Gisteren op de terugweg van Ijen vroegen we aan Ardi of hij even aan een supermarkt kon stoppen.
Na een week veel rijst en noodles te eten wouden we die avond eens iets anders. Het werd heerlijk toastbrood, briochechocoladebroodjes en natuurlijk chocoladepasta. Dus die avond na het zwemmen hebben we een dineertje geimproviseerd op het terras van onze bungalow. En dat heeft gesmaakt!
Terwijl we wat aan het lezen waren klom er plots een man een kokosboom in. Pijlsnel! Hij kwam terug met een kokosnoot die we samen met onze Hollandse buren deelden. Opnieuw zo'n unieke ervaring!
De 24e september kunnen we eens rustig ontwaken, ontbijten en pas rond 10 u vertrekken naar onze ferry.
Nog op Java vragen we aan Ardi of we aan een schooltje kunnen stoppen. Virginie had namelijk wat promomateriaal van Spar meegenomen voor kindjes ( meetlatten, kleurpotloden en strandballen).
We zoeken even naar een geschikt schooltje ( lees een die het het meest kan gebruiken). We stoppen aan een schooltje en al aan het raam staan de kinderen enthousiast te zwaaien. Zij zijn geintimideerd maar wij nog meer.
We mogen een klas binnen, de 6e klas, en praten wat met hen. Hun Engels is pover maar ze lachen en glimlachen. Tussen deze grote klas jongens en meisjes in uniform springt er eentje uit. Norma kan engels en durft ( al giechelend) onze namen te vragen. We zullen haar en de andere kindjes niet snel vergeten!
De baan verloopt verder zeer vlot en we moeten niet eens wachten op een ferry, we kunnen er direct op. Terwijl Woko onze auto 'bewaakt' begeven wij ons naar het bovendek, klaar voor de 45 min oversteek naar Bali! Byebye Java...
Een rustige oversteek en nadien rijden we nog een dik uur tot we in Lovina Beach toekomen ( noorden van Bali). Onderweg vallen de verschillen tussen deze 2 eilanden ons op:
- minder druk straatbeeld
- minder brommers?
- amper nog een moskee maar wel veel (huis)tempels.
- meer werkende mensen
- andere natuur
We worden hartelijk verwelkoms door het hotelpersoneel. Een echt wauwhotel, we verbeteren ons... . En dan is het tijd om afscheid te nemen van onze super tourguide Ardi en coole chauffeur Woko. We zullen ze missen!
Om 5 uur in de ochtend vertrokken we aan ons hotel. We moeten een uur rijden tot onze meetingpoint met een Jeep. Yes, we hebben een jeep nodig, onze auto trekt het niet op deze kronkelige bergpaden.
We rijden ongeveer een uur met de jeep door een echt 'jurrasic park' decor. We stoppen onderweg om tabacco- en koffieplantages van dichterbij te bekijken. We praten ook even met de mannen die dit harde werk doen...ze verdienen amper...promised we'll never complain again about our salary!
We komen toe in een soort basiskamp. Vanaf hier moeten we te voet verder. Een local gids gaat met ons mee. Hij zal ons de weg naar de top tonen. 3 km stijl omhoog, easy peasy toch?
Na wat wij denken toch een goede kilometer ( in werkelijkheid 400 m ofzo :)) beginnen we al te puffen. Dit is echt zwaar. Wanneer onze gids zegt 'this is the easiest part' kijken we elkaar vol ongeloof aan.
Kathleen krijgt het echt lastig, de knie wil echt niet mee. Uiteindelijk besluit ze te stoppen, een grote teleurstelling voor haar. Ik kan haar moeilijk troosten daar in het land waar vrouwenliefde taboe is. Ik ga voort, voor haar en beloof mooie foto's te maken aan de top.
Ook ik krijg het moelijk maar bijt door. Ik stop nu en dan en drink voldoende water... En ik die dacht dat ik iets van conditie had?
Wat me motiveert om verder te doen? Mijn vrouw die aan me denkt, de uiteindelijke beloning on top en mijn respect voor de zwaveldragers.
Deze mannen beklimmen 2 keer per dag deze berg om elke keer weer af te dalen met 100 kg zwavel op hun rug. In de stijle bergaffen en amper op slippers dragen ze in 2 manden grote stukken zwavel. Onmensellijk zwaar werk en toch begroeten ze je steeds met de glimlach en een 'hello'. Hiermee verdienen ze 70000 ruppiah per afdaling, dus 5 euro...
Na anderhalf uur kom ik eindelijk op de easy part. Na 10 min ben ik er eindelijk. Ik kan mijn tranen amper inhouden. Zo blij dat ik er geraakt ben, zo ontroerd door dit prachtig natuurfenomeen maar zo triest dat Kaat dit moet missen.
Ik doe mijn best om mooie foto's te maken maar de zwaveldampen slaan op mijn adem. De local guide geeft veel uitleg en maakt een foto van mij aan de top... lonely I'm so lonely... Ik kijk mijn ogen nog even uit, probeer zoveel mogelijk indrukken in me op te nemen en besluit dat het tijd is om naar mijn vrouwtje terug te keren. Er wacht mij tot slot nog een lange en gladde afdaling op.
Net voor ik de krater verlaat zie ik iemand blij de top bereiken. Ik denk nog in mezelf, ook een eenzame toeriste. Maar het was Kaat! Ik herkende mij eigen vrouw niet onmiddellijk ( shame on me). Het klopte gewoon niet dat ze daar stond, ik had ze anderhalf uur geleden moeten achterlaten.
Wel mijn moedige vrouw heeft toen 10 min echt depri gezeten en dan al haar moed bijeengeraapt en stapje per stapje, beetje bij beetje op haar eentje de top bereikt! Zo blij dat ze was en ik zo fier.
We hebben nog samen naar het turqouis meer in de krater gekeken en enkele foto's gemaakt. Daarna zijn we samen afgedaald, elkaar een hand kunnen geven op de gladde stukken en met elastieke benen eindelijk de finish gehaald!
Dit was zo'n moeilijk maar mooi avontuur. Dit vergeten we nooit meer ( en onze knieen, spieren, benen en voeten ook niet) !
Om kwart voor 3 gaat onze wekker af de 22ste september. Om half vier staat onze jeep en gids klaar om ons de mooiste zonsopgang ever te laten tonen.
Na een superkorte nacht staan we zeer dik gekleed ( 4 lagen en dan hebben we nog koud) klaar om ook aan dit avontuur te beginnen.
In de pikkedonker op smalle bergweggetjes moet onze jeep nog 1 uur rijden tot we de rand van de krater bereiken. We voelen ons echt avonturiers. Maar na enkele kilometers rijden passeren we een dorpje ( waar volgens ons nooit iemand slaapt.) en zitten we ...in de file! Jawel 30, 40 jeeps achter elkaar proberen zich een baan naar de top te vormen.
We zijn namelijk zondag. Dit betekent dat naast de 1000den toeristen ook nog evenveel locals deze uitstap gepland hebben. Een man of 2 proberen het verkeer wat te regelen. We rijden weer voor een dik half uur. Nadien zitten we weer in de file. Onze chauffeur vertelt ons dat hij niet verder zal geraken. Hij zet de jeep op de kant en we 'mogen' te voet verder. Zucht, dat had Virginie niet verwacht en heeft even een dipje.
Kaat spreekt gelukkig op haar in. Vol moed en met zaklamp trekken we verder. Het is redelijk stijl en bovendien lopen we echt in de uitlaatgassen. Er heerst een enorme chaos. We lijken echt op pelgrimstocht. Enorm veel brommertjes kunnen er wel door en proberen de top te bereiken ( vandaar de uitlaatgassen).
Vaak krijgen we de vraag 'checko checko', ze willen ons met de brommer naar boven brengen. Maar op zo'n aftandsbrommertje achterop zitten zonder helm? Nee bedankt!
Uiteindelijk bereiken we de trappen. We zijn er bijna! Wanneer we boven komen zitten er duizenden mensen te wachten op de opkomende zon. Er heerst echt een speciale sfeer. Wanneer we de eerst rose gloed zien begint iedereen te roepen! Uniek, once in a lifetime tot ontroerend. Na een uurtje zien we beter en beter de Bromovulkaan en de andere omliggende gebergten, de mist is weggetrokken.
We nemen nog enkele foto's en zelfs locals vragen of wij met hen op de foto willen (blank, groot, blond haar....we zijn de perfecte aliens).
Nadien dalen we terug af op zoek naar onze jeep tussen de 1000 anderen die langs de kant van de baan staan. Eetkraampjes verkopen nu al noodels, gegrilde mais, thee,.... Het is 6 u30 in de ochtend.
We vinden uiteindelijk onze Mickeyjeep terug ( stoere groene jeep met op de achterruit een grote Mickey Mouse :)) en zijn al blij met deze mooie 'overwinning'.
Na een uurtje rijden komen we in de zandzee terecht. Dit is de grote open vlakte van de oude krater. De jeep moet zicht echt een weg banen door deze duinen. We voelen ons in Paris- Dakkar! Vele jeeps en brommers rijden zich vast in het zand, gelukkig is onze chauffeur echt een krak en komen we zonder problemen op het eindpunt. Nu gaan we de nieuwe krater opklimmen.
We zijn nog maar net uit de jeep of we zitten al op een Pony! Virginie heeft nog wat ervaring ( een ponykamp of 2 als kind) en kruipt elegant op de rug van het beestje. Kaat geraakt er ook op ( met de nodige kreten) en is heel wat minder op haar gemak! Tijd voor 1 foto en hup we zijn weg. De begeleiders van die paardjes doen het te voet en geven nogal van jet! Virginie hoort achter haar regelmatig 'aah' 'oei' 'sorry paardje' 'ge doet da goed'... De paardjes moeten een fameuze heuvel op door de zandstorm ( wij eten ondertussen ook zand) tot zijn stoppunt. Ons paardje blijft wachten " but only half hour".
We denken dat dit voldoende is tot we de 250 trappen voor ons zien. Voor Kaat haar knie een moeilijke opdracht ( en een beetje voor haar een persoonlijke teleurstelling) besluiten we al op dit punt te blijven en van het zicht te genieten.
En het is prachtig. Overal heuvels en zand rond ons, we zien mijlenver: echt een magische plek.
Na ons half uurtje proberen we ons paardje en begeleider te vinden. Virginie haar paardje : check! Kaat haar paardje? Verschwunden!
Maar geen probleem ze kan zo een ander paardje op.
De afdaling is nog erger! Stijl naar beneden op zo'n paard en op u zadel blijven zitten = moeilijke opdracht! Eens we op het vlakke stuk komen doen ze nog een drafje bij ! Virginie vindt het geweldig, Kaat is niet overtuigd.
Voila Bromo zit er op. We keren terug naar het hotel waar we een douche nemen en het zand uit onze schoenen en kleren proberen kloppen.
Om half 10 verlaten we het hotel. We hebben een lange rit voor de boeg naar ons volgend hotel in Kalibaru dichter bij de Kawa Ijen vulkaan.
Aan het vroeg opstaan komt momenteel geen einde :) Het verschil met België is dat we het hier met plezier doen, we ontdekken namelijk prachtige dingen!
Vandaag verlaat onze trein om 7 u 15 Yogyakarta richting Malang.
We zitten dan halfweg onze trip en hebben zo deze ervaring ook meegemaakt.
We hadden ons op alles voorbereid, een kip naast ons, een schaap of 2, veel joelende kinderen,... Maar uiteindelijk kregen we een zitje in 'first class' en ipv kippen kregen we een hoop Hollanders...Ik weet niet wat we het liefst hadden gehad :)
We zitten eigelijk redelijk confortabel in een soort verouderde Eurostar. Ons ontbijt hebben we mee maar dat hoeft niet echt. Gedurende de 4 uur durende trip komen ze regelmatig langs met koekjes, eten, drinken,...ze verkopen echt alles! En aan elke stop staan er locals hun waren te verkopen.
We doorkruisen prachtige landschappen, rijstvelden en plantages. Het beeld 'rijstveld en kokosbomen' lijkt meer en meer normaal. We zien natuurlijk ook veel mensen hard werken op hun velden met amper middelen. Hun handen zijn hun werkinstrument: respect.
Als we dan stopplaatsen naderen dan zien we toch ook armoede en de primitieve leefomstandigheden van deze mensen. Ze leven in'huisjes' van hooguit 6 vierkante meter. De muren zijn opgebouwd van resten en als dak gebruiken ze oude golfplaten. Hun was hangt bijna letterlijk te drogen op de spoorlijn...
Na een 4 tal uurtjes bereiken we onze stopplaats waar onze chauffeur ons weer opwacht. We hebben nog 4 uur te rijden met de auto ( de afstanden zijn hier toch zo groot in vergelijking met België, maar het went). Opnieuw kijken we onze ogen uit en stellen we veel vragen aan onze gids. Leuk om zoveel bij te leren.
In de late namiddag bereiken we onze slaapplaats in de bergen voor 1 nacht: Bromo Cottages. We hebben lang in de bergen gereden en gestegen maar als cadeau krijgen we vanop ons terrasje een prachtig zicht over de heuvellandschappen!
De cottage is eerder verouderd en zeeeer basic. Ze zijn echt gericht op 1 dags massatoerisme en trekken zich er dus weinig van aan.
We zie een prachtige zonsondergang en gaan enkele uren later ons bedje in ( nadat we uitvoerig alles gecheckt hebben op vieze beesten: negatief!) want om 3 u loopt de wekker af!
Onze 3e dag van onze huwelijksreis start om 6 u30. We willen nog even rustig ontbijten voordat Ardi en Woko ons komen ophalen.
Zij zijn trouwens zeer stipte mensen, om 8 u staan ze aan ons hotel om ons naar 2 magnifieke tempels te voeren.
De 1e tempel die we bezoeken is Borobodur. Deze boedistische tempel is omringd door een groot park. Aan de ticketbalie krijgen we thee of koffie en een Sarong. Dit is een grote sjaal die elke bezoeker rond zijn middel moet dragen. Na 20 jaar heeft Kaat opnieuw een rok aan en het staat haar beeldig!
Trouwens, Borobodur is de oudste boedistische tempel. We wandelen en plots staat dit impressionante 'gevaarte' voor ons. We krijgen eerst een woordje uitleg en beginnen dan aan een serieuze klim. Gelukkig kent Ardi een shortcut zodat we toch een aantal trappen hebben geskipt.
Eens boven viel ons mond open van verbazing en werden we vooral zeer stil ( ja dat kan soms gebeuren!) Het feit dat deze tempel zo oud is en zoveel jaren,decenia, eeuwen, ...geleden gebouwd is ( met weinig middelen) is haast niet te geloven.
We wandelen doorheen de 10 'niveaus'. We komen 504 boeddhabeelden, 63 'stoeppa' en muren vol historische verhalen tegen. Uiteindelijk komen we op niveau 10 ( de hemel) en hebben we een prachtig zicht: echt WAUW.
Is het deze tempel die ons beinvloed of de uitleg van Ardi? 1 ding is zeker over boedhisme willen we nog meer lezen en leren.
Pas om 16 u zullen we Pranbanan bezoeken ( vanwege de hitte en volk) we hebben dus nog wat vrije tijd. Hij geeft ons een aantal opties en we besluiten nog een Batikatelier, een atelier waar ze schaduwpoppetjes maken en een plaatselijk marktje te bezoeken.
Als eerste bezoeken we het atelier waar ze schaduwpoppetjes maken. Al moet je je niet veel meer voorstellen dan een simpele tafel en 2 stoelen in openlucht bij het woord atelier. Twee mannen maken deze poppetjes tot in het kleinste detail! Al vinden we heel mooi wat ze maken, we besluiten hier niets te kopen maar geven een (voor hen royale) fooi om hen te bedanken om een kijkje te mogen nemen.
We stappen terug de auto in die ons naar het batikatelier brengt. Dit atelier is binnen gelegen en veel groter. Van zodra we binnenkomen worden we bedwelmd door de dampen van warme wax. We krijgen het hele proces te zien van A tot Z en Ardi legt ons uit wat de verschillende motieven betekenen. Zo zien we een symbool voor perfectie, wat ons later nog zal opvallen op de bedspreien van de hotels. Er zijn op dat moment ook een aantal vrouwen aan het werk op super lage stoelen, in een broeiede hitte en stinkende dampen. Meer dan ooit realiseren we dat we grote luxebeesten zijn en dat we eigenlijk niet mogen klagen over onze bureaujob in een airco gekoeld kantoor!
Nog zwaar onder de indruk van het vorig bezoek, troont Ardi ons mee naar zijn favoriete markt: snacks! Snacks zijn niet echt de snacks die wij kennen: ook hier steken ze bijna overal sticky rice in... Als toerist zou je eigenlijk hier nooit belanden, dit is ons geluk van een lokale gids te hebben. De local people kijkt ons vanop een afstand vreemd aan en als Kaat iets in het Engels aan Ardi vraagt beginnen ze te lachen en iets te prevelen in hun eigen taal... Bij deze worden we beschouwd als aliens die vreemd praten... We spelen op veilig en kopen een snack die ze hier 'soes' noemen: het smaakt gelukkig even vlaams als het klinkt. LEKKER !
We passeren nog even aan een Javaanse moskee ( combinatie tussen oud boedhistich gebouw en huidige moskee). Leuk om te zien!
In de late namiddag trekken we naar Prambanan, een hindoeistische tempel. Ook hier is er een groot park rond gebouwd. We krijgen opnieuw een sarong rond ons middel en zijn klaar om deze grootheid te ontdekken. Hier zijn stijle, diepe en onregelmatige trappen wel aan de orde, maar wat is het prachtig!
De 4 belangrijke hindoeïstische goden hebben er hun tempel. 1 tempel zijn ze nog steeds aan het restaureren, we krijgen een echte 'bob de bouwer - helm'!
We nemen nog een treintje om verderop nog 2 oudere ( helaas in ruines) tempels te bezoeken.
We waren onder de indruk, maar toch dat ietsje meer van Borobodur.
'S avonds dineren we in een openluchtrestaurant met zich op de nu verlichte Prambanan! Heerlijk eten en heerlijk gezelschap :)
Om 19u30 begon onze 'ramanyana ballet' voorstelling naast het restaurant. Gek om in the middle of nowhere een professioneel openluchttheater te vinden.
Deze traditionele dans met prachtige kostums en natuurlijk Prambanan als decor is echt uniek. We hebben 2 uur genoten van deze voorstelling die het ontstaan van het hindoeisme uitlegt. Nadien reden we met een lokale taxi terug naar ons hotel! Een lange helse tocht die we niet snel zullen vergeten.
Moe maar zo gelukkig vallen we als een blok in slaap!
Vandaag is onze vrije dag in Yogja. Na een goed nachtje rust begeven we ons naar de ontbijtruimte. Geen buffet 's morgens maar opnieuw "à la carte". Je kan kiezen tussen een American breakfast of typical breakfast. Rijst, ei, noodles en kip krijgen we in de ochtend nog niet binnen! Elke ochtend krijg je een vers fruitsapje (papayajuice vandaag) en vers fruit. Virginie spot onmiddellijk de bananapancake op de kaart! Caloriën:: check maar oh zo heerlijk !
We besluiten zelf op avontuur in de stad te trekken, Virginie belt nog snel even naar Ardi om te melden dat we 'zijn diensten' niet nodig hebt vandaag.
Aan de receptie spot ik 2 mannen die ook een taxi nodig hebben naar het centrum. We besluiten een taxi te delen. We rijden ongeveer een dik half uur naar de kern van de stad en betalen hiervoor 1,6 euro!
De taxirit was ook interessant want deze 2 mannen reizen veel en konden al een heleboel tips geven over Yogja.
We starten met een bezoek aan het Paleis van de sultan: Kraton. We worden vriendelijk rondgeleid door een Engelstalige gids. Het is mooi om te zien maar we verwachten meer pracht en praal als we aan een 'paleis' denken. Alles wordt momenteel wel opgeknapt omdat de laatste dochter van de sultan volgende maand trouwt. In de volle zon en tropische hitte zijn de werkmannen in de weer met verf: chapeau!
Onze gids geeft ons nog tips voor de rest van de dag en onderhandelt voor een becak. Met twee kruipen we in zo'n draagfiets richting een batikatelier, zilversmid-atelier en uiteindelijk het waterpaleis.
Mannen die met een becak rijden zitten onderaan de sociale klasse. We doen dus een 'goede daad' door hem zo lang in te huren maar toch voelen wij ons wat schuldig. We moeten maar 1,8 euro betalen en hij heeft onze kilo's een aantal uren voortgetrapt. We geven hem dan maar een extratje.
Het is vooral het waterpaleis die een indruk nalaat. Hier had de sultan zijn vertier. 3 zwembaden zijn er, 1 voor zijn 120 kinderen, 1 voor zijn 40 vrouwen en 1 voor hemzelf. Vanuit een toren koos hij dagelijks 1 van zijn vrouwen die aan het zwemmen waren....
Na dit laatste bezoek nemen we opnieuw een taxi richting hotel. We hebben zin in een 'es tea lemon' en een frisse duik. De rest van de namiddag = luieren, lezen en plonsen!
'S avonds wagen wij ons aan een 'rijsttafel' ( noemt echt zo hier!). Terwijl we wachten staat plots Ardi naast onze tafel. Hij is niet alleen en stelt ons 'my boyfriend voor' ( yes, onze gok was correct!). Hij wil nog een aantal zaken bespreken voor de dag erop en hij geeft ons ook een typisch Javaanse cake dat hij in de namiddag gemaakt heeft. Een lokaal recept en overheerlijk!
Nadien genieten we van de vele Indonesische gerechtjes. We verleggen echt onze grenzen op culinair vlak! Trots op onszelf!
We genieten nog van een tas thee, lectuur en de sfeervol verlichte tuin. We kruipen op tijd ons bed in want morgen komt Artik al om 8 u toe!
Onze 3e dag van onze huwelijksreis start om 6 u30. We willen nog even rustig ontbijten voordat Ardi en Woko ons komen ophalen.
Zij zijn trouwens zeer stipte mensen, om 8 u staan ze aan ons hotel om ons naar 2 magnifieke tempels te voeren.
De 1e tempel die we bezoeken is Borobodur. Deze boedistische tempel is omringd door een groot park. Aan de ticketbalie krijgen we thee of koffie en een Sarong. Dit is een grote sjaal die elke bezoeker rond zijn middel moet dragen. Na 20 jaar heeft Kaat opnieuw een rok aan en het staat haar beeldig!
Trouwens, Borobodur is de oudste boedistische tempel. We wandelen en plots staat dit impressionante 'gevaarte' voor ons. We krijgen eerst een woordje uitleg en beginnen dan aan een serieuze klim. Gelukkig kent Ardi een shortcut zodat we toch een aantal trappen hebben geskipt.
Eens boven viel ons mond open van verbazing en werden we vooral zeer stil ( ja dat kan soms gebeuren!) Het feit dat deze tempel zo oud is en zoveel jaren,decenia, eeuwen, ...geleden gebouwd is ( met weinig middelen) is haast niet te geloven.
We wandelen doorheen de 10 'niveaus'. We komen 504 boeddhabeelden, 63 'stoeppa' en muren vol historische verhalen tegen. Uiteindelijk komen we op niveau 10 ( de hemel) en hebben we een prachtig zicht: echt WAUW.
Is het deze tempel die ons beinvloed of de uitleg van Ardi? 1 ding is zeker over boedhisme willen we nog meer lezen en leren.
Pas om 16 u zullen we Pranbanan bezoeken ( vanwege de hitte en volk) we hebben dus nog wat vrije tijd. Hij geeft ons een aantal opties en we besluiten nog een Batikatelier, een atelier waar ze schaduwpoppetjes maken en een plaatselijk marktje te bezoeken.
Als eerste bezoeken we het atelier waar ze schaduwpoppetjes maken. Al moet je je niet veel meer voorstellen dan een simpele tafel en 2 stoelen in openlucht bij het woord atelier. Twee mannen maken deze poppetjes tot in het kleinste detail! Al vinden we heel mooi wat ze maken, we besluiten hier niets te kopen maar geven een (voor hen royale) fooi om hen te bedanken om een kijkje te mogen nemen.
We stappen terug de auto in die ons naar het batikatelier brengt. Dit atelier is binnen gelegen en veel groter. Van zodra we binnenkomen worden we bedwelmd door de dampen van warme wax. We krijgen het hele proces te zien van A tot Z en Ardi legt ons uit wat de verschillende motieven betekenen. Zo zien we een symbool voor perfectie, wat ons later nog zal opvallen op de bedspreien van de hotels. Er zijn op dat moment ook een aantal vrouwen aan het werk op super lage stoelen, in een broeiede hitte en stinkende dampen. Meer dan ooit realiseren we dat we grote luxebeesten zijn en dat we eigenlijk niet mogen klagen over onze bureaujob in een airco gekoeld kantoor!
Nog zwaar onder de indruk van het vorig bezoek, troont Ardi ons mee naar zijn favoriete markt: snacks! Snacks zijn niet echt de snacks die wij kennen: ook hier steken ze bijna overal sticky rice in... Als toerist zou je eigenlijk hier nooit belanden, dit is ons geluk van een lokale gids te hebben. De local people kijkt ons vanop een afstand vreemd aan en als Kaat iets in het Engels aan Ardi vraagt beginnen ze te lachen en iets te prevelen in hun eigen taal... Bij deze worden we beschouwd als aliens die vreemd praten... We spelen op veilig en kopen een snack die ze hier 'soes' noemen: het smaakt gelukkig even vlaams als het klinkt. LEKKER !
We passeren nog even aan een Javaanse moskee ( combinatie tussen oud boedhistich gebouw en huidige moskee). Leuk om te zien!
In de late namiddag trekken we naar Prambanan, een hindoeistische tempel. Ook hier is er een groot park rond gebouwd. We krijgen opnieuw een sarong rond ons middel en zijn klaar om deze grootheid te ontdekken. Hier zijn stijle, diepe en onregelmatige trappen wel aan de orde, maar wat is het prachtig!
De 4 belangrijke hindoeïstische goden hebben er hun tempel. 1 tempel zijn ze nog steeds aan het restaureren, we krijgen een echte 'bob de bouwer - helm'!
We nemen nog een treintje om verderop nog 2 oudere ( helaas in ruines) tempels te bezoeken.
We waren onder de indruk, maar toch dat ietsje meer van Borobodur.
'S avonds dineren we in een openluchtrestaurant met zich op de nu verlichte Prambanan! Heerlijk eten en heerlijk gezelschap :)
Om 19u30 begon onze 'ramanyana ballet' voorstelling naast het restaurant. Gek om in the middle of nowhere een professioneel openluchttheater te vinden.
Deze traditionele dans met prachtige kostums en natuurlijk Prambanan als decor is echt uniek. We hebben 2 uur genoten van deze voorstelling die het ontstaan van het hindoeisme uitlegt. Nadien reden we met een lokale taxi terug naar ons hotel! Een lange helse tocht die we niet snel zullen vergeten.
Moe maar zo gelukkig vallen we als een blok in slaap!
We dachten aan iedereen regelmatig een mail te sturen maar toen dachten we 'laten we wat tijd besparen en onze mail op het internet plaatsen'. En toen werd onze blog geboren.
We gaan dagelijks een up-date proberen geven en online plaatsen als 'hotspot available' is!
Dinsdag 17/09, de wekker staat om 5u maar eigenlijk zijn we al 2 uur 'wakker' en maar aan het draaien in bed, excitement zeker? Om 5u staan we dan op, klaar voor ons avontuur! Om klokslag 6u staat de (schoon)papa voor de deur, hij is onze taximan tot Schiphol.
Na een tweetal uurtjes rijden komen we aan op een super grote luchthaven. Je kan er gewoon een shoppingtrip doen als je de Meir van Antwerpen even beu bent. De check-in verloopt vlot, onze kilo's bagage gaan probleemloos de band op en we worden al uitgezwaaid.
De nieuwe en onbekende wereld schrikt ons nog een beetje af dus besluiten we nog even beroep te doen op het vertrouwde ' voor mij een latte machiato en een cappucino mevrouw Starbucks'. Trouwens 'Virginie'' werd plots 'Jeanine'' op mij beker 'hebikdanzoeenmoeilijkenaam?'
Met ons vertrouwd confort in de hand trekken we naar onze gate! Al snel komen onze hosteses en piloot toe. Quote van Kaat 'hij ziet er te vertrouwen uit' chance daar ging onze reis dan!
Eindelijk mogen we de vlieger op en zien we onze 'draai-probeerteslapen-etenopeenveeltekleinplekje-minihomecinema' voor de komende 12 uur. De twaalf uur zijn uiteindelijk redelijk vlot verlopen. We hebben genoten van recente films, zenmuziekjes, kijken naar de andere slapende mensen en het zo 'dicht bij elkaar zitten'.
Om 5u50 (plaatselijk uur) landen we op Kuala Lumpur. Nog zo'n shoppingparadijs, gelukkig voor de portemonee, alles was nog gesloten. We volgen de indicaties naar de volgende gate, stappen vol vertrouwen ( Kaat wat minder) op een soort metro om dan helemaal aan de andere kant aan gate G toe te komen. Oef, we zitten juist, maar moeten wij eigenlijk geen boarding pass hebben? De angst slaat ons om het hart, geraken we wel op die vlieger? Uiteindelijk hadden we de tickets toch, maar veel te goed opgeborgen!
Na een uurtje mogen we weer de vlieger op maar nu voor slechts 2 uurtjes. We krijgen opnieuw eten ( chicken en noodles om 8 u 's morgens!) vallen wat in slaap en we mogen opnieuw onze safty belt vastklikken, klaar voor de landing!
We landen in Jakarta, tropische warmte 'check'. Nu kan de race tegen de tijd kan beginnen. We hebben maar 2 uurtjes om onze bagage op te halen, de weg naar 'departures' te vinden, onze bagage opnieuw in te checken en ons tot de juiste gate te begeven. Eerst moeten we aanschuiven voor een visum en dan nog is aanschuiven om ons te laten keuren 'jawezienerinhetechtbeteruitdanoponzefoto'. Nadien reppen we ons naar de bagageband en wachten angstig af of de onze erbij zitten. Quote van Virginie ' het is precies of we wachten om te weten of we de lotto gewonnen hebben!'. En oef, daar is onze eerste valies onmiddellijk gevolgd door de tweede. We vinden snel de nieuwe incheck balie en zijn trots op onzelf dat we het gehaald hebben.
Zo, onze derde en laatste vlieger wacht ons op. Het zandmannetje doet nu extra zijn best, we vallen als een blok in slaap. We worden wakker tijdens de landing en we zien al prachtige rijstvelden met mini-legomannetjes aan het werk. Het begint door te dringen : we zijn er EINDELIJK!
Onze valiezen zijn er evenals onze local tourguide. We spotten een regenboog op zijn rugzak: toeval of niet? (Voor de leken onder ons: een kleurrijke regenboog staat symbool voor homoseksualiteit). 'Hellow, my name is Ardi', een warm welkom was ons beloofd en dat was het ook. Blij om na zo'n lange trip vriendelijk verwelkomd te worden. We wisselen nog even onze euro's en wanen ons even miljonairs, we krijgen 6.615.000 roepia's!
Het 'vip'-gevoel blijft nog even duren want een grote zwarte auto met chauffeur wacht ons op. 'Nice to meet you Woko!' We krijgen ook onmiddellijk een flesje gekoeld water in onze handen.
Ardi en Woko zullen ons gedurende de gehele tijd op Java begeleiden. Twee sympathieke mannen, we zien het volledig zitten. Na een half uur komen we toe op ons hotel 'Rumah Mertua' wat het huis van de schoonouders betekent. Een kleinschallig hotel waar we een mooie nette kamer hebben. 'Happy honeymooner' en bloemen liggen op ons bed. Hoe leuk!
We vinden snel onze badpakken in de valiezen en gaan een plonsje nemen in het zwembad. De kleine binnentuin is ronduit prachtig en we genieten van de kalmte. Om 17u besluiten we te gaan eten. Het is hier 'a la carte' en overheerlijk. De keuken stelt ons alvast niet teleur. Moe en uitgeteld duiken we om 19 u al in bed, krachten opdoen voor ons avontuur en de nieuwe dag!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
. En dan is het tijd om afscheid te nemen van onze super tourguide Ardi en coole chauffeur Woko. We zullen ze missen!
