PISTEGESCHIEDENIS

Supporters die de weg van ook maar het kleinste vuiltje ontdeden, de velen die met vlaggen en wimpels zwaaiden, het was in de beginjaren van de tv uitzendingen toen ze de uitzinnigheden van dezen ten tonele brachten, Lugano 1953, het is en was niet te beschrijven, het fenomeen Fausto Coppi had zijn duivels ontbonden en won met veel bravoure het wereldkampioenschap met minuten voorsprong op onze landgenoot G. Derijcke, wat sprak het tot de verbeelding, en niet alleen voor de Italiaanse tifosi maar nog tot zo vele anderen waaronder ikzelve.Het zou op zondag gaan gebeuren, de grote start op de piste, hoe moest dat gaan verlopen? èènmaal had ik een buitenpiste gezien, het was in Scherpenheuvel, en wat had ik fantastische verhalen gehoord van crack's als Bruneel,De Kuyscher, Acou, Kemps, Simons en anderen. Wat waren m'n haren ten berge gerezen van het zien van die steile bochten ginds in Booischot waar het voor mij ging gebeuren. Nooit was ik zenuwachtiger geweest, na enkele rondjes ginds op die betonnen piste te hebben gereden als opwarmertje klonk het plots vanaf het middenplein;"renner Vanhoudt dient zich aan te melden bij de officièlen" en ik zag de bui al hangen, wat zou er verkeerd zijn? oei oei ga ik mogen vertrekken? ik met benepen hart naar de officièlen om daar de vraag te moeten beantwoorden "of ik wel met dat verzet waar de beroepsrenners mee reden zou starten"... "ja ja" natuurlijk zou ik daar mee starten,; "onbegonnen werk jongen, waar is je begeleider?" wisten ze daar veel dat twee snaken èèn uit Webbekom en ene uit Lummen onder hen beiden naar Booischot waren afgezakt, ...onbegonnen werk? "da zalle we hie ès laote zien sè"...
Reeks 1 wordt aan de start gevraagd !!! m'n hart was al de hele tijd aan het bonzen en met het door de micro galmen van m'n naam en van de anderen was het nog wat erger geworden, daar stond ik met gewone wegfiets amper die naam waardig, en nog wel op de koppositie van de negenkoppige beginreeks, van 'n startcarrière gesproken, al dadelijk op kop, het startschot had als 'n bevrijding weerklonken, het volk begon te roepen, de micro te galmen... "Vanhoudt aan de leiding dames en heren"...wat er nog weerklonk? ik zou het niet weten, m'n haren stonden bijna recht onder m'n helm die ik notabene ginds in bruikleen had gekregen,"Vanhoudt nog steeds aan de leiding" en ik dacht de leiding toch maar gaan af te staan door wat hoger in de bocht te gaan en zo me terug in het 'pak' te laten zakken wat aardig scheen te lukken, ging weer wat hoger en dadelijk terug naar beneden en .... 'n gekraak.. geroep en getier en ... met zeven van de negen lagen we op het beton... en zijn onder grote belangstelling op het middenplein terecht gekomen voor verzorging. Gelukkig bleef het maar bij wat schaafwonden en konden we nog in min of meer redelijke wijze onze tocht terug huiswaarts aanvatten waar ze van die exploten al niet teveel aantrokken,'k weet nog alleen dat er gevraagd werd ;"ewel, ès't gegaon?" en dat ik zei;"stukke gehad" en als antwoord kreeg ;"ge kunt ok niks"...En als ik er na zovele jaren aan terug denk; wat als ik het nu 'ns wèl had gekunnen?...