Hier zijn we nog een keer met een kleine update. Zoals eerder gesteld hebben we de Alpha Kirawira (what's in a name) veilig en wel afgeleverd in Mogadishu (daags nadien werd deze terug naar Mombasa begeleidt door de Fgs Bremen), en zijn we nu op weg naar onze patrouillezone. We hebben al enkele dagen de Somalische kust afgeschuimd zonder ook één piraat te zien. Denk dat die mannen perfect weten waar en wanneer wij hen passeren. We zouden misschien beter investeren in een "stealth" schip (ge weet maar nooit....). Nu, ale gekheid op een stokje, we schrikken af, laat daar geen twijfel over bestaan, maar het zal de piraten zeker niet tegenhouden (zoals eerder gesteld hangen deze piraten waarschijnlijk af van een organisatie die niets anders doet dan schepen enteren........). Enkele weken terug kreeg ik een mail van een moeder van iemand op een koopvaardijschip welke aangevallen werd door piraten ! Ik denk, dat ten eerste als bemanningslid, er een gevoel van onmacht door je heen moet gaan, omdat je niet kan reageren tegen de wapens die gebruikt worden tegen het schip en ten tweede, het thuisfront,.....Hoe moeten deze mensen reageren op een aanval of een evnetuele gijzeling. Wil sowieso niet verder ingaan op dit bericht, maar wens de moeder -en familieleden een veilige doortocht van hun kinderen/familieleden door de Somalische wateren.... Zoals beloofd stuur ik hierbij terug enkele foto's van de afgelopen periode (en ja, er zitten er enkele tussen van Mombasa, ook wij hebben af en toe eens een kleine rustperiode.....). Er zitten een paar foto's bij van een bezoek dat we gedaan hebben aan een typisch Keniaans dorpje. De bedoeling is dat we kijken om een inzamelactie (kledij) te doen voor de kinderen van dit dorp tegen ons vertrek volgend jaar. Denk dat dit meer opbrengt dan het geven van geld...
Verder zoals gewoonlijk weer een fotooke van de zonsondergang (en ja, ook één met onze flopper), de hoorn van afrika, een dolfijntje,......
Sorry voor de late update beste mensen, maar de channel-fever is begonnen......En ja het gaat spetteren thuis Greetz aan iedereen, een goed examen voor m'n jongste, een goed examen voor het lief van de oudste, een goed leven voor de stiefzoon en veel goesting voor m'n vrouwke hahi
Gisteren vertrokken uit Mombasa voor onze volgende escorte-opdracht richting Mogadishu (Somalië).
We waren toegekomen te Mombasa op de 24e (na het escorteren van 2 schepen).
Zoals gewoonlijk duurt het na afmeren een klein uurtje eer de eerste
winkeltjes in de buurt van het schip geplaatst worden (vooral met
houtsnijwerk). Uiteraard weer een paar beeldjes gekocht. Die mensen
willen ook maar enkel hun boterham verdienen (je ziet die sukkelaars
dag in/dag uit bij hun winkeltje zitten, en zelfs slapen..... En, al
bij al zijn het mooie beelden.
Zoals gewoonlijk staat binnenlopen in een haven gelijk aan inschepen
van levensmiddelen, mazout, ontschepen van de vuilniszakken,....dus de
meesten terug aan het werk.
Een paar dagen voor binnenkomst hebben ze mij (en uiteraard anderen)
het Mexicaanse griep vaccin toegediend. Sommigen zijn daar een dag goed
ziek van geweest, ikzelf was enkel de dag erna enorm vermoeid.
Uiteindelijk heb ik m'n collega in de radio vervangen omdat ze te ziek
was.
Denk dat het een experimentje was....Als ik nu nog durf ziek te vallen, hé ;-)
Te Mombasa een paar dagen van wacht geweest en voor de rest eens lekker gaan eten, en enkele goeie wandelingen gedaan.
Hier gingen we zeker gene velo uithalen. 't Zijn een bende zotten op de
baan. En ik die dacht dat ze enkel in Italië met de "claxon" waren
grootgebracht. In Mombasa moet er maar een mier de baan oversteken en
ze claxonneren al bij wijze van spreken.
Zebrapaden vind je er sporadisch en zelfs daar moet je nog opletten om heelhuids de baan over te geraken.
De dag voor vertrek zijn we op zee geweest met een Dhow (typisch
Afrikaanse boot) en zijn we naar een typisch Keniaans dorp gaan kijken.
Armoede troef, maar iedereen heel vriendelijk. Hutten worden gebouwd
uit hout, leem, schelpen en een dak van palmtakken. Ze beschikken niet
over elektriciteit, geen stromend water (dit laatste is wel te bekomen
via een pompsysteem in de midden van het dorp). Je ziet de vrouwen daar
een emmer van een 20-25 kilo op het hoofd zetten om dit mee naar huis
(euh hut) te nemen. De voornaamste bezigheid van de mannen is vissen.
Als het vis seizoen gedaan is hebben ze waarschijnlijk heel veel leute.
Elke man (die mag huwen met meerdere vrouwen) heeft tussen de 5 à 8
kinderen per vrouw.... tel en rekent maar zelf.
Daarna zijn we naar het lokale schooltje geweest, waar een 60-70 tal
kinderen ons zat op te wachten. Deze kinderen hebben 3 liedjes voor ons
gezongen, met als afsluiter frére jacques (was best wel een leuk
moment). Daarna kwamen ze met stylo's en schriftjes af om te verkopen.
Heb gewoon geld gegeven en gezegd dat ik de schriftjes niet nodig had.
Denk dat we bij de volgende operatie misschien best eens kunnen kijken
om een inzamelactie kunnen doen voor vertrek. We zullen er vele
kinderen plezier mee kunnen doen.
Momenteel dus terug aan het escorteren en we krijgen het binnenschip
niet meer gekoeld. Wil dus zeggen dat veel apparatuur afgezet dient te
worden. Dit om schade te voorkomen. Hopelijk kunnen de techniekers dit
oplossen.
X-tijd later hebben de techniekers hun opdracht tot een goed einde
gebracht tot groot jolijt van iedereen. Temperatuur in het binnenschip
is terug aan het zakken en de apparaten kunnen terug bijgezet worden.
De foto's volgen want ik ben mijn usb-stick kwijtgeraakt en dat is iets ambetanter werken...
Seffens eerst eens bellen naar m'n vrouwke
Ondertussen ook al eens beginnen te duimen voor de examens van m'n
jongste zoon Ruben die er binnenkort aankomen (toi toi toi.....)
Tot de volgende keer beste lezertjes
Nog 23 dagen en we zijn terug thuis......dat gaat knallen.......hahi
