Ooit heb ik op een bijeenkomst van de bond (Nautilus) gediscussieerd over het gebrek aan jongeren die in de scheepvaart willen gaan werken. Men vroeg zich af, waarom het zo ontzettend teruggelopen was. Er waren verschillende insteken: -Beter betalen: heel terecht merkte één van de aanwezigen op, dat de verlofregeling ook aangepast moest worden, want wat heb je aan meer geld als je geen tijd hebt om het uit te geven? -Een nieuwe insteek in het varend beroep: het gaat tegenwoordig niet meer om 'veel te zien', want de schepen komen vrijwel niet meer in de buurt van andere culturen en zijn bovendien ontzettend snel weer weg. -Continue internet: bijna geen student wil zijn 24 uurs bereikbaarheid, waarmee hij is opgegroeid, opgeven.
Via een vriendin van mij (bedankt Sandra!) werd ik opmerkzaam gemaakt op een artikel in de Schuttevaer. Het gaat om een modem op zakformaat (ad 250,-) dat overal op de aarde via een satelliet kan communiceren via korte SMS of e-mail (max. 160 tekens). Daarvoor heb je dan nog een smartphone of tablet nodig en een abonnement van 9,95 p.m. voor 10 SMS of 24,95 p.m. voor 40 SMS.
Het lijkt mij een uitkomst voor varenden bij rederijen waar het continue internet nog op zich laat wachten.
Gelukkig heeft Svitzer wèl continu internet en kan ik net zo vaak als ik wil een e-mail (met platte tekst) sturen naar boord! Nu nog kijken of het helpt bij het aanmelden van nieuwe collegae!
Toen we terugkwamen van een bezoekje aan het ss Rotterdam, wilden we nog niet meteen naar boord gaan. Daarom gingen we de woon-, en vermaakplekken van de kapitein bekijken:
Het schiet al aardig op met de Rotterdam en met een NoordNoordOosten wind van 24 knopen in de rug, gaan ze als een speedboat! Ik zou een groot zeil op de sleper zetten! Natuurlijk niet op de sleep zelf, want dan haalt hij de zeesleper straks nog in en dat moet te allen tijde vermeden worden.
Vanmiddag tussen 13.45 en 14.45 uur zal Koningin Beatrix ervoor zorgen dat het laatste gat waar water de Maasvlakte II kan binnenstromen, gedicht zal worden.
Dit hoogstandje van de weg-, en waterbouwingenieurs kan dan toegevoegd worden aan de Afsluitdijk en de Deltawerken. Het wordt live uitgezonden op TV! Hieronder staat een schematische voorstelling van het werk: (in november van dit jaar zullen de wegen en spoorwegen klaar zijn.)
Bas' broer kwam op visite op de Rotterdam en onder het genot van een blikje fris op het voordek, ontdekte hij de ss Rotterdam in de verte. Hij vertelde, dat hij daar een maand of 2 geleden een vergadering had en niet onder de indruk was geweest van het schip. Dat was natuurlijk tegen het zere been van mij, want ik vind de ss Rotterdam werkelijk prachtig en was stikjaloers op het feit, dat hij de boot al in het echt bekeken had en ik daar nog geen kans voor had gehad. Er werd toen 's avonds besloten, dat Bas, onze dochter en ik de volgende avond een kijkje zouden gaan nemen op het stoomschip. Op het teakhouten achterdek is een restaurant ingericht en daar hebben we heerlijk in de zon, op stoeltjes (nagemaakt) uit de jaren '50 van een heerlijk bakje koffie genoten. Voor een rondleiding waren we helaas te laat, maar die komt vast en zeker nog wel.
Onze dochter legde ons vast op de lichtgevoelige plaat. Bedankt voor de foto, meid!
Toen Bas en ik zaterdag aan boord kwamen, hadden we het genoegen om een oud collega, zijn vrouw en een kennis van hun welkom te heten op de Rotterdam. Zij maakten ons attent op het feit, dat het passagiersschip 'Rotterdam' van de H(olland)A(merika)L(ijn) diezelfde avond langs zou komen. Wij hadden ons dus verschanst op de bak (=voordek van de sleper) met een fototoestel. Al vrij snel zagen we haar komen en het eerste stukje werd zij vergezeld van een watersproeier om de sfeer compleet te maken. Voldoende gebruik makend van haar scheepstoeter vertrok het mooie zwarte schip uit de stad waarnaar ze genoemd is. Ik kon een mooie foto maken van de kapitein, terwijl hij tegen de reling van 'zijn' Rotterdam leunt. Op de achtergrond was maar liefst de derde Rotterdam zichtbaar; een echt unicum deze drie op één foto. Vlak na het maken van de foto, stormde de ouwe ervandoor om boven op de brug nog 'even wat te doen'. Dat bleek het uitbrengen van een groet via de scheepstoeter van de zeesleper!! Als je daar slechts een meter of 10 vandaan zit, dan is dat een zéér interessant geluid!
De zeeman mag dan vertrokken zijn, ikzelf ben weer thuis. Tot afgelopen donderdag had ik het genoegen om Bas gezelschap te houden op de Rotterdam die in de Lekhaven (vlakbij het Marconiplein) van Rotterdam lag. Inmiddels is de zeesleper op weg naar Corpus Christi (Texas, U.S.A.), een oude bekende haven voor Bas. De vracht is een leeg ponton. De reis is nu dan echt begonnen.
Sinds gisteren is het verlof weer voorbij. Bas is vertrokken naar Rotterdam om aan boord te gaan van de Rotterdam! Het was een bijzonder verlof, met het examen van onze dochter, een vakantie van Bas en onze dochter naar Zuid-Afrika èn de uitreiking van het VWO-diploma. Dankzij kantoor mocht de kapitein overal bij zijn! Een gelukje voor ons allen! Dan is nu de tijd gekomen om te gaan en zullen de blogberichten weer geregeld verschijnen op het wereldwijde web. Ik hoop, dat het u allen goed is vergaan, de afgelopen 6 weken en dank u hartelijk voor het geduld en de terugkeer op mijn blog!
Zojuist hebben we de voetbalwedstrijd tussen Denemarken en Nederland gekeken. Het was wel speciaal, want Bas en onze dochter keken vanuit Zuid-Afrika en ik keek vanuit hier naar de wedstrijd. Het duo is namelijk op fotosafarivakantie naar het Verre Zuiden. Zo met zo'n wedstrijd, waarvan ik weet, dat zij ook zitten te kijken, voel ik mij wel verbonden met hun, maar het echte contact beperkt zich tot een dagelijks SMS-je. Ik kan daarom alleen maar wachten op verhalen en foto's van deze vakantiereis! Het voelt bijna als gewoon varen! De Gelderlander kwam gisteren met een toepasselijk plaatje vanuit dierentuin Rhenen: Het was een spannende wedstrijd met veel kansen voor Nederland, maar helaas een overwinning van de Denen.
Vandaag is de laatste dag van deze reis; morgenochtend om 7.10 uur landt de kapitein op Schiphol. Dan sta ik daar natuurlijk om hem welkom te heten in ons kikkerlandje. Nu moet ik hier thuis nog vanalles doen, dus de tijd kom ik wel door. Hartelijk dank voor alle lezers van dit blog. De aankomende tijd ben ik weer weinig tot helemaal niet te vinden bij de computer! Het verlof gaat niet al te lang duren, want het 'anker op' staat alweer gepland voor ergens in de laatste week van juni. Ik hoop u allen terug te zien. Zorg in de tussentijd goed voor uzelf en voor diegenen die u lief zijn!
Vandaag begint de kapitein de reis terug naar huis. Normaal is dat qua tijd de korste route, maar deze keer pakt hij de toeristische route. Dus niet met het vliegtuig, maar met de shuttlebus! Als een Japanner met de fotocamera om zijn nek, de koffer naast zich in het pad en genietend van het uitzicht vanuit de bus. Er is nog vanalles te zien in Nieuw Zeeland. Zo kan hij schapen gaan kijken, fietsen door Kiwiland met de picknickmand voorop en in holtes van gletsjers kruipen. Wat hij vast niet gaat doen is overnachten in een houten boot, om de omgeving eens vanaf het water te verkennen. Dàt heeft hij de afgelopen 3 maanden wel voldoende gedaan.
Via een SMS kreeg ik vanmorgen het goede bericht dat de aflosser aan boord is geklommen. Het viel nog niet mee, want de Singapore ligt voor de kraanbak Smit Borneo om deze in het slechte weer in positie te houden. De aflossing moest dus via een bootje langszij en dan in een hevige deining overstappen. Morgen stapt de kapitein op dezelfde manier van boord. Gelukkig zijn de mannen wel het één en ander gewend. Voor een aankomend zeeman, wat toch het prachtigste beroep ter wereld is, raad ik aan om te oefenen in de cakewalk op de kermis! En vergeet dan niet een koffer van 40 kg mee te nemen!
Ineens heb ik het gevoel in een stroomversnelling te zitten: de reis van Bas eindigt overmorgen en vrijdag is hij thuis! Er is nog vanalles te doen hier in huis en de kanaalkoorts slaat in alle hevigheid toe. Onze dochter begint vandaag aan haar eindexamen VWO. (Engels IB examen heeft ze inmiddels achter de rug) Dat is natuurlijk ook spanningsverhogend! Alles komt in razende vaart dichterbij. In Nieuw Zeeland kwamen ze ook in razende vaart voorbij! Er werden namelijk powerboat races gehouden in de haven. Daar de Singapore een paar uur binnen lag om te bunkeren, zat Bas op de eerste rij: Het was een spectaculair geluid! En die helicopter die zo laag vloog om zo'n boot te kunnen filmen, was ook erg leuk om te zien!
Net als iedere vrouw kijk ik graag naar mooie dingen. Aan het einde van deze week komt de kapitein weer thuis (denk ik) en kan ik de hele dag naar hem kijken. Tot die tijd zoek ik naar andere objecten; bijvoorbeeld schepen! Op mijn zoektocht kwam ik echter een bijzonder lelijk exemplaar tegen. Het schip is speciaal gebouwd voor het vervoer van windmolens: De foto is van H. Verheij en stond op http://koopvaardij.blogspot.com/!
Vandaag zendt de Wereldomroep voor het laatst uit. In 1947 startte deze internationale publieke omroep en zond via de korte golf, satelliet, internet, pda en podcasting nieuws en cultuur uit in 10 verschillende talen. Het doel was onafhankelijke en politiek ongekleurde informatie te geven. Vanwege bezuinigingen is nu de handdoek in de ring gegooid. Met een marathonuitzending die gisteren is begonnen, wordt het einde ingeluid. Jammer, voor alle mensen in het buitenland en natuurlijk voor de groep zeemannen! Een afgeslankte Wereldomroep richt zich nog wel op landen waar geen persvrijheid is.
Den Helder is een plaats, waar de Smit-Lloyd boten vaak lagen. Het was
druk voor de bemanning, maar als gast had ik alle tijd om van alles te
bekijken. Natuurlijk wil je als vrouw van een jaar of 22 ook wel eens de stad bekijken en wat is
er dan gemakkelijker dan even aan de bemanning te vragen of ze ook nog wat nodig
hadden vanuit de stad? De mededeling werd goed ontvangen en ik kon wel wat
lekkers en een aantal tijdschriften gaan halen voor hun. Ze zouden de namen van
de tijdschriften wel even opschrijven. Op mijn vraag waar ik dat dan moest
kopen, konden ze me haarfijn de weg vertellen. Ik begreep niet zo goed waar ze
nu zo'n lol over hadden, maar ik vertrok. De aangegeven weg leidde naar een
soort buurtsuper. Het lekkers was snel gevonden en ik ging naar de
tijdschriftenafdeling en bekeek het briefje.....
Met een rood hoofd legde ik het stapeltje op de lopende band van de cassière.
De mevrouw begon met het sportblad (niets aan het handje) en vervolgens de
Playboy en de Penthouse.... daarna Candy, de Sixteen en bij de Seventeen keek
ze me toch even aan.... Nog roder, antwoordde ik op haar vragende
blik:"Onderzoekje....." Afgerekend en bonnetje gekregen.
Aan boord smeet ik de tijdschriften op tafel en zei, dat ik dat nooooooit meer
iets voor hun zou gaan halen!!
Een bulderende lach was mijn beloning.
Later hoorde ik van Bas, dat ze nooit gedacht hadden, dat ik werkelijk met het
gevraagde terug op de boot zou komen!
Van een vriend ontving ik een fotoserie over de burgers in de Tweede Wereldoorlog (bedankt Ruud!). Ik was er erg van onder de indruk. Al surfend over het wereldwijdeweb, liep ik vervolgens tegen een verzetsverhaal over de hulp van zeemansgezinnen op: De koopvaardij die niet in een Nederlandse haven bleef, werd ingelijfd door de Geallieerden om de bevoorrading en het troepentransport te verzorgen. De zeemannen bleven daardoor jaren op zee (want de schepen moesten bemand blijven) en lieten hun gezinnen ongewild in armoede achter. (alleen de 'maandbrieven' (voorschotten) kwamen nog thuis aan) Duitsers probeerden om de mannen te verleiden toch naar huis te gaan, door de bijstand voor deze gezinnen nog verder terug te draaien. Om de armoede onder de gezinnen tegen te gaan, kwam er een verzetsbeweging die geld ging brengen aan de getroffen gezinnen. Door een geniale bankfraude beschikte deze 'Zeemanspot' over 50.000.000,-. Dhr. Walraven van Hall, zijn broer Gijs en kapitein Filippo waren het brein achter de fraude, waarbij schatkistpromessen (soort obligaties) werden vervalst. 4700 koopvaardij gezinnen werden geholpen. Later werd de hulp breder ingezet, bijvoorbeeld voor de gezinnen van de spoorwegstakers. Het geld wat na de oorlog overbleef, werd geschonken aan twee reddingsmaatschappijen voor schipbreukelingen en het fonds wordt nu beheerd door de KNRM (Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij). Walraven van Hall
Bas heeft geen militaire dienstplicht hoeven te vervullen, omdat hij tot minstens zijn 27ste levensjaar bleef varen. Deze regel was ingesteld, zodat er in eventuele oorlogstijd van zijn beroep gebruik gemaakt kon worden.
Vandaag vertrekt de verpleger en wereldreiziger vanaf Schiphol om zijn volgende reis te beginnen: het oversteken van de Indische Oceaan! In een roeiboot! Hij zal vertrekken vanuit Australië en in Afrika eindigen. Een reis van 9000 km. Net was hij op de radio om iets over de reis te vertellen. Tegen het vertrek ziet hij op, maar op de oceaan zal hij zich weer lekker voelen, meldde hij. Deze man heeft al ervaring met de Grote Ocean en de Atlantische Oceaan, wat niet altijd zonder kleerscheuren ging. Onweersbuien, defecte watermaker, rottend eten zijn ontberingen waar hij mee te maken had. Een deel van de opbrengst van de gesponsorde reis is bestemd voor het Anneliesfonds, een fonds dat kinderen met ouders met psychische of verslavingsproblemen. Ik wens hem veel succes op deze reis die volgens planning 4,5 maand zal duren, afhankelijk van het weer. 'k Ben wel blij, dat mijn zeeman gewoon met het vliegtuig naar huis komt!
Het is toch wel handig als je man aan de andere kant van de wereld bij een onbewolkte hemel naar de maan kan kijken en hem op de lichtgevoelige plaat vastlegt! Deze keer was het zelfs een zeer bijzondere foto, want de volle maan was groter dan normaal. Dit fenomeen heet 'supermaan'. Het onstaat, als de maan (door haar elliptische baan) het dichtst bij de aarde staat. En als je dichterbij staat, lijk je groter! We konden dit jaar maar 1 keer hiervan genieten en het levert wel een romantisch plaatje op: Bedankt ouwe!
