Vanwege reparaties aan de kraanbak Borneo, lag de Singapore (de 'truck' van de bak) ook in de haven, de afgelopen dagen. Heerlijk relaxed. Het feest is echt over vandaag, want in een andere haven van Nieuw Zeeland (Auckland) wordt gestaakt en de schepen die daar nu niet gelost worden, wijken uit naar Tauranga. Daarvoor hebben ze dan alle kade nodig die er beschikbaar is. Schepen die 'niets' te doen hebben, hoeven dan niet langs de kant te blijven. De Singapore gaat dus vandaag weer de zee op. Zo is staking voor de één, werk voor de ander! Op de één of andere manier past dit plaatje precies bij het bovenstaande verhaaltje!
Eén van de meest gebruikte wiskundige functies op dit moment is het algoritme. Het is een voorschrift, een recept, een code zodat er uiteindelijk een product uitkomt. Een voorbeeld is het versleutelen van een bericht tot een geheimschrift. Een eenvoudig algoritme is: drie optellen. (d.w.z.: tel bij iedere letter uit het alfabet drie letters verder en dat is dan de letter die bedoeld is) Een ander voorbeeld is het spreken van de ouders in een andere taal, zodat de kinderen bepaalde dingen niet konden begrijpen.
Tegenwoordig ontwikkelen zoekmachines algoritmen om te onderzoeken wat bijvoorbeeld het grappigste filmpje ooit op youtube is. Volgens Google is het een filmpje over 3 jongens uit Nieuw Zeeland die elkaar met een pollepel op hun kop slaan:
Bas heeft vandaag heerlijk gewandeld over het strand. Als ik hier thuis naar buiten kijk, is dàt alleen al een reden om te emigreren. Ik heb dus maar even gekeken, wat er zoal gevraagd wordt in Nieuw Zeeland: lassers, dakdekkers, hoveniers en horecamedewerkers in de hoge sector. (De Job-Search pagina http://www.newzealand-jobsearch.com staat echter zo vol met taalfouten, dat een leraar Nederlands ook wel het één en ander te doen heeft. ) Werk wordt in het land Down Under beschermd door allerlei wetten. Alléén als er aangetoond is, dat een Nieuwzeelander het werk niet kan doen, mag er van buitenaf werknemers ingehuurd worden. Met deze laatste regel heeft Bas te maken: om te mogen werken bij het wrak van de Rena, moeten er 3 Nieuwzeelanders aan boord zijn. Ze hebben een speciale positie: gaan ze eraf, dan stopt de mogelijkheid om te werken voor de zeesleper! Helaas is het drietal een beetje verwend en hebben ze klachten: -de hut is niet goed genoeg (de boot is natuurlijk van 1986) -het eten is niet lekker (daarvoor is al een Nieuwzeelandse kok aangeschaft, de rest van de bemanning eet 'gewoon') -de TV staat niet op een Nieuwzeelandse zender -..... -.....
Bas gaat nu even een KIWI-shake maken van een UITGEPERSTE KIWI!
Zoals ik al eerder schreef, waren we het afgelopen verlof op de Rotterdam gaan buurten. De zeesleper heeft altijd veel bekijks en als je het vriendelijk vraagt, dan mag je altijd foto's maken voor bijvoorbeeld de modelbouw. Ook deze keer waren er spotters. Misschien zelfs wel een lezer van dit blog!
De Singapore ligt aan de kant, want voor het werkeiland Borneo is het te slecht weer om bij het wrak van de Rena te blijven. Tegelijkertijd wordt er van de mogelijkheid gebruik gemaakt om levensmiddelen en water in te slaan. Het voordeel is ook, dat de zeemannen hun benen even kunnen strekken aan de wal. Helaas heeft men niet al teveel tijd, anders konden ze de kuuroorden kunnen bezoeken in Rotorua. Deze stad leeft van de toeristen die hun lichaam willen laten zuiveren met modderbaden en warmwaterbronnen. En wat is er nu weldadiger dan een reiniging bij iemand waarbij de oliegeur uit de poriën schijnt te komen? Een grappig detail: het stinkt er enorm naar rotte eieren! Ik weet dus niet zeker of ik Bas naar zo'n kuuroord zou moeten dirigeren, want ik vind de oliegeur die hij meebrengt bij thuiskomst erg lekker en dat kan ik niet zeggen van een rotte eierenlucht! En dan heb ik daarvoor natuurlijk weer een uitvinding gedaan: de verreknijper:
In het afgelopen verlof kregen we van kantoor de uitnodiging om de 'Rotterdam', die in IJmuiden op visite was, te bezoeken. Natuurlijk lieten we zo'n buitenkansje niet aan onze neus voorbij gaan en togen voor een leuk dagje naar de Nederlands kust. Eerst even in een restaurant (met een weinig interessante kaart) lunchen, met het uitzicht op de mooie zeesleper, toen bij de sluizen wat tijd verknollen (volgens onze dochter ) en daarna naar de 'Rotterdam'. We werden hartelijk welkom geheten op een boot waar veel oude bekenden waren. Het was zelfs een unicum, want de HWTK maakte zijn laatste vaardag voordat hij met pensioen ging en de tweede stuurman kreeg promotie! Het is wel grappig, dat gevoel van ouwe-jongens-krentenbrood bij mensen die ik zo'n 25 jaar geleden leerde kennen! Ze sloegen wel stijl achterover van de verschijning van onze 18-jarige dochter.
Vanwege de herdenkingen van de acties van Schout-bij-Nacht Karel Doorman bij Java, staat Indonesië op dit moment volledig in de belangstelling. Vanaf hier heb ik nog meer interesse in dit enorme land, want mijn nichtje is daar nu. Niet op Java, maar op Sulawesi, een raar gevormd eiland van Indonesië. Helaas is ze gestoken door een mugje (dat overdag steekt!) en heeft ze knokkelkoorts opgelopen. Deze infectieziekte gaat gepaard met hevige koortsaanvallen, hoofdpijn, spierpijn en huiduitslag. Ik hoop, dat mijn nichtje snel beter is. Aan boord is iedereen ingeënt tegen ziektes die men in de wereld op kan lopen en waar natuurlijk medicijnen tegen zijn. Bovendien is er airconditioning aan boord, waardoor er geen muggen zijn. Alleen als er aflossingen zijn geweest en een aflosser heeft bijvoorbeeld een griepvirus meegenomen, is de kleine gemeenschap aan boord meteen ziek.
Nieuw Zeeland is het land van de kiwi's en de kiwi's. De eerste is de loopvogel, ter grootte van de kip, die van oorsprong alleen in dit land voorkwam. De tweede is natuurlijk de alom bekende, decoratieve vrucht, vol met vitamine C, kalium, pectine en andere goede stoffen. Van oorsprong komt deze vrucht uit China en werd pas (via zaden) ingevoerd in Nieuw Zeeland in 1906 n.Chr.
Doordat de vrucht zoveel pectine bezit, kun je hem niet gebruiken om er een gelatinepudding mee te maken. Zelfs een decoratief plakje bovenop een mousse, zal ervanaf glijden. Mocht je een kiwi ooit willen pureren, zorg er dan voor, dat je plastic messen in de blender zet, want anders worden de zwarte pitjes ook vermalen en dat smaakt bitter! Een combinatie van kiwi en een melkproduct smaakt ook bitter!
Vandaag is er alweer 1 volle week voorbij. Wat vliegt de tijd voor ons, hoewel dat voor het gezin van onze koningin wel anders zal zijn. Zij kregen zo'n verschrikkelijk nieuws te horen over de gezondheid van Prins Friso. Ik wens ze heel veel steun bij elkaar. Tijd is een subjectieve maat.
Voor Bas ging deze week snel, want hij heeft heel lang moeten zoeken naar mijn goed verstopte briefje in zijn bagage. Hij heeft zelfs zo hard gezocht, dat hij een brief van een eerdere reis heeft gevonden! Verder is het natuurlijk voor hem jammer dat hij op zaterdag niet thuis is, want dan krijgt hij van mij normaal koffie op bed, net als op dinsdag en zondag. Peter van Straaten (de cartoonist die stopt met tekenen voor de krant) had er een mooie prent over:
Nieuw Zeeland werd, voor de ontdekking door de Europeanen, bevolkt door de
Maori.
Dit volk kwam aan op Nieuw Zeeland, omdat het op zoek ging naar meer plek en
eten. Vanuit hun waka (boten) zagen ze in de verte een stuk land, met een
lange, witte uitgestrekte wolk erboven, dat zij vanaf dan Aotearoa ('Land van
de lange witte wolk') zouden noemen.
Traditioneel hebben de mannen een permanent versierd gezicht (moko), waarbij
kleurstoffen aangebracht werden door middel van schaven en krassen. De
versierde huid is dan niet meer gaaf, maar gegroefd.
Het aanbrengen van de versiering gaf aan, dat de jongen volwassen was geworden
en werd gezien als statussymbool.
Elke familie had zijn eigen specifieke code, waarin afkomst en rang te lezen
was.
Tegenwoordig komt de versiering weer meer voor, na een periode van verachting, slechte naam en slechte banen. Er wordt dan echter gebruik gemaakt van tatoeages met naalden en inkt en niet meer door het beschadigen van de opperhuid met beitels gemaakt van albatros botten.
Bij bijzondere klusjes is het fijn om uit eerste hand foto's te krijgen. De kapitein stuurde mij eentje om 4.50 uur vannacht, voor hem 's middags 16.50 uur, want er zit maar liefst 12 uur tijdsverschil tussen ons! Zoveel tijdsverschil is ook uniek voor ons. De afstand tussen Dalfsen en Nieuw Zeeland is ongeveer 12.730 km, gerekend gegraven dwars door onze aardbol! Dat valt dus best mee.
Vandaag heeft onze dochter haar presentatie van het profielwerkstuk. In de vierde klas heeft iedereen een profiel gekozen, variërend van totaal mensgericht (niet technisch) naar heel technisch. Zij koos heel technisch het pakket: WiskundeB, natuurkunde, scheikunde, biologie, Nederlands, Engels, Frans, WiskundeD en filosofie. Om de leerlingen te laten zien, dat er grote samenhang is tussen de vakken, is het profielwerkstuk in het leven geroepen. De leerlingen zijn er 80 uur (buiten schooltijd om!) mee bezig geweest. Vanavond gaat ze vertellen, wat de werking is van zelfgemaakte brandnetelzalf tegen brandnetelprikken aan de hand van testsuitslagen bij proefpersonen (Bas en ik waren dat ook ). Alle ouders, opa's en oma's en andere belangstellenden, zijn uitgenodigd. Het cijfer telt natuurlijk mee voor het examen.
Jammer dat Bas niet mee kan. Planten hebben niet zo zijn aandacht, behalve in oude en vloeibare vorm: smeerolie, stookolie, inde-olie
Nieuw Zeeland (genoemd naar de provincie Zeeland) heeft in 1893 het algemeen kiesrecht ingevoerd als eerste land ter wereld. (Bisdom Luik was 101 jaar eerder al zover, maar dat wordt niet genoemd als 'modern land'!) Ook mochten vrouwen al volledig mee stemmen. Ter vergelijking: in Nederland werd het kiesstelsel pas in 1917 ingevoerd en dan nog alleen actief voor mannen en passief voor vrouwen (vrouwen mochten wel gekozen worden, maar mochten niet kiezen). Pas twee jaar later mochten de vrouwen in Nederland ook actief voor de wet stemmen. Dat kon echter pas in 1922!
Het is nu 8.48 uur, de boodschappen zijn al gedaan en de Carnavalsliedjes staan lekker hard aan op de stereo. Het is natuurlijk vandaag Rosenmontag voor onze Oosterburen en 'gewoon' Carnaval in Zuid-Nederland (en een beetje in Dalfsen ). Stil is het nu absoluut niet, hoewel Bas wel net vertrokken is. Onze honden zijn nog wel op zoek naar hem, maar die zijn over een paar dagen ook weer in hun ritme. Vanochtend om 7.13 uur kreeg ik het verlossende telefoontje, dat hij aan boord gearriveerd is. Geen Carnaval voor hem, maar ja, had hij maar een vak moeten leren.
Gisteren hebben onze dochter en ik de kapitein op Schiphol afgeleverd. Nu is hij op weg naar de zeesleper "Singapore" in Nieuw Zeeland! Een land waar hij nog nooit geweest is. De vliegreis gaat via Peking (Beijing, China), naar Auckland (Nieuw Zeeland) en dan als eindbestemming naar Tauranga. Daar ligt het wrak van de Rena, waar Svitzer op bezig is met het bergen van de containers. Het wordt ongetwijfeld weer een interessante reis voor Bas!
Vandaag is het de laatste dag van Bas' verlof. De koffer staat gepakt in de gang. De reis gaat naar een verrassende plek. Daar schrijf ik binnenkort meer over. In ieder geval gaan mijn berichten vanaf zondag a.s. weer verschijnen.
Nou, die twee weken werden wat langer. Mijn vader zit nog steeds met zijn been in het gips en verwacht de 24ste loopgips te krijgen. Tot die tijd ben ik maar zelden hier thuis. Wie tot onze verrassing wel thuis is, is de kapitein! Hij kwam onverwachts als Kerstcadeautje bij mijn ouders aan op Kerstochtend!! Dat werden dikke tranen van blijdschap voor onze dochter en voor mij! Wat een leuk Kerstcadeau, hoewel we vrijwel nooit aan cadeautjes doen met de Kerst.
In ieder geval is de verlofperiode weer aangebroken en verschijnen de berichten op dit blog niet of zelden. Ik hoop u allen weer terug te zien rond eind februari!
