Ik ben Vanhoudt Maurice, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maurice.
Ik ben een man en woon in Schaffen (Belgiè) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/08/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schaken.
Mijn eerdere hobby's waren; wielrennen,voetbal,tennis,fotografie,houtsnij-en draaiwerk, muziek en schrijven
fa556839@s
MAURICE - PAULA ...mooi hoedje toch...
Foto's van vroeger
Met Lisa Del Bo in de Stadszaal te Aarschot in 1996
Toneel te Webbekom 2001 'Rare Kwasten op Jenever'
Hier bij het tennis
Vlotjes in de groep (x)
Klaar voor het vertrek Een massa volk, tot op de bermen stonden ze om te supporteren voor hun favoriet
DALMATISCHE HOND; Een van de elegantste en opvallendste honderassen. Zijn levendige, extraverte en intelligente honden. Hebben groot uithoudingsvermogen en hebben daardoor veel beweging nodig. Ze zijn vriendelijk en dol op kinderen. Is in de jaren zestig een modehond geweest, de tekenfilm '101 Dalmatiners' heeft daarop ingespeeld.
BLOEDHOND Een hond die hoog in het bloed staat met een edel uiterlijk De Bloedhond is verlegen, zacht en nogal ernstig Als hij iets op het spoor zit kijkt hij niet meer op of om en met de gehoorzaamheid is het dan ook tijdelijk uit Zijn vacht is kort dicht,fijn haar op hoofd en oren, zwart en roestbruin, rood en roestbruin, vaalrood Beetje wit op borst,voeten en staartpunt zijn toegestaan
Groot klassiek renner met enorme eindjump waar hij de snelste pedalen uit het peleton mee vloeren kon... Ook hij was bij de jeugd reeds bij de pinken, won twee keer bij de liefhebbers het Kampioenschap van Belgiè wat bij de beroepsrenners ook twee keer lukte.Ook werd hij bergkoning in de Ronde van Italiè en twee keer winnaar met de punten in de Ronde van Spanje, en èèn keer in de Ronde van Frankrijk, won de Ronde van Levante, drie maal de Ronde van Sardiniè, de Driedaagse van Antwerpen, het Ardens Weekend, de Ronde van Belgiè en twee keer de Ronde van Nederland. Maar hij was toch meer het type renner voor het eendagswerk wat resulteerde in een huzarenstuk wat tot op heden 2013, nog niet is geèvenaard, hij wist elke A-klassieker minstens èèn keer te winnen nl. èèn keer Milaan - San - Remo, twee keer De Ronde van Vlaanderen, drie maal Parijs - Roubaix, èèn keer de Waalse Pijl (toen nog A-klassieker), twee keer Parijs - Brussel (eveneens toen A-klassieker), twee keer Parijs - Tours, èèn keer Luik - Bastenaken - Luik en èèn keer De Ronde van Lombardije. Met daarbij won hij nog 'n hele rits semiklassiekers zoals de Omloop van Oost - Vlaanderen twee keer, de Trofee van Vlaanderen twee keer, twee keer de E3 Harelbeke, twee maal de Coppa Bernocchi, èèn keer de Omloop der Vlaamse Gewesten, de Elfstedenronde, Ronde van Brabant, Kampioen van Vlaanderen, Milaan - Mantova, de Drie Zustersteden, de Vijf Bergenomloop, Sassari - Cagliari, twee keer De Scheldeprijs en drie maal Gent - Wevelgem. Won het Ardeens Weekend. Won in zijn loopbaan twaalf zesdaagsen.
Stan Ockers was zeer sympatiek, er ging een schokgolf door het land toen hij een fatale val maakte als wereldkampioen in "zijn sporttempel", de wielerbaan van Antwerpen. Was zeer bedreven op de pist, wat hij bewees door te zegevieren in de drie winterbanen van Belgiè, hij won in de zesdaagsen van Antwerpen, Gent alsook in Brussel. Won in z'n loopbaan vier zesdaagsen. Hij was ronde- zowel als klassiek renner, dat hij bewees door twee keer tweede te eindigen in de Ronde van Frankrijk, achter de "grootheden" Kubler en Coppi, hij won het puntenklassement van de tour twee keer, twee maal de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, het wereldkampioenschap, won ook de Desgrange Colombo Beker dat kon gelden als het wereldkampioenschap van de regelmatigste renner van het jaar, won ook nog kleinere ronden en semiklassiekers zoals Rome-Napels -Rome, de Ronde van Belgiè en twee keer de Scheldeprijs en winnaar van het Ardeens Weekend.
Fred DE Bruyne was 'n sterke eendagsrenner, won verscheidene klassiekers wat resulteerde in drie keer het winnen van de Desgrange-Colombobeker, de voorloper van de huidige wereldbeker maar die veel meer uitstraling gaf aan de winnaar er van. Hij won ook drie maal Luik - Bastenaken - Luik, èèn keer winnaar van Milaan - San Remo, De Ronde van Vlaanderen, Parijs - Roubaix, Parijs - Tours, won ook de semi-klassiekers Sassari-Cagliari, de Omloop van Oost-Vlaanderen, de Omloop van Midden-Belgiè, Kuurne- Brussel-Kuurne en twee maal Parijs - Nice. Won ook het Ardeens Weekend.
Rudi Altig Als jeugdrenner was hij reeds de absolute top, werd nationaal kampioen in de sprint bij de Amateurs, wereldkampioen achtervolging in die kategorie, werd verschillende keren kampioen in de ploegenachtervolging Europees en nationaal, was eigenlijk de voorbode wat hij nog zou presteren bij de beroepsrenners, ook daar werd hij verschillende keren kampioen ploegachtervolging, twee keer nationaal kampioen achtervolging individueel, twee keer wereldkampioen achtervolging, brak het wereldrecord van de 5 km., won de trofee Baracchi(J. Anquetil), tijdrit van Lugano, Sassari-Cagliari, Ruta del Sol, Parijs-Luxemburg, Ronde van Spanje, Ronde van 'd Aix-en-Provence, won puntenklassement in de Ronde van Spanje alsook in de Ronde van Frankrijk, werd twee keer kampioen van Duitsland, won Milaan-Vignola, Ronde van Toscaniè, Ronde van Piemonte, Ronde van Vlaanderen, Milaan-San Remo en werd Wereldkampioen. Won 23 zesdaagsen.
Germain Derycke was de eeuwige roem nabij in het wereldkampioenschap maar botste op het fenomeen Fausto Coppi en werd tweede, zoals later toen hij ook tweede werd in het kampioenschap van Belgiè op de weg, maar wist wel vijf topklassiekers te winnen nl. Parijs-Roubaix, de Waalse Pijl, Milaan - San Remo, Luik - Bastenaken - Luik en de Ronde van Vlaanderen met daarbij nog enkele semiklassiekers zoals Dwars door Vlaanderen, Omloop Mandel - Leie - Schelde, Omloop der Zuid - West - Vlaamse Bergen, Omloop Midden Vlaanderen, de Ronde der Drie Valeièn, Ronde van Haspengauw en Brussel - Ingooigem, ook wist hij de Ronde van Algerije en van Noord - Afrika te winnen. Een veelwinnaar is hij nooit geweest maar wist de kwaliteit van zijn overwinningen er wel uit te kiezen wat van hem een toprenner heeft gemaakt.
Was jarenlang het paradepaardje van de Franse wielersport, zoals zo velen liet hij bij de jeugd reeds blijken wat talent hij bezat, ook hij werd kampioen bij de Amateurs, bij de beroeps werd hij twee keer kampioen van zijn land, won drie keer de Ronde van Frankrijk met èèn keer het bergklassement, won ook het bergklassement in de Ronde van Italiè, won twee keer Rome - Napels - Rome, de Ronde van het Westen, de Ronde van Luxemburg, de Dauphinè en Parijs Nice, in het klassieke werk was er winst in Bordeaux - Parijs, Parijs - Roubaix, de Ronde van Vlaanderen, de Ronde van Lombardije en Milaan - San Remo won ook de Natiènprijs, drie keer het Azencriterium, werd Wereldkampioen en er was winst in de Desgrange Colombobeker (voorloper van de Super Prestige)
Hoe zou Raymond Impanis zijn palmares er uit gezien hebben met wat mèèr spurterskwaliteiten ? hij werd tweede in de topklassieker Parijs-Brussel, evenals in de Waalse Pijl, zelfs vier keer in Luik-Bastenaken-Luik, ook werd hij tweede in het nationaal kampioenschap, in de semiklassiekers Gent-Wevelgem , Omloop Het Volk en Omloop der Vlaamse Gewesten. Hij werd wel winnaar van het Ardeens Weekend, Dwars door Vlaanderen, twee keer Parijs-Nice, Waalse Pijl, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, twee maal Gent-Wevelgem, ook is hij de winnaar van de langste tijdrit die ooit werd verreden in de Ronde van Frankrijk, als amper twee en twintigjarige gaf hij Jean Robic met bijna vijf minuten het nakijken. Ook heeft hij zich met succes gaan meten met de allerbesten achter de zware motoren zoals er waren ; Dolf Verschueren, Gull. Timoner, Gr. French, Walt. Bucher,K.H. Marsell en de Paul Depaepe's. Het "bakkertje uit Berg" was een klasbak.
Jean Robic, "biquet" was een zeer wilskrachtig en compleet renner die eveneens aardig zijn mannetje kon staan in het hooggebergte, die zonder èèn dag de gele trui te dragen de Ronde van Frankrijk wist te winnen. Op 140 km. van Parijs begon hij zijn duivels te ontbinden en alleen Edouard Fachleitner kon met hem mee en samen reden ze de leider Brambilla op ettelijke minuten en uit de gele trui.In de volgende Ronden van Frankrijk heeft hij nog èèn keer de gele trui gedragen maar de ronde winnen zat er voor hem niet meer in, wel nog een mooie vierde plaats. Hij won tijdens zijn loopbaan zes ritten in de Ronde van Frankrijk. Ook won hij het wereldkampioenschap veldrijden en verder overwinningen op de weg van eerder tweede garnituur.Ook heeft Robic zoals de "grote" Fausto Coppi zijn deel van valpartijen en breuken gehad, met eerst een schedelbreuk, verder breuken bij armen, benen, ribben en sleutelbeen, genoeg om tijdens zijn loopbaan verschillende maanden in het ziekenhuis door te brengen in de plaats van op z'n 'stalen ros'.
Ernest Sterckx was een renner met een snel eindschot in de benen die regelmatig zijn koers wel wist te winnen en niet zoal van de minsten zoals er waren de topklassiekers van die tijd Parijs-Brussel en de Waalse Pijl, ook won hij de semiklassiekers Grote Scheldeprijs, twee keer de Ronde van Limburg, Omloop der Vlaamse Gewesten, Gent-Wevelgem, twee keer de Omloop van Midden Belgiè, De Drie Zustersteden, drie keer De Omloop Het Volk (Nieuwsblad) Brussel - Ingooigem, de Schaal Sels, Brussel - Bost, Omloop van Midden - Brabant, Ronde van Brabant, Omloop van Limburg, de Ronde van Haspengouw en de Ronde van Belgiè.Jawel "Nest" was 'n renner waar rekening diende mee worden gehouden.
Gerrit Schulte, door zijn gewoeker met zijn krachten omgedoopt tot "Le Fou Pèdalant" werd nog maar pas na zijn debuut als opvolger genoemd van de legendarische "kanonbal" Pijnenburg.Na zijn toch wel succesvol optreden op de weg, wat hij bewees door vier keer Nederlands kampioen te worden, tegen de toch niet de minsten zoals Wout Wagtmans, wereldkampioen Middelkamp, de snelle Gerrit Voorting of de Ronde van Vlaanderen winnaar Wim Van Est, koos hij er voor zich toe te leggen op de wielerbanen, maar eerst had hij nog een rit in de Ronde van Frankrijk kunnen wegkapen. En op de houten latten werd de ploeg Schulte -Boeyen 'n begrip, daar kon de machtige Schulte zich uitleven wat de "grootste" Fausto Coppi aan den lijve moest ondervinden in de finale van het wereldkampioenschap achtervolging, wat 'n verrassing de "grote" geklopt... In de zesdaagsen van Gent, Antwerpen en Brussel wist hij als winnaar uit de strijd te komen, negentien zesdaagsen, wat in die tijd 'n fantastische prestatie was, wist hij te winnen, zonder zijn vele koppelritoverwinningen te vergeten, of de zege's in de omnium's, het waren er velen, wat 'n begeestering in de tot de nok gevulde sportpaleizen de strijd met o.a. tegen Van Steenbergen.Het waren de hoogdagen van de wielerbanen.
