Heerlijk, he? Eindelijk warm weer! Met 30*C. voorspeld in Nederland, zoekt menigeen verkoeling op het Noordzeestrand. Bij ons is de regel, dat we (lees: ik, want de zeeman ziet natuurlijk zeer geregeld de zee) minstens 1 x per jaar de zee moeten zien. Aangezien we dit jaar al in IJmuiden zijn geweest, op bezoek bij de 'Rotterdam' toen Bas met verlof was èn ik een uitstapje naar Vlissingen/Middelburg heb gehad, is aan deze regel ruimschoots voldaan. Anders weet ik zeker, dat ik vandaag ook op reis naar de zee was geweest!
In het DeLaMar Theater in Amsterdam (Marnixstraat 402) is vandaag de komedie 'Het geheugen van water' te zien. Het is een voorstelling met drie zussen die bijeen komen aan de vooravond van de begrafenis van hun moeder. Voor
het eerst sinds lange tijd zijn ze weer samen en terug in het ouderlijk huis.
Dit leidt tot scherpe en komische confrontaties en dialogen, waarin verborgen
geheimen aan de oppervlakte komen. Alle zussen herinneren zich dezelfde
gebeurtenissen uit hun jeugd op een andere manier. Wat is de waarheid en hoe
betrouwbaar is ons geheugen? Wat weten we eigenlijk van onze familie? En van
onszelf?
Dit zou nog echt een voorstelling zijn waar we met de zeemansvrouwen van de V(ereniging)M(aritiem)G(ezinskontakt) naar toe zouden kunnen gaan! Normaal mogen de mannen ook altijd mee in onze groep, maar deze keer zou dat niet kunnen, want het is Lady's Night in het theater!
De VierDaagseweek van 2012 is nu definitief voorbij. Via Gladiola is schoongespoten, de kroegen zijn geschrobd, de campings zijn opgebroken en de pontonbrug is afgebroken. De veerpont van Cuijk kan de overtocht over de Maas weer voor haar rekening nemen. Die namen van de ponten zijn wel bijzonder. Was het vroeger 'God zij met ons (I, II of III)' is het nu 'Spes mea' (=mijn hoop). Brrr, niet echt vertrouwenswekkend om daarmee het water op te gaan!
Het internet doet het weer! De regio van de Bermudadriehoek is alweer ruimschoots achter de Rotterdam. Op dit moment vaart de sleper pal Zuid van de Dominicaanse Republiek. Heel grappig dat de wereld zo klein is, want ik zit hier thuis net een boek te lezen van een oud Dominicaan!
Als men praat over de Dominicaanse Republiek, dan wordt corruptie in één zin met de naam van het land genoemd, wat in alle lagen van de bevolking voorkomt tot en met het bestuur. Het land is een exportland met produkten als kleding, schoeisel, electronica, tabak, rijst, koffie, cement en staal. Vrijwel alles is bestemd voor de U.S.A.
Zeeman kom je in ons land regelmatig tegen. Zo is er de prijsvechter, de man met het beroep (natuurlijk ) en is er zelfs een koffie-, en theehuis in Vlaardingen dat 'De Zeeman' heet! Je kunt er heerlijk genieten van eigengemaakte taarten, brownies, sandwiches, shortbread, dundee cake en lemoncurd-taart. En natuurlijk warme scones, geserveerd met echte clotted cream. Verder heel veel soorten thee en versgebrande koffie. Hmmmmm, lekker! 'De Zeeman' is te vinden in de Hoogstraat 205 in Vlaardingen!
Scheepvaart is de grootste tak van vervoer wereldwijd. Het is efficiënt om goederen over het water te vervoeren. Toen ik op de bak van de "Rotterdam" zat, kwam er een boot voorbij waarop stond: "hier vaart een file van 16 vrachtwagens met afval". Een eye-opener!
Een ander vervoersmiddel is de trein. Vandaag is het de verjaardag van de Trans-Siberische spoorlijn. Hij loopt van Moskou naar Vladivostok en verbond een groot achterland met een belangrijke haven. Het heeft maar liefst 60 jaren geduurd voordat hij klaar was en veel mensenlevens geëist. (De aanleg ging in fases en deze fases sluiten qua tijd niet op elkaar aan.) Om het Baikalmeer over te steken, werd de trein op een veerpont geladen totdat de lijn om het meer klaar was. Sinds een kleine 10 jaar is de spoorlijn electrisch geworden.
Deze treinreis lijkt mij geweldig om mee te maken. Ooit, als we genoeg verlof (en gespaard) hebben, gaan we dat doen!
Op dit moment vaart de 'Rotterdam' het paaigebied van de paling in! De dieren trekken namelijk steeds naar dit gebied in het hart van de Saragossazee, een zeer zout gebied vol zeewier, om er eieren af te zetten. Door het hoge zoutgehalte in deze zee zijn er minder vijanden voor de pasgeboren aaltjes.
Hierna trekken de dieren weer richting Europa. Helaas doet internet het aan boord nog steeds niet. Daardoor kunnen er ook geen weersberichten doorgegeven worden en kan ik alleen schatten waar Bas precies is. Pal Oost van de Bermudadriehoek! Ging vroeger het kompas raar doen in dit gebied, is het nu internet. Dat is natuurlijk het 'Kompas van de moderne tijd'!
Gisteren werd ik verrast door een telefoontje van de kapitein. Normaal communiceren we via de e-mail of de MSN. De webcam doet het helaas ook op deze boot niet. Voor een volgend gesprek maken we altijd een vervolgafspraak, alsof het bij de dokter is. Nu heeft de 'Rotterdam' problemen met het internet aan boord en kunnen we helemaal niet MSN-en. Erg jammer, want chatten heeft als voordeel, dat we min of meer een echt gesprek kunnen voeren. Om er nu voor te zorgen dat ik niet voor niets zat te wachten, belde Bas even op. Heerlijk om zijn stem even te horen, ook al was het om te zeggen dat hij niet online kwam. Ik werd verder nog verrast door de lijstenmaker. De laatste creatie van mij zit in de lijst en ik kon het natuurlijk niet laten om hem direct naar de besteller te brengen! Hij hangt nu keurig aan de muur.
Nelson Mandela is vandaag 94 jaar geworden. Hij staat bekend om zijn strijd tegen Apartheid. De leider van het ANC werd in 1964 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Hij werd vrijgelaten in 1990. In 1994 werd hij gekozen tot President van Zuid-Afrika, een taak die hij zou vervullen tot 1999. (dát is pas doorwerken na je pensioen!) Tijdens de vakantie van de kapitein en zijn dochter is het Apartheidsmuseum bezocht. Ze waren er diep van onder de indruk! Volgens Bas was het een objectieve weergave van de gebeurtenissen, met de voordelen en de nadelen.
Vandaag wordt er van iedereen verwacht, dat hij/zij 67 minuten wat goeds doet voor de mensen om zich heen. 67 minuten staan symbool voor de 67 jaren waarin Nelson Mandela opgesloten streed voor de rechten van de mens. Ik vind, dat dat best uitgebreid kan worden tot 94 minuten, de leeftijd van Meneer Mandela! Wat gaat u doen?
Vandaag is de eerste wandeldag van de Nijmeegse 4-Daagse. Het heeft vanmorgen wel geregend, maar in de vroege ochtend klaarde het al op. De meeste lopers komen zo rond 15.00 uur binnen. Het is een druk en leuk feest. Ooit, in onze verkeringstijd hebben Bas en ik ook geoefend voor de 4-Daagse. Uiteindelijk was de zeeman op zee in juli van dat jaar, maar het oefenen alleen al was gezellig genoeg geweest.
Vandaag, 15 juli, is het de verjaardag van Rembrandt. Hij wordt beschouwd als een van de grootste schilders uit de 17e eeuw en produceerde maar liefst 300 schilderijen, 300 etsen en 2000 tekeningen. Net als bij vele ander schilders ging zijn leven niet over rozen en door het leven boven zijn stand ging Rembrandt failliet, maar door goed juridisch advies werden zijn vrouw en zoon eigenaars van Rembrandt's atelier en kon hij doorgaan met schilderen.
Mijn laatste werk ligt op dit moment bij de lijstenmaker. Niet te vergelijken met Rembrandt, natuurlijk en dat is ook geen doel van mijzelf. Voor de kapitein mag ik een zeeslag maken. (Jaja, alsof ik dat'even'kan doen.) In ieder geval ben ik alvast bezig met naslagwerken aan het naspeuren op de regels voor zo'n zeeslag. Eén van de regels is bijvoorbeeld, dat er maar één schip de wimpel voert, want dat betekent dat de Prins daar aan boord is.
Ooit heb ik op een bijeenkomst van de bond (Nautilus) gediscussieerd over het gebrek aan jongeren die in de scheepvaart willen gaan werken. Men vroeg zich af, waarom het zo ontzettend teruggelopen was. Er waren verschillende insteken: -Beter betalen: heel terecht merkte één van de aanwezigen op, dat de verlofregeling ook aangepast moest worden, want wat heb je aan meer geld als je geen tijd hebt om het uit te geven? -Een nieuwe insteek in het varend beroep: het gaat tegenwoordig niet meer om 'veel te zien', want de schepen komen vrijwel niet meer in de buurt van andere culturen en zijn bovendien ontzettend snel weer weg. -Continue internet: bijna geen student wil zijn 24 uurs bereikbaarheid, waarmee hij is opgegroeid, opgeven.
Via een vriendin van mij (bedankt Sandra!) werd ik opmerkzaam gemaakt op een artikel in de Schuttevaer. Het gaat om een modem op zakformaat (ad 250,-) dat overal op de aarde via een satelliet kan communiceren via korte SMS of e-mail (max. 160 tekens). Daarvoor heb je dan nog een smartphone of tablet nodig en een abonnement van 9,95 p.m. voor 10 SMS of 24,95 p.m. voor 40 SMS.
Het lijkt mij een uitkomst voor varenden bij rederijen waar het continue internet nog op zich laat wachten.
Gelukkig heeft Svitzer wèl continu internet en kan ik net zo vaak als ik wil een e-mail (met platte tekst) sturen naar boord! Nu nog kijken of het helpt bij het aanmelden van nieuwe collegae!
Toen we terugkwamen van een bezoekje aan het ss Rotterdam, wilden we nog niet meteen naar boord gaan. Daarom gingen we de woon-, en vermaakplekken van de kapitein bekijken:
Het schiet al aardig op met de Rotterdam en met een NoordNoordOosten wind van 24 knopen in de rug, gaan ze als een speedboat! Ik zou een groot zeil op de sleper zetten! Natuurlijk niet op de sleep zelf, want dan haalt hij de zeesleper straks nog in en dat moet te allen tijde vermeden worden.
Vanmiddag tussen 13.45 en 14.45 uur zal Koningin Beatrix ervoor zorgen dat het laatste gat waar water de Maasvlakte II kan binnenstromen, gedicht zal worden.
Dit hoogstandje van de weg-, en waterbouwingenieurs kan dan toegevoegd worden aan de Afsluitdijk en de Deltawerken. Het wordt live uitgezonden op TV! Hieronder staat een schematische voorstelling van het werk: (in november van dit jaar zullen de wegen en spoorwegen klaar zijn.)
Bas' broer kwam op visite op de Rotterdam en onder het genot van een blikje fris op het voordek, ontdekte hij de ss Rotterdam in de verte. Hij vertelde, dat hij daar een maand of 2 geleden een vergadering had en niet onder de indruk was geweest van het schip. Dat was natuurlijk tegen het zere been van mij, want ik vind de ss Rotterdam werkelijk prachtig en was stikjaloers op het feit, dat hij de boot al in het echt bekeken had en ik daar nog geen kans voor had gehad. Er werd toen 's avonds besloten, dat Bas, onze dochter en ik de volgende avond een kijkje zouden gaan nemen op het stoomschip. Op het teakhouten achterdek is een restaurant ingericht en daar hebben we heerlijk in de zon, op stoeltjes (nagemaakt) uit de jaren '50 van een heerlijk bakje koffie genoten. Voor een rondleiding waren we helaas te laat, maar die komt vast en zeker nog wel.
Onze dochter legde ons vast op de lichtgevoelige plaat. Bedankt voor de foto, meid!
Toen Bas en ik zaterdag aan boord kwamen, hadden we het genoegen om een oud collega, zijn vrouw en een kennis van hun welkom te heten op de Rotterdam. Zij maakten ons attent op het feit, dat het passagiersschip 'Rotterdam' van de H(olland)A(merika)L(ijn) diezelfde avond langs zou komen. Wij hadden ons dus verschanst op de bak (=voordek van de sleper) met een fototoestel. Al vrij snel zagen we haar komen en het eerste stukje werd zij vergezeld van een watersproeier om de sfeer compleet te maken. Voldoende gebruik makend van haar scheepstoeter vertrok het mooie zwarte schip uit de stad waarnaar ze genoemd is. Ik kon een mooie foto maken van de kapitein, terwijl hij tegen de reling van 'zijn' Rotterdam leunt. Op de achtergrond was maar liefst de derde Rotterdam zichtbaar; een echt unicum deze drie op één foto. Vlak na het maken van de foto, stormde de ouwe ervandoor om boven op de brug nog 'even wat te doen'. Dat bleek het uitbrengen van een groet via de scheepstoeter van de zeesleper!! Als je daar slechts een meter of 10 vandaan zit, dan is dat een zéér interessant geluid!
De zeeman mag dan vertrokken zijn, ikzelf ben weer thuis. Tot afgelopen donderdag had ik het genoegen om Bas gezelschap te houden op de Rotterdam die in de Lekhaven (vlakbij het Marconiplein) van Rotterdam lag. Inmiddels is de zeesleper op weg naar Corpus Christi (Texas, U.S.A.), een oude bekende haven voor Bas. De vracht is een leeg ponton. De reis is nu dan echt begonnen.
Sinds gisteren is het verlof weer voorbij. Bas is vertrokken naar Rotterdam om aan boord te gaan van de Rotterdam! Het was een bijzonder verlof, met het examen van onze dochter, een vakantie van Bas en onze dochter naar Zuid-Afrika èn de uitreiking van het VWO-diploma. Dankzij kantoor mocht de kapitein overal bij zijn! Een gelukje voor ons allen! Dan is nu de tijd gekomen om te gaan en zullen de blogberichten weer geregeld verschijnen op het wereldwijde web. Ik hoop, dat het u allen goed is vergaan, de afgelopen 6 weken en dank u hartelijk voor het geduld en de terugkeer op mijn blog!
Zojuist hebben we de voetbalwedstrijd tussen Denemarken en Nederland gekeken. Het was wel speciaal, want Bas en onze dochter keken vanuit Zuid-Afrika en ik keek vanuit hier naar de wedstrijd. Het duo is namelijk op fotosafarivakantie naar het Verre Zuiden. Zo met zo'n wedstrijd, waarvan ik weet, dat zij ook zitten te kijken, voel ik mij wel verbonden met hun, maar het echte contact beperkt zich tot een dagelijks SMS-je. Ik kan daarom alleen maar wachten op verhalen en foto's van deze vakantiereis! Het voelt bijna als gewoon varen! De Gelderlander kwam gisteren met een toepasselijk plaatje vanuit dierentuin Rhenen: Het was een spannende wedstrijd met veel kansen voor Nederland, maar helaas een overwinning van de Denen.
