In 1951 werd er weer een nieuwe versie van de 125 uitgebracht. In 1951 kwam een van de grootste vernieuwingen voor de Vespa: de stangen van de koppeling aan het stuur maakten plaats voor flexibele kabels. Er werden ook nog veranderingen aangebracht aan de achtervering, de zitting werd breder gemaakt, het rempedaal werd aangepast, het achterlicht werd smaller en langer, en de koplamp werd groter een naar achter geplaats, ook de uitlaat en de arm die de motor ondersteunde werden veranderd. Ten slotte werd er ook rekening gehouden met de passagier: het bagagerek werd met 10 centimeter verlengd wat een ritje voor de passagier op een Vespa heel wat comfortabeler maakte. De motor had nog steeds 125cc (124,85 om precies te zijn) en de Vespa haalde 70 km/h.
De Vespa 125U moest er voor zorgen dat iedereen met het leuke en handige voertuigje kon rondsnorren. De 'U' staat dan ook voor Utilitaria wat voertuigje betekend. De 125U is uiterst simpel en lijkt nog steeds op het oorspronkelijke model maar was 20000 lire goedkoper. De grootste vernieuwing aan dit model is dat de koplamp voor het eerst hoog op het stuur z!t. Dit was nog nooit eerder gedaan bij de Italiaanse modellen, wel bij de exportmodellen. De topsnelheid was wel met 5 km/h verminderd naar 65 km/h.
In de jaren 50 besloot Piaggio om zijn eigen kleine auto te maken. Dit autootje was de Vespa 400. Het wagentje had een motor achtein met een cilinderinhoud van 394cc die een topsnelheid van 90km/h haalde en die bij 4350 rpm 14 pk preuterde uit de 2 cilindermotor. Piaggio zag in de Vespa 400 een groot succes. Men dacht dat dit het moment zou worden waarop alle bromfietsreiders zouden overstappen naar een klein autotje.
De Vespa 400 had voorin plaats voor 2 volwassene en achterin konden nog 2 kinderen zitten. Hij had 'zelfmoorddeurtjes", dit zijn deuren die in de andere richting openen en een dakje dat open kon.
De Vespa 400 werd voor het eerst voorgesteld op het autosalon is Parijs. Piaggio dacht dat de Vespa 400 de oplossing zou worden voor alle verkeersproblemen in Parijs. Maar de verwachtingen van Piaggio kwamen niet uit. De Vespa 400 kon het succes van de scooter niet evenaren: van 1958 tot het einde van de productie in 1961, produceerde Piaggio slechts 36.000 kleine wagentjes.
Piaggio zecht dat het een mysterie blijft waarom de Vespa 400 geen succes werd maar volgens mij was de concurrentie met de andere kleine autotjes van die tijd gewoon te groot. Ik bedoel hier de Mini en Fiat 500 en 600.
De opvolger van de Vespa 98 (zie 'Vespa 98' en Vespa 98 uit 1947') kwam in 1948. Het was de Vespa 125.
1949 was de grote doorbraak van de Vespa 125. Zijn uiterlijk verschild niet veel met dat van de 98, maar vooral in de motor waren er veranderingen aangebracht. Hij had een cilinderinhoud, zijn naam verklapt het al, van 125 cc (124,85 om precies te zijn) en haalde hierdoor een topsnelheid van 70 km/h. Ook werden er veranderingen aan het achterwiel doorgevoerd. Er werd een achtervering geïnstalleerd wat een ritje op de Vespa heel wat comfortabeler maakte. En om de Vespa helemaal revolutionair te maken kreeg dit model zelfs een standaard!!
Goed nieuws voor de echte Vespafans. Surf snel naar www.vespa.be en download de screensaver van Vespa. Een overzicht van de afgelopen 60 jaar van Vespa met mooie foto's en er zit zelfs een muziekje bij. De muziek vind ik niet geweldig maar die kan je simpelweg afzetten.
Giorgio Bettinelli is ongetwijfeld de koning van de Vespa-reizigers. Hij reed met zijn Vespa PX 254.000 kilometer, dit uitgestrekt over de hele wereld.
Met zijn Vespa maakte hij indrukwekkende soloreizen: Rome-Saigon (24.000km, zeven maanden); Alasca-Terra de Fuego (36.000 km, negen maanden); Melbourne-Kaapstad (52.000 km, één jaar) en dan zijn langste tocht van Terra de Fuego naar Tasmanië (144.000 km, hij deed hier 3 jaar en 8 maanden over). Dat is in totaal ongeveer 6x de wereld rond.
Een groot applaus voor meneer Giorgio Bettinelli!!
Eén jaar na de eerste productieronde werd de Vespa 98 slechts lichtjes aangepast. Iets nieuws is bij dit model is de optionele kleine bagagedrager achter het zadel. De drager kon, als je dat wou, vervangen worden door een passagierszitje om bijvoorbeeld je lief mee te vervoeren. Andere aanpassingen werden aangebracht aan het startpedaal, het achterrempedaal, het zadel en de voetensteun. De topsnelheid en de motor bleef hetzelfde als die van het vorige model. (Zie artikel "Vespa 98')
Deze scooter was erg gewild en om aan de grote vraag te voldoen moesten alle werknemers in de fabriek overuren maken.
Gegroet beste lezers van mijn blog. Ik weet dat deze blog nog maar net bestaat, maar ik barst van de goede -vind ik toch- ideeën en ik heb me voorgenomen om elke WOENSDAG en ZONDAG een nieuw bericht op mijn blog te plaatsen.
De Vespa 98 rolde van de band in april 1946 en was dus de eerste Vespa die geproduceerd werd. Het prototype van de 98 was de MP6 en is ontworpen door ingenieur Corrado D'Ascanio. Toen de Vespa in de straten van Italië verscheen dachten de mensen dat het zoemende voertuigje geen lang leven beschoren was met zijn open frame waar de kniesteun van de benzinetank ontbrak. Ook ontbrak er aan de Vespa 98 een standaard.
De 98 heeft een horizontale tweetaktmotor met één cilinder. Zijn naam is afgeleid van de cilinderinhoud: 98cc en een topsnelheid van 60 km/u.
Het model noemt eigenlijk MP5 maar kreeg al snel de naam "Paperino" wat eendje betekent en tevens ook de naam is van Disney-figuur Donald Duck.
De Paperino is het eerste prototype van Vespa, hiermee begon het merk Piaggio aan een project dat later een super succes werd.
De Paperino werd ontworpen door Renzo Spolti in opdracht van Enrico Piaggio. Enrico was toen de baas van het bedrijf Piaggio. Piaggio bouwde in de oorlog vliegtuigen voor de Duitsers maar mocht dit niet meer nadat het wereld oorlog twee verloren had. Piaggio ging dus op zoek naar iets anders om te maken en zag dat de mensen in Italië nood hadden aan goedkoop, makkelijk vervoer. Ze kwamen met de MP5 op de proppen. Maar zo simpel was het allemaal niet. Enrico Piaggio, de baas van Piaggio, was niet tevreden met het model en wees een andere ontwerper, Corrado D`Ascanio, aan om een nieuw model te tekenen: de MP6.
Rond 2002 werd er een nieuw model van de Paperino ontwikkeld. Het bleek geen groot succes. Hoe zou dat nu komen?
Dit is de eerste Paperino. Hiermee begon het allemaal.
Dit is de eerste Paperino. Hiermee begon het allemaal.
De nieuwe paperino.
