Op dit moment vaart de 'Rotterdam' het paaigebied van de paling in! De dieren trekken namelijk steeds naar dit gebied in het hart van de Saragossazee, een zeer zout gebied vol zeewier, om er eieren af te zetten. Door het hoge zoutgehalte in deze zee zijn er minder vijanden voor de pasgeboren aaltjes.
Hierna trekken de dieren weer richting Europa. Helaas doet internet het aan boord nog steeds niet. Daardoor kunnen er ook geen weersberichten doorgegeven worden en kan ik alleen schatten waar Bas precies is. Pal Oost van de Bermudadriehoek! Ging vroeger het kompas raar doen in dit gebied, is het nu internet. Dat is natuurlijk het 'Kompas van de moderne tijd'!
Gisteren werd ik verrast door een telefoontje van de kapitein. Normaal communiceren we via de e-mail of de MSN. De webcam doet het helaas ook op deze boot niet. Voor een volgend gesprek maken we altijd een vervolgafspraak, alsof het bij de dokter is. Nu heeft de 'Rotterdam' problemen met het internet aan boord en kunnen we helemaal niet MSN-en. Erg jammer, want chatten heeft als voordeel, dat we min of meer een echt gesprek kunnen voeren. Om er nu voor te zorgen dat ik niet voor niets zat te wachten, belde Bas even op. Heerlijk om zijn stem even te horen, ook al was het om te zeggen dat hij niet online kwam. Ik werd verder nog verrast door de lijstenmaker. De laatste creatie van mij zit in de lijst en ik kon het natuurlijk niet laten om hem direct naar de besteller te brengen! Hij hangt nu keurig aan de muur.
Nelson Mandela is vandaag 94 jaar geworden. Hij staat bekend om zijn strijd tegen Apartheid. De leider van het ANC werd in 1964 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Hij werd vrijgelaten in 1990. In 1994 werd hij gekozen tot President van Zuid-Afrika, een taak die hij zou vervullen tot 1999. (dát is pas doorwerken na je pensioen!) Tijdens de vakantie van de kapitein en zijn dochter is het Apartheidsmuseum bezocht. Ze waren er diep van onder de indruk! Volgens Bas was het een objectieve weergave van de gebeurtenissen, met de voordelen en de nadelen.
Vandaag wordt er van iedereen verwacht, dat hij/zij 67 minuten wat goeds doet voor de mensen om zich heen. 67 minuten staan symbool voor de 67 jaren waarin Nelson Mandela opgesloten streed voor de rechten van de mens. Ik vind, dat dat best uitgebreid kan worden tot 94 minuten, de leeftijd van Meneer Mandela! Wat gaat u doen?
Vandaag is de eerste wandeldag van de Nijmeegse 4-Daagse. Het heeft vanmorgen wel geregend, maar in de vroege ochtend klaarde het al op. De meeste lopers komen zo rond 15.00 uur binnen. Het is een druk en leuk feest. Ooit, in onze verkeringstijd hebben Bas en ik ook geoefend voor de 4-Daagse. Uiteindelijk was de zeeman op zee in juli van dat jaar, maar het oefenen alleen al was gezellig genoeg geweest.
Vandaag, 15 juli, is het de verjaardag van Rembrandt. Hij wordt beschouwd als een van de grootste schilders uit de 17e eeuw en produceerde maar liefst 300 schilderijen, 300 etsen en 2000 tekeningen. Net als bij vele ander schilders ging zijn leven niet over rozen en door het leven boven zijn stand ging Rembrandt failliet, maar door goed juridisch advies werden zijn vrouw en zoon eigenaars van Rembrandt's atelier en kon hij doorgaan met schilderen.
Mijn laatste werk ligt op dit moment bij de lijstenmaker. Niet te vergelijken met Rembrandt, natuurlijk en dat is ook geen doel van mijzelf. Voor de kapitein mag ik een zeeslag maken. (Jaja, alsof ik dat'even'kan doen.) In ieder geval ben ik alvast bezig met naslagwerken aan het naspeuren op de regels voor zo'n zeeslag. Eén van de regels is bijvoorbeeld, dat er maar één schip de wimpel voert, want dat betekent dat de Prins daar aan boord is.
Ooit heb ik op een bijeenkomst van de bond (Nautilus) gediscussieerd over het gebrek aan jongeren die in de scheepvaart willen gaan werken. Men vroeg zich af, waarom het zo ontzettend teruggelopen was. Er waren verschillende insteken: -Beter betalen: heel terecht merkte één van de aanwezigen op, dat de verlofregeling ook aangepast moest worden, want wat heb je aan meer geld als je geen tijd hebt om het uit te geven? -Een nieuwe insteek in het varend beroep: het gaat tegenwoordig niet meer om 'veel te zien', want de schepen komen vrijwel niet meer in de buurt van andere culturen en zijn bovendien ontzettend snel weer weg. -Continue internet: bijna geen student wil zijn 24 uurs bereikbaarheid, waarmee hij is opgegroeid, opgeven.
Via een vriendin van mij (bedankt Sandra!) werd ik opmerkzaam gemaakt op een artikel in de Schuttevaer. Het gaat om een modem op zakformaat (ad 250,-) dat overal op de aarde via een satelliet kan communiceren via korte SMS of e-mail (max. 160 tekens). Daarvoor heb je dan nog een smartphone of tablet nodig en een abonnement van 9,95 p.m. voor 10 SMS of 24,95 p.m. voor 40 SMS.
Het lijkt mij een uitkomst voor varenden bij rederijen waar het continue internet nog op zich laat wachten.
Gelukkig heeft Svitzer wèl continu internet en kan ik net zo vaak als ik wil een e-mail (met platte tekst) sturen naar boord! Nu nog kijken of het helpt bij het aanmelden van nieuwe collegae!
Toen we terugkwamen van een bezoekje aan het ss Rotterdam, wilden we nog niet meteen naar boord gaan. Daarom gingen we de woon-, en vermaakplekken van de kapitein bekijken:
Het schiet al aardig op met de Rotterdam en met een NoordNoordOosten wind van 24 knopen in de rug, gaan ze als een speedboat! Ik zou een groot zeil op de sleper zetten! Natuurlijk niet op de sleep zelf, want dan haalt hij de zeesleper straks nog in en dat moet te allen tijde vermeden worden.
Vanmiddag tussen 13.45 en 14.45 uur zal Koningin Beatrix ervoor zorgen dat het laatste gat waar water de Maasvlakte II kan binnenstromen, gedicht zal worden.
Dit hoogstandje van de weg-, en waterbouwingenieurs kan dan toegevoegd worden aan de Afsluitdijk en de Deltawerken. Het wordt live uitgezonden op TV! Hieronder staat een schematische voorstelling van het werk: (in november van dit jaar zullen de wegen en spoorwegen klaar zijn.)
Bas' broer kwam op visite op de Rotterdam en onder het genot van een blikje fris op het voordek, ontdekte hij de ss Rotterdam in de verte. Hij vertelde, dat hij daar een maand of 2 geleden een vergadering had en niet onder de indruk was geweest van het schip. Dat was natuurlijk tegen het zere been van mij, want ik vind de ss Rotterdam werkelijk prachtig en was stikjaloers op het feit, dat hij de boot al in het echt bekeken had en ik daar nog geen kans voor had gehad. Er werd toen 's avonds besloten, dat Bas, onze dochter en ik de volgende avond een kijkje zouden gaan nemen op het stoomschip. Op het teakhouten achterdek is een restaurant ingericht en daar hebben we heerlijk in de zon, op stoeltjes (nagemaakt) uit de jaren '50 van een heerlijk bakje koffie genoten. Voor een rondleiding waren we helaas te laat, maar die komt vast en zeker nog wel.
Onze dochter legde ons vast op de lichtgevoelige plaat. Bedankt voor de foto, meid!
Toen Bas en ik zaterdag aan boord kwamen, hadden we het genoegen om een oud collega, zijn vrouw en een kennis van hun welkom te heten op de Rotterdam. Zij maakten ons attent op het feit, dat het passagiersschip 'Rotterdam' van de H(olland)A(merika)L(ijn) diezelfde avond langs zou komen. Wij hadden ons dus verschanst op de bak (=voordek van de sleper) met een fototoestel. Al vrij snel zagen we haar komen en het eerste stukje werd zij vergezeld van een watersproeier om de sfeer compleet te maken. Voldoende gebruik makend van haar scheepstoeter vertrok het mooie zwarte schip uit de stad waarnaar ze genoemd is. Ik kon een mooie foto maken van de kapitein, terwijl hij tegen de reling van 'zijn' Rotterdam leunt. Op de achtergrond was maar liefst de derde Rotterdam zichtbaar; een echt unicum deze drie op één foto. Vlak na het maken van de foto, stormde de ouwe ervandoor om boven op de brug nog 'even wat te doen'. Dat bleek het uitbrengen van een groet via de scheepstoeter van de zeesleper!! Als je daar slechts een meter of 10 vandaan zit, dan is dat een zéér interessant geluid!
De zeeman mag dan vertrokken zijn, ikzelf ben weer thuis. Tot afgelopen donderdag had ik het genoegen om Bas gezelschap te houden op de Rotterdam die in de Lekhaven (vlakbij het Marconiplein) van Rotterdam lag. Inmiddels is de zeesleper op weg naar Corpus Christi (Texas, U.S.A.), een oude bekende haven voor Bas. De vracht is een leeg ponton. De reis is nu dan echt begonnen.
Sinds gisteren is het verlof weer voorbij. Bas is vertrokken naar Rotterdam om aan boord te gaan van de Rotterdam! Het was een bijzonder verlof, met het examen van onze dochter, een vakantie van Bas en onze dochter naar Zuid-Afrika èn de uitreiking van het VWO-diploma. Dankzij kantoor mocht de kapitein overal bij zijn! Een gelukje voor ons allen! Dan is nu de tijd gekomen om te gaan en zullen de blogberichten weer geregeld verschijnen op het wereldwijde web. Ik hoop, dat het u allen goed is vergaan, de afgelopen 6 weken en dank u hartelijk voor het geduld en de terugkeer op mijn blog!
Zojuist hebben we de voetbalwedstrijd tussen Denemarken en Nederland gekeken. Het was wel speciaal, want Bas en onze dochter keken vanuit Zuid-Afrika en ik keek vanuit hier naar de wedstrijd. Het duo is namelijk op fotosafarivakantie naar het Verre Zuiden. Zo met zo'n wedstrijd, waarvan ik weet, dat zij ook zitten te kijken, voel ik mij wel verbonden met hun, maar het echte contact beperkt zich tot een dagelijks SMS-je. Ik kan daarom alleen maar wachten op verhalen en foto's van deze vakantiereis! Het voelt bijna als gewoon varen! De Gelderlander kwam gisteren met een toepasselijk plaatje vanuit dierentuin Rhenen: Het was een spannende wedstrijd met veel kansen voor Nederland, maar helaas een overwinning van de Denen.
Vandaag is de laatste dag van deze reis; morgenochtend om 7.10 uur landt de kapitein op Schiphol. Dan sta ik daar natuurlijk om hem welkom te heten in ons kikkerlandje. Nu moet ik hier thuis nog vanalles doen, dus de tijd kom ik wel door. Hartelijk dank voor alle lezers van dit blog. De aankomende tijd ben ik weer weinig tot helemaal niet te vinden bij de computer! Het verlof gaat niet al te lang duren, want het 'anker op' staat alweer gepland voor ergens in de laatste week van juni. Ik hoop u allen terug te zien. Zorg in de tussentijd goed voor uzelf en voor diegenen die u lief zijn!
Vandaag begint de kapitein de reis terug naar huis. Normaal is dat qua tijd de korste route, maar deze keer pakt hij de toeristische route. Dus niet met het vliegtuig, maar met de shuttlebus! Als een Japanner met de fotocamera om zijn nek, de koffer naast zich in het pad en genietend van het uitzicht vanuit de bus. Er is nog vanalles te zien in Nieuw Zeeland. Zo kan hij schapen gaan kijken, fietsen door Kiwiland met de picknickmand voorop en in holtes van gletsjers kruipen. Wat hij vast niet gaat doen is overnachten in een houten boot, om de omgeving eens vanaf het water te verkennen. Dàt heeft hij de afgelopen 3 maanden wel voldoende gedaan.
Via een SMS kreeg ik vanmorgen het goede bericht dat de aflosser aan boord is geklommen. Het viel nog niet mee, want de Singapore ligt voor de kraanbak Smit Borneo om deze in het slechte weer in positie te houden. De aflossing moest dus via een bootje langszij en dan in een hevige deining overstappen. Morgen stapt de kapitein op dezelfde manier van boord. Gelukkig zijn de mannen wel het één en ander gewend. Voor een aankomend zeeman, wat toch het prachtigste beroep ter wereld is, raad ik aan om te oefenen in de cakewalk op de kermis! En vergeet dan niet een koffer van 40 kg mee te nemen!
Ineens heb ik het gevoel in een stroomversnelling te zitten: de reis van Bas eindigt overmorgen en vrijdag is hij thuis! Er is nog vanalles te doen hier in huis en de kanaalkoorts slaat in alle hevigheid toe. Onze dochter begint vandaag aan haar eindexamen VWO. (Engels IB examen heeft ze inmiddels achter de rug) Dat is natuurlijk ook spanningsverhogend! Alles komt in razende vaart dichterbij. In Nieuw Zeeland kwamen ze ook in razende vaart voorbij! Er werden namelijk powerboat races gehouden in de haven. Daar de Singapore een paar uur binnen lag om te bunkeren, zat Bas op de eerste rij: Het was een spectaculair geluid! En die helicopter die zo laag vloog om zo'n boot te kunnen filmen, was ook erg leuk om te zien!
Net als iedere vrouw kijk ik graag naar mooie dingen. Aan het einde van deze week komt de kapitein weer thuis (denk ik) en kan ik de hele dag naar hem kijken. Tot die tijd zoek ik naar andere objecten; bijvoorbeeld schepen! Op mijn zoektocht kwam ik echter een bijzonder lelijk exemplaar tegen. Het schip is speciaal gebouwd voor het vervoer van windmolens: De foto is van H. Verheij en stond op http://koopvaardij.blogspot.com/!
