Vorige week maandag ervoer ik nogal een rare dag. Iets over tien uur kwam ik aan bij pand nummer acht. Op de drempel van de deur van Udo Posbichs boekdrukkerij zaten Fritz, Willi en Manfred. Naast hen stond een manspersoon in groen uniform. Over de deur en de deurpost heen was, tussen twee zegels, een touwtje gespannen. Daaronder zat een papier geplakt met het stempel van het ministerie van Binnenlandse Zaken en de vermelding ‘Op politiebevel verzegeld’.  Ik moest een verklaring gaan afleggen en voor de rest diende ik te wachten. Wachten en nog eens wachten.
Tot vandaag  weten wij nog altijd niets meer. We weten nog altijd niet wat er is gebeurd met Udo Posbich. Is hij gevlucht? Is hij gestorven? Dit zal, volgens mij, nog een tijdje een misterie blijven. Van mijn collega’s heb ik ook al een tijdje niets meer gehoord. Ik begin ze eigenlijk wel te missen…

10-10-1974 om 00:00 geschreven door Marita Schneider