Ook in Kreta wordt er getraind (zie bijgevoegde foto's).
Als we ergens aanleggen in de haven is het niet zo dat wij enkel "uitrusten" hoor.
Elk moment wordt benut voor extra training.
Zo wordt er geoefend door de boarding teams, gaan er duikers te water om een romponderzoek uit te voeren, worden de nodige herstellingen uitgevoerd door de techniekers, inschepingen gedaan van besteld materiaal en voedingswaren, kortom ons fabriekske blijft werken.
Gisteren het bezoek gekregen van de CHOD (Chief of Defense) die zag dat het goed was.
Veel kan ik anders niet vertellen van Kreta omdat ik enkel naar de Px ben geweest (een winkel in de Amerikaanse basis). Heb daar een zonnebril gekocht en een kadooke om tijdens de kerstdagen te geven aan één van de collega's. Bedoeling is dat elk een geschenkje koopt en dat we deze dan verloten onder elkaar. Om zo toch het "Kerstgevoel" te mogen ervaren.
Uiteindelijk kan niets de warmte in familiekring evenaren.
Toch moeten wij, en vooral jullie, de "achterblijvers" door deze periode. Wij denken aan jullie en jullie aan ons.
Misschien ben ik een iets te vroeg om hierover al te schrijven....
Vandaag slechts één bericht. Dit ter ere van onze collega Jean-Louis "Robbie" Robyns welke vandaag te grave is gebracht. Als dank voor zijn vriendschap heb ik dit gedicht voor hem gemaakt. Het gaat je goed mijn vriend......
Robbie,
collega, vriend, « oendevanger »,
De meesten onder ons kenden je al jaren
en hebben een hele tijd met jou gevaren
Vele plaatsen met jou gezien
bijna de hele wereld, misschien
Je genoot van kunst, natuur en muziek
t klinkt bij sommigen als oubollig, ja klassiek
Je was een man met een hoog cultureel niveau
bij ons beter gekend als de Chef Bevo
Momenteel hebben wij immens veel spijt
omdat we nu moeten spreken over jou in de verleden
tijd
Je zal steeds blijven in onze gedachten
doch niets kan de pijn bij de nabestaanden verzachten
Het gaat je goed waar je ook bent mijn vriend
rust nu maar uit, dat heb je verdiend
Ikzelf en uiteraard de ganse bemanning van de Louise-Marie wens de familie nog veel sterkte tijdens deze moeilijke dagen.
Het gaat jullie goed
Ook wens ik en uiteraard de F931 Louise-Marie de familie van onze "Mich" te condoleren met het verlies van zijn grootmoeder.
Gisteren is de dag weer vroeg begonnen. Opgestaan om 05u40 (dagelijkse routine). Snel de trap op omdat ik anders sta te swingen tijdens het scheren en bij het horen van stromend water. Daarna een lekkere douche. Zeemansdouche wel te verstaan. We kunnen het ons niet permitteren van "e kartje" te douchen anders zou het waterverbruik snel de spuitgaten uitlopen. Akkoord, er wordt zoetwater aangemaakt aan boord maar uiteindelijk dient dit niet enkel om te voorzien in onze persoonlijke hygiëne, maar ook om het schip op te schonen, de "waste" te doen, eten te bereiden, koffie te zetten (uiteraard geen 1000L daags), e.d... Daarna een licht ontbijtje, de algemene verzameling waar de orde van de dag wordt medegedeeld. Nog een sigaretje en dan is het "zen" moment gedaan. Voor sommigen onder de bemanning begint het schoonschippen, voor de rest is werken in eigen departement. Tijdens de dag komen er dan nog een paar briefings, oefeningen, pannes, pannes oplossen dus zoals vorig jaar al eens aangegeven : 't fabriekske draait weer op volle toeren. En zoals gewoonlijk draait het bij ons vlotjes. We moeten wel zien dat we niet in routines beginnen te vallen want meestal gebeuren op deze momenten de meeste fouten. Always expect the unexpected.....
's Avonds met mijn adjunt Kristof even de riem eraf gelegd en meegeholpen om ons verblijf te verfraaien. Dit bestond uit het plaatsen van led-verlichting. Kwestie om een aangename sfeer te creëren. Uiteindelijk is de F931 Louise-Marie voor 4 maanden onze thuis, onze veilige haven. Hebben een beetje "malchance" gehad en hebben 2 uur verloren eer alles in orde was, maar zowel Kristof als ik zijn doorzetters. "Ni plooien", da's voor sissy's. Resultaat : weer te weinig geslapen, dus misschien toch liever een sissy zijn.....
Deze morgen 12 oktober binnengelopen in Kreta en van wacht. Tijd voor administratie denk je dan. Awel hé, dat is niet gelukt. Zat met een defecte printer. Had voor vertrek reservestukken uitgebouwd en deze in een doos gestoken. In die doos zat ook een toner die gesneuveld is tijdens de transit. Man, man, man, toen ik de doos opentrok wist ik al hoe laat het was. Zwarter kon niet. Al de reservestukken zaten onder het poeder. Heb een uurke mogen stofzuigen vooraleer het goedje weg was. Daarna nog een uur of twee "Bob de Bouwer" gespeeld met als resultaat dat onze printer het terug doet. Hij is wel vermaakt met een prop papier en hele sterke tape, maar dat is uiteindelijk beter dan niets. Als ik nu, 2 uur later mijn neus snuit, komt er nog poeder uit....leuk is anders. Dus al bij al, weer een bewogen dag.
Denk dat we er ongeveer zijn.
Wens aan mijn zoon Ruben veel succes bij zijn eerste dag Saffraanberg. Doe het goed hé jongen. Ik zal alvast duimen. Zal morgen nog een paar fotookes plaatsen. Indien er verzoeken zijn moeten jullie maar een mailtje sturen of antwoorden via deze blog. Vindt de reacties steeds leuk om te lezen.
Groetjes en tot later Kusjes aan mijn lief vrouwke
We beginnen er stilltetjes terug in te komen. De inspiratie begint terug te komen. Moet hier natuurlijk ook geen blaaskes beginnen te vertellen want daar schiet niemand iets mee op.
Over schieten gesproken, onze schieter werkt nog zulle. Is vandaag weer uitvoerig getest geweest.
Deze morgen zijn ze terug aan het sporten geslagen. Wacht maar, mijnen tijd komt nog... Nadien hadden de padvinders ofschoon "Pathfinders" een oefening ofte zoekslag in een schip wat wil zeggen "omzichtig een schip doorzoeken". Een schip bestaat meestal uit kleine ruimtes/compartimenten dus voorzichtigheid is prioritair. In elk hoekje en kantje schuilt potentieel gevaar.
Tussenin nog een oefening MkNood (Noodprocedures voor de techniekers) 's Middags steak met frietjes (Dieter jong, dat heb je were gemist zenne) 's Namiddags hadden onze vrienden van de Landcomponent nog een oefening overmeestertechnieken (gebruik dat woord maar eens in een puzzelke ! Daarna nog een oefening met een Maltese Alouette III. Dus zoals jullie zien zitten we zelfs op zondag niet stil. Zondag is op zee zoals elke andere dag in de week. Oefenen, trainen, paraat zijn voor wat misschien kan komen. Het blijft een roeping Hierbij wil ik mijn jongste zoon alvast succes wensen, daar hij op 13 oktober begint te Saffraanberg met zijn militaire initiatiefase. Daarna zal hij te Den Helder de Anti Airwarfare/Electronic warfare cursus volgen.
Ondertussen heb ik het ontwerp voor de t-shirts van de operatie terug klaargestoomd. kZal al een previewtje geven...
Eerst was er voor de nieuwelingen onder ons een Damage Control Carrousel : Dit houdt in, het aantrekken van hittewerende kledij, uitleg gebruik van brandslangen, brandblussers, e.d alsook een toerke door het binnenschip maar dan geblinddoekt (niet om het spannend en plezant te maken maar vooral omdat het gezichtsveld bij rookontwikkeling quasi nul is en dan moet je uiteraard op de tast verdergaan én vertrouwen op de collega die voor of achter je loopt). Ook werd er weer gesport door een aantal mensen. Ook hier wordt met een "roulement" gewerkt zodat iedereen de mogelijkheid krijgt om te sporten. Lijsten zijn alfabetisch opgemaakt dus ik mag op het einde maar pas meespelen (snik). Zal tussenin wel m'n kilometerkes op de fiets afbollen alhoewel ik voor vandaag verstek heb moeten geven. Af en toe zijn er toch verplichtingen die primeren.
Voor de rest de dagelijkse briefing bijgewoond, nog een vergaderingske gehad en daarna nog een brandoefening gedaan (ikke niet alleen hé, het is een scheepsbrede oefening) Blijft een prioriteit om de bemanning zo goed als mogelijk te trainen. Heb het eerder al gezegd, elke seconde winst kan tellen om een eventuele brand tot een goed einde te brengen zonder slachtoffers.
Had bijna een andere blog opgestart omdat ik op deze problemen had met het plaatsen van foto's. Uiteindelijk is dit toch gelukt dus geven we deze site nog een beetje respijt. Als het zover komt dat ik moet verhuizen zijn jullie uiteraard de eersten die op de hoogte gesteld worden.
Hieronder al enkele foto's van enkele bemanningsleden die aan het sporten zijn. Zoals gewoonlijk zullen ook de volgende blogs van beeldmateriaal voorzien worden.
Voor Karen, heb je ventje Birger een knuffel gegeven maar de zoentjes moet je maar sparen tot hij weer thuis is hoor... Voor Dieter, hebben het spijtige nieuws van Robbie ook mogen ontvangen. Bij deze wens ik veel sterkte voor de familiein deze moeilijke dagen Voor Mike, tuurlijk ben ik voorzichtig. Weet wat er thuis op me wacht en 't is en deal. Als ik thuiskom zijn we naar de Byo. Zal duimen dat Kenny niet door idool is hahi... Voor Conny, blijven lezen die handel (heb een fotooke gezet van je afgepeigerd ventje) Aan m'n keppe, Love ya Groeten aan Domien en Ruben
Vele groetjes en tot de volgende.
Btw (baai de weei) nog een prettig weekend toegewenst
Hier zijn we terug met een korte berichtgeving. Dag werd weer opgeluisterd met enkele oefeningen (man overboord, crash on deck......). Deze zorgen ervoor dat iedereen zijn plaats kent zodat ingeval van een ongeval geen tijd verloren wordt. Dus hoe meer training, hoe meer vreugd. Eigenlijk is het trainen voor iets waarvan je hoopt dat je het nooit zelf tegenkomt. Vandaag voor de eerste keer dolfijntjes gezien (had geen camera mee uiteraard.....) Deze middag voor het eerst op de velo gezeten. Een half uurtje om te zien of ik het nog niet verleerd was Vanaf morgen dus elke dag terug op de fiets. Tussenin nog een beetje aan de buikspieren werken en een beetje pompen zodat we in vorm blijven.
Anders niets speciaals te melden voor vandaag.
Nog een prettige avond aan iedereen en vele zoenies voor m'n keppe
Heb ondertussen eerst eens gaan spieken op de andere blog en ik weet "begot nie" wat meer te vertellen. Ja, ons kanon schiet nog, en ja 't was verloren brood.....MAAR wat de andere schrijver niet verteld heeft was het middag - en avondmaal. Awel hé, kga da ook nie doen, né. Nu alle gekheid op een stokje. Het blijft altijd leuker als er eens iets gelezen kan worden welk bekeken wordt vanuit een ander perspectief. Heb deze avond een spelletje "Jungle Speed" meegespeeld in 't Kaf en zoals gewoonlijk ben ik weer dik verloren. Den Dieter weet dat wel... Ben nog altijd op zoek naar de snelle reflex. Ouderdom speelt dus WEL een rol. Tegen morgenvroeg passeren we de befaamde rots van Gibraltar. Het weer is en blijft nog steeds aangenaam met een matige wind, en we hebben nog werk zat. Nog een paar systemen die nog niet optimaal draaien en daarna mag ik beginnen met de administratie ervan. Kommer en kwel maar het moet ook gebeuren. Op m'n fiets ben ik nog niet geraakt maar denk er sterk aan om morgen te beginnen. Deze ochtend zijn ze begonnen met sportactiviteiten onder leiding van onze vrienden van de landcomponent. 't Ziet er leuk uit dus zal dit één dezer ook wel eens gaan doen.
Voor de personen die iets meer gedetailleerde informatie wensen te zien bestaat er nog een blog nl www.bloggen.be/marinecomponent_louise_marie Volgen die link
Uiteindelijk schrijven we voor dezelfde doelgroep en maken we hetzelfde mee, maar het zal waarschijnlijk iets anders verwoord worden.
Indien iemand een fotooke wenst van een familielid aan boord, be my guest en stuur gerust een mailke. Ik zal dan zo snel als mogelijk (lees bij tijd en stond) een vers kiekje maken en het op de blog plaatsen.
Onderstussen zijn we door de golf van Mexico, euh Biscaye en schudden we al een beetje minder. Het weer is aangenaam en er staat een matige wind. De keuken draait ook weer op volle toeren (onze buikjes ook ) Tijdens de dag wennen we terug aan de kreten, Surveillance, Action Hook en Alarm, doen we een brandoefeningen, e.d. Kortom, trainen zodat iedereen op niveau blijft.
Vanaf morgen ga ik terug op de fiets beginnen. Een uurke afzien om zo de batterijen terug op te laden. Nog een fotooke van bij het vertrek geplaatst. Me vrouwke en mezelf uiteraard en eentje van Michael die ons direct het piratengevoel geeft... Meer valt er momenteel eigenlijk nog niet te vertellen.
Tot de volgende berichtgeving. Vele zoenies aan m'n vrouwke en groetjes aan m'n gasten
Net vertrokken uit Brest, waar een tankbeurt uitgevoerd werd voor ons teergeliefd flopperke (voor de nieuwe lezers is dat onze Alouette III helicopter). Een helicopter van 30 jaar jong, maar één van de meest betrouwbare. Uiteraard wordt dat beestje dagelijks verzorgd tot in de puntjes door het heli-team. Moet ook, daar we hem tijdens de operatie nodig hebben als ogen en eventuele voorstopper (om het in voetbaltermen uit te drukken). Ondertussen al de sociale peceekes uitgezet, dus iedereen gelukkig. Met mijn nieuwe adjunct Kristof zal het ook wel vlotten heb ik de indruk. Voor hem is het uiteindelijk een beetje wennen, doch luchtcomponent en marinecomponent zijn elkaar een beetje gewaagd. Het weer is ons wederom gunstig gezind in de Golf van Biscaye. Zoals vorige keer kunt u steeds vragen stellen via deze blog waar ik steeds wel een antwoord op zal verzinnen , ook foto's zullen weer geplaatst worden.
Momenteel dus nog steeds in transit mode, dus niet zodanig veel te vertellen. Alvast bedankt voor het trouwe publiek en nen dikke kus aan m'n vrouwke Slukes en tot de volgende
We zijn weer vertrokken voor een vervolg aan onze vorige opdracht. Dit keer is het voor mij een vertrek met gemengde gevoelens. Mijn schoonvader is nog maar net overleden dus staat mijn vrouw er een beetje alleen voor tijdens deze operatie. Aan Pa, waar je ook mag zijn, geef m'n vrouwke en Ma'tje de kracht om je plotse heengaan te verwerken. Wat zal ik je verhalen missen Pa. Ik zal je nooit vergeten, het gaat je goed mijn vriend Binnen 4 maanden ben ik terug thuis om de nodige werkjes bij Ma uit te voeren. Aan m'n vrouwke, doe het rustig aan lieve schat. Het zal je zoals gewoonlijk wel lukken. Love ya 4ever
Ging niets meer schrijven in de blog..... Eerst en vooral, nog 2 keer slapen en we zijn thuis. Momenteel vorderen we zeer goed. De zee is kalm (in de Golf van Biscaye dan nog wel ! dat kom je niet veel tegen). Het slechtste weer hebben we momenteel in de Middellandse zee mogen ervaren. De 18e zijn we dus Lissabon binnengevaren. Omdat Dieter en ik (en uiteraard nog anderen) de dag erna van wacht waren mochten we iets vroeger van boord om nog enkele inkopen te gaan doen voor de Kerstdagen. Wij hebben het geluk gehad om in de regen rond te mogen lopen.....zeiknat dus....en koud....Al een geluk dat we allemaal winterkleren meehebben (enigste dat aan de winter doet denken was m'n "buftje".....). Na enkele uurtjes rondgelopen te hebben zijn we eerst een verfrissing gaan drinken en daarna terug de hort op. Uiteindelijk niets speciaals gevonden en dan maar besloten om een hapje te gaan eten in het Hard Rock Café (eerst een aperitiefhapje, chickenwings gevolgd door ne ferme hamburger met frietjes). Man man man, dat was lang geleden en het heeft zowaar heel goed gesmaakt. Ondertussen een vestje gekocht voor 't vrouwke. Nadien nog enkele cafeetjes afgeschuimd om te eindigen in een Ierse pub waar live muziek gebracht werd. Daarna mooi aan boord gegaan zodat we met een fris kopke onze wacht konden aanvangen. De mensen die de dag erna de stad ingegaan zijn hadden meer geluk. Stralende zon, weliswaar bij een frisse temperatuur, maar op z'n minste droog. De 20ste vertrokken en op hoge snelheid onze terugreis aangevangen (we werden achtervolgd door een storm dus was de boodschap deze voor te blijven). Awel, tot hiertoe is de zee zoe goed als plat (allez, we bewegen toch niet teveel). Ondertussen is de administratieve rompslomp aan boord begonnen. Moet uiteraard ook gebeuren, zodat we met een gerust hart aan ons eindejaarsverlof kunnen beginnen. Hopelijk blijft het droog de dag van binnenkomst zodat de families niet nodeloos koud moeten lijden, door het lange wachten op hun familieleden. Bijgevoegd nog enkele fotookes van Lissabon. Dit was nu wel m'n laatste berichtje voor wat betreft deze blog. De volgende keer dat we op operatie vertrekken zal ik zeker terug een blog opstarten (wegens het grote succes ervan en vooral voor al de positieve reacties). Nu nog hopen dat onze Nederlandse collega's op een schappelijke tijd Den Helder binnenvaren om de feestdagen door te brengen met hun families. Nogmaals bedankt en tot de volgende
Toch nog eens een kleine update. Momenteel nog steeds in de Middellanse Zee. Tegen de avond passeren we Gibraltar. Morgen binnen te Lissabon voor een obligate tankbeurt (zouden anders niet ver meer geraken) en de 20ste in een volle lijn naar Zeebrugge. We kunnen onze stal al ruiken. Wij hebben meer geluk dan onze Nederlandse collega's op de Evertsen. Zij zijn nog steeds niet van hun piraten af. Blijkbaar wil geen één van de omliggende landen ze aan wal nemen, laat staan ze berechten. Ik stel me juist de vraag in hoeverre die landen af willen geraken van piraterij. Nu ja, deze politiek is niet aan mij besteed. Het schip heeft zijn werk ten volle uitgevoerd en ik heb mijn job aan boord uitgevoerd, dus iedereen happy. Hopelijk kan de bemanning (en familie) van de Evertsen toch nog genieten van de feestdagen. Ik wens hen alvast een snelle en behouden terugreis toe.
Bij deze wil ik toch iedereen een "spetterende" (voor mij althans) Kerst en een Zalig Nieuwjaar toe wensen. Heb nu m'n kaartjes van onze katten van vorig jaar moeten opsnorren wegens gebrek aan kaartjes.....
Hier zijn we nog een keer. Dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje worden vooraleer we thuis aankomen.
Momenteel in de Middellandse Zee aan de kanten van Malta. Het weer ziet er al helemaal anders uit (en voelen ook). 6 beaufort en een woelige zee. We waren bijna vergeten dat een schip ook nog kan "klutsen". Eergisteren rond 20u30 zijn we uit het Suez-kanaal gevaren en sindsdien varen we in één rechte lijn richting Lissabon. Een verplichting, anders zitten we binnen de kortste keren zonder brandstof. Nog even rondkuieren door de stad, misschien nog een kadootje kopen. Daags nadien nog een dagje van wacht en dan terug het zeegat in voor de laatste inspanning. Denk dat iedereen blij zal zijn om zijn of haar familie terug te zien. (de huisdieren ook uiteraard...) Momenteel is het grote kuis voor alle departementen, zodat het schip proper is tegen de 23ste. Die dag hebben we uiteraard nog wat werk te verzetten (materiaal dat ontscheept moet worden) vooraleer we huiswaarts kunnen keren. Hopelijk wordt het een droge dag, zodat jullie niet moeten staan wachten in de regen... Vandaag heeft Dieter de weg naar de fiets terug gevonden. Uiteindelijk heeft het niet mogen baten. Het schip ging er niet sneller door varen Anders niets speciaal meer te melden.
Vanaf morgen nog een week Bijgevoegd nog enkele laatste indrukken van in het Suez-kanaal
Moest er geen bericht meer volgen wens ik alvast alle lezers te bedanken om mijn blog te lezen en voor jullie reacties.
We zijn er nog eens met een update. Om te beginnen "NOG 13 DAGEN"....
6 december is de Sint langsgekomen. Heb me willen wegsteken maar hij heeft me toch nog gevonden. Heb toch lekker een zakje snoep gekregen wat in mijn ogen wil zeggen dat ik redelijk braaf ben gebleven hahi.
7 december zijn we 's avonds langs de Evertsen (onze Nederlandse collega's) gevaren. De Everstsen riep ons op met lichtmorse om ons een goede reis te wensen richting Zeebrugge. Hebben geantwoord dat we elkaar terugzien in de maand januari. De HNLMS Evertsen zit of zat met 13 sukkelaars/vissers/mensensmokkelaars/piraten die hij blijkbaar niet direct aan land kon zetten. Daarom stuurde hij via lichtmorse dat hij 13 man had om te "crosspoolen"(uitwisselingsprogramma tussen schepen). Heb geantwoord dat hij ze mocht houden. Verder hebben we hem een goede vaart en behouden thuiskomst gewenst. Hopelijk kan hij deze mensen ergens in bewaring geven zodat ze hun terugreis kunnen aanvatten.
Op 8 december voor de laatste maal Djibouti aangedaan (vooral om te tanken...) Ondertussen werd er een foto getrokken van de bemanning.
9 december onze tankbeurt uitgevoerd en 's avonds vertrokken richting Suez-kanaal.
Momenteel varen we in de Rode Zee richting Suez en je begint aan te voelen dat vele personen al last beginnen krijgen van "channel fever".
Vanaf nu zal het snel beginnen gaan...
Nog een laatste stuiptrekking en we zijn er.... Hopelijk worden er de komende maanden nog veel piraten tegengehouden door de collega's uit de andere landen.
Ondertussen werd er weer een schip vrijgelaten (na betaling van losgeld). Dit schip was al sinds 2 mei in handen van de piraten. Blijkbaar wordt er dan duchtig gevierd door de piraten. Blijven er nog altijd 9 in handen van de piraten. Hopelijk komt er voor de mensen, aan boord van de gekaapte schepen snel een oplossing.
Zover deze update
Alvast vele groetjes aan iedereen, goede punten voor m'n jongste zoon, veel werk voor m'n oudste zoon (hahi), een dikke knuffel aan m'n vrouwke
Hier zijn we nog een keer met een kleine update. Zoals eerder gesteld hebben we de Alpha Kirawira (what's in a name) veilig en wel afgeleverd in Mogadishu (daags nadien werd deze terug naar Mombasa begeleidt door de Fgs Bremen), en zijn we nu op weg naar onze patrouillezone. We hebben al enkele dagen de Somalische kust afgeschuimd zonder ook één piraat te zien. Denk dat die mannen perfect weten waar en wanneer wij hen passeren. We zouden misschien beter investeren in een "stealth" schip (ge weet maar nooit....). Nu, ale gekheid op een stokje, we schrikken af, laat daar geen twijfel over bestaan, maar het zal de piraten zeker niet tegenhouden (zoals eerder gesteld hangen deze piraten waarschijnlijk af van een organisatie die niets anders doet dan schepen enteren........). Enkele weken terug kreeg ik een mail van een moeder van iemand op een koopvaardijschip welke aangevallen werd door piraten ! Ik denk, dat ten eerste als bemanningslid, er een gevoel van onmacht door je heen moet gaan, omdat je niet kan reageren tegen de wapens die gebruikt worden tegen het schip en ten tweede, het thuisfront,.....Hoe moeten deze mensen reageren op een aanval of een evnetuele gijzeling. Wil sowieso niet verder ingaan op dit bericht, maar wens de moeder -en familieleden een veilige doortocht van hun kinderen/familieleden door de Somalische wateren.... Zoals beloofd stuur ik hierbij terug enkele foto's van de afgelopen periode (en ja, er zitten er enkele tussen van Mombasa, ook wij hebben af en toe eens een kleine rustperiode.....). Er zitten een paar foto's bij van een bezoek dat we gedaan hebben aan een typisch Keniaans dorpje. De bedoeling is dat we kijken om een inzamelactie (kledij) te doen voor de kinderen van dit dorp tegen ons vertrek volgend jaar. Denk dat dit meer opbrengt dan het geven van geld...
Verder zoals gewoonlijk weer een fotooke van de zonsondergang (en ja, ook één met onze flopper), de hoorn van afrika, een dolfijntje,......
Sorry voor de late update beste mensen, maar de channel-fever is begonnen......En ja het gaat spetteren thuis Greetz aan iedereen, een goed examen voor m'n jongste, een goed examen voor het lief van de oudste, een goed leven voor de stiefzoon en veel goesting voor m'n vrouwke hahi
Gisteren vertrokken uit Mombasa voor onze volgende escorte-opdracht richting Mogadishu (Somalië).
We waren toegekomen te Mombasa op de 24e (na het escorteren van 2 schepen).
Zoals gewoonlijk duurt het na afmeren een klein uurtje eer de eerste
winkeltjes in de buurt van het schip geplaatst worden (vooral met
houtsnijwerk). Uiteraard weer een paar beeldjes gekocht. Die mensen
willen ook maar enkel hun boterham verdienen (je ziet die sukkelaars
dag in/dag uit bij hun winkeltje zitten, en zelfs slapen..... En, al
bij al zijn het mooie beelden.
Zoals gewoonlijk staat binnenlopen in een haven gelijk aan inschepen
van levensmiddelen, mazout, ontschepen van de vuilniszakken,....dus de
meesten terug aan het werk.
Een paar dagen voor binnenkomst hebben ze mij (en uiteraard anderen)
het Mexicaanse griep vaccin toegediend. Sommigen zijn daar een dag goed
ziek van geweest, ikzelf was enkel de dag erna enorm vermoeid.
Uiteindelijk heb ik m'n collega in de radio vervangen omdat ze te ziek
was.
Denk dat het een experimentje was....Als ik nu nog durf ziek te vallen, hé ;-)
Te Mombasa een paar dagen van wacht geweest en voor de rest eens lekker gaan eten, en enkele goeie wandelingen gedaan.
Hier gingen we zeker gene velo uithalen. 't Zijn een bende zotten op de
baan. En ik die dacht dat ze enkel in Italië met de "claxon" waren
grootgebracht. In Mombasa moet er maar een mier de baan oversteken en
ze claxonneren al bij wijze van spreken.
Zebrapaden vind je er sporadisch en zelfs daar moet je nog opletten om heelhuids de baan over te geraken.
De dag voor vertrek zijn we op zee geweest met een Dhow (typisch
Afrikaanse boot) en zijn we naar een typisch Keniaans dorp gaan kijken.
Armoede troef, maar iedereen heel vriendelijk. Hutten worden gebouwd
uit hout, leem, schelpen en een dak van palmtakken. Ze beschikken niet
over elektriciteit, geen stromend water (dit laatste is wel te bekomen
via een pompsysteem in de midden van het dorp). Je ziet de vrouwen daar
een emmer van een 20-25 kilo op het hoofd zetten om dit mee naar huis
(euh hut) te nemen. De voornaamste bezigheid van de mannen is vissen.
Als het vis seizoen gedaan is hebben ze waarschijnlijk heel veel leute.
Elke man (die mag huwen met meerdere vrouwen) heeft tussen de 5 à 8
kinderen per vrouw.... tel en rekent maar zelf.
Daarna zijn we naar het lokale schooltje geweest, waar een 60-70 tal
kinderen ons zat op te wachten. Deze kinderen hebben 3 liedjes voor ons
gezongen, met als afsluiter frére jacques (was best wel een leuk
moment). Daarna kwamen ze met stylo's en schriftjes af om te verkopen.
Heb gewoon geld gegeven en gezegd dat ik de schriftjes niet nodig had.
Denk dat we bij de volgende operatie misschien best eens kunnen kijken
om een inzamelactie kunnen doen voor vertrek. We zullen er vele
kinderen plezier mee kunnen doen.
Momenteel dus terug aan het escorteren en we krijgen het binnenschip
niet meer gekoeld. Wil dus zeggen dat veel apparatuur afgezet dient te
worden. Dit om schade te voorkomen. Hopelijk kunnen de techniekers dit
oplossen.
X-tijd later hebben de techniekers hun opdracht tot een goed einde
gebracht tot groot jolijt van iedereen. Temperatuur in het binnenschip
is terug aan het zakken en de apparaten kunnen terug bijgezet worden.
De foto's volgen want ik ben mijn usb-stick kwijtgeraakt en dat is iets ambetanter werken...
Seffens eerst eens bellen naar m'n vrouwke
Ondertussen ook al eens beginnen te duimen voor de examens van m'n
jongste zoon Ruben die er binnenkort aankomen (toi toi toi.....)
Tot de volgende keer beste lezertjes
Nog 23 dagen en we zijn terug thuis......dat gaat knallen.......hahi
We zijn ondertussen weer x-aantal dagen verder en zijn nu op weg naar Mombasa. Ondertussen hebben we 2 schepen begeleid naar Mogadishu (Somalië). Schepen zijn uiteraard netjes afgeleverd en daags nadien zijn we met één van de twee terug vertrokken naar Mombasa zodat deze een nieuwe lading kan gaan afhalen. Het traject werd afgelegd met een duizelingwekkende snelheid van 7 knopen. Ondertussen nog wat brandoefeningen, schietoefeningen, machinedrills, e.d. uitgevoerd, kwestie van de bemanning scherp te houden. Ondertussen is er een groep piraten niet goed bezig.... Zij hebben enkele dagen geleden een paar aanvallen uitgevoerd op enkele koopvaardijschepen (uiteraard zoder succes). Wat hierbij enorm in het oog springt is de afstand van de Somalische kust waar ze opereren, namelijk 1000 mijl. Waarschijnlijk hebben ze niet genoeg "nafte" om terug te keren naar het vasteland (de stroming werkt ook een beetje tegen) en proberen ze een schip te kapen om zo toch nog veilig thuis te raken. Gisteren hebben Dieter en ik eens geholpen bij de wash-down. Deze actie bestaat erin, de romp en de dekken waarvoor verantwoordelijk (per sectie) te kuisen en vrij van zout te maken. Zijn ondertussen ook begonnen met een manillentornooi. Dieter en ik hebben onze eerste uitdaging natuurlijk met glans (lees vingers in de neus) gewonnen. Anders blijft het leven hier z'n gangetje gaan. Uitgenomen dat we al enkele dagen op virussen aan het jagen zijn aan boord. En dat is een redelijk intensieve opdracht gezien het aantal usb-sticks, harde schijven en persoonlijke laptops die mee zijn. Maar het einde begint in zicht te komen. Voor zij die het interesseren, nog 31 dagen en we kunnen weer knuffelen met onze partners. Hier nog een paar fotookes van Dieter en mij.... Life is beautiful...
Na een korte fuelstop te Mombasa zijn we weer op weg voor onze volgende opdracht.
Enkele dagen tevoren moesten we op zoek gaan naar een groep piraten die in een bepaalde zone actief waren. Uiteindelijk hebben we niemand gevonden in die immense zone. Nu, terwijl we onze fuelstop gedaan hebben zijn de piraten er in geslaagd om een tanker te kapen en dat in het gebied waar wij gezocht hebben ! Elke keer we zoeken vinden we niets en elke keer we binnenlopen gebeurt er wel iets. Het is om moedeloos van te worden. Maar we houden de "spirit" erin. Het zal ons, en onze collega's van de andere marines niet tegenhouden om te blijven zoeken. Ondertussen worden we aangevallen vanuit het binnenschip door virussen. Het was een tijdje geleden, maar Dieter en ik zijn al een paar dagen bezig om de systemen virusvrij te maken. Is een beetje zoals piratenjacht (dweilen met de kraan open ;-). Uiteindelijk zal het ons wel lukken om de boel te zuiveren. Gisteren ook m'n spuit gekregen tegen de "mexicaanse griep". Heb er gisteren en vandaag van geweten. Enkele uren na de spuit gekregen te hebben werd ik moe (was van wacht en liep 20u00-00u00). Nadien naar m'n bed gegaan en niet kunnen slapen (verschrikkelijk). Vandaag als een zombie door het schip gelopen en rond 18u00 m'n kip ingekropen. Nu, enigzins uitgeslapen, terug de wacht op (ad interim wegens vervanging zieke collega).
Vandaag is het ook m'n huwelijksverjaardag, dus proficiat lieve schat (enne....ik maak dat wel goed vanaf 23 december...hahi)
Voilà beste mensen. Iedereen is weer een beetje op de hoogte Tot de volgende keer
De Seychellen zitter er al op. We zijn were vertrokken op piratenjacht.
De dag van aankomst was er al een aangename verassing in het water, namelijk een zeeschildpad. Mooi en sierlijk om naar te kijken. Eerste dag waren Dieter en ik van wacht en we hadden ons voorgenomen om onze rustperiode een beetje sportief in te kleden.
Wil dus zeggen dat we tijdens de rustperiode bijna heel het eiland afgeslecht hebben met de fiets. Het eerste wat ons is opgevallen, is dat de Seychellen een beetje overroepen zijn. Akkoord als de zon schijnt ziet het misschien de perfecte vakantiebestemming uit, totdat je in de hoekjes en kantjes gaat kijken. Er zijn schonere plaatsen in de wereld en dikwijls niet zo veraf.
Dag één hebben we eens een verkennend fietstochtje gemaakt, we hebben de luchthaven gezien en al een paar mooie strandjes Er zijn er op Mahé alleen al 68 !
Dag twee zijn we naar het noorden gereden en het was de bedoeling om via een wandeling tussenin naar de andere kant van het eiland te wandelen om zodoende terug te kunnen fietsen. Zoals Dieter het stelt "met a komde altijd iet speciaal tegen". Dus ja, op een gegeven moment was de baan op en stonden we voor een wandelpad. Dieter vroeg wat ik wilde doen en ik stelde voor om door te wandelen (met de fietsen uiteraard). Man man man, Het wandelpaadje bleek een door de bergen te lopen en was op sommige stukken redelijk gevaarlijk. Ondertussen kwamen we toeristen tegen, met gids, die ons (of onze fietsen) raar bekeken (de melding suicide mompelend).2u30 later stonden we op Anse Major (een strandje waar regelmatig zeeschildpadden aan land komen). Je had de gezichten van de toeristen moeten zien, die waren goud waard. Wij daarentegen waren ondertussen kattelam en we vroegen aan een inwoner van het eiland de rest van de weg. Deze vertelde ons dat we nog maar in de helft zaten...slik... Het verdere pad was zeker niet geschikt voor wandelaars met fietsen. Alternatief was dus 2u30 terugkeren. Op dat ogenblik zagen we een bootje aanmeren op het strand. We zijn direct gaan vragen of ze ons niet konden afzetten, daar waar we aan onze klim begonnen waren. Gelukkig was dit geen probleem.Hebben dan een andere afslag genomen (ongeveer 5km tot aan het schip, maar met nog ne serieuze kuitenbijter).Moe maar voldaan hebben we eerst een verfrissing genomen, ne lekkere douche. Daarna pizza gaan eten en naar een fillemke gekeken aan boord en vroeg ons bed in want we hadden nog een dag.
Dag drie zijn we naar het zuiden gereden. Schitterende stranden tegengekomen (zijn zelfs een paar keer gaan zwemmen). 's Middags lekker gegeten (gerookte zeilvis en daarna gegrilde vis). Daarna de tocht verdergezet tot we terug een stop maakte aan een strandje. En toen we daar wilden vertrekken had Dieter weer alle geluk, want mijne voorband stond plat. Natuurlijk niets om te repareren en op 30km van het schip. Na enkele telefoontjes hebben we dan uiteindelijk een voertuig kunnen versieren welke ons is komen ophalen. Aan boord terug ne ferme douche genomen en daarna zijn we terug van de lokale keuken gaan proeven (echt lekker).
Hebben een sportieve rustperiode ingelast en we zijn weer opgeladen voor de volgende patrouille.
Toen we vandaag vertrokken werd ik zelfs uitgezwaaid door een walvis. Echt mooi om naar te kijken. Bijgevoegd natuurlijk weer enkele fotookes
Tot de volgende update
Greetz aan wife and kids (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje)
't Begint in te korten. Nog een goede 46 dagen te gaan (allez varen). Enkele dagen terug de vermeende vissers/mensensmokkelaars/piraten/sukkelaars terug afgezet voor de Somalische kust om daarna terug te varen naar ons operatiegebied. Die mannen waarschijnlijk wreed content, wij ietske minder... Fotooke van de skiff (en motor) zijn hierbij gevoegd. Gisteren waren er weer 2 aanvallen op koopvaardijschepen in de Golf van Aden. Na een boarding door het Turkse Fregat Gediz werden een AK-47, een geweer en een RPG in beslag genomen. Bij het tweede incident hebben onze Duitse collega's weer een puike prestatie neergezet. Resultaat : 3 RPG granaten, 2 AK-47 met4 laders, een pistool en 3 staven explosieven. Heel het boeltje werd uiteraard in beslag genomen. Het besluit van deze 2 incidenten luidt dat het amateurkes waren omdat de "echte" meestal hun wapens overboord gooien alvorens er een boarding uitgevoerd wordt. Ook omdat ze niet direct over snelle boten beschikten. Naar het schijnt zou er nog een schip gekaapt zijn. Dit zou het totaal brengen op 9 schepen. Verder nog eens een fotooke van Stef, vliegende vissen (misschien iets minder zichtbaar op de kleine foto's), en van enkele zonsondergangen. Oh ja, ook weer een foto van een vogelke dat blijkbaar aan een beetje rust toe was.
Tot de volgende update
Greetz aan wife and kids (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje) Enne een gelukkige verjaardag voor m'n oudste zoon Domien die er morgen 21 wordt. Vier ze en niet te zat hé ;-)
Ps : Uitzicht aangepast op vraag van enkele lezers Tim
 "Confused"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
, ook foto's zullen weer geplaatst worden.
Hallo beste lezertjes en uiteraard mijn familie,
![DSC_7937 [800x600].JPG](https://blogimages.bloggen.be/vanrompaeytim/attach/56447.JPG){kind=link}
![DSC_7963 [800x600].JPG](https://blogimages.bloggen.be/vanrompaeytim/attach/56448.JPG){kind=link}