We zaten in een Starbucks, dicht bij Picadilly Circus. Mijn beste vriendin Jade was net klaar met een half uur te klagen over haar miserabel liefdesleven en had haar klaagzang afgesloten met de mededeling dat ze wou gaan speeddaten. Kers op de taart, nu wou ze dat ik meeging!
"Een speeddate avond? Jade, ben je helemaal gek geworden?"
Ik stond ervan versteld dat ze het nog maar had voorgesteld. Een speeddate avond was niks voor Jade. Zeker niet aangezien het nog maar net uit was met haar laatste vriendje.
"Komaan Elin, het wordt leuk. Misschien ontmoet jij ook iemand."
"Euh, heb ik gezegd dat ik meeging?"
"Oh, wil je niet meegaan? Laat me het anders zeggen, je gaat mee!"
"Maar Jade..."
"Maar Jade niks. We zijn beste vriendinnen en die moeten elkaar steunen. Jij gaat mee naar die speeddate avond. Het is trouwens in Chirocco."
Chirocco was de bar van één van mijn beste vrienden, Bobby Jacobi. Een dragqueen in hart en nieren en hij staat nog beter met een kleedje dan ik. Mijn beste vrienden Miles Bellamy en Jase Cavanaugh werkten er als barman. Je hoort het, mijn halve vriendenkring werkt in het nachtleven. Mijn job is niet eens half zo spannend. Maar laten we even teruggaan naar ons gesprekje.
"Bobby organiseert een speeddate avond?" vroeg ik verbaasd. Hij was nu niet bepaald een vent die hield van romantiek.
"Blijkbaar stond hij onder grote druk van zijn klanten. Luister, het gaat allemaal best wel meevallen. En je zit naast mij, trouwens. Ik heb ons al ingeschreven."
Als je me wilt boos maken, doe dan gerust zoiets achter mijn rug.
"Excuseer? Jij hebt ons al ingeschreven?" zei ik. Ik stond werkelijk perplex van haar lef.
"Ja, je zit aan het tafeltje naast mij. Doe je het?"
"Wel, dankzij jou heb ik nu geen keuze meer. Dan zal ik het maar doen zeker."
Dit is iets stoms, maar ik moet een beetje schrijven voor ik mijn gezond verstand verlies.
Ik heb een probleem. Een absoluut dilemma. Iets waar ik in de volgende tien seconden over moet beslissen. Het is zo erg dat ik er gek van word. Neem ik nu een scone of een stuk kwarktaart? Ik sta aan te schuiven in de cafetaria van Marks and Spencer op Oxford Street. Het is bijna aan mij om te betalen en ik weet niet goed waarin ik zin heb. Uiteindelijk, wanneer de knappe kassier, een Turkse jongen met de welklinkende naam Farouq, me vraagt of ik nog iets wil, besluit ik de verse kwarktaart te nemen. Fuck die calorieën vandaag. Alhoewel een scone ook had gesmaakt...
Ik worstel door de overvolle cafetaria, en zet me dicht bij de uitgang, die uitgeeft op de afdeling kinderkleren. Scones of kwarktaart. Ik lach er even mee. Gemakkelijk op te lossen dilemma als je eens nagaat wat ik de laatste weken heb moeten meemaken. Ik neem een stevige hap van de kwarktaart, met aarbeien erbovenop, en geniet. De heerlijk zoete smaak vult mijn mond, maar de nasmaak is bitter. Alles smaakt bitter tegenwoordig. Hoe komt dat, vraag je jezelf waarschijnlijk af? Wel, het heeft alles te maken met mijn liefdesleven. En het begon een paar weken geleden...
Als jullie willen, schrijf ik verder vanavond. Ik denk dat ik dit ideetje in een verhaal ga gieten. Toch niet zo gewritersblocked?
Mijn mond heeft zenuwtrekken. Zo hard ben ik mij hier aan het vervelen. Ik wil naar huis, zodat ik kan studeren slapen en lezen in mijn Michael Palin boek. Het is geen minuut later dan een seconde geleden. Ik heb ook writers block trouwens, iets wat zeer leuk is als je een carrière als schrijfster wil. De lucht is verschrikkelijk donker, dus ik denk dat we van de Fucking Sneeuw nog niet verlost zijn.
Jason doet bijna al zijn stunts zelf. Ik ook trouwens De komende vier en een half uur uithouden is een stunt op zich. Ik wou dat ik radslag kon. Iedereen ruikt naar sigaretten hier. Do the rudebox, shake yer rudebox. God, dat was een sucky liedje, niet? Verpestte Robbie's carrière compleet.
Anyway, tentsletje is dus nu een woord. Fijn voor het woord, zou ik zo zeggen. En fijn voor de meisjes die al jaren het 'tentsletje' uithangen op festivals. Ik wil zomer. Zo van die zevenentwintig graden, met een briesje en topless hotte kerels weer. Long Hot Summer, ken je dat? Met veel limonade.
Ik ben de laatste tijd permanent pissed. (Socrates himself was permanently pissed! En als je die niet kent is de kans groot dat je nog nooit van Monty Python hebt gehoord).
Of wel sta ik op het punt een beroerte te krijgen, of wel heeft er net iemand koffie gemaakt. What fun, die uren op het bedrijf. Nog vier en een half uur en ik mag hier weg, maar ik ben het hier nu al beu. Als mijn collega terug is ga ik vragen of er nog werk is, want er is maar zo veel dat je kan doen voor een examen dat je pas maandag hebt. Ik heb een lekker lang bad nodig, en wat aandacht van de Muze. In de vorm van Snatch, misschien. Ik ben ongeveer alle liedjes op de radio beugehoord, dus als ze nu geen Steps gaan spelen...
Ik ben niet half zo vrolijk als gisteren.... ik voel me gewoon niet goed, dat is het. Ik heb het warm en koud tegelijk, een verstopte neus en ik ben oververmoeid en gestresseerd en... well, you get the picture... Ik heb constant dorst, trouwens. Vier colas mee naar het werk genomen. Morgen examen Engels, dat moet goed gaan. En dan vroeg weekend. Gelukkig, kzou het geen moment langer meer uithouden.
Meer nieuws, ongetwijfeld straks....
Oh ja, bij mijn lijstje Muze films van gisteren ben ik The Wank Bank Job vergeten te vermelden... hihi..
Van een self fulfilling prophecy gesproken: vorige week bitchte ik nog dat Scott Maslen niet uit Strictly come Dancing mocht liggen dat weekend, en raad eens wie er vorige week, net voor de finale, uitlag? Yep, Scottie boy. Maar, zoals een echte fan, ben ik er al over. En daarmee bedoel ik helemaal niet. Ik bedoel, het is nu december en ik ben nog steeds niet over het feit dat Louis Talpe Mega Toby Sterren op de Dansvloer heeft gewonnen. Maar kom, Scott heeft het ver geschopt.
Als alles goed is , is dit mijn voorlaatste dag op Het Bedrijf. Heb helaas nog geen Bedrijf 2 gevonden, en ik word er een beetje bananas, crackers en nuts van.
De Muze is er nog! Hij is veilig opgesloten op mijn kamer, waar hij zich kan entertainen met al mijn boekjes over seks. Nee, you dirty mind, niet de Playboy, maar boeken zoals Het Vaginaboek van Goedele Liekens. En voor die boeken is een reden, hoor. Ik wil seksuoloog worden. Ja, je hoort het goed, van journalist naar seksuoloog, kleine of grote stap?????? Maar hoe ga ik in godsnaam een Master behalen als ik nu nog niet eens zeker ben van mijn punten op mijn hoofdvak??? Hé???? De examens zijn trouwens bezig. What fun. Ik heb meestal op een uurtje alles af en kan dan rustig naar huis. Niet dat ik alles overhaast doe, neen hoor. Ik heb gewoon een heel efficiënte manier van werken. Ik vul eerst de vragen in die ik zeker weet en dan de vragen waar ik effe moet over nadenken.
Anyway, de Muze. Hij was maandag op televisie (The Italian Job, Handsome Rob, Aston Martin Vanquish, lekker ding in een lekkere auto). Ik heb hem helaas niet kunnen uitzien, omdat hij op een belachelijk laat uur gedaan was. En ik heb geen zin om slaperig op mijn examens aan te komen. Dus, rain check en nu maar hopen dat Crank op televisie is in de kerstvakantie, want Crank is en blijft fantastisch. Ik zou ook blij zijn met één of meer van de volgende films: Lock, Stock and Two Smoking Barrels, Snatch, Crank 2: High Voltage, London, In the Name of the King, The Transporter 2, The Transporter 3. Ja, je snapt denk ik wel wat ik bedoel. Ik wil Muze Porn. Maar ik krijg toch The Expendables voor mijn kerstmis, dus da's ook goed. Lee Christmas is de beste ass kicker in the universe. Ride or die, baby, ride or die. En dan heb je ook nog zijn ode aan Mickey Rourke's personage op het einde, die eigenlijk wel hilarisch is. Ik zal je een hint geven: ik heb het over "There once was a man named Tool..."
De komende vier en een half uur uithouden is een stunt op zich. Ik wou dat ik radslag kon. Iedereen ruikt naar sigaretten hier. Do the rudebox, shake yer rudebox. God, dat was een sucky liedje, niet? Verpestte Robbie's carrière compleet. 
