13-03-2018, 20:28 geschreven door Kleine Bij  

13-03-2018, 20:26 geschreven door Kleine Bij  

Wanneer Charlie in zijn bed lag te slapen kwam Sarah naar me toe en wou dat ik het hele verhaal vertelde vanaf die ene dag dat we elkaar hebben leren kennen. Ik twijfelde, maar vond dat ze recht had op de waarheid. Ik begon bij het begin. Onder de grond in ons dorpje zat er heel erg veel olie en daarvoor wilden  ‘de mannen’ onze mensen daar weg. De hele stam werd uitgemoord, maar mijn zus Nkiruka en ik konden ontsnappen. ‘De mannen’ wisten dit en kwamen achter ons aan. We verstopten ons aan de rand van het bos dicht bij het strand. Dat is de plaats waar we jullie (Sarah en Andrew) zagen lopen. We zagen de bewaker naar jullie toelopen om jullie te waarschuwen dat het niet veilig was op straat en gelijk had hij. De honden en ‘de mannen’ kwamen dichter en dichter. Mijn zus en ik besloten om naar jullie toe te lopen en om hulp te vragen maar de bewaker stuurde ons weg. Uiteindelijk kwamen ‘de mannen’ aan met de honden. De leider van ‘de mannen’ had een wonde in zijn nek, hij zou er bijna aan sterven, dat zag je. Sarah en Andrew waren heel erg bang en vroegen wat ze wilden. Ze wouden de meisjes. Sarah weigerde, en hierdoor schoot één van de mannen hun bewaker dood. Andrew was heel erg bang en gaf zijn portefeuille, de leider nam al het geld en gooide de portefeuille weg. Maar dit was nog lang niet genoeg, de leider wou de meisjes. Andrew vroeg wat hij nog meer kon doen en de leider stak zijn middelvinger op naar meneer O’Rourke en zei, ik citeer: “Deze vinger steken jullie, blanken, al mijn hele leven naar me op. Vandaag kun je hem voor altijd aan mij geven. Snij je middelvinger af en geef hem aan mij dan mag je de meisjes hebben.” Andrew twijfelde, hij stond op het punt zijn vinger af te snijden maar deed het uiteindelijk toch niet. Sarah nam direct het mes over en zonder nadenken sneed ze haar eigen vinger af. Ze riep van de pijn, maar de mannen namen de twee meisjes alsnog mee. De leider zei tegen Sarah dat zij hierdoor de prijs had betaald om één van de meisjes te laten leven (ik) . Maar aangezien haar man dit niet deed ging er toch iemand sterven. ‘De mannen’ namen de twee meisjes mee het bos in.
Door de vermoeidheid van de begrafenis en van het stappen was ik in slaap gevallen. Het hele verhaal had ik dus nog niet helemaal kunnen vertellen aan Sarah.  

13-03-2018, 20:16 geschreven door Kleine Bij  

Het was echt een zware dag vandaag, na een lange tocht ben ik eindelijk aangekomen bij de familie O'Rourke. Sarah deed de deur open, ze was verbaasd me te zien. Ze vertelde mij dat haar man, Andrew zelfmoord had gepleegd. Ik was echt geschrokken. Vandaag was zijn begrafenis, ik wou met haar meegaan. Ze heeft een zoontje Charlie, die op dat moment Batman was (want hij had zijn kostuum aan). Hij wist nog niet wat ‘dood zijn’ betekende. We zaten in de kerk, Charlie vroeg aan zijn mama waar zijn papa was en ze vertelde nogmaals dat hij in de hemel was. Pas op het moment dat ze de kist in het graf legden drong het tot de kleine jongen door, hij krijste en schreeuwde dat zijn papa terug moest komen. Sarah wist niet wat er gebeurde en kon zich niet meer bewegen. Ik ging naar de jongen toe en probeerde hem los te maken van de kist. Maar hij bleef die stevig vasthouden. Ik vond het heel erg treurig en wou Sarah en de jongen echt helpen. Uiteindelijk kreeg ik de jongen los maar hij was erg overstuur. Uitgeput van de inspanning viel hij thuis direct in slaap.

13-03-2018, 20:13 geschreven door Kleine Bij  

Hallo, ik ben een vluchteling. Ik leefde twee jaren in een detentiecentrum en ze hebben me eindelijk vrijgelaten, samen met drie andere meisjes. Oh ja, voor ik het vergeet, mijn naam is Kleine Bij, althans iedereen noemt mij zo. De drie andere meisjes waren Yevette, het meisje met de gele sari en het meisje zonder naam met de vele documenten. Ik ga jullie over mijn leven vertellen, dit gebeurde de dag dat ik vrijgelaten werd. We stonden in de rij te wachten om een persoon op te bellen die ons zou kunnen oppikken maar natuurlijk hadden we niemand en moesten we een taxi bellen. Ik had de taxi gebeld want de rest kon niet lezen. Ze wilden ons eerst niet komen ophalen maar ik verzon dat we hier moesten schoonmaken. De taxi was er, de bestuurder was een vreemde man. Ik had blijkbaar iets fout gezegd, want de bestuurder reed weg en liet ons daar alleen staan. Wat moesten we nu doen? We gingen samen op pad. We liepen langs velden, waar twee mannen aan het werk waren, ze zagen ons en kwamen onze richting uit. Ik was heel erg bang, ik beeldde me alweer in hoe ik mezelf iets zou kunnen aandoen indien bleek dat het handlangers waren van 'de mannen'. Na het stellen van enkele vragen  kregen we het voorstel om daar te verblijven, maar dat slechts voor een weekje.  Eerst vond ik dit geen goed idee maar stemde uiteindelijk in, na aandringen van Yevette. We kregen daar een slaapplaats en de vrouw van één van de mannen bracht ons eten. Er klopte echter iets niet, niemand van ons kreeg papieren. Maar we werden wel vrij gelaten. We zijn nu blijkbaar allemaal illegaal. De reden waarom we allemaal vrij zijn heeft Yevette mij verteld. Ze heeft namelijk haar lichaam opengesteld voor een man zodat we vrijgelaten zouden worden . Ook ikzelf en de anderen werden allemaal vrij gelaten waarschijnlijk omdat het niet zou opvallen. Eén iemand laten gaan zou verdacht lijken als het aan het licht kwam.
We waren allemaal wat aan het praten toen plots 'het meisje zonder naam' zei dat haar kind er was. We begrepen het niet zo goed maar ze zag een zonnestraal en dacht dat dit haar kind was, dus deden we alsof we het kind ook zagen. Toen de vrouw ons eten kwam brengen verdeelden we alles in 5 en gaven het kind het grootste deel want het kind moest nog groeien. Het was avond en we gingen allemaal slapen. Ik werd wakker van de ijzeren ketting van het dakraam die bewoog, ik deed mijn ogen open en zag een beweging van links naar rechts. Het was ‘het meisje zonder naam’, ze had zich verhangen. Ik schrok me te pletter en wist niet wat gedaan. Toen ik opstond zag ik een plas op de grond, ze had haar behoefte gedaan en ik vond dit heel erg vies. Ik wou Yevette wakker maken maar bedacht dat dit misschien geen goed plan was. Wat ik wel met zekerheid wist, ik moest hier weg. Door dit voorval zou de politie komen en zou alles slecht aflopen. Het deed me wel pijn dat ik Yevette moest achterlaten, ik ga haar echt missen. 

13-03-2018, 20:11 geschreven door Kleine Bij