Deze namiddag was ik aan het kuieren in de stad. Plots zag
ik een potplant staan voor een winkelruit. Ik was helemaal van streek. Het was
een prachtexemplaar uit de gesneria-familie, een gloxinia met veel ronde,
sappige bladeren en hel trossen bloemen, de meeste nog gesloten, maar sommige
toch al volop bloeiend vanbuiten porseleinwit, vanbinnen echter bloedrood met
roze stippels, en het was liefde op eerste gezicht. Ik was helemaal van streek,
zoals je kan afleiden. Ik kocht de gloxinia en drukte hem tegen mijn boezem.
Thuis aangekomen, zette ik mijn gloxinia bij het raam. Ik was verzot op deze
prachtige plant. Elke dag geef ik het de nodige aandacht. Na het bier is dit mijn tweede troost.
Werken bij Udo Posbich is nog altijd even onaangenaam.
