Vandaag kan niemand om het water heen: het is Wereld Waterdag! 22 maart heeft in 1992 voor het eerst deze naam gekregen van de Verenigde Naties en heeft als doel een evenement te organiseren waarbij samenwerken, kennisoverdracht en innovatieve ontwikkelingshulp centraal staan. Dit jaar is het thema 'Water en voedselzekerheid' met in Nederland de toevoeging 'in ontwikkelingslanden'. De bijeenkomst is in de universiteit Wageningen en wordt hier voor de 10de keer georganiseerd. Er is een middag-, en een avondprogramma, gevuld met een lunch, lezingen, interactieve deelsessies en terugkoppeling daarvan, een borrel, inhoudelijke bijdragen, interviews, muziek, film en een diner. De avondinvulling is alleen op uitnodiging. Ik neem aan, dat er wat spijkers met koppen geslagen worden en dat er geen spijkers op laag water gezocht worden!
Vandaag begint de tentamenweek voor onze dochter. De laatste van dit jaar. Door de nieuwe regels voor het slagen voor je VWO-diploma, is deze week voor haar weinig interessant. In principe komt het erop neer, dat je voor je examen alléén al geslaagd moet zijn. Dus zonder compensatiemogelijkheid met je gemiddelde tentamencijfers. Wat ze deze week ook haalt aan cijfers; een gemiddelde onvoldoende kan ze er niet door komen te staan. Een luxepositie. Maar spannend vindt ze het wel. Vandaag heeft ze Filosofie en Natuurkunde. Als ze geslaagd is, wil ze biologie gaan studeren! Met haar pakket, zou ze zich ook op de zeevaartschool kunnen aanmelden, want daar is Natuurkunde verplicht. De opendagen zijn: aanstaande vrijdag (23 maart) en zaterdag (24 maart)!
De kapitein vindt de modelbouw erg leuk om te doen. Daarvoor heeft hij allerlei gereedschap. Van hem heb ik geleerd, dat het handig is, om gereedschap in een kistje bijeen te houden. ( ) Zíjn gereedschap wordt dus al jaren meegetroond als hij op een reis aan het bouwen toe denkt te komen. Nu was zijn oude kistje te klein geworden en heb ik voor hem, als verrassing een nieuw kistje beschilderd. Het achterdek paste er alleen niet op, maar ach, dat is toch maar een plat ding!
Nou, het feestweekend is weer achter de rug. Mijn nichtje mocht ook nog haar bul ontvangen en aansluitend was er een receptie, met op zaterdag het echte feest. Zo hadden we met de verjaardag van mijn vader erbij 3 dagen op een rij feest.
Bas heeft in Nieuw Zeeland ook feest, want hij ligt weer met de Singapore in de haven van Tauranga, omdat het weer te slecht was voor de Smit Borneo om buiten bij de Rena te blijven. Het blijft toch wel heel naar weer, daar, terwijl het nog (net) zomer is daar!
Op de foto van H. van der Ster ziet het weer er echter voorbeeldig uit!
Vandaag viert mijn vader alvast zijn 79ste verjaardag (de 21ste is de echte dag)! Vorig jaar met een nieuwe knie en dit jaar met zijn voet in het gips. Hopelijk volgend jaar weer helemaal als nieuw.
Joepie! Lekker een feestje! Taart....cadeautjes....gezelligheid.....slingers......dansen.....en had ik al taart genoemd? Bas zal aan boord een blikje sinas op zijn gezondheid nemen!
Hulp vragen is niet gemakkelijk voor mij. In eerste instantie zal ik kijken of ik het klusje zelf kan klaren. Ik denk, dat dat heel veel voorkomt bij zeemansvrouwen. Het is immers niet handig om te moeten wachten totdat je partner 3 maanden later thuiskomt. Zo heb ik gisteren de standaard van de fiets van onze dochter gerepareerd. De standaard liep ontzettend zwaar door zout, takjes en grassprieten. Zo erg, dat ze op school anderen (jongens! ) moest vragen om haar te helpen de fiets van de standaard te krijgen. Dit klusje was een fluitje van een cent: afborstelen, kruipolie erbij en hij loopt weer als een trein! Dáárvoor heb ik mijn man thuis niet nodig.
In de scheepvaart heb je rare woorden. Bakboord en stuurboord zijn natuurlijk bekend, maar overhalen en verhalen hebben in de taal op het schip een andere betekenis dan wat men hier op de wal zou denken. Zo wordt 'overhalen' (ó-verhalen) niet gebruikt om mensen te overtuigen, maar om motoren een beurt te geven en verhalen (vèrhalen) is het verplaatsen van het schip op een wachtplek. Natuurlijk wordt de bemanning ook overgehaald om hard te werken en zijn lange verhalen niet van de lucht!
De stoomzeesleper Furie is de hoofdrolspeler in het verfilmde boek 'Hollands Glorie' van Jan den Hartog. Het schip werd gebouwd in 1916, omdat de werf wel dacht, dat er een markt voor zou zijn. Helaas was er door de Eerste Wereldoorlog nog lange tijd geen koper voor het schip. In 1918 kocht een Zweedse firma het op voor het verslepen van hout. Dat heeft ze tot 1969 gedaan! Daarna werd zij door de kapitein gekocht en hij heeft er nog 7 jaar mee gevaren voordat het aan de AVRO werd verkocht om mee te spelen in de film. Op dit moment ligt ze op het droge en krijgt een opknapbeurt. Ik moet zeggen, dat ze er al prachtig uitziet! 12 mei kan erop ingeschreven worden om mee te varen!
De laatste foto hierboven toont het stuurhuis van de 'Holland'. (bedankt voor de input!) Bij de Furie is er wat minder comfort, want daar moet men tijdens het manoeuvreren helaas buiten staan! Als het weer mooi is, is dat natuurlijk géén straf:
Hartelijk dank, Michel Koolwijk, voor de foto's!
Als ik dit zo lees, kunnen de zeeslepers van Svitzer nog járen mee!
De Smit Borneo ligt weer op een plekje vlakbij de Rena. De Singapore heeft eerst de bak 'gaande gehouden', zoals ik al eerder vermeldde. Nu was het tijd om weer ten anker te gaan. Het is een heel gedoe om dit ding op de ankers te leggen. Daarvoor is een boot nodig, die de ankers bij de Smit Borneo ophaalt en een stukje vaart en dan het anker weer laat zakken. Natuurlijk blijft geen enkele bak op zijn plek met 1 anker, dus er moeten zo meerdere ankers 'weggebracht' worden. Dit doet een ankerwerkboot:
Ergens op het wereldwijdeweb, las ik het onderstaand mopje. Helaas kan het niet vertaald worden, want dan zijn de woordgrapjes verdwenen. Het is wel een voorbeeld van creatief denken :
A
Norwegian man wants a job, but the foreman doesn't want to hire him and decides
to make the Norwegian pass a "math" test. "Here's your first
question, the foreman said. "Without using numbers, represent the number
9."
"Without numbers?" the Norwegian says, "Dat is easy." and
proceeds to draw three trees.
"What's this?" the boss asks.
"Ave you got no brain? Tree and tree and tree make nine," says the
Norwegian
"Fair enough," says the boss. "Here's your second question. Use
the same rules, but this time the number is 99."
The Norwegian stares into space for awhile, then picks up the picture that he
has just drawn and makes a smudge on each tree. "Ere you go."
The boss scratches his head and says, "How on earth do you get that to
represent 99?"
"Each of da trees is dirty now. So, it's dirty tree, and dirty tree, and
dirty tree. Dat is 99."
The boss is getting worried that he's going to actually have to hire this
Norwegian, so he says, "all right, last question. Same rules again, but
represent the number 100."
The Norwegian stares into space some more, then he picks up the picture again
and makes a little mark at the base of each of the three trees and says,
"Ere you go. One hundred."
The boss looks at the attempt. "You must be nuts if you think that
represents a hundred!" The Norwegian leans forward and points to the marks
at the base of each tree and says, "A little dog come along and crap by
each tree. So now you got dirty tree and a turd, dirty tree and a turd, and
dirty tree and a turd, which makes one hundred... So, when I start?!"..
Aan boord zijn er geen huisdieren en daarom krijgt ieder interessant diertje gepaste aandacht. Zo ook het kleurrijke exemplaar, dat Bas op één van de trossen ontdekte:
Volgens Bas is het een sprinkhaan. Toen hij hem van voren wilde fotograferen, vloog het beest op en vloog recht op de lens af. Als je dan door de zoeker kijkt, geeft het een schrikbarend effect. Die foto is dus mislukt.
Een ander beest uit Nieuw Zeeland is de Grote Weta, het zwaarste insect ter wereld. Het is net zo zwaar als 3 muizen. Gelukkig eet het wortels (en andere gewassen)!
Wie een beetje het nieuws bij heeft gehouden dit jaar, weet al het nodige van het kapseizen van het passagiersschip Costa Concordia, voor de kust van Italië op vrijdag de 13de januari 2012. De kapitein wordt verhoord over zijn vlucht vanaf het schip en zijn verantwoordelijkheid voor het ongeluk. Allerlei roddels doen de ronde. Zo zou hij zijn bril vergeten zijn, toen hij op wacht kwam op de brug, zou hij in aanraking zijn gekomen met cocaïne en was hij afgeleid door zijn vriendin, een schone blonde dansende dame. Al met al blijft het een verschrikkelijk ongeluk, waarbij 32 mensen omgekomen zijn. Hoewel ik iedere dode zeer betreur, vind ik het nog steeds opmerkelijk dat er zo relatief weinig mensen (van de 4200 mensen aan boord) zijn overleden. Bergingswerkers zijn bezig om het wrak zo snel mogelijk te verwijderen.
Sommige dingen zijn niet goed te verklaren aan leken. Zo is de Singapore op dit moment rondjes aan het varen met de kraanbak Smit Borneo. Zouden ze stil gaan liggen, dan gaat de kraanbak een eigen leven leiden met het risico, dat hij bovenop de Singapore botst (door stroming, wind en traagheid). Om de sleep dus te kunnen besturen, moet er 'gaande gehouden' worden.
Eergisteren zijn een vriendin en ik met de trein naar Goes gegaan. Het is een flinke reis (ad 24,- p.p.), maar met gezelschap gaat hij snel voorbij. In Rotterdam werd er natuurlijk gegluurd naar de boten, maar heel veel hebben we er niet gezien vanuit de trein. Op de terugweg met de auto, kwamen we langs Gorinchem en daar zag ik de werf Damen Shipyard waar veel bootjes aan de kant lagen die ik op andere sites al tegen was gekomen!! En dan ben ik natuurlijk weer als een kind zo blij!
Voor de vereniging van de zeemansgezinnen, had ik het op me genomen, om het kasboek te controleren. Dit keer moest dat in Kats (Zeeland) en kon ik het nuttige met het aangename combineren: Met een vriendin met de trein naar Goes, daar opgehaald door de penningmeester, vervolgens de administratie gecontroleerd en goed bevonden, dan opgehaald worden door een andere vriendin, als groep van 3 vriendinnen heerlijk de dag doorgebracht, gekletst tot 01.30 uur en flink gelachen en daarna in slaap gestort om vervolgens de volgende dag terug te rijden naar Dalfsen. Wat een heerlijke dagen waren dit! Dat zijn dan weer de fijne dingen, dat je gemakkelijk een paar dagen weg kunt gaan als je man (en dadelijk dochter ook) niet thuis zijn!
Vanwege reparaties aan de kraanbak Borneo, lag de Singapore (de 'truck' van de bak) ook in de haven, de afgelopen dagen. Heerlijk relaxed. Het feest is echt over vandaag, want in een andere haven van Nieuw Zeeland (Auckland) wordt gestaakt en de schepen die daar nu niet gelost worden, wijken uit naar Tauranga. Daarvoor hebben ze dan alle kade nodig die er beschikbaar is. Schepen die 'niets' te doen hebben, hoeven dan niet langs de kant te blijven. De Singapore gaat dus vandaag weer de zee op. Zo is staking voor de één, werk voor de ander! Op de één of andere manier past dit plaatje precies bij het bovenstaande verhaaltje!
Eén van de meest gebruikte wiskundige functies op dit moment is het algoritme. Het is een voorschrift, een recept, een code zodat er uiteindelijk een product uitkomt. Een voorbeeld is het versleutelen van een bericht tot een geheimschrift. Een eenvoudig algoritme is: drie optellen. (d.w.z.: tel bij iedere letter uit het alfabet drie letters verder en dat is dan de letter die bedoeld is) Een ander voorbeeld is het spreken van de ouders in een andere taal, zodat de kinderen bepaalde dingen niet konden begrijpen.
Tegenwoordig ontwikkelen zoekmachines algoritmen om te onderzoeken wat bijvoorbeeld het grappigste filmpje ooit op youtube is. Volgens Google is het een filmpje over 3 jongens uit Nieuw Zeeland die elkaar met een pollepel op hun kop slaan:
Bas heeft vandaag heerlijk gewandeld over het strand. Als ik hier thuis naar buiten kijk, is dàt alleen al een reden om te emigreren. Ik heb dus maar even gekeken, wat er zoal gevraagd wordt in Nieuw Zeeland: lassers, dakdekkers, hoveniers en horecamedewerkers in de hoge sector. (De Job-Search pagina http://www.newzealand-jobsearch.com staat echter zo vol met taalfouten, dat een leraar Nederlands ook wel het één en ander te doen heeft. ) Werk wordt in het land Down Under beschermd door allerlei wetten. Alléén als er aangetoond is, dat een Nieuwzeelander het werk niet kan doen, mag er van buitenaf werknemers ingehuurd worden. Met deze laatste regel heeft Bas te maken: om te mogen werken bij het wrak van de Rena, moeten er 3 Nieuwzeelanders aan boord zijn. Ze hebben een speciale positie: gaan ze eraf, dan stopt de mogelijkheid om te werken voor de zeesleper! Helaas is het drietal een beetje verwend en hebben ze klachten: -de hut is niet goed genoeg (de boot is natuurlijk van 1986) -het eten is niet lekker (daarvoor is al een Nieuwzeelandse kok aangeschaft, de rest van de bemanning eet 'gewoon') -de TV staat niet op een Nieuwzeelandse zender -..... -.....
Bas gaat nu even een KIWI-shake maken van een UITGEPERSTE KIWI!
Zoals ik al eerder schreef, waren we het afgelopen verlof op de Rotterdam gaan buurten. De zeesleper heeft altijd veel bekijks en als je het vriendelijk vraagt, dan mag je altijd foto's maken voor bijvoorbeeld de modelbouw. Ook deze keer waren er spotters. Misschien zelfs wel een lezer van dit blog!
) Zíjn gereedschap wordt dus al jaren meegetroond als hij op een reis aan het bouwen toe denkt te komen. Nu was zijn oude kistje te klein geworden en heb ik voor hem, als verrassing een nieuw kistje beschilderd.
Vandaag viert mijn vader alvast zijn 79ste verjaardag (de 21ste is de echte dag)! Vorig jaar met een nieuwe knie en dit jaar met zijn voet in het gips.
