Gisteren , dinsdag 30 aug. hadden we nog een behoorlijk drukke dag. Reeds van 's morgens vroeg hadden we Emma en Michiel, twee van onze 9 kleinkinderen te gast en tegen de middag kwamen daar nog de kleinkinderen Janne, Warre en Kasper bij. Ze bleven met zijn allen bij ons middagmalen en zo hadden we bijna een echte "opa-dag". Voor de niet ingewijden : elke dinsdagmiddag van het schooljaar komen al onze kleinkinderen bij ons middagmalen. Opa kookt en oma gaat ze aan de school ophalen en brengt ze nadien ook terug. De bijdrage van oma aan het middagmaal is een onvolprezen vanille-pudding met speculooskoekjes. Zonder dat is de opa-dag niet compleet. Dat het gisteren "bijna" opa-dag was heeft alleen te maken met het feit dat het nog steeds vakantie is. In de namiddag zijn we met z'n allen gaan zwemmen in het helemaal vernieuwde en pas opnieuw geopende Wielingen zwembad in Wenduine.We zagen er zowaar een oude kennis, Yvonne, die er ook was gaan zwemmen met een paar van haar kleinkinderen en die , net als wij, nadien nog een koffie dronk in de eveneens vernieuwde Wielingenbar. Kristien en ikzelf bezoeken minstens 3x in de week dit zwembad na eerst wat gelopen te hebben in de bossen en op het strand van Wenduine. Een terrasje nadien behoort uiteraard ook tot de geplogenheden. Na het zwemmen werden Michiel en Emma bij hen thuis afgezet. Natalie, hun mama en onze dochter , had immers al laten weten dat ze onverhoopt toch vroeger thuis was gekomen. Ze is de laatste week , en gisteren dus opnieuw, al volop aan de slag in haar school te Kortrijk om de start van het nieuwe schooljaar in goede banen te leiden. De anderen kleinkinderen, ondertussen al aangevuld met Laura zijn bij ons blijven slapen, wat voor hen (en ook voor ons ) altijd een bijzondere en leuke onderneming is. Na het avondeten was het al bedtijd voor de allerjongste, Kasper, die tijdens het eten al bijna omviel van de slaap.Wat wil je : zeelucht opsnuiven en zwemmen zijn voor een kleuter een erg vermoeiende aktiviteit. Wel moest er nog een verhaaltje voorgelezen worden, een opdracht die Oma als naar gewoonte met veel overgave vervult . Wat later was het de beurt aan Warre .Janne en Laura, onze oudste kleinkinderen , maar met hun 11 en 13 jaar geen kleine kinderen meer, gingen het laatst slapen. Wij zijn nog opgebleven , vooral omdat we nog de beelden wilden zien van de broers Borlée in de 400m op het WK-atletiek - een must voor wie een beetje van sport houdt. Vandaag was het bij het ontbijt opnieuw een drukke bedoening : 4 kleinkinderen en wijzelf ( plus nog 2 Duitse gasten in onze B&B). Maar erg lang duurde het niet. De kleinkinderen werden al vroeg door hun mama opgehaald. Om 9h15 uur stond ik trouwens al met onze wagen in de garage. De computer gaf al enige dagen bij het starten aan dat er een licht niet functioneerde en ik kon maar niet uitvinden welk licht het was. Omdat het ook bijna tijd was voor een onderhoudsbeurt vond ik het toch maar beter eens bij de garage langs te rijden. Tegen 11h was de wagen weer helemaal opgeknapt. ( het defecte lichtje was één van de twee lichtjes bovenaan de nummerplaat - ik zou het nooit gevonden hebben !). s' Namiddags, onze traditionele sport-namiddag : 10km lopen door het bos en op het strand van Wenduine (vandaag echter geen strandlopen want het was hoog water en dus was het terugkeren opnieuw door het bos.), daarna paar honderd meter zwemmen om tenslotte te eindigen op een terrasje voor een koffie ( met alles erop en eraan). Terug thuis nog verse soep gemaakt en dan mij achter de computer gezet om dit verslag in te tikken terwijl het piano-spel van Kristien door het huis weergalmt. Wat je nu over gisteren kunt lezen had ik eigenlijk gisteren avond al opgemaakt maar, bij het publiceren op internet heb ik blijkbaar een verkeerde knop ingedrukt en - floep - ik was alles kwijt. Ik zag het toen echt niet meer zitten om alles weer opnieuw in te geven en heb dus maar gewacht tot vandaag. Inhoudelijk is er niets veranderd, alleen heb ik niet altijd meer dezelfde bewoording teruggevonden.Het is een les die ik moet onthouden eens we op reis zijn : elke keer een paar regels ingetikt zijn op de computer, eerst opslaan en daarna weer verder werken.Jaren terug, bij mijn allereerste computerlessen werd deze regel telkenmale weer herhaald, maar ja, ...
Zoals dit nu reeds enkele jaren het geval is, trekken we ook dit jaar er weer op uit met de fiets. Omdat we dit jaar ook 40 jaar getrouwd zijn maken we er ditmaal iets speciaals van. We nemen het vliegtuig naar Venetië, huren daar een fiets en trekken ermee, langsheen de Adriatische kusten, via Slovenië naar Kroatië. Speciaal is, dat alles nu al op voorhand geregeld en gereserveerd is. Wij moeten alleen nog maar fietsen. Zelfs over onze bagage hoeven we ons geen zorgen te maken. Deze wordt, zo hopen we althans, van het ene hotel naar het andere gebracht. De fietsafstand die we nu zullen afleggen ligt niet in dezelfde orde van grootte als deze van onze vorige fietstochten. Toen ging het telkens om meer dan 1000 km. Nu zal het hooguit om 4 à 500km gaan. Dit betekent niet dat we ons een jaartje ouder voelen, maar, gezien het om een "feest-editie" gaat willen we onszelf eens extra verwennen met méér bezoekjes, méér terrasjes, méér rustpauzes en nog méér van die dingen die het leven zo aangenaam maken. Veel vrienden en familie die onze vorige fietsreizen "virtueel" meefietsten door dag op dag ons reisdagboek te lezen, vroegen ons of we opnieuw zo'n dagboek zouden bijhouden en dat doen we dan ook met veel plezier. Het dagelijks bijhouden van het dagboek zal ook nu weer afhangen van de mogelijkheden die we onderweg zullen tegenkomen maar het moet ook nu wel weer lukken. Het aantal plaatsen op de wereldbol waar nog geen Internet beschikbaar is wordt met de dag kleiner. Wij vertrekken naar Venetië op 8 september 2011 en hopen veilig en wel terug te zijn op 23 september 2011. Er resten ons nu nog wat dagen om alle voorbereidingen tot een goed eind te brengen en de conditie optimaal te krijgen.De eerste dagboeknotities zullen bijgevolg daarover gaan. Veel leesplezier
Fietstocht van Venetië naar Istrië (Kroatië)
