Onderweg van Cangu naar Candidassa ( zo'n 2 uurtjes) stoppen we in het stadje Klungkung. Dit was de vroegere hoofdstad van Bali's belangrijkste koninkrijk in vroegere eeuwen. We bezoeken er het oud justitiepaleis en het waterpaviljoen te bezoeken.
De 'Kerta Gosa', het gerechtshof werd op het einde van de 18e eeuw gebouwd en bestaat uit twee gebouwen. Het eigenlijke gerechtshof staat iets hoger en heeft mooie plafondschilderingen in wajangstijl. Op de onderste helft werd de aangeklaagde, die op het oordeel moest wachten, voor de ogen gehouden welke straffen de arme zondaar wachtte. Op de bovenste helft worden de hemelse vreugden van de goede zielen voorgesteld.
Nadien rijden we verder naar ons hotel in Candidassa. Het is een leuke trip want we rijden via een baan ( soort expressweg in België) langs de oceaan. We zien dus rijstvelden, palmbomen en dan het mooi turqouis water: echt prachtig!
We logeren in deze streek voornamelijk om een ander soort natuur te ontdekken ( bergen en heuvels met veel rijstvelden en toch onmiddelijk aan de oceaan) en om ook het waterpaleis van Tirtaganga te bezoeken.
We komen aan aan het hotel. Weer een geslaagde keuze. We hebben een gardview bungalow maar we zien toch de zee. In de namiddag ontdekken we het domein ( redelijk klein) en genieten we van ons boek en het zwembad. 'S avonds eten we ter plaatse en kijken we naar een plaatselijke dansvoorstelling.
De dag erop bezoeken we op eigen houtje het waterpaleis Tirtaganga.
Het is redelijk vroeg en toch is het al tropisch ( klam) warm! Het waterpaleis is prachtig en daarom moeilijk te omschrijven.
Het is een soort park midden in de rijstheuvels met veel vijvers en waterbassins. In de hoofbassin is er een tempel gebouwd met een waterput voor het 'heilig water'. In een vijver zijn er enorme tegels gelegd waardoor je 'op het water kunt stappen'. In één van de bassins kan je ook zwemmen ( vooral locals maken hier gebruik van).
In elke vijver zijn er enorme koïs, een klein kapitaal! Wat ons vooral overmant is de symetrie van alles, de prachtige details en de enorme rustgevendheid van het kabbelend water...tot er 4 bussen schoolkinderen toekomen :)
En dan wordt Virginie weer aangeklampt ( zo'n 3 keer) you picture with us? Wat blond haar toch niet kan doen :)
In de namiddag zoeken we de verkoeling op en 's avonds gaan we naar het centrum om een hapje te eten! Morgen vertrekken we al naar ons laatste hotel...het begint te korten.
'S morgens gunt Virginie zichzelf een facial treatment in de Spa van het hotel. 1 uur lang worden er de vreemdste dingen op het gezicht gesmeerd en gemaseerd maar het resultaat: stralend en zacht velletje!
29 september t.e.m. 1 oktober: logeren bij Belgen in Canggu
Beste lezers,
Na Ubud zijn we op 29 september van Ubud naar Canggu doorgetrokken, waar we een villa gehuurd hebben voor 3 nachten in de b&b Villa Adinda. Deze b&b hebben we zelf geboekt en dus niet via het reisbureau. De aanleiding daarvoor was ooit een reportage in Vlaanderen Vakantieland, waar ze op bezoek gingen bij de Belgische eigenaars Dirk en Leen.
En jawel, we hadden daar een villa voor ons tweetjes. T is te zeggen: achterin hun tuin zijn 2 villa's bijgebouwd met elk 2 slaapkamers, een open badkamer, mooi terrasje, een hangmat en op 3 stappen van het zwembad. Geef toe, klinkt toch onweerstaanbaar he?
We werden meteen heel hartelijk verwelkomd door Dirk en Leen. Eigenlijk voornamelijk door Dirk, Leen had die dag precies een minder dagje. Ze runnen de b&b nu 3 jaar en je merkt meteen dat ze zich helemaal thuisvoelen in Bali. Ze overladen je werkelijk met zoveel tips en uitstapmogelijkheden en hun enthousiasme werkt aanstekelijk!
Ondanks de vele tips hebben we het daar heel rustig aan gedaan. De dag dat we aankwamen hebben we in de namiddag uitgebreid het zwembad getest én goedgekeurd. Tot nu toe behaalt hun zwembad echt wel de eerste plaats en dit dankzij het zalig warme water. Maar er moest natuurlijk ook 's avonds een hapje gegeten worden... Op aanwijzen van Dirk wandelen we 5 minuutjes richting het strand en genieten daar van de mooie kijk op de oceaan met zijn robuuste golven. Bovendien worden we nogmaals getrakteerd op een prachtige zonsondergang... Kan een mens dit ooit zomaar gewoon worden? Daarna lopen we nog 5 minuutjes verder over het zwarte zandstrand en we komen aan Echo Beach, onze eindbestemming om onze maagjes te vullen met een bbq aan het strand. Hun concept: je gaat eerst je vlees/ vis kiezen ( staan tentoongesteld) en neemt nadien a volonté sidedishes ( sla, rijst, aardappelen. ...) en van zodra je vlees klaar is brengen ze het naar jou. Wij kozen voor scallops ( te lekker!) , prawns porcribs en chickensaté. Een echt festijn!
En dit allemaal aan de rand van het strand en de oceaan... Er was misschien wel superveel volk ( zondagse ontmoetingplaats) maar het was wel een romantische ervaring... .
Na een woelige nacht (de b&b is werkelijk schitterend maar het bed vonden we persoonlijk niet zo goed) en nadat we een lekker ontbijtje achter de kiezen hadden, besloten we om een heel eind over het strand te gaan wandelen richting Seminyak. Zand, oceaan, talrijke surfers, de zon stevig aanwezig, ... Wat hebben we genoten van die lange strandwandeling!
Eens in Seminyak aangekomen, merkten we al snel dat het niet de ideale locatie voor ons was. De ene winkel na de andere maar vooral héél toeristisch! Maar ook zo een plaatsen moet je gezien hebben natuurlijk en we hebben dan ook geen spijt van deze trip.Alleen verkiezen we hier toch liever de prachtige natuur boven de gemaakte toeristische plaatsen... Een taxi bracht ons terug naar de villa waar we meteen in het zwembad doken.
Voor onze laatste dag in Canggu kozen we voor een uitstapje met onze gastheer: een scootertocht door de rijstvelden! Helmpje op, scooter starten en daar scheurden we.. De natuur hier blijft ons verbazen en het uitzicht over de talrijke rijstvelden verveeld je nooit! Meer landinwaarts toonde Dirk ons de rijstvelden die net werden geoogst en die opnieuw klaargestoomd werden om alweer rijst te planten. En dichter bij de oceaan had je dan weer de rijstvelden die net waren beplant. Dirk haalde ook de fotograaf in zich naar boven en we beleefden precies opnieuw een mini fotoshoot voor onze trouw. Dit keer met het decor van rijstvelden... Zalig!
De scooter was heel de dag ter onzer beschikking. Eerst gingen we tanken ( 1 fles benzine elk) en daarna trokken we er alleen op uit, op zoek naar een lekkere lunch een dorp of 3 verder. Het was niet gemakkelijk ( alle straten lijken op elkaar!) maar het is ons gelukt!
Het is echt een zalig gevoel om echt mee te doen met de locals: wij op ons brommertje!
In de namiddag stond opnieuw zwembad, lezen en rusten op het programma!
Wanneer onze maagjes opnieuw gromden maakten we ons klaar en sprongen we op ons scooterke richting strand!
28 september: mountainbike tocht door de rijstvelden
Vandaag staat er terug een excursie op het programma: we gaan een mountainbike tocht doen door de rijstvelden!
We slapen lekker uit tot 7 uur want ze komen ons om 8 uur oppikken en aangezien het ontbijt in de excursie inbegrepen is hoeven we daarvoor geen tijd te voorzien. Om kwart voor 8 gaat de telefoon: de receptie om te melden dat onze driver er al is!
Op ons staat een minibusje te wachten met al 3 andere toeristen in. Onderweg pikken we er nog 4 op waardoor we een groepje van 9 vormen. Rond 10 uur arriveren we aan "Lake View", het restaurant waar we ons ontbijt krijgen. En de naam is niet gestolen: we ontbijten met een prachtig zicht op de 2 vulkanen Batur en Abang, gelegen aan het Baturmeer. We hebben nu wel al meerdere vulkanen gezien maar het blijft indrukwekkend. In 2000 was de laatste eruptie van de Baturvulkaan en je kan nog zo de sporen van de lava zien... Wauw!
Van daar uit vertrekken we naar een koffieplantage. Eigenlijk blijkt het een heel toeristisch oord te zijn maar desondanks leren we ook hier nog dingen bij. Of wisten jullie dat er mannelijke en vrouwelijke koffiebonen bestaan? ;-). Uiteindelijk eindigen we daar met het proeven van verschillende soorten koffie en thee. Ik was vooral te vinden voor de vanilla coffee en de coconut coffee terwijl Virginie verslingerd was aan een soort thee waarvan de naam me volledig ontgaat.
We stappen terug in ons busje om na 10 minuten rijden kennis te maken met onze vrienden voor de komende 3 uur: de mountainbikes. Fietsje kiezen, helm op het koppeke en we zijn vertrekkensklaar. Een 37 km lange fietstocht! Eerlijkheidshalve moeten we erbij vermelden dat het bijna altijd downhill is let's go for a ride baby!
Wat we te zien krijgen van panorama's is gewoon adembenemend! Rijstvelden, rijstvelden en nog eens rijstvelden... Rijst die pas geplant is maar evenzeer rijst die klaar is om geoogst te worden. Hoe kan zoiets simpel als rijst resulteren in zo een mooie landschappen? Prachtig gewoon!
Onderweg stoppen we ook eens om een kijkje te nemen in een woning van een doorsnee Balinees. Hele families leven hier samen: grootouders, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen vormen hier als het ware een kleine gemeenschap. We zien dingen die we ons niet kunnen inbeelden in de 21 e eeuw... Qua gebrek aan hygiëne kan dit wel tellen... Een mens wordt er werkelijk stil van: this is the real life! Nog een leuk weetje: de placenta wordt na de geboorte gewassen en in een kokosnoot gestopt. Dit wordt dan in de grond begraven: meisjes links van een trap, de jongens rechts. Als de meisjes na het huwelijk dan hun man volgen, blijven ze zo toch nog deel uitmaken van hun gemeenschap...
Onderweg komen we veel kindjes tegen die enthousiast " hello" zeggen en om high-fives vragen. Echt fantastisch!
Een laatste stop maken we aan een 500 jaar oude boom waar kinderen zich Tarzan wanen door aan lianen te bengelen. Een jongetje durft het aan om ons een "pen for school" te vragen en we maken een faire deal: hij krijgt onze enige bic die we op zak hebben in ruil voor een foto...
Rustig bollen we verder downhill tot we op een punt komen waar we moeten beslissen: gaan we ongeveer 30 minuten uphill met de mountainbike tot aan het restaurant voor de lunch of 10 minuten uphill met het aircogekoelde busje? Een moeilijke keuze maar we kiezen wijselijk voor het busje
Na een lekkere lunch keren we terug naar ons hotel waar we ons verfrissen door een duik in het zwembad. Het koelt echter snel af waardoor de duik van korte duur is. Maar een lekker warm bad brengt soelaas en dan maken we ons klaar voor een gezellige diner date onder ons tweetjes...
We zijn vandaag vroeg uit de veren. Om 9 uur nemen we de shuttle dienst van het hotel om op eigen houtje het centum van Ubud te gaan verkennen.
De gids in Virginie ontwaakt en ze loodst me door kleine straatjes. Ik mag mijn vrouw nu niet uit het oog verliezen of ik ben hopeloos verloren. Na een uurtje wandelen, komen we in zo een klein zijstraatje een spa tegen. Zouden we? Na even te aarzelen beslissen we om ons toch te informeren. Lang hadden we niet nodig om overtuigd te geraken en we kiezen voor een traditionele Balinese full body massage. Of we er tegenop zien om dat samen in 1 ruimte te doen? Nee hoor ;-)
Wat volgt is met geen woorden te beschrijven. Voor 25 euro per persoon genieten we anderhalf uur lang van elke spier die gemasseerd wordt. Is this heaven? Alleen als ze ook tussen mijn tenen wil gaan begin ik als een gek te gibberen waardoor Virginie en mijn masseuse ook beginnen te lachen. Tja... Na de massage volgt een scrub van het hele lichaam en we worden ook volledig ingesmeerd met yoghurt... Klinkt misschien raar maar dat voelde eigenlijk wel goed. Terwijl wij rechtstaan, spoelen de masseuses de yoghurt af en zepen ons in met een lekker ruikend zeepje. Daarna worden we uitgenodigd om in een zalig warm bad vol met bloemen te gaan liggen. Een kwartiertje later komen ze ons halen en zit het erop. Helemaal relaxed en een wow gevoel gaan we terug de straat op ..
We doorlopen op ons gemakje gans het centrum van Ubud met de immens vele winkeltjes. We passeren ook veel restaurantjes en kiezen er eentje uit met een mooie tuin waar we, alweer, genieten van een lekkere lunch. Van het lokale marktje zijn we wat teleurgesteld: wij dachten aan vooral fruit en etenswaren maar het blijkt vooral echt toeristen stuff te zijn.
Dan maar troost gaan zoeken in een hoorntje met 1 bolletje ijs
Sneller dan verwacht hebben we het hele centrum gezien. Na een succesvolle onderhandeling voor een taxi trekken we terug naar ons hotel. Daar plonsen we nog even in de beide zwembaden. Ale, eigenlijk de 3 zwembaden want ik laat ook nog even het kind in me los in het peuterbadje . Het water was aan de frisse kant maar het deed oh zo een deugd! Kleine anekdote: ik was wel bijna verzopen doordat de laatste trede van het zwembad onnoemelijk diep was: meteen kopje onder want je zat meteen in het diepste gedeelte van het zwembad. Mijn vrouw heeft zich er kapot mee gelachen
Van het zwembad recht onder de douche waarna we nog even wandelen naar een dichtbij gelegen supermarktje voor een oervlaams avondmaal: boterhammen met choco! Ook dat is genieten...
Vandaag is het onze laatste voormiddag in het Puri Bagus Lovina hotel want om 12 uur worden we opgehaald om verder door te trekken naar Ubud.
Aangezien we hier altijd vroeg wakker zijn, profiteren we ervan om na het ontbijt nog wat aan het zwembad te liggen. Virginie waagt zich nog aan een laatste duik in het frisse water terwijl Kaat de laatste pagina's van haar boek verslindt.
Iets na 12 u komt onze nieuwe gids, Oka, ons ophalen. Spreekt hij ons nu echt aan in het Nederlands? Jawel, we hebben het goed gehoord het doet best wel vreemd ! In het begin is het heel hard wennen aan het Nederlands van onze gids en de Indonesische naam van de chauffeur zijn we ook heel snel vergeten... Bon, vooruit met de geit want we hebben een gans programma voor de boeg!
Eens de chauffeur begint te rijden erger Kaat zich zeer snel. Hij lijkt "op tijd schakelen" niet echt te begrijpen waardoor we altijd het gevoel hebben dat de motor op elk moment kan ontploffen! Maar we moeten het er vandaag mee doen... Eerst 1500 meter naar omhoog. Kaat die anders nooit misselijk is in de auto, wordt nu al onpasselijk na 5 minuten door de rijstijl van de chauffeur. Probeer dan maar eens vriendelijk te blijven lachen en antwoorden aan de gids!
Onze eerste stop was ergens onderweg op de berg om aapjes te bekijken. Ze lijken echt wel super schattig! Van een mevrouw kopen we een paar zakjes pindanoten om de aapjes te voederen. De eerste pindanoot komen ze schuw uit onze hand nemen maar eens ze doorhebben dat we er meerdere hebben, zijn ze werkelijk niet van ons weg te slaan. Ze eten letterlijk uit onze handen! Voor ons betekent dit alweer een leuke ervaring rijker
We rijden verder tot aan de Ulu Danu tempel. Deze ligt op een leuke locatie, namelijk aan het Bratanmeer. Deze tempel valt nogal "klein" uit. Het blijft mooi om te zien maar al snel merken we dat onze voorkeur meer uitgaat naar boeddistische tempels dan de hindoeistische zoals deze. Of ligt het aan de gids die (ongetwijfeld goedbedoeld) om de 2 minuten vraagt om onze camera om foto's van ons te nemen? In het begin dachten we nog: leuk! Maar toen hij ook nog begon te zeggen wat we moesten doen, werd het echt wel vervelend.
We laten ons er niet teveel door doen en genieten na het bezoek van de tempel van een lekkere lunch met een prachtig uitzicht, hoe kan het hier ook anders? Kaat is blij om voor het eerst een sate met varkensvlees te kunnen eten.
Van het restaurant trekken we naar de tempel Tanah Lot. Tanah betekent rots en Lot betekent water. En dat is ook wat je je erbij moet voorstellen: het is een tempel op een rots in het water. We zijn hier duidelijk niet de enige toeristen maar genieten toch van de mooie tempel en het is fijn om de golven tegen de rotsen te zien opspatten! De tempel op zich hadden we iets groter verwacht maar je kan Bali niet bezoeken zonder deze tempel gezien te hebben. Dat zou zijn alsof je België bezoekt zonder het Atomium te aanschouwen!
Van hieruit vertrekken we richting ons hotel maar we maken nog een tussenstop in het dorpje Mas, gekend om zijn houtsnijwerk. Het was echter al na 6 uur waardoor we de mannen niet meer aan het werk gezien hebben. We krijgen wel nog een hele collectie van ware kunstwerken te zien, weliswaar met een verkoper in onze voetsporen. Allemaal wel mooi om te zien (hoeveel details kan je in hout kappen?) maar het is nu niet meteen iets wat we in onze living zien staan dus we zijn snel terug buiten.
Onderweg naaar ons hotel rijden we door het verlichtte centrum van Ubud en we zijn meteen gecharmeerd. Hier zien we onszelf wel onder ons tweetjes rondslenteren! Rond 19 uur komen we eindelijk aan in ons hotel en we blijken een PRACHTIGE kamer te hebben. Ons bad ligt vol met bloemen ter verwelkoming. We vergeten meteen de rijstijl van onze chauffeur en na veel wauw's en oooooh's en een bezoekje aan de Italiaan (naast het hotel) kruipen we onder de wol voor een heerlijke nachtrust...
Onze eerste week op Java was avontuurlijk en vermoeiend. Niet alleen door het beklimmen van vulkanen, maar ook door de lange autoritten. Daarom besloten we om onze eerste volledige dag op Bali, in Lovina, helemaal NIETS te doen!
We genoten eerst van een lekker ontbijt waarna we als de echte toerist meteen de beste plaatsjes aan het zwembad inpalmden. En we zijn tot 's avonds niet meer geweken van ons plaatsje
Zwemmen, lezen, es lemon tea drinken, nog eens een verkoelend plonske doen, ... En dit allemaal met direct zicht op zee! Wat kan een mens nog meer wensen? Natuurlijk, een overheerlijke frozen banana daquiri cocktail bij zonsondergang: check !
Na een verkwikkende (buiten)douche begeven we ons naar het restaurant. Voor Kaat een pizza Hawaï en voor Virignie tuna en vegtable tempura. Hmmmmm
We zijn vandaag vroeg uit de veren. Om 9 uur nemen we de shuttle dienst van het hotel om op eigen houtje het centum van Ubud te gaan verkennen.
De gids in Virginie ontwaakt en ze loodst me door kleine straatjes. Ik mag mijn vrouw nu niet uit het oog verliezen of ik ben hopeloos verloren. Na een uurtje wandelen, komen we in zo een klein zijstraatje een spa tegen. Zouden we? Na even te aarzelen beslissen we om ons toch te informeren. Lang hadden we niet nodig om overtuigd te geraken en we kiezen voor een traditionele Balinese full body massage. Of we er tegenop zien om dat samen in 1 ruimte te doen? Nee hoor ;-)
Wat volgt is met geen woorden te beschrijven. Voor 25 euro per persoon genieten we anderhalf uur lang van elke spier die gemasseerd wordt. Is this heaven? Alleen als ze ook tussen mijn tenen wil gaan begin ik als een gek te gibberen waardoor Virginie en mijn masseuse ook beginnen te lachen. Tja... Na de massage volgt een scrub van het hele lichaam en we worden ook volledig ingesmeerd met yoghurt... Klinkt misschien raar maar dat voelde eigenlijk wel goed. Terwijl wij rechtstaan, spoelen de masseuses de yoghurt af en zepen ons in met een lekker ruikend zeepje. Daarna worden we uitgenodigd om in een zalig warm bad vol met bloemen te gaan liggen. Een kwartiertje later komen ze ons halen en zit het erop. Helemaal relaxed en een wow gevoel gaan we terug de straat op ..
We doorlopen op ons gemakje gans het centrum van Ubud met de immens vele winkeltjes. We passeren ook veel restaurantjes en kiezen er eentje uit met een mooie tuin waar we, alweer, genieten van een lekkere lunch. Van het lokale marktje zijn we wat teleurgesteld: wij dachten aan vooral fruit en etenswaren maar het blijkt vooral echt toeristen stuff te zijn.
Dan maar troost gaan zoeken in een hoorntje met 1 bolletje ijs
Sneller dan verwacht hebben we het hele centrum gezien. Na een succesvolle onderhandeling voor een taxi trekken we terug naar ons hotel. Daar plonsen we nog even in de beide zwembaden. Ale, eigenlijk de 3 zwembaden want ik laat ook nog even het kind in me los in het peuterbadje . Het water was aan de frisse kant maar het deed oh zo een deugd! Kleine anekdote: ik was wel bijna verzopen doordat de laatste trede van het zwembad onnoemelijk diep was: meteen kopje onder want je zat meteen in het diepste gedeelte van het zwembad. Mijn vrouw heeft zich er kapot mee gelachen
Van het zwembad recht onder de douche waarna we nog even wandelen naar een dichtbij gelegen supermarktje voor een oervlaams avondmaal: boterhammen met choco! Ook dat is genieten...
Omdat we afscheid hebben moeten nemen van Ardi, wou ik er toch een kleine post over schrijven.
Deze man in de 30 heeft ons sinds het begin van onze reis in zijn hart gesloten. In een land waar homoseksualiteit bestraft wordt hebben wij ons altijd op ons gemak gevoeld.
Maar voor hem is de strijd nog veel moeilijker. Wij doorkruisen maar even in een auto het land. Hij moet dagelijks 'verstopt' leven.
Hij vertelde ons hoe hij regelmatig meedoet aan LGB-manifestaties om te vechten voor hun rechten en hij dan regelmatig een mes op de keel krijgt...
Ardi was een goede student waardoor hij heeft kunnen verder studeren en zelf naar de unief is kunnen gaan. Hierdoor spreekt hij meerdere talen en heeft hij een goede job als gids. Zijn job zorgt er dan weer voor dat hij zijn geboortedorp Probolingo (met een zéér sterke moslimcultuur) heeft kunnen verlaten om zijn geluk en rust te vinden in Yogyakarta. Hij leeft er samen met zijn vriend in een buurt waar het gedogen wordt...maar ze moeten natuurlijk niet hand in hand gaan lopen.
Ardi is oprecht blij voor ons dat wij kunnen trouwen en als gezin rechten hebben. Hij hoopt dit ooit ook voor zijn gezin te hebben. Maar zijn 'main goal' is er al voor zorgen dat zijn moslimfamilie hem aanvaardt.
Onze gids is trouwens zot van Belgie. Hij is er al 2 keer geweest. Als achtienjarige ( laatste jaar humaniora) won hij een wedstrijd op school waardoor hij een jaar naar Belgïe kon om er te studeren.
Hij belande bij lieve ' pleegouders' in Luik. Door dat jaar is zijn Engels en Frans verbeterd. Hij kan perfect 'petit papa noël' zingen.
Enkele jaren later kwam hij nog eens op eigen kosten voor enkele maanden naar Belgïe en ontdekte hij ook 'the flemisch part' en Antwerpen.
Hij wil binnenkort nog eens terugkeren maar nu met zijn vriend. We hebben het hem beloofd, ze zijn welkom bij ons en we zullen ons met plezier Mechelen tonen!
Gisteren op de terugweg van Ijen vroegen we aan Ardi of hij even aan een supermarkt kon stoppen.
Na een week veel rijst en noodles te eten wouden we die avond eens iets anders. Het werd heerlijk toastbrood, briochechocoladebroodjes en natuurlijk chocoladepasta. Dus die avond na het zwemmen hebben we een dineertje geimproviseerd op het terras van onze bungalow. En dat heeft gesmaakt!
Terwijl we wat aan het lezen waren klom er plots een man een kokosboom in. Pijlsnel! Hij kwam terug met een kokosnoot die we samen met onze Hollandse buren deelden. Opnieuw zo'n unieke ervaring!
De 24e september kunnen we eens rustig ontwaken, ontbijten en pas rond 10 u vertrekken naar onze ferry.
Nog op Java vragen we aan Ardi of we aan een schooltje kunnen stoppen. Virginie had namelijk wat promomateriaal van Spar meegenomen voor kindjes ( meetlatten, kleurpotloden en strandballen).
We zoeken even naar een geschikt schooltje ( lees een die het het meest kan gebruiken). We stoppen aan een schooltje en al aan het raam staan de kinderen enthousiast te zwaaien. Zij zijn geintimideerd maar wij nog meer.
We mogen een klas binnen, de 6e klas, en praten wat met hen. Hun Engels is pover maar ze lachen en glimlachen. Tussen deze grote klas jongens en meisjes in uniform springt er eentje uit. Norma kan engels en durft ( al giechelend) onze namen te vragen. We zullen haar en de andere kindjes niet snel vergeten!
De baan verloopt verder zeer vlot en we moeten niet eens wachten op een ferry, we kunnen er direct op. Terwijl Woko onze auto 'bewaakt' begeven wij ons naar het bovendek, klaar voor de 45 min oversteek naar Bali! Byebye Java...
Een rustige oversteek en nadien rijden we nog een dik uur tot we in Lovina Beach toekomen ( noorden van Bali). Onderweg vallen de verschillen tussen deze 2 eilanden ons op:
- minder druk straatbeeld
- minder brommers?
- amper nog een moskee maar wel veel (huis)tempels.
- meer werkende mensen
- andere natuur
We worden hartelijk verwelkoms door het hotelpersoneel. Een echt wauwhotel, we verbeteren ons... . En dan is het tijd om afscheid te nemen van onze super tourguide Ardi en coole chauffeur Woko. We zullen ze missen!
Om 5 uur in de ochtend vertrokken we aan ons hotel. We moeten een uur rijden tot onze meetingpoint met een Jeep. Yes, we hebben een jeep nodig, onze auto trekt het niet op deze kronkelige bergpaden.
We rijden ongeveer een uur met de jeep door een echt 'jurrasic park' decor. We stoppen onderweg om tabacco- en koffieplantages van dichterbij te bekijken. We praten ook even met de mannen die dit harde werk doen...ze verdienen amper...promised we'll never complain again about our salary!
We komen toe in een soort basiskamp. Vanaf hier moeten we te voet verder. Een local gids gaat met ons mee. Hij zal ons de weg naar de top tonen. 3 km stijl omhoog, easy peasy toch?
Na wat wij denken toch een goede kilometer ( in werkelijkheid 400 m ofzo :)) beginnen we al te puffen. Dit is echt zwaar. Wanneer onze gids zegt 'this is the easiest part' kijken we elkaar vol ongeloof aan.
Kathleen krijgt het echt lastig, de knie wil echt niet mee. Uiteindelijk besluit ze te stoppen, een grote teleurstelling voor haar. Ik kan haar moeilijk troosten daar in het land waar vrouwenliefde taboe is. Ik ga voort, voor haar en beloof mooie foto's te maken aan de top.
Ook ik krijg het moelijk maar bijt door. Ik stop nu en dan en drink voldoende water... En ik die dacht dat ik iets van conditie had?
Wat me motiveert om verder te doen? Mijn vrouw die aan me denkt, de uiteindelijke beloning on top en mijn respect voor de zwaveldragers.
Deze mannen beklimmen 2 keer per dag deze berg om elke keer weer af te dalen met 100 kg zwavel op hun rug. In de stijle bergaffen en amper op slippers dragen ze in 2 manden grote stukken zwavel. Onmensellijk zwaar werk en toch begroeten ze je steeds met de glimlach en een 'hello'. Hiermee verdienen ze 70000 ruppiah per afdaling, dus 5 euro...
Na anderhalf uur kom ik eindelijk op de easy part. Na 10 min ben ik er eindelijk. Ik kan mijn tranen amper inhouden. Zo blij dat ik er geraakt ben, zo ontroerd door dit prachtig natuurfenomeen maar zo triest dat Kaat dit moet missen.
Ik doe mijn best om mooie foto's te maken maar de zwaveldampen slaan op mijn adem. De local guide geeft veel uitleg en maakt een foto van mij aan de top... lonely I'm so lonely... Ik kijk mijn ogen nog even uit, probeer zoveel mogelijk indrukken in me op te nemen en besluit dat het tijd is om naar mijn vrouwtje terug te keren. Er wacht mij tot slot nog een lange en gladde afdaling op.
Net voor ik de krater verlaat zie ik iemand blij de top bereiken. Ik denk nog in mezelf, ook een eenzame toeriste. Maar het was Kaat! Ik herkende mij eigen vrouw niet onmiddellijk ( shame on me). Het klopte gewoon niet dat ze daar stond, ik had ze anderhalf uur geleden moeten achterlaten.
Wel mijn moedige vrouw heeft toen 10 min echt depri gezeten en dan al haar moed bijeengeraapt en stapje per stapje, beetje bij beetje op haar eentje de top bereikt! Zo blij dat ze was en ik zo fier.
We hebben nog samen naar het turqouis meer in de krater gekeken en enkele foto's gemaakt. Daarna zijn we samen afgedaald, elkaar een hand kunnen geven op de gladde stukken en met elastieke benen eindelijk de finish gehaald!
Dit was zo'n moeilijk maar mooi avontuur. Dit vergeten we nooit meer ( en onze knieen, spieren, benen en voeten ook niet) !
Om kwart voor 3 gaat onze wekker af de 22ste september. Om half vier staat onze jeep en gids klaar om ons de mooiste zonsopgang ever te laten tonen.
Na een superkorte nacht staan we zeer dik gekleed ( 4 lagen en dan hebben we nog koud) klaar om ook aan dit avontuur te beginnen.
In de pikkedonker op smalle bergweggetjes moet onze jeep nog 1 uur rijden tot we de rand van de krater bereiken. We voelen ons echt avonturiers. Maar na enkele kilometers rijden passeren we een dorpje ( waar volgens ons nooit iemand slaapt.) en zitten we ...in de file! Jawel 30, 40 jeeps achter elkaar proberen zich een baan naar de top te vormen.
We zijn namelijk zondag. Dit betekent dat naast de 1000den toeristen ook nog evenveel locals deze uitstap gepland hebben. Een man of 2 proberen het verkeer wat te regelen. We rijden weer voor een dik half uur. Nadien zitten we weer in de file. Onze chauffeur vertelt ons dat hij niet verder zal geraken. Hij zet de jeep op de kant en we 'mogen' te voet verder. Zucht, dat had Virginie niet verwacht en heeft even een dipje.
Kaat spreekt gelukkig op haar in. Vol moed en met zaklamp trekken we verder. Het is redelijk stijl en bovendien lopen we echt in de uitlaatgassen. Er heerst een enorme chaos. We lijken echt op pelgrimstocht. Enorm veel brommertjes kunnen er wel door en proberen de top te bereiken ( vandaar de uitlaatgassen).
Vaak krijgen we de vraag 'checko checko', ze willen ons met de brommer naar boven brengen. Maar op zo'n aftandsbrommertje achterop zitten zonder helm? Nee bedankt!
Uiteindelijk bereiken we de trappen. We zijn er bijna! Wanneer we boven komen zitten er duizenden mensen te wachten op de opkomende zon. Er heerst echt een speciale sfeer. Wanneer we de eerst rose gloed zien begint iedereen te roepen! Uniek, once in a lifetime tot ontroerend. Na een uurtje zien we beter en beter de Bromovulkaan en de andere omliggende gebergten, de mist is weggetrokken.
We nemen nog enkele foto's en zelfs locals vragen of wij met hen op de foto willen (blank, groot, blond haar....we zijn de perfecte aliens).
Nadien dalen we terug af op zoek naar onze jeep tussen de 1000 anderen die langs de kant van de baan staan. Eetkraampjes verkopen nu al noodels, gegrilde mais, thee,.... Het is 6 u30 in de ochtend.
We vinden uiteindelijk onze Mickeyjeep terug ( stoere groene jeep met op de achterruit een grote Mickey Mouse :)) en zijn al blij met deze mooie 'overwinning'.
Na een uurtje rijden komen we in de zandzee terecht. Dit is de grote open vlakte van de oude krater. De jeep moet zicht echt een weg banen door deze duinen. We voelen ons in Paris- Dakkar! Vele jeeps en brommers rijden zich vast in het zand, gelukkig is onze chauffeur echt een krak en komen we zonder problemen op het eindpunt. Nu gaan we de nieuwe krater opklimmen.
We zijn nog maar net uit de jeep of we zitten al op een Pony! Virginie heeft nog wat ervaring ( een ponykamp of 2 als kind) en kruipt elegant op de rug van het beestje. Kaat geraakt er ook op ( met de nodige kreten) en is heel wat minder op haar gemak! Tijd voor 1 foto en hup we zijn weg. De begeleiders van die paardjes doen het te voet en geven nogal van jet! Virginie hoort achter haar regelmatig 'aah' 'oei' 'sorry paardje' 'ge doet da goed'... De paardjes moeten een fameuze heuvel op door de zandstorm ( wij eten ondertussen ook zand) tot zijn stoppunt. Ons paardje blijft wachten " but only half hour".
We denken dat dit voldoende is tot we de 250 trappen voor ons zien. Voor Kaat haar knie een moeilijke opdracht ( en een beetje voor haar een persoonlijke teleurstelling) besluiten we al op dit punt te blijven en van het zicht te genieten.
En het is prachtig. Overal heuvels en zand rond ons, we zien mijlenver: echt een magische plek.
Na ons half uurtje proberen we ons paardje en begeleider te vinden. Virginie haar paardje : check! Kaat haar paardje? Verschwunden!
Maar geen probleem ze kan zo een ander paardje op.
De afdaling is nog erger! Stijl naar beneden op zo'n paard en op u zadel blijven zitten = moeilijke opdracht! Eens we op het vlakke stuk komen doen ze nog een drafje bij ! Virginie vindt het geweldig, Kaat is niet overtuigd.
Voila Bromo zit er op. We keren terug naar het hotel waar we een douche nemen en het zand uit onze schoenen en kleren proberen kloppen.
Om half 10 verlaten we het hotel. We hebben een lange rit voor de boeg naar ons volgend hotel in Kalibaru dichter bij de Kawa Ijen vulkaan.
Aan het vroeg opstaan komt momenteel geen einde :) Het verschil met België is dat we het hier met plezier doen, we ontdekken namelijk prachtige dingen!
Vandaag verlaat onze trein om 7 u 15 Yogyakarta richting Malang.
We zitten dan halfweg onze trip en hebben zo deze ervaring ook meegemaakt.
We hadden ons op alles voorbereid, een kip naast ons, een schaap of 2, veel joelende kinderen,... Maar uiteindelijk kregen we een zitje in 'first class' en ipv kippen kregen we een hoop Hollanders...Ik weet niet wat we het liefst hadden gehad :)
We zitten eigelijk redelijk confortabel in een soort verouderde Eurostar. Ons ontbijt hebben we mee maar dat hoeft niet echt. Gedurende de 4 uur durende trip komen ze regelmatig langs met koekjes, eten, drinken,...ze verkopen echt alles! En aan elke stop staan er locals hun waren te verkopen.
We doorkruisen prachtige landschappen, rijstvelden en plantages. Het beeld 'rijstveld en kokosbomen' lijkt meer en meer normaal. We zien natuurlijk ook veel mensen hard werken op hun velden met amper middelen. Hun handen zijn hun werkinstrument: respect.
Als we dan stopplaatsen naderen dan zien we toch ook armoede en de primitieve leefomstandigheden van deze mensen. Ze leven in'huisjes' van hooguit 6 vierkante meter. De muren zijn opgebouwd van resten en als dak gebruiken ze oude golfplaten. Hun was hangt bijna letterlijk te drogen op de spoorlijn...
Na een 4 tal uurtjes bereiken we onze stopplaats waar onze chauffeur ons weer opwacht. We hebben nog 4 uur te rijden met de auto ( de afstanden zijn hier toch zo groot in vergelijking met België, maar het went). Opnieuw kijken we onze ogen uit en stellen we veel vragen aan onze gids. Leuk om zoveel bij te leren.
In de late namiddag bereiken we onze slaapplaats in de bergen voor 1 nacht: Bromo Cottages. We hebben lang in de bergen gereden en gestegen maar als cadeau krijgen we vanop ons terrasje een prachtig zicht over de heuvellandschappen!
De cottage is eerder verouderd en zeeeer basic. Ze zijn echt gericht op 1 dags massatoerisme en trekken zich er dus weinig van aan.
We zie een prachtige zonsondergang en gaan enkele uren later ons bedje in ( nadat we uitvoerig alles gecheckt hebben op vieze beesten: negatief!) want om 3 u loopt de wekker af!
Onze 3e dag van onze huwelijksreis start om 6 u30. We willen nog even rustig ontbijten voordat Ardi en Woko ons komen ophalen.
Zij zijn trouwens zeer stipte mensen, om 8 u staan ze aan ons hotel om ons naar 2 magnifieke tempels te voeren.
De 1e tempel die we bezoeken is Borobodur. Deze boedistische tempel is omringd door een groot park. Aan de ticketbalie krijgen we thee of koffie en een Sarong. Dit is een grote sjaal die elke bezoeker rond zijn middel moet dragen. Na 20 jaar heeft Kaat opnieuw een rok aan en het staat haar beeldig!
Trouwens, Borobodur is de oudste boedistische tempel. We wandelen en plots staat dit impressionante 'gevaarte' voor ons. We krijgen eerst een woordje uitleg en beginnen dan aan een serieuze klim. Gelukkig kent Ardi een shortcut zodat we toch een aantal trappen hebben geskipt.
Eens boven viel ons mond open van verbazing en werden we vooral zeer stil ( ja dat kan soms gebeuren!) Het feit dat deze tempel zo oud is en zoveel jaren,decenia, eeuwen, ...geleden gebouwd is ( met weinig middelen) is haast niet te geloven.
We wandelen doorheen de 10 'niveaus'. We komen 504 boeddhabeelden, 63 'stoeppa' en muren vol historische verhalen tegen. Uiteindelijk komen we op niveau 10 ( de hemel) en hebben we een prachtig zicht: echt WAUW.
Is het deze tempel die ons beinvloed of de uitleg van Ardi? 1 ding is zeker over boedhisme willen we nog meer lezen en leren.
Pas om 16 u zullen we Pranbanan bezoeken ( vanwege de hitte en volk) we hebben dus nog wat vrije tijd. Hij geeft ons een aantal opties en we besluiten nog een Batikatelier, een atelier waar ze schaduwpoppetjes maken en een plaatselijk marktje te bezoeken.
Als eerste bezoeken we het atelier waar ze schaduwpoppetjes maken. Al moet je je niet veel meer voorstellen dan een simpele tafel en 2 stoelen in openlucht bij het woord atelier. Twee mannen maken deze poppetjes tot in het kleinste detail! Al vinden we heel mooi wat ze maken, we besluiten hier niets te kopen maar geven een (voor hen royale) fooi om hen te bedanken om een kijkje te mogen nemen.
We stappen terug de auto in die ons naar het batikatelier brengt. Dit atelier is binnen gelegen en veel groter. Van zodra we binnenkomen worden we bedwelmd door de dampen van warme wax. We krijgen het hele proces te zien van A tot Z en Ardi legt ons uit wat de verschillende motieven betekenen. Zo zien we een symbool voor perfectie, wat ons later nog zal opvallen op de bedspreien van de hotels. Er zijn op dat moment ook een aantal vrouwen aan het werk op super lage stoelen, in een broeiede hitte en stinkende dampen. Meer dan ooit realiseren we dat we grote luxebeesten zijn en dat we eigenlijk niet mogen klagen over onze bureaujob in een airco gekoeld kantoor!
Nog zwaar onder de indruk van het vorig bezoek, troont Ardi ons mee naar zijn favoriete markt: snacks! Snacks zijn niet echt de snacks die wij kennen: ook hier steken ze bijna overal sticky rice in... Als toerist zou je eigenlijk hier nooit belanden, dit is ons geluk van een lokale gids te hebben. De local people kijkt ons vanop een afstand vreemd aan en als Kaat iets in het Engels aan Ardi vraagt beginnen ze te lachen en iets te prevelen in hun eigen taal... Bij deze worden we beschouwd als aliens die vreemd praten... We spelen op veilig en kopen een snack die ze hier 'soes' noemen: het smaakt gelukkig even vlaams als het klinkt. LEKKER !
We passeren nog even aan een Javaanse moskee ( combinatie tussen oud boedhistich gebouw en huidige moskee). Leuk om te zien!
In de late namiddag trekken we naar Prambanan, een hindoeistische tempel. Ook hier is er een groot park rond gebouwd. We krijgen opnieuw een sarong rond ons middel en zijn klaar om deze grootheid te ontdekken. Hier zijn stijle, diepe en onregelmatige trappen wel aan de orde, maar wat is het prachtig!
De 4 belangrijke hindoeïstische goden hebben er hun tempel. 1 tempel zijn ze nog steeds aan het restaureren, we krijgen een echte 'bob de bouwer - helm'!
We nemen nog een treintje om verderop nog 2 oudere ( helaas in ruines) tempels te bezoeken.
We waren onder de indruk, maar toch dat ietsje meer van Borobodur.
'S avonds dineren we in een openluchtrestaurant met zich op de nu verlichte Prambanan! Heerlijk eten en heerlijk gezelschap :)
Om 19u30 begon onze 'ramanyana ballet' voorstelling naast het restaurant. Gek om in the middle of nowhere een professioneel openluchttheater te vinden.
Deze traditionele dans met prachtige kostums en natuurlijk Prambanan als decor is echt uniek. We hebben 2 uur genoten van deze voorstelling die het ontstaan van het hindoeisme uitlegt. Nadien reden we met een lokale taxi terug naar ons hotel! Een lange helse tocht die we niet snel zullen vergeten.
Moe maar zo gelukkig vallen we als een blok in slaap!
Vandaag is onze vrije dag in Yogja. Na een goed nachtje rust begeven we ons naar de ontbijtruimte. Geen buffet 's morgens maar opnieuw "à la carte". Je kan kiezen tussen een American breakfast of typical breakfast. Rijst, ei, noodles en kip krijgen we in de ochtend nog niet binnen! Elke ochtend krijg je een vers fruitsapje (papayajuice vandaag) en vers fruit. Virginie spot onmiddellijk de bananapancake op de kaart! Caloriën:: check maar oh zo heerlijk !
We besluiten zelf op avontuur in de stad te trekken, Virginie belt nog snel even naar Ardi om te melden dat we 'zijn diensten' niet nodig hebt vandaag.
Aan de receptie spot ik 2 mannen die ook een taxi nodig hebben naar het centrum. We besluiten een taxi te delen. We rijden ongeveer een dik half uur naar de kern van de stad en betalen hiervoor 1,6 euro!
De taxirit was ook interessant want deze 2 mannen reizen veel en konden al een heleboel tips geven over Yogja.
We starten met een bezoek aan het Paleis van de sultan: Kraton. We worden vriendelijk rondgeleid door een Engelstalige gids. Het is mooi om te zien maar we verwachten meer pracht en praal als we aan een 'paleis' denken. Alles wordt momenteel wel opgeknapt omdat de laatste dochter van de sultan volgende maand trouwt. In de volle zon en tropische hitte zijn de werkmannen in de weer met verf: chapeau!
Onze gids geeft ons nog tips voor de rest van de dag en onderhandelt voor een becak. Met twee kruipen we in zo'n draagfiets richting een batikatelier, zilversmid-atelier en uiteindelijk het waterpaleis.
Mannen die met een becak rijden zitten onderaan de sociale klasse. We doen dus een 'goede daad' door hem zo lang in te huren maar toch voelen wij ons wat schuldig. We moeten maar 1,8 euro betalen en hij heeft onze kilo's een aantal uren voortgetrapt. We geven hem dan maar een extratje.
Het is vooral het waterpaleis die een indruk nalaat. Hier had de sultan zijn vertier. 3 zwembaden zijn er, 1 voor zijn 120 kinderen, 1 voor zijn 40 vrouwen en 1 voor hemzelf. Vanuit een toren koos hij dagelijks 1 van zijn vrouwen die aan het zwemmen waren....
Na dit laatste bezoek nemen we opnieuw een taxi richting hotel. We hebben zin in een 'es tea lemon' en een frisse duik. De rest van de namiddag = luieren, lezen en plonsen!
'S avonds wagen wij ons aan een 'rijsttafel' ( noemt echt zo hier!). Terwijl we wachten staat plots Ardi naast onze tafel. Hij is niet alleen en stelt ons 'my boyfriend voor' ( yes, onze gok was correct!). Hij wil nog een aantal zaken bespreken voor de dag erop en hij geeft ons ook een typisch Javaanse cake dat hij in de namiddag gemaakt heeft. Een lokaal recept en overheerlijk!
Nadien genieten we van de vele Indonesische gerechtjes. We verleggen echt onze grenzen op culinair vlak! Trots op onszelf!
We genieten nog van een tas thee, lectuur en de sfeervol verlichte tuin. We kruipen op tijd ons bed in want morgen komt Artik al om 8 u toe!
Onze 3e dag van onze huwelijksreis start om 6 u30. We willen nog even rustig ontbijten voordat Ardi en Woko ons komen ophalen.
Zij zijn trouwens zeer stipte mensen, om 8 u staan ze aan ons hotel om ons naar 2 magnifieke tempels te voeren.
De 1e tempel die we bezoeken is Borobodur. Deze boedistische tempel is omringd door een groot park. Aan de ticketbalie krijgen we thee of koffie en een Sarong. Dit is een grote sjaal die elke bezoeker rond zijn middel moet dragen. Na 20 jaar heeft Kaat opnieuw een rok aan en het staat haar beeldig!
Trouwens, Borobodur is de oudste boedistische tempel. We wandelen en plots staat dit impressionante 'gevaarte' voor ons. We krijgen eerst een woordje uitleg en beginnen dan aan een serieuze klim. Gelukkig kent Ardi een shortcut zodat we toch een aantal trappen hebben geskipt.
Eens boven viel ons mond open van verbazing en werden we vooral zeer stil ( ja dat kan soms gebeuren!) Het feit dat deze tempel zo oud is en zoveel jaren,decenia, eeuwen, ...geleden gebouwd is ( met weinig middelen) is haast niet te geloven.
We wandelen doorheen de 10 'niveaus'. We komen 504 boeddhabeelden, 63 'stoeppa' en muren vol historische verhalen tegen. Uiteindelijk komen we op niveau 10 ( de hemel) en hebben we een prachtig zicht: echt WAUW.
Is het deze tempel die ons beinvloed of de uitleg van Ardi? 1 ding is zeker over boedhisme willen we nog meer lezen en leren.
Pas om 16 u zullen we Pranbanan bezoeken ( vanwege de hitte en volk) we hebben dus nog wat vrije tijd. Hij geeft ons een aantal opties en we besluiten nog een Batikatelier, een atelier waar ze schaduwpoppetjes maken en een plaatselijk marktje te bezoeken.
Als eerste bezoeken we het atelier waar ze schaduwpoppetjes maken. Al moet je je niet veel meer voorstellen dan een simpele tafel en 2 stoelen in openlucht bij het woord atelier. Twee mannen maken deze poppetjes tot in het kleinste detail! Al vinden we heel mooi wat ze maken, we besluiten hier niets te kopen maar geven een (voor hen royale) fooi om hen te bedanken om een kijkje te mogen nemen.
We stappen terug de auto in die ons naar het batikatelier brengt. Dit atelier is binnen gelegen en veel groter. Van zodra we binnenkomen worden we bedwelmd door de dampen van warme wax. We krijgen het hele proces te zien van A tot Z en Ardi legt ons uit wat de verschillende motieven betekenen. Zo zien we een symbool voor perfectie, wat ons later nog zal opvallen op de bedspreien van de hotels. Er zijn op dat moment ook een aantal vrouwen aan het werk op super lage stoelen, in een broeiede hitte en stinkende dampen. Meer dan ooit realiseren we dat we grote luxebeesten zijn en dat we eigenlijk niet mogen klagen over onze bureaujob in een airco gekoeld kantoor!
Nog zwaar onder de indruk van het vorig bezoek, troont Ardi ons mee naar zijn favoriete markt: snacks! Snacks zijn niet echt de snacks die wij kennen: ook hier steken ze bijna overal sticky rice in... Als toerist zou je eigenlijk hier nooit belanden, dit is ons geluk van een lokale gids te hebben. De local people kijkt ons vanop een afstand vreemd aan en als Kaat iets in het Engels aan Ardi vraagt beginnen ze te lachen en iets te prevelen in hun eigen taal... Bij deze worden we beschouwd als aliens die vreemd praten... We spelen op veilig en kopen een snack die ze hier 'soes' noemen: het smaakt gelukkig even vlaams als het klinkt. LEKKER !
We passeren nog even aan een Javaanse moskee ( combinatie tussen oud boedhistich gebouw en huidige moskee). Leuk om te zien!
In de late namiddag trekken we naar Prambanan, een hindoeistische tempel. Ook hier is er een groot park rond gebouwd. We krijgen opnieuw een sarong rond ons middel en zijn klaar om deze grootheid te ontdekken. Hier zijn stijle, diepe en onregelmatige trappen wel aan de orde, maar wat is het prachtig!
De 4 belangrijke hindoeïstische goden hebben er hun tempel. 1 tempel zijn ze nog steeds aan het restaureren, we krijgen een echte 'bob de bouwer - helm'!
We nemen nog een treintje om verderop nog 2 oudere ( helaas in ruines) tempels te bezoeken.
We waren onder de indruk, maar toch dat ietsje meer van Borobodur.
'S avonds dineren we in een openluchtrestaurant met zich op de nu verlichte Prambanan! Heerlijk eten en heerlijk gezelschap :)
Om 19u30 begon onze 'ramanyana ballet' voorstelling naast het restaurant. Gek om in the middle of nowhere een professioneel openluchttheater te vinden.
Deze traditionele dans met prachtige kostums en natuurlijk Prambanan als decor is echt uniek. We hebben 2 uur genoten van deze voorstelling die het ontstaan van het hindoeisme uitlegt. Nadien reden we met een lokale taxi terug naar ons hotel! Een lange helse tocht die we niet snel zullen vergeten.
Moe maar zo gelukkig vallen we als een blok in slaap!
We dachten aan iedereen regelmatig een mail te sturen maar toen dachten we 'laten we wat tijd besparen en onze mail op het internet plaatsen'. En toen werd onze blog geboren.
We gaan dagelijks een up-date proberen geven en online plaatsen als 'hotspot available' is!
Dinsdag 17/09, de wekker staat om 5u maar eigenlijk zijn we al 2 uur 'wakker' en maar aan het draaien in bed, excitement zeker? Om 5u staan we dan op, klaar voor ons avontuur! Om klokslag 6u staat de (schoon)papa voor de deur, hij is onze taximan tot Schiphol.
Na een tweetal uurtjes rijden komen we aan op een super grote luchthaven. Je kan er gewoon een shoppingtrip doen als je de Meir van Antwerpen even beu bent. De check-in verloopt vlot, onze kilo's bagage gaan probleemloos de band op en we worden al uitgezwaaid.
De nieuwe en onbekende wereld schrikt ons nog een beetje af dus besluiten we nog even beroep te doen op het vertrouwde ' voor mij een latte machiato en een cappucino mevrouw Starbucks'. Trouwens 'Virginie'' werd plots 'Jeanine'' op mij beker 'hebikdanzoeenmoeilijkenaam?'
Met ons vertrouwd confort in de hand trekken we naar onze gate! Al snel komen onze hosteses en piloot toe. Quote van Kaat 'hij ziet er te vertrouwen uit' chance daar ging onze reis dan!
Eindelijk mogen we de vlieger op en zien we onze 'draai-probeerteslapen-etenopeenveeltekleinplekje-minihomecinema' voor de komende 12 uur. De twaalf uur zijn uiteindelijk redelijk vlot verlopen. We hebben genoten van recente films, zenmuziekjes, kijken naar de andere slapende mensen en het zo 'dicht bij elkaar zitten'.
Om 5u50 (plaatselijk uur) landen we op Kuala Lumpur. Nog zo'n shoppingparadijs, gelukkig voor de portemonee, alles was nog gesloten. We volgen de indicaties naar de volgende gate, stappen vol vertrouwen ( Kaat wat minder) op een soort metro om dan helemaal aan de andere kant aan gate G toe te komen. Oef, we zitten juist, maar moeten wij eigenlijk geen boarding pass hebben? De angst slaat ons om het hart, geraken we wel op die vlieger? Uiteindelijk hadden we de tickets toch, maar veel te goed opgeborgen!
Na een uurtje mogen we weer de vlieger op maar nu voor slechts 2 uurtjes. We krijgen opnieuw eten ( chicken en noodles om 8 u 's morgens!) vallen wat in slaap en we mogen opnieuw onze safty belt vastklikken, klaar voor de landing!
We landen in Jakarta, tropische warmte 'check'. Nu kan de race tegen de tijd kan beginnen. We hebben maar 2 uurtjes om onze bagage op te halen, de weg naar 'departures' te vinden, onze bagage opnieuw in te checken en ons tot de juiste gate te begeven. Eerst moeten we aanschuiven voor een visum en dan nog is aanschuiven om ons te laten keuren 'jawezienerinhetechtbeteruitdanoponzefoto'. Nadien reppen we ons naar de bagageband en wachten angstig af of de onze erbij zitten. Quote van Virginie ' het is precies of we wachten om te weten of we de lotto gewonnen hebben!'. En oef, daar is onze eerste valies onmiddellijk gevolgd door de tweede. We vinden snel de nieuwe incheck balie en zijn trots op onzelf dat we het gehaald hebben.
Zo, onze derde en laatste vlieger wacht ons op. Het zandmannetje doet nu extra zijn best, we vallen als een blok in slaap. We worden wakker tijdens de landing en we zien al prachtige rijstvelden met mini-legomannetjes aan het werk. Het begint door te dringen : we zijn er EINDELIJK!
Onze valiezen zijn er evenals onze local tourguide. We spotten een regenboog op zijn rugzak: toeval of niet? (Voor de leken onder ons: een kleurrijke regenboog staat symbool voor homoseksualiteit). 'Hellow, my name is Ardi', een warm welkom was ons beloofd en dat was het ook. Blij om na zo'n lange trip vriendelijk verwelkomd te worden. We wisselen nog even onze euro's en wanen ons even miljonairs, we krijgen 6.615.000 roepia's!
Het 'vip'-gevoel blijft nog even duren want een grote zwarte auto met chauffeur wacht ons op. 'Nice to meet you Woko!' We krijgen ook onmiddellijk een flesje gekoeld water in onze handen.
Ardi en Woko zullen ons gedurende de gehele tijd op Java begeleiden. Twee sympathieke mannen, we zien het volledig zitten. Na een half uur komen we toe op ons hotel 'Rumah Mertua' wat het huis van de schoonouders betekent. Een kleinschallig hotel waar we een mooie nette kamer hebben. 'Happy honeymooner' en bloemen liggen op ons bed. Hoe leuk!
We vinden snel onze badpakken in de valiezen en gaan een plonsje nemen in het zwembad. De kleine binnentuin is ronduit prachtig en we genieten van de kalmte. Om 17u besluiten we te gaan eten. Het is hier 'a la carte' en overheerlijk. De keuken stelt ons alvast niet teleur. Moe en uitgeteld duiken we om 19 u al in bed, krachten opdoen voor ons avontuur en de nieuwe dag!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
