Hier in Sanur in mijn ligzetel op het strand met zicht op de mooie oceaan schrijf ik onze laatste blogpost.

De laatste, want over een 2 tal uurtjes verlaten we het hotel en rijden we naar het vliegveld van denpasar...richting thuis.

Met gemengde gevoelens vertrekken we. We zijn triest dat deze ongelooflijke huwelijksreis erop zit en dat we dit mooi en zonovergoten eiland  moeten verlaten. Toch zijn we ergens ook blij om onze thuis terug te vinden, onze Gust en onze Vlaamse keuken. En natuurlijk willen we al onze verhalen delen met de vriendjes en familie.

Maar nu een overzichtje van onze 3 dagen op Sanur.

Op 4 oktober kwamen we in de namiddag toe. Sanur is een kleiner visserstadje die nu meer leeft van het toerisme. We zitten met ons hotel recht aan het strand. Zalig!

We worden verwelkomd door het personeel en moeten nog even wachten op onze 'bungalow'. We mogen ons welkomstdrankje gaan nuttigen aan de 'bird bar'. Verse vruchtensap met grenadine...jammie.

Het domein is redelijk groot. Er zijn dan ook veel meer kamers en meer toeristen. En ergens ligt ons dat minder....:) Er zijn 2 zwembaden en 1 jacuzzibar ( met happy hour :p). Het valt dus allemaal reuze mee.

Onze kamer is kleiner dan verwacht en in vergelijking met onze andere hotels echt westers. Dus nergens een Balinese toets...ergens wel spijtig.

In de kamer staat een taartje voor ons te wachten met 'happy honneymoon' leuk maar niet zo lekker:p onze pateekes in België zijn vele beter ( oh nog een verheugingske).

In de namiddag installeren we ons aan het zwembad ( waar de ligstoelen in 5 cm water staan, superverkoelend.) en 's avonds wandelen we het pad af ( zo'n 7 km lang, langst de hele kustlijn van Sanur) op zoek naar een restaurantje.

Ik eet overheerlijke vis met mijn voeten in het zand....

Op zaterdag kiezen we voor de optie 'dagje strand' en doen we lekker niets. Behalve in de zee zwemmen, staren naar de zee en vissersbootjes ( en andere mensen :)), lezen en gemasseerd worden ( 1uur lang door goddelijke handen...spijtig dat ik die mevrouw niet naar België kan meenemen),...

'S avonds kleden we ons op...we hebben iets te vieren! Onze 3 weken huwelijksverjaardag!  We gaan super lekker uit eten in de 'tree monkey's' in het centrum van de stad. Dat hebben we goed gevierd!

Op zondag gaan we voor ons laatste avontuurtje. Gaan snorkelen in de ochtend. Onze driver pikt ons op om 9 en om half tien zitten wel al in een bootje richting open zee.

We zijn niet misselijk tot de boot stopt...vreemd. Maar we doen snel onze zwenvliezen aan en duiken het water in. Koud en raar in de open zee. Ik ben plots minder stoer en kies voor een lifejacket. Kaat kan het aan en heeft geen nodig. We wennen even aan de snorkel en masker en dan...dan zien we de mooiste dingen onder water.

Regenboogvissen, fluovissen, zebravisjes en zelf Nemo! Zo onwerkelijk om daar tussen te zwemmen. Onze begeleider duikt zelf diep in het water om een zeester te gaan halen! We zien ook prachtig koraal en andere onderwaterplanten en sponsen....uniek!!

Na een uurtje is het gedaan en goed ook. Ik ben echt misselijk geworden van de hevige golven. Lijkbleek kruip ik terug in het bootje en ben ik blij als ik terug vaste grond onder me voel... Virginie is defenetily not a sailor!

En in de namiddag hetzelfde liedje...strand ,rusten, heerlijk nietsdoen.

En nu is het maandag en is er nog maar een uurtje te gaan...zucht

Bye Bali...you were wonderfull en het heeft ons zoveel deugd gedaan!! Deze vakantie vergeten we nooit meer.....

Onderweg van Cangu naar Candidassa ( zo'n 2 uurtjes) stoppen we in het stadje Klungkung. Dit was de vroegere hoofdstad van  Bali's belangrijkste koninkrijk in vroegere eeuwen. We bezoeken er het oud justitiepaleis en het waterpaviljoen te bezoeken.

De 'Kerta Gosa', het gerechtshof werd op het einde van de 18e eeuw gebouwd en bestaat uit twee gebouwen. Het eigenlijke gerechtshof staat iets hoger en heeft mooie plafondschilderingen in wajangstijl. Op de onderste helft werd de aangeklaagde, die op het oordeel moest wachten, voor de ogen gehouden welke straffen de ‘arme zondaar’ wachtte. Op de bovenste helft worden de hemelse vreugden van de ‘goede zielen’ voorgesteld. 

 

Nadien rijden we verder naar ons hotel in Candidassa. Het is een leuke trip want we rijden via een baan ( soort expressweg in België) langs de oceaan. We zien dus rijstvelden, palmbomen en dan het mooi turqouis water: echt prachtig!

We logeren in deze streek voornamelijk om een ander soort natuur te ontdekken ( bergen en heuvels met veel rijstvelden en toch onmiddelijk aan de oceaan) en om ook het waterpaleis van Tirtaganga te bezoeken.

We komen aan aan het hotel. Weer een geslaagde keuze. We hebben een gardview bungalow maar we zien toch de zee. In de namiddag ontdekken we het domein ( redelijk klein) en genieten we van ons boek en het zwembad. 'S avonds eten we ter plaatse en kijken we naar een plaatselijke dansvoorstelling.

De dag erop bezoeken we op eigen houtje het waterpaleis Tirtaganga.

 Het is redelijk vroeg en toch is het al tropisch ( klam) warm! Het waterpaleis is prachtig en daarom moeilijk te omschrijven.

Het is een soort park midden in de rijstheuvels met veel vijvers en waterbassins. In de hoofbassin is er een tempel gebouwd met een waterput voor het 'heilig water'. In een vijver zijn er enorme tegels gelegd waardoor je 'op het water kunt stappen'.  In één van de bassins kan je ook zwemmen ( vooral locals maken hier gebruik van).

In elke vijver zijn er enorme koïs, een klein kapitaal!  Wat ons vooral overmant is de symetrie van alles, de prachtige details en de enorme rustgevendheid van het kabbelend water...tot er 4 bussen schoolkinderen toekomen :)

En dan wordt Virginie weer aangeklampt ( zo'n 3 keer) you picture with us? Wat blond haar toch niet kan doen :)

In de namiddag zoeken we de verkoeling op en 's avonds gaan we naar het centrum om een hapje te eten! Morgen vertrekken we al naar ons laatste hotel...het begint te korten.

'S morgens gunt Virginie zichzelf een facial treatment in de Spa van het hotel. 1 uur lang worden er de vreemdste dingen op het gezicht gesmeerd en gemaseerd maar het resultaat: stralend en zacht velletje!

En daarna? Op naar ons laatst hotel in Sanur!

Na Ubud zijn we op 29 september van Ubud naar Canggu doorgetrokken, waar we een villa gehuurd hebben voor 3 nachten in de b&b Villa Adinda.  Deze b&b hebben we zelf geboekt en dus niet via het reisbureau.  De aanleiding daarvoor was ooit een reportage in Vlaanderen Vakantieland, waar ze op bezoek gingen bij de Belgische eigenaars Dirk en Leen.

En jawel, we hadden daar een villa voor ons tweetjes.  T is te zeggen:  achterin hun tuin zijn 2 villa's bijgebouwd met elk 2 slaapkamers, een open badkamer, mooi terrasje, een hangmat en op 3 stappen van het zwembad.  Geef toe, klinkt toch onweerstaanbaar he?  

We werden meteen heel hartelijk verwelkomd door Dirk en Leen.  Eigenlijk voornamelijk door Dirk, Leen had die dag precies een minder dagje.  Ze runnen de b&b nu 3 jaar en je merkt meteen dat ze zich helemaal thuisvoelen in Bali.  Ze overladen je werkelijk met zoveel tips en uitstapmogelijkheden en hun enthousiasme werkt aanstekelijk!

Ondanks de vele tips hebben we het daar heel rustig aan gedaan.  De dag dat we aankwamen hebben we in de namiddag uitgebreid het zwembad getest én goedgekeurd.  Tot nu toe behaalt hun zwembad echt wel de eerste plaats en dit dankzij het zalig warme water.  Maar er moest natuurlijk ook 's avonds een hapje gegeten worden...  Op aanwijzen van Dirk wandelen we 5 minuutjes richting het strand en genieten daar van de mooie kijk op de oceaan met zijn robuuste golven.  Bovendien worden we nogmaals getrakteerd op een prachtige zonsondergang... Kan een mens dit ooit zomaar gewoon worden?  Daarna lopen we nog 5 minuutjes verder over het zwarte zandstrand en we komen aan Echo Beach, onze eindbestemming om onze maagjes te vullen met een bbq aan het strand. Hun concept: je gaat eerst je vlees/ vis kiezen ( staan tentoongesteld) en neemt nadien a volonté sidedishes ( sla, rijst, aardappelen. ...) en van zodra je vlees klaar is brengen ze het naar jou. Wij kozen voor scallops ( te lekker!) , prawns porcribs en chickensaté. Een echt festijn! 

En dit allemaal aan de rand van het strand en de oceaan... Er was misschien wel superveel volk ( zondagse ontmoetingplaats) maar het was wel een romantische ervaring... . 

Na een woelige nacht (de b&b is werkelijk schitterend maar het bed vonden we persoonlijk niet zo goed) en nadat we een lekker ontbijtje achter de kiezen hadden, besloten we om een heel eind over het strand te gaan wandelen richting Seminyak.  Zand, oceaan, talrijke surfers, de zon stevig aanwezig, ... Wat hebben we genoten van die lange strandwandeling!  

Eens in Seminyak aangekomen, merkten we al snel dat het niet de ideale locatie voor ons was.  De ene winkel na de andere maar vooral héél toeristisch!  Maar ook zo een plaatsen moet je gezien hebben natuurlijk en we hebben dan ook geen spijt van deze trip.Alleen verkiezen we hier toch liever de prachtige natuur boven de gemaakte toeristische plaatsen...  Een taxi bracht ons terug naar de villa waar we meteen in het zwembad doken.  

Voor onze laatste dag in Canggu kozen we voor een uitstapje met onze gastheer: een scootertocht door de rijstvelden!  Helmpje op, scooter starten en daar scheurden we..  De natuur hier blijft ons verbazen en het uitzicht over de talrijke rijstvelden verveeld je nooit!  Meer landinwaarts toonde Dirk ons de rijstvelden die net werden geoogst en die opnieuw klaargestoomd werden om alweer rijst te planten.  En dichter bij de oceaan had je dan weer de rijstvelden die net waren beplant. Dirk haalde ook de fotograaf in zich naar boven en we beleefden precies opnieuw een mini fotoshoot voor onze trouw. Dit keer met het decor van rijstvelden... Zalig!

De scooter was heel de dag ter onzer beschikking.  Eerst gingen we tanken ( 1 fles benzine elk) en daarna trokken we er alleen op uit, op zoek naar een lekkere lunch een dorp of 3 verder. Het was niet gemakkelijk ( alle straten lijken op elkaar!) maar het is ons gelukt!

Het is echt een zalig gevoel om echt mee te doen met de locals: wij op ons brommertje!

In de namiddag stond opnieuw zwembad, lezen en rusten op het programma!

Wanneer onze maagjes opnieuw gromden maakten we ons klaar en sprongen we op ons scooterke richting strand!

Vandaag staat er terug een excursie op het programma: we gaan een mountainbike tocht doen door de rijstvelden!

We slapen lekker uit tot 7 uur want ze komen ons om 8 uur oppikken en aangezien het ontbijt in de excursie inbegrepen is hoeven we daarvoor geen tijd te voorzien.  Om kwart voor 8 gaat de telefoon: de receptie om te melden dat onze driver er al is!

Op ons staat een minibusje te wachten met al 3 andere toeristen in. Onderweg pikken we er nog 4 op waardoor we een groepje van 9 vormen. Rond 10 uur arriveren we aan "Lake View", het restaurant waar we ons ontbijt krijgen.  En de naam is niet gestolen: we ontbijten met een prachtig zicht op de 2 vulkanen Batur en Abang, gelegen aan het Baturmeer. We hebben nu wel al meerdere vulkanen gezien maar het blijft indrukwekkend. In 2000 was de laatste eruptie van de Baturvulkaan en je kan nog zo de sporen van de lava zien... Wauw!

Van daar uit vertrekken we naar een koffieplantage. Eigenlijk blijkt het een heel toeristisch oord te zijn maar desondanks leren we ook hier nog dingen bij.  Of wisten jullie dat er mannelijke en vrouwelijke koffiebonen bestaan?  ;-). Uiteindelijk eindigen we daar met het proeven van verschillende soorten koffie en thee. Ik was vooral te vinden voor de vanilla coffee en de coconut coffee terwijl Virginie verslingerd was aan een soort thee waarvan de naam me volledig ontgaat.

We stappen terug in ons busje om na 10 minuten rijden kennis te maken met onze vrienden voor de komende 3 uur: de mountainbikes. Fietsje kiezen, helm op het koppeke en we zijn vertrekkensklaar. Een 37 km lange fietstocht! Eerlijkheidshalve moeten we erbij vermelden dat het bijna altijd downhill is let's go for a ride baby!

Wat we te zien krijgen van panorama's is gewoon adembenemend!  Rijstvelden, rijstvelden en nog eens rijstvelden... Rijst die pas geplant is maar evenzeer rijst die klaar is om geoogst te worden. Hoe kan zoiets simpel als rijst resulteren in zo een mooie landschappen?  Prachtig gewoon!

Onderweg stoppen we ook eens om een kijkje te nemen in een woning van een doorsnee Balinees. Hele families leven hier samen: grootouders, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen vormen hier als het ware een kleine gemeenschap.  We zien dingen die we ons niet kunnen inbeelden in de 21 e eeuw... Qua gebrek aan hygiëne kan dit wel tellen... Een mens wordt er werkelijk stil van: this is the real life!  Nog een leuk weetje: de placenta wordt na de geboorte gewassen en in een kokosnoot gestopt. Dit wordt dan in de grond begraven: meisjes links van een trap, de jongens rechts. Als de meisjes na het huwelijk dan hun man volgen,  blijven ze zo toch nog deel uitmaken van hun gemeenschap...

Onderweg komen we veel kindjes tegen die enthousiast " hello" zeggen en om high-fives vragen. Echt fantastisch!

Een laatste stop maken we aan een 500 jaar oude boom waar kinderen zich Tarzan wanen door aan lianen te bengelen. Een jongetje durft het aan om ons een "pen for school" te vragen en we maken een faire deal: hij krijgt onze enige bic die we op zak hebben in ruil voor een foto...

Rustig bollen we verder downhill tot we op een punt komen waar we moeten beslissen: gaan we ongeveer 30 minuten uphill met de mountainbike tot aan het restaurant voor de lunch of 10 minuten uphill met het aircogekoelde busje? Een moeilijke keuze maar we kiezen wijselijk voor het busje

Na een lekkere lunch keren we terug naar ons hotel waar we ons verfrissen door een duik in het zwembad. Het koelt echter snel af waardoor de duik van korte duur is.  Maar een lekker warm bad brengt soelaas en dan maken we ons klaar voor een gezellige diner date onder ons tweetjes...

We zijn vandaag vroeg uit de veren.  Om 9 uur nemen we de shuttle dienst van het hotel om op eigen houtje het  centum van Ubud te gaan verkennen.

De gids in Virginie ontwaakt en ze loodst me door kleine straatjes.  Ik mag mijn vrouw nu niet uit het oog verliezen of ik ben hopeloos verloren.  Na een uurtje wandelen, komen we in zo een klein zijstraatje een spa tegen. Zouden we?  Na even te aarzelen beslissen we om ons toch te informeren. Lang hadden we niet nodig om overtuigd te geraken en we kiezen voor een traditionele Balinese full body massage.  Of we er tegenop zien om dat samen in 1 ruimte te doen?  Nee hoor ;-)

Wat volgt is met geen woorden te beschrijven.  Voor 25 euro per persoon genieten we anderhalf uur lang van elke spier die gemasseerd wordt.  Is this heaven?  Alleen als ze ook tussen mijn tenen wil gaan begin ik als een gek te gibberen waardoor Virginie en mijn masseuse ook beginnen te lachen.  Tja...  Na de massage volgt een scrub van het hele lichaam en we worden ook volledig ingesmeerd met yoghurt... Klinkt misschien raar maar dat voelde eigenlijk wel goed.  Terwijl wij rechtstaan, spoelen de masseuses de yoghurt af en zepen ons in met een lekker ruikend zeepje.  Daarna worden we uitgenodigd om in een zalig warm bad vol met bloemen te gaan liggen.  Een kwartiertje later komen ze ons halen en zit het erop.  Helemaal relaxed en een wow gevoel gaan we terug de straat op ..

We doorlopen op ons gemakje gans het centrum van Ubud met de immens vele winkeltjes.  We passeren ook veel restaurantjes en kiezen er eentje uit met een mooie tuin waar we, alweer, genieten van een lekkere lunch.   Van het lokale marktje zijn we wat teleurgesteld: wij dachten aan vooral fruit en etenswaren maar het blijkt vooral echt toeristen stuff te zijn.

Dan maar troost gaan zoeken in een hoorntje met 1 bolletje ijs  

Sneller dan verwacht hebben we het hele centrum gezien.  Na een succesvolle onderhandeling voor een taxi trekken we terug naar ons hotel. Daar plonsen we nog even in de beide zwembaden.  Ale, eigenlijk de 3 zwembaden want ik laat ook nog even het kind in me los in het peuterbadje .  Het water was aan de frisse kant maar het deed oh zo een deugd!   Kleine anekdote:  ik was wel bijna verzopen doordat de laatste trede van het zwembad onnoemelijk diep was: meteen kopje onder want je zat meteen in het diepste gedeelte van het zwembad.  Mijn vrouw heeft zich er kapot mee gelachen

Van het zwembad recht onder de douche waarna we nog even wandelen naar een dichtbij gelegen supermarktje voor een oervlaams avondmaal: boterhammen met choco!  Ook dat is genieten...

Onze eerste week op Java was avontuurlijk en vermoeiend.  Niet alleen door het beklimmen van vulkanen, maar ook door de lange autoritten.  Daarom besloten we om onze eerste volledige dag op Bali, in Lovina, helemaal NIETS te doen!

We genoten eerst van een lekker ontbijt waarna we als de echte toerist meteen de beste plaatsjes aan het zwembad inpalmden.  En we zijn tot 's avonds niet meer geweken van ons plaatsje

Zwemmen, lezen, es lemon tea drinken, nog eens een verkoelend plonske doen, ... En dit allemaal met direct zicht op zee!  Wat kan een mens nog meer wensen?  Natuurlijk, een overheerlijke frozen banana daquiri cocktail bij zonsondergang:  check !

Na een verkwikkende (buiten)douche begeven we ons naar het restaurant. Voor Kaat een pizza Hawaï en voor Virignie tuna en vegtable tempura.  Hmmmmm

We zijn vandaag vroeg uit de veren.  Om 9 uur nemen we de shuttle dienst van het hotel om op eigen houtje het  centum van Ubud te gaan verkennen.

De gids in Virginie ontwaakt en ze loodst me door kleine straatjes.  Ik mag mijn vrouw nu niet uit het oog verliezen of ik ben hopeloos verloren.  Na een uurtje wandelen, komen we in zo een klein zijstraatje een spa tegen. Zouden we?  Na even te aarzelen beslissen we om ons toch te informeren. Lang hadden we niet nodig om overtuigd te geraken en we kiezen voor een traditionele Balinese full body massage.  Of we er tegenop zien om dat samen in 1 ruimte te doen?  Nee hoor ;-)

Wat volgt is met geen woorden te beschrijven.  Voor 25 euro per persoon genieten we anderhalf uur lang van elke spier die gemasseerd wordt.  Is this heaven?  Alleen als ze ook tussen mijn tenen wil gaan begin ik als een gek te gibberen waardoor Virginie en mijn masseuse ook beginnen te lachen.  Tja...  Na de massage volgt een scrub van het hele lichaam en we worden ook volledig ingesmeerd met yoghurt... Klinkt misschien raar maar dat voelde eigenlijk wel goed.  Terwijl wij rechtstaan, spoelen de masseuses de yoghurt af en zepen ons in met een lekker ruikend zeepje.  Daarna worden we uitgenodigd om in een zalig warm bad vol met bloemen te gaan liggen.  Een kwartiertje later komen ze ons halen en zit het erop.  Helemaal relaxed en een wow gevoel gaan we terug de straat op ..

We doorlopen op ons gemakje gans het centrum van Ubud met de immens vele winkeltjes.  We passeren ook veel restaurantjes en kiezen er eentje uit met een mooie tuin waar we, alweer, genieten van een lekkere lunch.   Van het lokale marktje zijn we wat teleurgesteld: wij dachten aan vooral fruit en etenswaren maar het blijkt vooral echt toeristen stuff te zijn.

Dan maar troost gaan zoeken in een hoorntje met 1 bolletje ijs  

Sneller dan verwacht hebben we het hele centrum gezien.  Na een succesvolle onderhandeling voor een taxi trekken we terug naar ons hotel. Daar plonsen we nog even in de beide zwembaden.  Ale, eigenlijk de 3 zwembaden want ik laat ook nog even het kind in me los in het peuterbadje .  Het water was aan de frisse kant maar het deed oh zo een deugd!   Kleine anekdote:  ik was wel bijna verzopen doordat de laatste trede van het zwembad onnoemelijk diep was: meteen kopje onder want je zat meteen in het diepste gedeelte van het zwembad.  Mijn vrouw heeft zich er kapot mee gelachen

Van het zwembad recht onder de douche waarna we nog even wandelen naar een dichtbij gelegen supermarktje voor een oervlaams avondmaal: boterhammen met choco!  Ook dat is genieten...

Deze man in de 30 heeft ons sinds het begin van onze reis in zijn hart gesloten. In een land waar homoseksualiteit bestraft wordt hebben wij ons altijd op ons gemak gevoeld.

Maar voor hem is de strijd nog veel moeilijker. Wij doorkruisen maar even in een auto het land. Hij moet dagelijks 'verstopt' leven. 

Hij vertelde ons hoe hij regelmatig meedoet aan LGB-manifestaties om te vechten voor hun rechten en hij dan regelmatig een mes op de keel krijgt...

 Ardi was een goede student waardoor hij heeft kunnen verder studeren en zelf naar de unief is kunnen gaan. Hierdoor spreekt hij meerdere talen en heeft hij een goede job als gids. Zijn job zorgt er dan weer voor dat hij zijn geboortedorp Probolingo (met een zéér sterke moslimcultuur) heeft kunnen verlaten om zijn geluk en rust te vinden in Yogyakarta. Hij leeft er samen met zijn vriend in een buurt waar het gedogen wordt...maar ze moeten natuurlijk niet hand in hand gaan lopen.

Ardi is oprecht blij voor ons dat wij kunnen trouwen en als gezin rechten hebben. Hij hoopt dit ooit ook voor zijn gezin te hebben. Maar zijn 'main goal' is er al voor zorgen dat zijn moslimfamilie hem aanvaardt.

Onze gids is trouwens zot van Belgie. Hij is er al 2 keer geweest. Als achtienjarige ( laatste jaar humaniora) won hij een wedstrijd op school waardoor hij een jaar naar Belgïe kon om er te studeren.

Hij belande bij lieve ' pleegouders' in Luik. Door dat jaar is zijn Engels en Frans verbeterd. Hij kan perfect 'petit papa noël' zingen.

Enkele jaren later kwam hij nog eens op eigen kosten voor enkele maanden naar Belgïe en ontdekte hij ook 'the flemisch part' en Antwerpen.

Hij wil binnenkort nog eens terugkeren maar nu met zijn vriend. We hebben het hem beloofd, ze zijn welkom bij ons en we zullen ons met plezier Mechelen tonen!

Gisteren op de terugweg van Ijen vroegen we aan Ardi of hij even aan een supermarkt kon stoppen.

Na een week veel rijst en noodles te eten wouden we die avond eens iets anders. Het werd heerlijk toastbrood, briochechocoladebroodjes en natuurlijk chocoladepasta. Dus die avond na het zwemmen hebben we een dineertje geimproviseerd op het terras van onze bungalow. En dat heeft gesmaakt!

Terwijl we wat aan het lezen waren klom er plots een man een kokosboom in. Pijlsnel! Hij kwam terug met een kokosnoot die we samen met onze Hollandse buren deelden. Opnieuw zo'n unieke ervaring!

De 24e september kunnen we eens rustig ontwaken, ontbijten en pas rond 10 u vertrekken naar onze ferry.

Nog op Java vragen we aan Ardi of we aan een schooltje kunnen stoppen. Virginie had namelijk wat promomateriaal van Spar meegenomen voor kindjes ( meetlatten, kleurpotloden en strandballen).

We zoeken even naar een geschikt schooltje ( lees een die het het meest kan gebruiken). We stoppen aan een schooltje en al aan het raam staan de kinderen enthousiast te zwaaien. Zij zijn geintimideerd maar wij nog meer.

We mogen een klas binnen, de 6e klas, en praten wat met hen. Hun Engels is pover maar ze lachen en glimlachen. Tussen deze grote klas jongens en meisjes in uniform springt er eentje uit. Norma kan engels en durft ( al giechelend) onze namen te vragen. We zullen haar en de andere kindjes niet snel vergeten!

De baan verloopt verder zeer vlot en we moeten niet eens wachten op een ferry, we kunnen er direct op. Terwijl Woko onze auto 'bewaakt' begeven wij ons naar het bovendek, klaar voor de 45 min oversteek naar Bali! Byebye Java...

Een rustige oversteek en nadien rijden we nog een dik uur tot we in Lovina Beach toekomen ( noorden van Bali). Onderweg vallen de verschillen tussen deze 2 eilanden ons op:

- minder druk straatbeeld

- minder brommers?

- amper nog een moskee maar wel veel (huis)tempels.

- meer werkende mensen

- andere natuur 

We worden hartelijk verwelkoms door het hotelpersoneel. Een echt wauwhotel, we verbeteren ons... . En dan is het tijd om afscheid te nemen van onze super tourguide Ardi en coole chauffeur Woko. We zullen ze missen!