Het is pas kwart na één en ik denk al aan vanavond. Niet dat er iets geweldig op het programma staat vanavond, hoor. Gewoon een avondje ik plus laptop is gelijk aan schrijfwerk. Walking on Sunshine op de radio. Wat ironisch op zo'n kutdag als deze. Het ligt deze keer volledig aan mijn state of mind. Depressief, zoals altijd. Wanneer gaat dit eindelijk eens ophouden? Wanneer ga ik genezen van dit afgrijselijk ding?
Val
PS: I hou van Q Music, maar nu begint het wel een beetje voorspelbaar te worden. Er zijn drie plaaten die ze elke dag minimum één keer draaien. Shame- Robbie Williams en Gary Barlow (trouwens, is dit geen ongelooflijk zeemzoete liefdesbrief aan elkaar?) Teenage Dream- Katy Perry Billionaire- Travie McCoy en Bruno Mars
Let er maar eens op, beste Q luisteraars.
Maar alle liefde voor Q hoor. Sleept me door de lange werkdag.
Oh, hoe miserabel voel ik mij vandaag. Geen zin in iets, zelfs niet school. Ik vraag me af, ben ik terug in een depressie aan het zakken? Ik vrees ervoor. Gut, dat wil ik toch niet meer meemaken, want ik heb diep gezeten, hoor. Volgens mij zit ik nog steeds diep. En mijn psy kan me niet meer helpen.
Leuk. Ik zit hier voor mijn scherm. Mijn hoofd is volledig leeg. Echt leger dan leeg. Soms zit ik zo vol goede ideetjes, maar soms gaat het ook afschuwelijk mis. Dan heb ik van die momenten waarin ik staar naar mijn leeg Word document. En niets doe. Echt niets. Morgen terug naar school, maar ik kijk er niet naar uit. Ik zou liever verder willen schrijven. Als ik niet volledig leeg was natuurlijk.
Hoe vonden jullie mijn gedichtjes tot nu toe? Die waren geheel op het moment zelf geimproviseerd. Mijn mama zegt dat ik verder moet gaan met die gedichtjes en met mijn hele schrijf gedoe. Probleempje: ik heb totaal nog niet genoeg geschreven. Ik ben verdorie wanhopig. Ik wil zo snel mogelijk uit deze miserie geraken en iets zinning op papier schrijven. Trouwens, als er iemand wil lezen wat ik al geschreven heb, mail me dan. Ik hoor graag jullie feedback.
