13 jaar is jou grote zus 12 maanden in een jaar 11 uren vliegen wij naar jou land 10 vingertjes en teentjes 9 beren zullen in jouw bedje parkeren 8 jaren hebben wij naar jou verlangt 7 is het nummer van ons huis 6 handen om je te dragen 5 uren tijdsverschil 4 stoelen bezet aan onze tafel 3 is voorgoed verleden tijd 2 oogjes o zo groot 1 seconde hadden wij nodig en je was voorgoed in ons hart geborgen.
Hoe trots zijn wij nu met jou, ons lief kindje, ons prinsesje een juweel, een wonderkind
Papa, mama, Lisa en jij completer kan het niet zijn
Wij willen zijn; jouw bank, jouw stoel jouw schommel en jouw paard maar ook jou stootblok, luisterend oor en toeverlaat
Met een lach en een traan hebben wij naar jou uitgekeken maar nu schreeuwen wij het uit "Welkom lieve spruit!"
Stel je even voor..... dat we de wereld herleiden tot een dorp van 1000 personen. Wat blijkt? Allerlei scheve verhoudingen worden duidelijk, onrechtvaardige situaties kunnen meteen worden voorgesteld. Wanneer een wereld een dorp was met 1000 inwoners, zouden er 700 inwoners niet kunnen lezen of schrijven, 600 inwoners leven in krottenwijken of in mensonwaardige omstandigheden. Wanneer de wereld een dorp was met 1000 inwoners, dan zou de helft van het inkomen bij 60 mensen terechtkomen. De andere helft zou moeten worden verdeeld over de 940 andere inwoners. Wanneer de wereld een dorp was met 1000 inwoners, zouden er 700 niet-blanken wonen en 300 blanken. De helft van de mensen ondervoed. Ons dorp, wereldwijd, en de verdeling van de bevolking. Wat een uitdaging, om vanuit zoveel verschillende achtergronden elkaar te vinden! Wat een mogelijkheid tot uitwisseling, tot onderlinge verrijking. Maar ook: wat een noodzaak om een groot aantal toestanden te veranderen. Stel je even voor dat onze wereld een dorp is. Wie zijn wij dan? En welke rol zou jij spelen?
Een klein meisje zette een grote stap van hier af gaan wij samen herboren proeven van het leven. Een klein meisje een groot wonder zo gewenst zo welkom.
Waar je naar uitkijkt zal wel komen, achter de heuvels en de bomen groen van hoop blijft het nog eventjes verborgen je krijgt het morgen morgen zal wat gisteren niet kon misschien tot bloei gaan komen. Mensen dromen komen langzaam uit. Hopen is een stap vooruit.
Jouw wereld en de onze openen grenzen van land naar land van hart naar hart herboren worden wij in een wereld van grenzeloze liefde.
We scheuren je niet los, jouw prachtig land zal altijd bij ons horen en steeds weer voelen wij de liefde voor de moeder hier in Sri Lanka uit wie je bent geboren.
Zolang de aarde kinderen geeft die morgen moeten sterven teveel zijn in hun eigen land zullen zij hun namen kerven in het hart van een vreemde een laatste uitgestrekte hand.
Kinderen zijn bestemd voor het geluk. Maar hoe zullen ze opgroeien tot gelukkige mensen wanneer ze geen blijde jeugd hebben gekend? Ze zullen pas tederheid verwerven wanneer ze zelf tederheid hebben ondervonden. Wat nog niet wil zeggen dat tederheid synoniem zou wezen van zwakheid of toegeeflijkheid. Elke opvoeding immers die haar naam verdient, hoort evenzeer een opvoeding te zijn tot de realiteit van het leven met al de verplichtingen die dat leven zal meebrengen.
Ouder zijn wordt niet bepaald door hoe het kind gemaakt werd of ter wereld kwam. Ouder zijn heeft alleen maar te maken met een kind in je armen een kind waarvan je houdt, een kind waarvoor je wilt zorgen. Ouder zijn ben je in het hart!!
Vihara - Latha - Lisa
ons pareltje uit het Verre Oosten Een ver land,
een klein mens,
een huis vol liefde,
een grote wens.
25-11-2008
tweede bezoekje aan het weeshuis
Vandaag was de afspraak om 9 uur en tot onze verbazing, want wij zaten nog aan de ontbijttafel, was de chauffeur van Sunil op tijd. (we hadden ons een beetje overslapen) Een tropische storm was de voorbije nacht de boosdoener geweest. Vandaag was Vihara aan de betere hand, maar ze had nog altijd een beetje koorts. We hebben met haar wat rondgelopen en haar eerste flesje gegeven. Ze leek al heel wat rustiger dan gisteren. De mama van Vihara gluurde af en toe door de gordijnen, zo hebben we de kans genomen om toch al iets tegen haar te zeggen, weliswaar met iemand die het kon vertalen naar het tamils, singalees of engels verstaat zij niet. Wij zagen daar ook nog andere koppels die een kindje adopteren, een koppel uit Italië zij hebben een jongetje, een koppel uit Oostenrijk en een koppel uit Denemarken beiden hebben ze een meisje. Vandaag waren wij als enigsten die onze baby konden laten drinken uit het flesje, niet gemakkelijk want ze krijgen nog allemaal borstvoeding, ook bij Vihara maar de mama wisselt al af. Het was een mooie voormiddag samen met Vihara en de andere mama's en papa's in spé. Voor het eerst hebben we ook een luid lachende Vihara gezien, grappig door een niesbui die papa nadeed begon ze te lachen. Een dikke knuffel en zoen voor onze grote zus daar in het verre koude België.
10 uur werd uiteindelijk 12u30 , dit hadden ze ons voorspelt, alle lof voor de sri lankanen maar ze komen zelden op tijd. Zo vertelde de manager van ons hotel; "dat zelfs al je met de trein reist, de trein zelden tot nooit op tijd arriveerd. (Trein was eens op tijd, mensen allemaal blij, goeie machinist, bleek het de trein van gisteren te zijn!(?)) Zo.... na een half uurtje met de wagen stonden we aan het weeshuis. Tot onze verbazing waren we geen van beiden zenuwachtig, tot het moment natuurlijk dat de zuster maar ook de mama haar kwamen aanbieden. (beter kan ik het niet verwoorden) Vihara's longen werken uitstekend, dat hebben we aan den lijve ondervonden, want ze zette meteen de ganse spreekkamer in rep en roer. Gelukkig was ze na 2 min. al rustig. Wat een schat!!!!!!!!!!!!!!!! Na zo'n bewogen, drukke en vermoeiende dag haar toch nog mogen bezoeken SUPER! Daar zijn we hier toch voor. "Vihara was een beetjes ziekjes" ze had een beetje koorts, ze voelde ook ontzettend warm aan, maar met zo'n temperaturen als hier weet je niet meer wat normaal aanvoeld. Ze had een zwart plekje op haar voorhoofdje, als bescherming tegen kwade geesten, zodat we haar in de ogen konden kijken, bizar, maar zo hebben ze het ons verteld. Twee uurtjes zijn we bij onze schat gebleven om dan terug naar ons hotel te keren. Deze dag was voor ons alvast geslaagd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mevr. Perera werkt voor Probation Office (kinderbescherming) vergelijkbaar met Kind en Gezin ïn België. We hadden vandaag een afspraak met Sunil om 8u30 in ons hotel. Hieruit zijn we dan vertrokken naar het weeshuis voor een kort bezoekje aan het weeshuis. Vihara leek vandaag weer helemaal ok, de zuster overste vertelde ons wel nog dat Vihara medicatie kreeg. Welke medicatie, daar kregen we het raden naar. Eerst een half uurtje bij de papa op de schoot, t'is echt wel een lieve schat, rustig en ze lijkt tevreden, ze weent niet maar echt oogcontakt kregen we nog niet, telkens als je haar probeert in de oogjes te kijken draait ze zich weg. De andere koppels hebben net hetzelfde ervaren. Na het derde bezoekje zijn wij al heel tevreden met wat we krijgen. Tenslotte is Vihara in slaap gevallen in mama's armen. Intussen stond Sunils vrouw op ons te wachten om ons bij probation office af te zetten. Overal waar we gaan hebben we natuurlijk veel kijklustigen, twee blanke mensen die zien ze daar niet elke dag, maar wanneer je naar hen lacht tonen ze hun mooiste glimlach met hun schitterende witte tanden. Dus afspraak bij mevr. Perera voor een interview, dossier afgeven en haar vragen dus beantwoorden, dit gaat over; Lisa, ons huis, welke wagen je hebt, hoeveel je verdient tot hoeveel je denkt te sparen voor Vihara en of je een levensverzekering hebt ja dan neen.........als ook waarom je voor het land Sri Lanka koos.......Alles verliep heel sereen, t'is een heel lieve dame waar je je meteen bij op je gemak voelt. Dit heeft ongeveer 45min. in beslag genomen. Nu het drukke verkeer trotseren om naar ons hotel terug te keren.(ong. 2 uurtjes) Over het verkeer daar wil ik wel nog wat over kwijt. t'Is een drukte van jewelste, eigenlijk een beetje chaotisch maar niet te geloven er gebeuren weinig ongevallen. Bussen, auto's, fietsen, tuktuks alles rijdt er door elkaar, daarbij lopen nog eens koeien op en over de straat, honden liggen te slapen op de wegen, gewoonweg niet NORMAAL tenzij je het hebt gezien. Mijn rijbewijs zou ik daar zeker niet willen afleggen, 'k zie kris hier al rijden met zijn camion. Mooi zijn wel telkens de schoolkinderen die van 7u30 naar school vertrekken met hun mooie witte uniformen aan. Voor morgen hebben we een afspraak op het consulaat met mevr. Dilini. Jammergenoeg is het weeshuis elke donderdag gesloten (gebedsdag) en kunnen we Viharatje niet bezoeken. Het weeshuis is wel open op zaterdag en zondag als enigste weeshuis in Colombo zeggen ze ons. Zo tot morgen voor een nieuw blogmoment!!!!!!!!!! DIKKE, dikke knuffel voor Lisatje wij missen jou wel!!!!!!!!!!!!!!!
Vandaag begon de dag met een stralende zon, en een ontbijt met vier. het andere belgische koppel vertrekt vandaag naar een ander hotel, daarom besloten we nog eens samen aan de ontbijttafel te zitten, gezellig. Sven en Katelijne moeten namelijk 2 uur rijden naar het weeshuis van hun zoontje Krishan, dat is natuurlijk heel vermoeiend. 't Verkeer in Colombo mag je echt niet onderschatten!!! We zijn dan omstreeks 9u15 samen vertrokken? Wij naar het consulaat, Sven en Katelijne naar het weeshuis. In het consulaat hadden wij een afspraak met mevr. Dilini, een heel charmante dame. Die straks nadat wij Vihara bij ons hebben alles zal regelen i.v.m. de formaliteiten die nodig zijn om terug te keren naar België o.a. Vihara's paspoort. Zij staat voor ons 24 uur paraat mochten we haar nodig hebben, lief hé? Ongeveer een uur zijn wij bij haar geweest, ze was heel hard geinteresseerd in de foto's die we nog bij hadden van gisteren bij mevr. Perera. Sunil staat ons overal op te wachten met zijn chauffeur en dat heeft wel een fijn gevoel. Samen zijn we naar zijn huis gereden om dan te gaan shoppen met zijn vrouw, ook zij is een héél lieve dame. Ze hebben ook twee mooie vriendelijke dochters, echt een gezellig, hecht gezinnetje. We merken dan ook wel dat zij bij de betere klasse behoren in Sri Lanka. Na het shoppen zijn we dan terug gekeerd naar ons hotel. Om de tijd wat te roven, hebben we dan nog een mooie strandwandeling gemaakt. Leuk om de lokale bevolking te ontmoeten in al hun bezigheden, de één sprokkeld hout, de anderen vissen en nog anderen kijken gewoon toe maar ze zijn allemaal super vriendelijk die Sri Lankanen. Aan de kleinsten nog wat balonnen en speelgoed uitgedeeld en iedereen was happy. Zo is onze dag weer gepasseerd en kijken we uit naar morgen want dan kunnen we weer naar ons Viharatje. Gisteren avond hebben we trouwens nog wat gechat, met onze dochter en dat deed toch zo'n deugd. Wij missen haar dan ook ontzettend dus, via deze blog nog een dikke zoen en knuffel van paje en maje.X
Vrolijk opgestaan deze morgen want vandaag zien we ons Viharatje terug. Lekker ontbeten, maar je moet hier wel op je strepen staan anders krijgen we hier elke dag eieren voorgeschoteld. We hadden een afspraak met de chauffeur om 9 uur, uiteindelijk zijn we vertrokken om 10u30 niet te doen!!!! Sunil heeft ons nu duidelijk gemaakt als de chauffeur na 10 min. niet opdaagt, we direct moeten bellen, geen uur meer wachten!! Dit is een goed voorstel, we hadden ons voorgenomen geduldig te zijn, maar anderhalf uur is iets te lang. Het weeshuis is om 12 uur gesloten maar door de goedwilligheid van de zuster overste mochten we blijven tot 13u45, zo heb ik ook vandaag haar flesje kunnen geven, die ze helemaal leeg heeft gedronken. Vihara is ook niet meer ziekjes, dit is héél geruststellend. Rond de middag wanneer de andere adoptanten weg waren, hebben we voor de tweede keer een goed gesprek gehad met de biologische moeder van Vihara. We hebben onze foto's getoond en nog enkele persoonlijke vragen gesteld. Ze was héél tevreden. Toen we haar vroegen of ze aan ons nog iets wou vragen, wilde ze alleen dat we heel goed voor haar zouden zorgen, als was het ons eigen kind, ook wilde ze nog enkele fotootjes en graag had ze iedere verjaardag een foto gekregen, die we met plezier zullen opsturen natuurlijk!!!! We hebben haar gerustgesteld, 't was voor mij heel moeilijk om niet te wenen, 't moet voor haar wel verschrikkelijk zijn om haar mooie baby af te staan. Vandaag moesten we ook zorgen dat we 8 pasfotootjes haddan van Vihara om straks haar paspoortje en de rest van de papiermolen in orde te brengen. Om 15 uur waren we terug in ons hotel, waar we nog een beetje aan het zwembad hebben gelegen met ons dagelijks vers geperst pine apple sapje. HEERLIJK! 't Is niet te geloven dat wij hier in het zonnetje zitten, terwijl het in België zo koud is, 't zal weer aanpassen zijn!!! Hopelijk gaat ginder alles goed met iedereen, en genieten jullie een beetje met ons mee. Tot nu toe verloopt alles hier zoals we gehoopt haddan en blijft dit zo tot het einde van ons verblijf. Tot morgen beste bloggertjes en een dikke zoen voor ons kienje.XXX We are really gratefull for the beautiful people who refresh us who give us confidence who hand us pieces of life. We also give them, at first hesitantly, then with confidence. Blind faith and a beautiful child, tie us (un)knowingly what can grow amongst people of different cultures, is for us a WONDERFUL thing.
Deze morgen zijn we gewekt door mr. Sunil, om te zorgen dat we om 8 uur klaarstonden. Op een uurtje tijd moesten we ons wassen, aankleden en ontbijten. (en we zitten gauw een half uurtje aan de ontbijttafel want het duurt zeker een kwartier vooraleer ze in gang geraken) We waren vandaag dus als eerste in het weeshuis, en daar was het al heel druk, want iedere zaterdag morgen mogen de armsten van deze regio hier ontbijten en krijgen ze nadien een lunchpakket aangeboden. Dit wordt door zeer veel mensen dankbaar meegenomen. Ons Viharatje was vandaag moe, want van de drie en een half uur dat wij bij haar zijn geweest, was zij een half uurtje wakker, en dan wel een heel blije meid. 's Middags zijn we gaan eten (een spaghetti op z'n sri lankaans, met kip, héél lekker, een beetje aan de zoete kant) daarna hebben we een kleine siesta ingelast, de vermoeidheid komt precies nu nog maar uit. Om 16 uur hadden we een afspraak met de manager en zijn vrouw van het hotel om samen thee te drinken met een lokaal gebakje, ook héél lekker, ze moeten zeker niet onder doen voor onze belgische gebakjes. Dan zat ons dagje er bijna op, nog wat genoten van de plaatselijke fauna hier, mooie blauwe vogels en vleermuizen zo groot als de meeuwen. Indrukwekkend als die hun vleugels openspreiden. Dit wordt voor ons zowat een dagelijks ritueel, tot wij ons Viharatje bij ons hebben. Volgende week is er nog een driedaagse uitstap gepland, naar de bergen waar Vihara's mama woont, een theeplantage gaan bezoeken, het olifantenweeshuis, een tempel, enkele shops en vooral de lokale bevolking wat beter leren kennen in hun doen en laten...... (we kijken er naar uit) Zo.....voor iedereen nog een prettig weekend!!!!!!!!! Lisatje doe de groetjes aan omi en je weet het hé WLY XXX
Vandaag was echt een hele mooie dag, een mooie blauwe lucht en de eerste dag zonder een druppel regen. Misschien zien we deze avond voor het eerst een mooie zonsondergang. ('t is gelukt zie foto) Gisteravond hadden we ook een super gezellig diner, we zaten helemaal alleen in het restaurant en we werden door 3 gastjes gediend, je kan het je niet voorstellen hoe onderdanig ze zijn, echt genant soms. De muziek in het restaurant is altijd dezelfde en halverwege blijft de plaat hangen, fantastisch!! Dit soort dingen maakt mij nu echt gelukkig, het simpele. Zonder meer tonen zij de wijnkelder van ong. 400 flessen maar meer dan de helft is leeg om maar niet te zeggen drie vierden. Dus als we een wijntje bestellen hebben we 5 op de 10 kans dat ze die niet hebben liggen. Zo heeft Kris gisteren ook peperballen gekocht, wel, met veel show komen ze je gerecht kruiden maar de molen is leeg. 't Was mij nog niet opgevallen, maar iedereen die Kris kent weet dat vers gemalen peper voor hem heilig is bij de maaltijd. Dus... gisteren zaten we wat langer aan tafel dan gewoonlijk en hebben we wat gepraat met de staf, die gastjes zijn plus minus 18 jaar oud en verdienen 6000 roepies in een maand (30 dagen werken!) = 1. 50 euro per dag. Hebben we nog reden tot klagen?! Het dagdagelijkse leven is ook hier echt duur. De diezel kost 80 roepies per liter = 0.60 eurocent. Sterke drank en wijn kost twee keer meer als bij ons. Luxe produkten die wij zo belangrijk vinden als zeep, deodorant, shampoo of scheerschuim,... zijn heel duur, toch lachen deze mensen meer dan bij ons. De definitie is vlug gemaakt bij mij. Zoals iedere dag hebben wij ook vandaag weer 100% genoten van ons bezoekje bij Vihara. Een schat van een kind en je ziet het aan haar gezichtje dat ze echt geniet van onze aanwezigheid. Ze was vandaag dus ook wat alerter dan gisteren, ook haar papje die papa vandaag voor zijn rekening nam, heeft ze helemaal leeg gedronken. Na ons bezoekje hebben we nog enkele hotels bezocht , omdat we 1 dag voor de rechtbank moeten verhuizen van hotel. We zijn tot de conclusie gekomen dat we liefst in ons hotel zouden blijven, we zullen zien wat Sunil kan doen, maar 't echt een schat van een man, en inderdaad als je hem weet te charmeren doet hij alles wat mogelijk is. (goeie tip van Erika) Morgen zijn we trouwens uitgenodigd voor de lunch bij hem thuis. Alles verloopt hier dus prima voor ons en 't is lang geleden dat ik mij nog zo goed heb gevoeld, dit wonder kwam dus meer dan op tijd voor ons. Ik geniet dus met volle teugen en ben voor alles zo dankbaar! Ook genieten we elke avond van de reacties die we krijgen via deze blog. Dit doet echt deugt.!! Dus via deze blog een DIKKE MERCI aan iedereen, en dat jullie even gelukkig mogen zijn als ons. Tot morgen XXX
Gegroeid in de buik van een heel bijzondere vrouw Gegroeid in mijn hart geen 40 weken, maar zoveel langer een klein meisje het leven gegund.
In Sri Lanka vloeiden onze wegen samen de stille droom kreeg het mooiste gezichtje niet meer wachten hopen verlangen, maar voelen hopen genieten, zoveel emoties tranen....van zuiver geluk.
Kind van mijn dromen, kind van mijn verlangen, wat heb ik jou te bieden wat kan ik jou vragen en met wat kan ik jou behagen? Een betere levenskans? Een betere toekomst?
Kind van mijn wensen één ding wil ik zeggen, JIJ bent uniek en boven alles geboren met een voorrecht van twee moeders en alle kansen. Een plicht die wij zullen nemen en dit voor het leven.
Adoptie is mensen en culturen omhelzen en weer loslaten om ze te laten groeien en bloeien in het kind.
Adoptie is dankbaar zijn voor het wonder en de liefde voor de warmte en de tederheid van de mensen die nooit ZONDER LIEFDE hun kinderen loslaten.
Adoptie is alles laten gebeuren en met grote bewondering de wijsheid van een moeder gadeslaan, en hopen dat wij nooit zo'n hartverscheurende keuze moet maken.
Geluk is een woord zo klein, maar kan ook heel kostbaar zijn. Geluk is soms als je iets wint, of de adoptie van een kind.
Geluk is bijna niet op te noemen, soms de warmte van je gezin te voelen. Een knuffel, een zoen, een lief teder gebaar, dat maakt ons geluk in het leven waar.
Inzetten om iemand te helpen gebeurt wel eens spontaan en vergt meestal niet zoveel van onszelf. Je ernstig afvragen wat het beste is voor die concrete mens is belangrijker, maar ook moeilijker. Inzien wat wezenlijk is en het voltooien maakt het verschil tussen wat oppervlakkig en voorbijgaand is, wat diepgaand en duurzaam is.
Beklim alle bergen zweef op een wolk mee. Ontdek de wereld zelf, ervaar het wel en wee.
Beklim alle bergen zonodig de hoogste boom. Ontdek je eigen kunnen op naar de toekomst droom.
Beklim alle bergen zolang men ruimte geeft dan sta je later sterk en weet waarom je leeft.
De lach van dit kind ons zo hartig zint, want het kent nog geen kwaad en het draagt nog geen haat.
De lach van dit kind ons zo schattig zint, want het doet nog zo lief en het wekt nog geen grief.
De lach van een kind elk zo vreugdevol zint, want het is nog zo fijn waarmee ieder van ons na de dagbarre gons weer zijn evenwicht vindt in 't geluk van dit kind.
Een adoptie van een kind is loslaten, allerlei dingen, maar ook zekerheden het leert vertrouwen.
Een adoptie van een kind is achterlaten, je vertrouwde omgeving, maar ook een stuk verleden. Het trekt de toekomst tegemoet.
Een adoptie van een kind is ontdekken, nieuwe ervaringen en nieuwe mensen. Maar vooral ook nieuwe levenszin, het hoopt te vinden.
Het grootste geschenk dat iemand jou kan geven, is OPRECHTE aandacht.
Eenvoudig gekleurd
Toen ik geboren werd was ik zwart. Bij jouw geboorte was je huid rozerood. Ik werd groter en ik bleef zwart. Jij werd groter en je was wit. Als ik in de zon lig, blijf ik zwart. Als jij in de zon ligt, word je rood. Als ik het koud heb, blijf ik zwart. Als jij het koud hebt, word je helemaal blauw. Als ik bang ben, ben ik zwart. Als jij bang bent, wordt je groen. Zelfs als ik gestorven ben, blijf ik zwart. Als jij gestorven bent, wordt je huid grijs, en jij zegt dat ik gekleurd ben???
Wij zullen een boot voor jou zijn. Een boot die jou draagt naar de plaatsen van je bestaan. Een boot die sterk genoeg is voor al de ballast die je zult ervaren en meedragen. Een boot die nooit kapseist hoe onrustig je ook wordt, hoe onstuimig de levenszee zal zijn waarop wij SAMEN varen.
Ik begin aan duizend gedichten en eindig er niet één. Kan geen woorden vinden om echt uit te drukken wat verwart en me stoort hier zo diep van binnen. Er woedt een oorlog in me en het is niet fijn. Ik hoop alleen dat het morgen anders zal zijn en dat hoop de overwinnaar kan zijn.
Geluk ontstaat: waar iets groeit en bloeit, waar iets zich vermeerdert. Waar leven ontstaat, bloei en vrucht voor lichaam en ziel. En wanneer het bestendig aanwezig is , groeit tussen de halmen van de vrucht het eerste geschenk van het geluk.... De dankbaarheid van het hart.
Gegroeid in de buik van een heel bijzondere vrouw Gegroeid in mijn hart, geen 40 weken, maar zoveel langer Een klein meisje het leven gegund. In Sri Lanka vloeiden onze wegen samen de stille droom kreeg het mooiste gezichtje. Niet meer wachten, hopen, verlangen, maar voelen, hopen, genieten, zoveel emoties, tranen...van zuiver geluk.
Een klein meisje zette een grote stap. Van hieraf gaan wij samen herboren proeven van het leven.
Een klein meisje een groot wonder, zo gewenst, zo WELKOM!
Laat ons werken aan een beter wereld waar mensen niet langer mensen verdrukken, maar waar iedereen volop menswaardig kan leven in plaats van te moeten strijden om te overleven.
Handen die jou wiegden, in een land hier ver vandaan. Handen die jou streelden, moesten jou laten gaan. Dankbaar zijn wij dat zij jouw leven, in onze handen durfden te geven.
Er zullen momenten zijn... Om jou lief te hebben het is de weg naar het geluk.
Om samen te lachen het is het lied van de ziel.
Om samen te spelen het is het geheim van de eeuwige jeugd.
Om samen te zingen het is de bron van een gezond lichaam en geest.
Om samen te huilen het is de hoofdbron van het menselijk kunnen.
Om te lezen het is de fontein der wijsheid.
Om tesamen met jou te werken het is de sleutel tot het sucses.
Om te ontdekken het is de rijkdom samen te LEVEN en te BELEVEN
Als een vogel uit het nest wordt gestoten, sterft hij. Als een kind geen liefde, geen geborgenheid vindt in de armen en het hart van mensen gaat het de woestijn in.
Bloemen kunnen niet bloeien zonder de warmte van de zon. Mensen kunnen niet mens worden, zonder de warmte van moeder en/of vaderliefde.
Door jou naam te noemen open ik een luik om adem met je te delen en in gedachten jouw levenspad te strelen
Beetje thuis beetje niet tussen mensen van totaal verschillende culturen verbonden met elkaar Het is niet zo duidelijk waar ik toe behoor helemaal hier en een beetje in een andere wereld. Het is echt een mengeling en toch is het echt. Alleen met de hulp van jullie allen kom ik goed terecht.
Veel dingen kunnen wachten. Kinderen niet. Vandaag worden hun beenderen gevormd, wordt hun bloed gemaakt, worden hun zintuigen ontwikkeld. Tegen hen kunnen we niet zeggen "morgen", hun naam is er vandaag.
Er zijn mensen op deze wereld die snakken naar een stukje brood, maar er zijn er nog veel meer die snakken naar een beetje Liefde. (Moeder Teresa)
Ieder mens heeft, zijn eigen taal zijn eigen kleur zijn eigen ritme maar de stem van 't hart klinkt voor iedereen gelijk.
Niets is voor het leven in latere jaren verheffender, sterker, gezonder en nuttiger, dan een goede herinnering vooral aan de kinderjaren en een goede thuis.
Als je vraagt wie je bent zullen we zeggen; je bent een kind door ons bemind en voor geluk geschapen. Als je vraagt wie we zijn zullen we zeggen; we zijn niet je oorsprong maar jouw hulp en toeverlaat, jouw vraagbaak en jouw stootblok, jouw vluchtheuvel. Als je vraagt waar je naartoe gaat zullen we zeggen; je bent steeds onderweg, welgemoed, met de wind in de rug, een nieuw land van komen en loslaten, een land van oorsprong en verschillen, waar hoop en liefde geen ijdele woorden zijn. Als je vraagt waarvoor je leeft zullen we zeggen; wees jezelf en geniet van het leven, bemin de mensen, de kleinsten en de zwakkeren eerst. Durf het aan te spreken als anderen zwijgen wanneer het recht van mensen wordt stukgeslagen.
