderjaren en een goede thuis.
Als je vraagt wie je bent zullen we zeggen; je bent een kind door ons bemind en voor geluk geschapen. Als je vraagt wie we zijn zullen we zeggen; we zijn niet je oorsprong maar jouw hulp en toeverlaat, jouw vraagbaak en jouw stootblok, jouw vluchtheuvel. Als je vraagt waar je naartoe gaat zullen we zeggen; je bent steeds onderweg, welgemoed, met de wind in de rug, een nieuw land van komen en loslaten, een land van oorsprong en verschillen, waar hoop en liefde geen ijdele woorden zijn. Als je vraagt waarvoor je leeft zullen we zeggen; wees jezelf en geniet van het leven, bemin de mensen, de kleinsten en de zwakkeren eerst. Durf het aan te spreken als anderen zwijgen wanneer het recht van mensen wordt stukgeslagen.
ik had het nodig om even haar stemmetje te horen, en we weten het, 't is een verstandige sterke meid, ze trekt goed haar plan.
Wel, lieve familie en vrienden steek voor ons alvast een kaarsje aan omdat we woensdag naar de rechtbank mogen en misschien 's anderendaags de colling (= op deze dag krijg je de uitspraak van de rechter dat de adoptie is goedgekeurd, en kunnen we samen met ons Viharatje naar het hotel) hebben.
