Ik ben Vanhoudt Maurice, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maurice.
Ik ben een man en woon in Schaffen (Belgiè) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/08/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schaken.
Mijn eerdere hobby's waren; wielrennen,voetbal,tennis,fotografie,houtsnij-en draaiwerk, muziek en schrijven
fa556839@s
MAURICE - PAULA ...mooi hoedje toch...
Foto's van vroeger
Met Lisa Del Bo in de Stadszaal te Aarschot in 1996
Toneel te Webbekom 2001 'Rare Kwasten op Jenever'
Hier bij het tennis
Vlotjes in de groep (x)
Klaar voor het vertrek Een massa volk, tot op de bermen stonden ze om te supporteren voor hun favoriet
STANLEY-ROSELLA Broedtijd ongeveer 20 dagen voor 3 tot 7 eieren Twee nesten per jaar Ze verblijven in het zuid-westen van Australiè Dit vogeltje is steeds in beweging Ze brengen een groot deel van hun leven door op de grond op zoek naar zaden, wilde planten, vruchten,bessen en insekten die ze ook aan hun jongen aanbieden
1963, toen er nog geen sprake was van het liefhebbersvoetbal in Brabant. Zij waren het die wonnen van "Cafè Polle"(Saenen)"Cafè Polle" ploeg die de voorbode was van "De Opknappers" die later zouden strijd leveren in het liefhebbersvoetbal Staande; Charel Van Hautvin,Julien Van Diest,Eugene Swinnen,Cassemir Caerts,Jos Wittemans,Renè Cuypers Gehurkt; Jef Torfs,Renè Van Dijck,Francois Jacobs,Albert Reynders,Vanhoudt Maurice
In de grootste schouwburgen werden ze gebracht, om het monotone te ontgaan van het vernoemen van namen uit 'n ellenlange reeks wil ik het hier houden bij de wat dichterbij gelegen kunststreken, jawel niet steden, omdat het is te groots, in de "Scala van Netelzeeb" op ongeveer vijf en vijftig km. van Brussel, de "Scala van Malgarra" op plus minus vijf en twintig km. van Leuven, beiden zijn ook dichterbij het "Fonderblok" gelegen dan de "Scala van 't Heike" dat is te vinden op tien km. van de Sulpitiuskerk te Diest. "De Wraak der Zuigeling", "De Kus door 't Sleutelgat", " Twee aan Een" ... mensen toch, wat waren het pareltjes van het theater, wat een hemelse heerlijkheid dat geluk ooit te hebben mogen smaken, van dat te mogen hebben aanschouwen, het is om nooit meer te vergeten die schitterende heerlijkheden ten tonele gebracht door al die 'parels van vrouwen' in de hoofdrollen. Wat speelden ze toch hun rollen oppermachtig, die allen overtrokken met een gewaad al slepend vele meters achter hen aan wat het scheen alsof ze zweefden alover de scene, als godinen in de nacht... wat hen buitelen deed en me denken liet aan Guido Gezelle's gedicht, zo schoon, "'t is al voorbij, geleeèn, gedaan, toch neen daar blijft iets voortbestaan" ... ja oh ja, vèèl bleef er voortbestaan, dat glorierijk verweven in mijn gedachten het was als 'n godenschemering, het was voor mij niet anders dan 'n schouwtoneel dat me verhief tot boven de hoogste bergen van het ... platte land, tot twaalf meter boven de hoogste bergen vanwaar ik bescheen, door het glorielicht het verstand verkreeg om in staat te worden gesteld alsof het was dat ik een leven leiden kon onttrokken aan al het slechte aardse, aan alles dat niet zo verheven was. "De Wraak der Zuigeling" gebracht door hen alsof het werd gesmeten met vuur en vlam voor onze voeten, dat het was alsof het barbarisme zou gaan hoogtij vieren en het nog 'n massa strijd zou doen gaan leveren, met sardonische trekjes op het gelaat van hen allen, zo dat het zou kunnen om hun zuigelingen het een na het ander de stuipen op het lijf te jagen en dat bij veel ouderen de zweetblazen op 't gezicht ... ontploffen liet, dat het zelfs de schijn verwekte alsof de overschotten van de mestbanken ... van het 'bakkes' droop, maar toch schoon, alsof het verheven was tot twaalf meter boven de hoogste berg, maar waarom ? twaalf meter, waarom? (wordt vervolgd)
