Ik ben Vanhoudt Maurice, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maurice.
Ik ben een man en woon in Schaffen (Belgiè) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/08/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schaken.
Mijn eerdere hobby's waren; wielrennen,voetbal,tennis,fotografie,houtsnij-en draaiwerk, muziek en schrijven
fa556839@s
MAURICE - PAULA ...mooi hoedje toch...
Foto's van vroeger
Met Lisa Del Bo in de Stadszaal te Aarschot in 1996
Toneel te Webbekom 2001 'Rare Kwasten op Jenever'
Hier bij het tennis
Vlotjes in de groep (x)
Klaar voor het vertrek Een massa volk, tot op de bermen stonden ze om te supporteren voor hun favoriet
SPREEUW Zelfs èèn mannetje met vijf wijfjes komt voor Ook durven de wijfjes hun eieren in 'n ander nest leggen Het succes van de spreeuwen zou te vinden zijn door de enorme voedselkeuze die ze hebben Ze eten zowel plantaardige als dierlijke kost Ze eten zowel vliegende mieren, fruit, granen, brood, rupsen, sprinkhanen, bessen, kevers, spinnen en slakken alsook garnalen en visjes
Na verlies in de finale van het groot jaarlijks tornooi van S.V. Hezerheide wint later in het seizoen V.P. Groenhof toch vrij verrassend het tornooi van Shane Schaffen
Was ook een zeer sterk tijdrijder. Won dan ook het Wereldkampioenschap in dat onderdeel, wat hij ook deed in het Spaans Kampioenschap. Won eveneens het Spaans Kampioenschap op de weg, won de Ronde van Rioja, de Ronde van Burgos twee keer, de Ronde van Valencia, Ronde van Romandiè, Ronde van Asturië, Tirreno-Adriatico. Ronde van Wallonië, het Internationaal Wegcriterium en werd Wereldkampioen op de weg. werd tweede en eerste in de Ronde van Spanje en werd ook tweede en derde in de Ronde van Italiè
Hennie Kuiper Was 'n renner van de grote overwinningen, alleen in de Ronde van Frankrijk lukte het niet, hij strandde er op de tweede plaats en ook 'ns 4è, ook in het bergklassement was hij ooit tweede. Hij werd Olympisch Kampioen, Nederlands Kampioen, won de Grote Prijs van Wallonië, Tour d' Indre-et-Loire, Ronde van Zwitserland, Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix, Ronde van Lombardije, Ronde van Vlaanderen en werd Wereldkampioen.
werd Wereldkampioen op de weg bij de amateurs, Kampioen van Duitsland tijdrijden en won twee keer de Ronde van Frankrijk bij de jongeren, was zeer beloftevol als jongere, wat hij doorzette bij de profs waar hij twee keer Wereldkampioen tijdrijden werd, twee keer Kampioen van zijn land op de weg, werd Olympisch Kampioen op de weg, won de Ronde van Emelie, de Coppa Sabatini, twee keer de Ronde van Zwitserland, won de Ronde van Spanje en de Ronde van Frankrijk. Won tijdens zijn loopbaan in totaal dertien tijdritten.
De foto die de wielerwereld, en gans Italiè met verstomming heeft geslagen. De twee rivalen die niet veel minder dan dit land in twee heeft verdeeld, in Zwitserland was er de tweestrijd Kubler-Koblet maar dat verdween in het niets wat er telkens stond te gebeuren wanneer de vrome Bartali en de voor velen heidense Coppi de strijd aangingen, er werd zelfs in Italiè geschreven als over de epische duels tussen Achilles en Hector.De strijd tussen die twee begon zelfs deels het dagelijks leven te bepalen. Coppi stond voor het socialisme en Bartali voor het katholicisme, zo ver ging het daar met die strijd. Toen Fausto Coppi het wereldkampioenschap reed en won te Lugano zijn er door de Italiaanse tifosi toestanden geschapen die m'n niet voor mogelijk zouden houden, zelfs met zakdoeken en hemden werd de weg van het minste vuil ontdaan, dat hij toch maar niet met platte band zou komen te staan, gehuild, getierd dat het echt angstaanjagend is geworden, onvoorstelbare toestanden. En dan kwam die foto een paar weken later in alle dag- en avondbladen van die tijd met de vrome Bartali die een drinkbus overhandigd aan Coppi, de ganse wielerwereld, de ganse Itliaanse natie verstond niet wat er op de flanken van die bergreus de Izoard in de Ronde van Frankrijk was gebeurd. Het was een verzoening die tellen kon. Misschien de grootste overwinnig die ze beiden hebben behaald.
Gino Bartali was samen met Fausto Coppi de meester van het hooggebergte, samen hebben ze hun erelijst fel beknot gezien door de oorlogsjaren. Gino is de enige renner die de Ronde van Frankrijk voor en na de oorlog wist te winnen. Hoe zou zijn erelijst er uit gezien hebben als hij al die jaren niet verloren had ? Het was nu reeds zo indrukwekkend. Hij won ; vier keer het Kampioenschap van Italiè, vier maal Milaan - San Remo, drie keer de Ronde van Lombardije, drie keer de Ronde van Italiè, won zeven keer het bergklassement in de Ronde van Italiè, won de Ronde van Frankrijk twee maal met het bergklassement er bovenop, twee keer de Ronde van Zwitserland, twee keer de Grote Prijs van Zurich, met nog menige semiklassiekers zoals vier keer de Ronde van Toscaniè, twee keer de Ronde van Campaniè, twee keer de Ronde van Emelie, drie keer de Ronde van Piemonte, èèn keer de Coppa Bernocchi, Ronde van Lazio, Trofee Matteoti en won de Ronde van Romagne en de Ronde van de vier Provincièn.
Rik won twee keer de Waalse Pijl en èèn keer Parijs-Brussel toen het nog topklassiekers waren,ook won hij twee keer de Ronde van Vlaanderen, twee keer Parijs-Roubaix, en èèn keer Milaan-San Remo, drie keer werd hij Belgisch kampioen op de weg alsook drie maal wereldkampioen, werd Kampioen van Belgiè achtervolging, vier maal nationaal Kampioen achter derny, vier keer het Belgisch Omniumkampioenschap, drie keer het Kampioenschap Ploegenkoers, werd Europees Kampioen Omnium, won vijf keer het Europees Kampioenschap Ploegkoers, vier maal het Nationaal Kampioenschap Interklubs. De Ronde van Argentinië, de Tour de 'l Ouest werd winnaar op punten in de Ronde van Spanje, won ritten in de drie grote ronden nl. in de Ronde van Frankrijk, Italiè en Spanje, won verschillende semiklassiekers zoals er waren Brussl - Ingooigem, Omloop der Vlaamse Gewesten, Omloop der Drie Provincièn, Ronde van Limburg, Omloop van Limburg, Haspengouwse Pijl en de Elfstedenronde. Hij had zijn gelijke niet op de vele zomer-en winterbanen, hij won niet minder dan 952 wedstrijden waarvan 270 op de weg, ook won hij 40 zesdaagsen, zesdaagsen die in zijn beginperiode nog werden verreden met ook 's nachts verplicht èèn renner op de baan rond te toeren. Na Gerrit Schulte werd Rik 'The Boss' van het pistegebeuren.
Gino Bartali was samen met Fausto Coppi de meester van het hooggebergte, samen hebben ze hun erelijst fel beknot gezien door de oorlogsjaren. Gino is de enige renner die de Ronde van Frankrijk voor en na de oorlog wist te winnen. Hoe zou zijn erelijst er uit gezien hebben als hij al die jaren niet verloren had ? Het was nu reeds zo indrukwekkend. Hij won ; vier keer het Kampioenschap van Italiè, vier maal Milaan - San Remo, drie keer de Ronde van Lombardije, drie keer de Ronde van Italiè, won zeven keer het bergklassement in de Ronde van Italiè, won de Ronde van Frankrijk twee maal met het bergklassement er bovenop, twee keer de Ronde van Zwitserland, twee keer de Grote Prijs van Zurich, met nog menige semiklassiekers zoals vier keer de Ronde van Toscaniè, twee keer de Ronde van Campaniè, twee keer de Ronde van Emelie, drie keer de Ronde van Piemonte, èèn keer de Coppa Bernocchi, Ronde van Lazio, Trofee Matteoti en won de Ronde van Romagne en de Ronde van de vier Provincièn.
