7u30 opgestaan, vandaag stond onze laatste dag van onze toer door de
nationale parken op het programma. Dju er stond wat bewolking en dat nu net in
de Grand Canyon. We moesten buitenshuis ontbijten en kozen voor het aanpalend
restaurant. Niet veel bijzonders, maar we zijn hier niet op een gastronomische
vakantie hé.
Terug in ons hotel pakten we onze koffers in, we hadden immers besloten
om dezelfde avond nog af te reizen richting Los Angeles. Normaal gezien bleven
we nog een nachtje en zouden we de 800km
lange trip s ochtends aanvangen. Onze theorie was als we probeerden dezelfde
avond nog zover mogelijk te rijden , we er een extra dagje strand in LA konden
aan breiden.
Na uitgecheckt te hebben reden we langs het National Geographic
Visitors Center met bijhorende imax-cinema. We zouden immers naar de zeer
geroemde imax-film gaan kijken. Maar het liep anders, hetgene waar we reeds
lang over twijfelde, nl. een helicoptervlucht maken boven de Grand Canyon, werd
daar op enkele minuten tijd werkelijkheid. Papa en Mama tasten eens diep in de
geldbeugel en de de vlucht werd geboekt. We konden reeds een uurtje later de
lucht in. Wij dus richting luchthaven (5 min verder) waar we ons aanmelden op
de privésite van Papillon Grand
Canuyon Helicopters.
Na de nodige formaliteiten vervuld te hebben konden om 12u00 tezamen met
nog een ander koppel inschepen in de heli. Renka had het voorrecht om vooraan
naast de piloot te mogen zitten. Onze ruim 50 min durende vlucht was een
aaneenschakeling van overweldigende taferelen. Een vlucht over de grootste en
spectaculairste kloof op Amerikaanse bodem, met gans onderaan de glanzende
Colorado River die zich steeds dieper in de aardkost graaft. Na onze
vlucht(2008) langs de Mount Everest, is dit wederom een momment dat diep in ons geheugen zal gegraveerd
staan!
GEWELDIG !!!
Na nog wat nagepraat te hebben reden we met de wagen naarnaar het park,
waar we eerst het Visitors Center bezochten. We keken er naar de 22 min
durende filmvertoning A Journey of Wonder. Zeer mooie film.
Vervolgens namen we ruim de tijd om de vieuwpoints Pipe Creek Vista en
Mather Point te bezoeken en van hieruit uitgebreid van de prachtige zichten
te genieten.
Rond 16u30 sloten we ons bezoek aan het park af met nog enkele fotos te
nemen aan de inkom. De kids wouden met Smokey vereeuwigd worden.
We startten aan onze lange trip. We
maakten een stop in Williams om onze magen te vullen. Voor de verandering bij
Dennys. We volgden daar ook een stukje van de Route 66.
Het gedacht van zon 400 km te rijden werd veranderd en we namen ons
voor om tot iets voor LA te rijden. Er werd zelfs even gebeld naar het hotel
waar we morgen en overmorgen logeren , maar deze hadden geen kamer meer vrij.
We bouwden twee koffiestops (een met donut) in, de rit verliep goed en
rond 01u30 gingen we in Norwalk (reeds
in LA) op zoek naar slapen. Bij onze tweede poging hadden we geluk, het werd Rodeway
Inn Norwalk.
Vandaag konden we langer blijven liggen daar we maar om 10u30 op de
afspraakplaats van Antelope Canyon (Slot Canyon) moesten zijn.
Toen we in de ontbijtzaal kwamen, was men reeds aan het afruimen (het
ontbijt was maar tot 9u00, meestal is dit tot 10u00). Hierdoor moesten we het
stellen met een paar restjes. Rond 9u45 vertrokken we richting Power Plant Page
waar we na ingecheckt te hebben met de jeep richting Canyon werden gebracht.
Een korte maar pittige rit door het losse woestijnzand. Onze chauffeur, tevens
onze gids, leidde ons door de canyon. Hij gaf ons tevens fototips en paste
zelfs geregeld de camera-instellingen aan. De Upper Antelope Canyon is een
prachtige bergengte van 2 m breed en 200 m lang. Het is net alsof dit plateau
opengescheurd is en bestaat uit prachtige rode zandsteen. De wanden zijn op een
verbazingwekkende manier door overstromingen en wind geboetseerd. De kleuren
veranderen naargelang de inval van de zon. Wij waren er in prime time waardoor
er het meeste zonlicht in valt. Deze dompelt de rotsen in een oranjerode gloed.
We hebben enkele mooie plaatjes geschoten, op sommige zie je zelf een prachtige
kleurenschakering die we met het blote oog niet waarnamen. Dit bezoek klasseren
we met zn allen zeker en vast in onze top 3. Na anderhalf uur waren we terug
bij onze wagen en verplaatsen we ons richting Horseshoe Bend. We moesten vanaf
het parkeerterrein een 15 min. wandelen tot aan de andere kant van de heuvel.
Dit bracht ons wederom een niet te missen beeld. Het biedt uitzicht op de
meanders van de Colorado River. Deze rivier slingert zich rond een rotsblok dat
je vanaf de rotswand kan zien. Het was er wel even opletten geblazen, er staat
geen balustrade en de afgrond is immens.
Na een snelle lunch vatten we onze reis richting Grand Canyon aan. We
volgden de tip van Carine en maakten een ommetje naar Navajo Bridge : een
ijzeren brug (gebouwd in 1928) die de Colorado River overspant.
Rond 18u00 passeerden we de oostelijke ingang van de Grand Canyon.
Onze eerste kennismaking met het natuurwonder was op het Dessert View Point.
We bezochten er eveneens het visitors center. Een adembenemend zicht maar
moeilijk op foto weer te geven. Vervolgens bezochten we nog Navajo-, Lipan-,
Moran- en Grand View Point. Tenslotte stopten we nog op Yavapal Point waar we de
(niet zo spectaculaire) sunset beleefden. Het was er zeer druk.
Het was ondertussen reeds 20u15
en we zakten af naar ons hotel (Red Feather Lodge). Snel ingecheckt, auto
uitgeladen, verfrist en op zoek gegaan
naar een restaurant. Onze keuze viel op het steakhouse Yippee-ei-o waar we
van een lekkere cowboy steak (met maïskolf, rode bonen, aardappel in de pel) en
een goed glas bier genoten. De kinderen verkozen ribbetjes. Buikje rond
sleepten we ons naar onze hotelkamer (het moest maar zo lekker niet zijn). Tot
morgen.
Dag 19 - Moab - Monument Valley - Page/Lake Powell
Vandaag was het extra vroeg dag, 6u00 opgestaan, tegen 7u00 zaten we in
de ontbijtzaal. We hadden vandaag een tweedelige etappe te maken. Van Moab naar
Page, maar met een uitgebreide stop in Monument Valley (MV). Rond 8u00 zijn
we vertrokken vanuit ons hotel, voor een eerste tocht van 239km, na een uurtje
rijden kreeg Danny het even moeilijk (knikken achter het stuur), we maakten een
koffiestop en Sandra nam het stuur over.
Een 25 miles voor MV namen we eerst de afslag naar Goosenecks State
Park, dit park geeft een onvergetelijk uitzicht op de meanders van de San Juan
River, die door een 300m diepe kloof loopt. Door het uitzonderlijk kronkelen
heeft de rivier voor een afstand van 1,5 miles te overbruggen, 6 miles nodig.
Het was het ommetje weeral meer dan waard!
Vervolgens maakte we een korte foto stop bij Mexican Hat.
Rond 11u35 stonden we in het Visitors Center Van MV. We polsten bij
de ticketverkoop van het begeleide jeepbezoek naar de prijs. 80$/persoon, volgens
ons gevoel net iets teveel bij het haar gegrepen. Sandra kreeg onmiddellijk
iemand achter haar om te onderhandelen, uiteindelijk wou hij voor 100$ een rit
van anderhalfuur maken. We moesten even wachten, hij zou een jeep halen. We
stonden daar meer dan 15min te schilderen en besloten uiteindelijk om het erop
te wagen deze rit met onze huurwagen te maken. (normaal gezien mag je niet met
een gehuurde wagen van de verharde wegen gaan, maar we zagen het er velen voor
ons doen)
Het was al bij al toch wel een gewaagde rit (vooral het eerste stuk), de
track liep over een zeer geaccidenteerd terrein. Maar we kwamen er heelhuids
door. We reden tot aan het viewpoint John Ford (talrijke films met oa John
Wayne werden hier opgenomen). We vonden het genoeg zo en reden zeer langzaam
terug, natuurlijk niet zonder onderweg menige fotos te trekken.
Het was ondertussen 15u30 toen we
onze tocht verder zetten richting Page/Lake Powell. Na 2u25 gereden te hebben
door de Navajostreek kwamen we aan in ons hotel Qaulity Inn Lake Powell. We
namen allemaal een snelle douche en trokken richting Glenn Canyon Dam (niet
zo heel bijzonder) en vervolgens naar Wahweap Resort (vakantiedomein met vrij
grote jachthaven, gelegen aan de oevers van het Lake Powell). We genoten er van
de zonsondergang en aten er een stukje. Op onze terugweg naar het hotel maakten
we een stop om even de gigantische sterrenhemel te bewonderen, zelden zoveel
sterren gezien als vandaag! Morgen staat de Antelope Canyon op het programma, dit zou een van de
highlights van onze reis moeten worden. Daarna rijden we richting Grand Canyon
(de laatste etappe van onze Nationale Parkentoer). Wat gaat het allemaal toch
snel!
7u30 opgestaan, het weer zag er al een stuk beter uit. Vandaag hadden we
geen verplaatsing en bleven in Moab. Het
ontbijt was inbegrepen maar was echt niet om wow tegen te zeggen. Rond 9u30
terug richting Arches NP gereden waar we ons programma van gisteren verderzetten.
We reden door tot het einde van de het park waar Devils Garden gelegen is. In deze duivelse tuin liggen de meeste en
spectaculairste bogen van het park o.a. Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Private
Arch en Landscape Arch. Deze laatste is een van de langste bogen ter wereld
(32m hoog bij 88m lang). Het was de
inspanning van de wandeling meer dan waard. Hierna maakten we nog enkele stops
op plaatsen waar we gisteren reeds waren, daar we dachten dat het met iets
blauwere lucht wel mooiere plaatjes zou opleveren. En ja hoor.
Terug in het dal maakten we eerst tijd voor een lichte lunch. Vervolgens
trokken we naar Canyonlands NP. Onderweg namen we eerst de afslag richting Death
Horsepoint State Park (ongeveer 6 miles). Dit is een staatspark, dus apart te
betalen (10$), maar het bleek zijn prijs meer dan waard te zijn. Het park ligt langs een fantastische rotsuitloper boven de
Colorado River vanwaar het panorama zich eindeloos uitstrekt. Direct onder het
panoramapunt maakt de rivier een hoefijzervormige bocht. De naam Death
Horsepoint komt volgens de legende voort van toen er in de omgeving nog wilde
paarden leefden. Cowboys dreven de dieren in deze hoek van het plateau vanwaar
ze niet meer konden wegkomen. Het zicht was adembenemend. De fotos zullen wel
spreken.
We reden verder richting Canyonlands waar we even het Visitors Center binnenstapten.
Dit park bestaat uit 3 delen, wij kozen voor Island in the Sky (de twee
andere zijn The Needles en The Maze). We volgden de Scenic drive (met
meerdere viewpoints) tot aan Grand View Point Overlook. Wat we hier te zien
kregen was weergaloos : het kijkt uit over het plateau dat uiteen is gevallen
in een adembenemend landschap van ravijnen, dalen, klippen en torens. Als we
dit al Amazing vonden, wat zal de Grand Canyon ons dan brengen ?
Moe maar meer dan voldaan reden we terug richting Moab waar we ons te
goed deden aan een lekker slaatje, en ja hoor, we namen er ook frietjes bij.
Nu, 10u30 zullen we de computer maar even aan de kinderen laten.
07u30, daar was die wekker weer, we moesten eruit want we hadden een
afspraak om te skypen met Oma en Moeke. Klokslag acht ging de telefoon, Moeke
was weeral blij om de kinderen eens te horen en te zien, de verbinding was niet
altijd even goed, maar het ging.
Er hing nog steeds bewolking, Sandra had onder de vroege morgen eens
opgestaan om te zien dat de zonsopgang de moeite ging worden (we logeren immers
vlak tegen de wand van de Canyon), maar wederom pech, het regende zelfs om 06u.
Maar ja, we weten dat het een dag of 3-4 kan duren voordat het weer volop zomer
is (toch wat klare hemel betreft, want het is nog steeds 30°).
Het ontbijt was deze maal à la carte. Zeer lekker en bovendien niet
duur.
Rond 10u15 checkten we uit en vertrokken richting Moab, een rit van 246km.
We spraken af om vandaag niet al teveel te verpozen onderweg.
Een foto af en toe, dat moest wel kunnen. Al hadden we vrij veel Interstate
Way vandaag. Het was half twee toen we aankwamen in ons hotel, Moab Valley Inn,
desondanks we zo vroeg waren kregen we toch reeds onze kamer. Snel uitgeladen
en gaan lunchen bij Dennys (een lekker slaatje met gegrilde kip).
Vervolgens reden we naar Arches NP, beroemd voor zijn door de natuurkrachten
gevormde bogen. We bezochten snel het Visitors Center en startten aan de 29km
lange Scenic Route. We hielden halt bij: La Sal
Mountains Viewpoint, Courthouse Towers Viewpoint, Petriefied Dunes, Balanced
Rock, Garden of Eden, The Windows Section en Upper Delicate Arch. Spijtig genoeg konden
we niet overal geslaagde fotos nemen, doordat de bewolking meermaals de zon bedekte.
Bij de Windows Section kwam er zelfs een dreigend onweer op ons af, maar we bleven
er op het nippertje van gespaard. We besloten onze tocht ter hoogte van Upper
Delicate Arch af te breken (daar maakte we een tochtje van een kleine kilometer
maar met een flink aantal hoogtemeters).
Bij het terug rijden kwam de zon weer tevoorschijn en deed Danny een
tweede poging om toch nog enkele plaatjes te hernemen.
Terug in Moab City aangekomen kozen we voor ons dinner: Pasta Jays,
een aangenaam Italiaans restaurantje, waar we alle vier genoten van een lekkere
pasta.
Terug bij ons hotel, zagen we dat er een fitnessroom was, en besloot
Sandra even de loopband uit te proberen. Daarna genoten we met zn allen van
het zwembadje en de spa. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
5u30 : nogmaals geprobeerd de zonsopgang te bewonderen maar tevergeefs,
de zon zat weer verscholen achter de wolken. Dus bleven nog wat in ons bedje
liggen. Om 8u00 liep de wekker weer af en toen we onze gordijnen openden, zagen
we dat er geen straaltje zon te bespeuren was, intengendeel het regende (en nog
geen klein beetje). We namen ons ontbijt in de kamer en skypte nog even met oma
en opa. Rond 10u30 checkten we uit (het was ondertussen gestopt met regenen) en
vertrokken we na een kort bezoek aan Old Bryce Town aan de overzijde van het
hotel richting Capitol Reef. Onze weg,
zon 200 km lang, volgde vrijwel de volledige scenic route 12 die door de meest
fantastische landschappen voert. In een eindeloze opeenvolging van bochten
stijgt en daalt de weg door kloven, voert rond steenpartijen en gestreepte
rotswanden, doorkruist bossen en daalt af naar afgelegen gehuchten. Het stuk
tussen Escalante en Boulder ervaarden wij als best wel spectaculair. De weg
gaat over een rotskam met aan beide zijden een grote leegte. Het hoogste punt
dat we overschreden, bereikten we na een hoogte van 3000 m. We stopten bij
talrijke viewpoints met steeds wisselende landschappen. De fotograaf had weer
veel werk. Bijgevolg deden we een 6-tal over deze relatief korte tocht, maar we
hadden geen haast.
Ons hotel, Best Western Capitol Reef, is prachtig gelegen. Vanuit onze
kamer hebben we een spectaculair zicht op de rode rotsen. Bovendien gelegen
vlak bij de ingang van het park.
We brachten nog een bezoek aan het park waar we o.a. de Goosenecks
Overlook, Sunset Point, de Chimney Rock en de oase van Fruita bezochten. We
beschouwden vooraf deze dag als een overgangsrit maar ze bracht ons veel meer
dan we verwacht hadden. Ondertussen was het reeds 19u30 en begonnen onze magen
te protesteren. We waagden ons aan Rim Rock Patio BBQ en pizza saloon aan de
overzijde van het hotel. Dit bleek geen slechte keuze te zijn. Eenvoudige
maaltijd met live optreden van rockband en grappige diensten op rollerskates.
Bovendien bekampten Renka, Jonas en Danny elkaar met hoefijzerwerpen. We
genoten nog even van de ondergaande zon en trokken vervolgens naar onze kamer.
05u30, de wekker liep af, mama en papa deden een poging om ditmaal de
zonsopgang gaan te bewonderen. 06u18, geen zonnestraal te bespeuren, enkel
donkergrijze wolken en zelfs enkele regendruppels. Jammer, Bryce leent zich nog
meer dan andere parken om bij zonsop- en ondergang mooie plaatjes te schieten. Het
weerbericht leerde ons ondertussen dat we de volgende drie dagen te maken
zullen hebben met een uitloper van een tropische storm (veel bewolking en af en
toe een druppel regen).
We kropen nog een 1,5 uurtje in ons bed, de kids sliepen ook nog.
Om 09u30 stonden bij het ontbijtbuffet (een mager beestje voor zijn
prijs).
We deden alles rustig aan en rond 11u30 waren we bij Bryce Point (één
van de 13 viewpoints in dit park). Van hieruit startten we voor een 8,5km lange
wandeling doorheen de Canyon. Peekaboo trail - Navoja loop Queens Garden trail,
een tocht tot op de bodem van de canyon en vandaaruit dwars door een landschap
met aardpiramiden. Prachtig!!!
Een dreigend onweer deed ons besluiten om de tocht een klein beetje in
te korten en met de shuttlebus terug tot bij onze wagen te rijden. We bezochten
even het Visitors Center en reden vervolgens tot het uiterste zuiden van het
park: Rainbow Point. Van hieruit cruisden we terug naar het begin van het park
en hielden bij ieder viewpoint een stop, telkens weer opnieuw leverde dit mooie
plaatjes op. Tijdens deze trip mocht Jonas enkele miles het stuur nemen
(eigenlijk mag hij niet rijden in de States), maar hij wou toch zo graag eens
met een automatic rijden. Het was ondertussen alweer 18u00 toen we aan onze
lodge toekwamen. Na het douchen waren we weer snel een uurtje verder, we kozen
vandaag om het steakrestaurant te bezoeken. Lekkere steak trouwens , de kids
kozen voor ribbetjes. Daar het ontbijt deze morgen niet al te denderend was
besloten we om in de General store :sandwiches, toespijs, Nutella en donuts
te kopen, we kunnen dan morgen nog kiezen of we deze in onze kamer of op een
picknick area nuttigen. We sloten de avond af voor televisie vanuit ons bed,
met een drankje en chipske erbij. Slaapwel.
7u00 langzaam opgestaan. Eerst onze wandelschoenen in het zonnetje gaan
zetten, deze waren nog nat van de wandeling door de Narrows. We genoten van een
heerlijk ontbijtbuffet in het hotel-restaurant. Na we onze bagage hadden gepakt
en ingeladen, trokken we terug naar het park (slechts 5 min. rijden). We namen
de shuttlebus richting stopplaats The Grotto. Vandaag stond immers één van
Dannys hoogtepunten op het programma nl. de trail Angels Landing. Een 4 uur
durende wandeling, deze staat in alle naslagwerken beschreven als werkelijk
heel indrukwekkend. De laatste 800 m voor de top lopen immers over een steile
kam boven een ravijn. Maar helaas vlak voor de busstop kregen we van de
buschauffeur te horen dat de Angels Landing trail vandaag afgesloten was
(reden onbekend). We volgden het advies van de chauffeur om de Hidden Canyon
trail te lopen en dit zou een zeer waardig alternatief blijken. Na een uurtje
uitsluitend stijgen kwamen we in een nauwe canyon terecht (vandaar de benaming
hidden). De wandeling liep nog een uurtje verder in de nauwe kloof tot aan de
Free Arche. Vandaar keerden we terug. Rond 14u00 waren we terug aan onze
wagen en na we onze voeten even verfrist hadden in het riviertje, reden we
richting Bryce Canyon.
Onderweg trakteerden we onszelf op een ijsje. Vlak voor Bryce hielden we
een half uurtje halt bij Red Canyon, die met zijn prachtig geërodeerde rode
rotsen ook de moeite loonde. Om 17u00 kwamen we aan in het Best Western Rubys
Inn, we hebben hier wederom en zeer ruime double queen room (alle kamers zijn
hier in de USA ruim bemeten bedunkt ons, maar met onze 4 grote reistassen is
dit goed meegenomen). De kids sprongen meteen in het zwembad. Quality time voor
de ouders!
Na een het avondbuffet spraken Renka en Jonas af met Eline (fam Van Cauteren
logeren ook in dit resort), mama en papa reden naar het park om de
zonsondergang te bekijken. Dit was echter een maat voor niets, de zware
bewolking liet geen zonnestraal door. Rond 23 was het weeral bedtijd.
Ons Vegasavontuur is voorbij. Deze morgen alles gepakt en gezakt
klaargezet en naar de receptie gebeld om de bagage op te halen. Jonas was
ondertussen zijn gewonnen punten gaan inruilen. We lieten onze wagen ophalen op
de valetparking en rond 10u vertrokken we. Eerst en vooral moesten we nog langs
het Las Vegas sign, hier moesten we echt
een foto van hebben. We reden op vraag van de kids eerst langs een swimshop,
hierdoor stonden we twee maal in een kleine file. Er stond een rit van ongeveer
250km op het programma. We staan telkens versteld hoe vlug het landschap hier veranderd. Het laatste uur was het weer
genieten achter het stuur, prachtige decors waar wij ons hier in verplaatsen!
Canyons met loodrechte wanden, bestaande uit zandsteen en dit alles in zijn typerende
rode kleur. De wegen zijn hier doelbewust uit rood gekleurde asfalt gemaakt, zodat
ze niet al te veel afsteken ten opzichte van het landschap.
Na ingecheckt te hebben in ons hotel (Best Western Inn Zion Park),
vertrokken we richting Zion Park. Men moet hier gebruik maken van de
shuttlebussen (alle circa 10 min stopt er op ieder halte een bus). We hielden
halt aan het Visitors center, de Tower of the Virgin, de Court of the Patriarchs.
Vervolgens beslisten we om de verdere rit volledig tot het einde te maken. Daar
ter plaatse (Tempel of Sinawava), startten we aan een wandeling die ons
doorheen de ondertussen reeds flink smaller geworden kloof loodste. Na ongeveer
een mile eindigt het wandelpad en loopt het verder door de rivier. De kloof
werd als maar smaller en smaller. We besloten om toch verder te gaan, onze
schoenen zouden achteraf wel drogen. Aanvankelijk stapten we tot onze enkels in
het water, maar al vlug zaten we er tot ons middel in. Leuke ervaring! We
konden even wel slechts een beperkt stukje doen, daar de volledige track op en
af zon 11 uur in beslag neemt. Op de terugweg zijn we in gesprek geraakt met mensen uit Salt
Lake City. De kinderen konden alzo hun talenkennis eens testen. Naar het einde
toe begon het al te schemeren. We namen de shuttlebus terug en kwamen tot de
vaststelling dat we de klok vergeten te verzetten waren. We zitten nu in de
staat Utah, en deze heeft tijdzone -8 (de voorbije dagen zaten we in tijdzone
-9) dus het was vlug laat. Na en pizza zochten we vlug onze kamer op. De
vermoeidheid loopt op.
Vandaag gingen we eens uitslapen, maar om 8u00 waren we met zen allen
wakker. Iedereen een douche, Jonas ging even naar het jeugdcasino, we skypte
even met Oma, papa deed enkele wasjes en mama herschikte even onze bagage. We
kozen er voor om ons ontbijt te nuttigen in ons eigen hotel, we gingen naar het
Excalibur Buffet (er is hier aanbod te over). Zeer uitgebreid, maar het één nog
wat calorierijker dan het andere.
Rond 11u00 vertrokken we richting de Strip. We bezochten enkele hotels
oa: Luxor, New York, Bellagio, Ceasars,
Mirage. Een voor heen gigantische paleizen. Maar voor ons was het Ceasars Hotel
het meest indrukwekkende, hier deden we ook een winkelcentrum aan. Wederom
moest Renka naar de plaatselijke Abercrombie & Fitch, deze ruik je reeds
vanop 100 meter, de gehele winkel lijkt wel geparfumeerd.
De wandelingen tussen de hotels zijn hier echter vrij groot en dit bij
een temperatuur van 45°celsius, het was een constant binnen en buiten lopen om
steeds weer de koeling van de airconditionings op te zoeken. Eline en Renka
hadden tussen 16 en 17u afgesproken om te gaan zwemmen in het Ceasars Hotel, de
familie Van Cauteren logeerde hier de
afgelopen twee dagen. We namen een kijkje in hun kamer, die een een prachtig
zicht had op de strip. Uiteindelijk socializden we met onze twee families aan
de rand van de pool, gezellig! Rond 19u vertrokken we richting het Venetian Hotel,
dit stond nog op ons programma, gondels varen hier over de grachten, net echt. Hierna
gingen we de korte shows bekijken die in
de voortuinen van het Treasure Hotel (piratenspektakel) en het Mirage Hotel
(vulkaanuitbarsting) plaatsvonden.
Ondertussen was het reeds 22u, we gingen nog een hapje eten in Margerita
Restaurant en stapten langzaam terug naar ons hotel. Onderweg werd Jonas
tijdelijk aangehouden door de plaatselijke politie (zie foto). Gelukkig kwam
hij er nog af met een lichte waarschuwing :)
Na nog een koffietje trokken we naar onze kamer, morgen trekken we
verder de nationale parken door.
Daar we gisteren nog al laat ter plaatse aan kwamen, moesten we vandaag nog
heel wat bezienswaardigheden bezoeken. We hadden onze wekker om 06u00 gezet en
waren gepakt en gezakt om 06u50. Een ritje van zon 18 miles bracht ons naar
Badwater Bassin (een grote, 85m onder de zeespiegel liggende zoutvlakte, ooit
was dit een groot meer).Vervolgens reden we richting Devils Golf Course (een
immens bijna verblindende zoutvlakte, de wind heeft het zout en de verdroogde
aarde geboetseerd tot fonkelende kunstwerken met messcherpe ribbels). Hierna volgde
Artist Drive en Artist Palette (een route doorheen een berglandschap van
vulcanisch gesteente dat door minerale pigmenten sterk gekleurd is)
Hierna reden we terug lang de Ranch om van een uitgebreid ontbijt te
genieten. Rond 10u30 vertrokken we richting Las Vegas, op onze route maakte we
nog een ommetje langs Dantes Vieuw (rotuitloper van 1500m hoog, die een
weergaloos uitzicht op een groot deel van Death Valley biedt)
Ook Zabriskie Point bood ons een magistraal zicht.
Een rit van ongeveer 180km bracht ons naar de gokstad. Onderweg namen we
nog een snelle lunchpauze en reden we met onze wagen langs de carwash.
Reeds vanop een heel eindje kan je de stad zien liggen. Mastodonten van
hotels, een voor heen copies van bekende steden en monumenten.
Na onze incheck, de auto werd door een chauffeur weggebracht, zochten we
ons een weg door het gigantisch grote Excalibur hotel (grappig middeleeuws
kasteel, in het teken van koning Arthur en Robin Hood, het lijkt wel een
sprookjeskasteel). Onze kamer is gelegen op de 15de verdieping met
zicht op de strip (Las Vegas boulevard).
De benedenverdieping is bijna volledig gevuld met goktafels en gokmachines.
Na een verfrissende douche trokken we de strip op. Onze volledige avond
dwaalde we van hotel naar hotel (MGM, New York-New York, Excalibur). We
bezochten eveneens de Coca Cola- en de M&M store, Hardrock Café (Jonas moet
immers vanuit iedere stad een t-shirt hebben) . De avond bracht ons een
fenomenaal lichtspektakel, we genoten eveneens van een prachtig waterspektakel
voor het Bellagio Hotel.
Rond 00u30 trokken we naar onze hotelkamer, morgen meer van dat.
7u00 : Oh wat vroeg, maar we hadden geen keuze. Vandaag richting Death
Valley, dus recht de woestijn in. Rond 8u00 uitgecheckt, ontbijt ingeslagen in
de lokale supermarkt en richting Yosemite park gereden. Aldaar afrit Tioga Road
genomen en onze fuel tank bijgevuld. We zochten ons een mooi viewpoint met
zicht op de vallei om ons ontbijt te nuttigen : genieten !
Verderweg halt gehouden bij Olmsted Point waar er alweer prachtige
plaatjes konden geschoten worden. We hadden hier nog een laatste maal zicht op
de Half Dome. Tijdens de rit over de Tioga pas nodigde bijna iedere bocht ons
opnieuw uit om een kijkje te nemen. Adembenemend !
Aan het eind van de pas, aan Mono Lake toekomend, namen we een
verfrissing. Oh wat toevallig hier zijn onze vrienden weer. We besluiten aldaar
om toch de omweg naar Bodie te maken. Dit is een spookstadje dat terug voert
naar het mijnbouwers verleden van Nevada. De meeste gebouwen zijn wel
afgesloten, maar door de groezelige ramen kan je schaduwen uit het verleden
opvangen. Het volledige houten dorp enState Park geklasseerd.
Van hieruit starten we aan een 400km lange tocht naar Furnance Creeck
Ranch in Death Valley. We maakte een zeer korte stop aan het Mono Lake (meer
met zoutpilaren), wat ons door zijn geweldige stank niet kon bekoren. In Lone
Pine bezochten we voor de tweede maal deze trip een Mc Donalds, een snelle hap en vlug mijn e-krant binnengehaald
(we hadden reeds twee dagen geen internetverbinding).
Vanuit Lone Pine reden we recht Death Valley binnen. Een twee uur
durende rit door de heetste en dorste plek van de hele VS. Een streek van
verschrikking, tussen de steile flanken van de vallei brandt de zon meedogenloos.
We lazen temperaturen tot 49°C af op ons dashboard.
Het landschap is grandioos in zijn schraalheid: bergen en zoutmeren, canons
en cactusvelden, palmtuinen en zandduinen, kraters en geologische formaties, geweldig
om doorheen deze hete tuin te rijden.
Vrij laat, het was ondertussen donker, kwamen we op onze bestemming toe, een mooie
Ranch met alles wat je dromen kan temidden in de woestijn. Met een pizza aan
het zwembad sloten we deze weeral mooie dag af.
Afgelopen nacht meermaals gewekt door de telefoon, nochtans geen wake-up
calls aangevraagd. Uiteindelijk legden
we de hoorn van de haak. Rond 9u00 richting Yosemite Park gereden (een elftal
km verderop). Op een picnicplaats ons ontbijt genuttigd en doorgereden naar het
zuidelijke gedeelte van het park : Wawona. Van hieruit namen we shuttlebus naar
Mariposa Grove. Dit is een prachtig Sequoiapark, met tientallen mammoetbomen van
honderden jaren oud. We maakten een trail van ongeveer 5 miles die ons
o.a.langs de Bachelor & Three Graces, de Grizzly Giant, het Faithfull
Couple en de Fallen Wawona Tunnel Tree leidde. De omtrek van deze bomen kan
tot 30 m belopen.
Nadat we de shuttle richting parking genomen hadden, reden we richting
Yosemite Valley waar we een bezoek brachten aan het Ahwahnee Hotel. Een stevig
uit de kluiten gewassen chalet van hout en grote brokken natuursteen. Heel
gezellig interieur in chique plattelandsstijl. Heel hoge standing.
Daarna nog even pootje gebaad in de Merced river en klimmers gaan
spotten op de Tom Waes Berg (El Capitan). Je moet het maar durven 1000 m
klimmen op een vertikale wand.
Onderweg, op zon 7 miles van ons motel dropten we Jonas voor een
looptraining. Zo kon hij meteen zijn nieuw triatlonpak eens testen.
Ondertussen was de familie Van Cauteren ook gearriveerd in het motel.
Het duurde slechts een kwartiertje dat Renka en Eline samen het zwembad
indoken. Toch best wel leuk elkaar ontmoeten aan de andere kant van de aardbol.
Nadat we gezellig samen
gedineerd en bijgepraat hadden, was het weer tijd om in ons bedje te kruipen
(00u30).
5u30 : moeke op de skype. Die grootmoeders toch. We spreken af om om 8u
terug te bellen, zoals geschiedde. Moeke voor de webcam bij onze buurman. Dat
vond ze geweldig. Ze was duidelijk blij de kids te horen en vooral te zien. Om
8u30 ontbijt in café Franco. Na de inpak en de uitcheck, vertrokken we rond
9u30 richting Lombard Street. Dit is het kronkeligste stukje straat van San
Francisco. We moesten dit toch eens gedaan hebben met onze wagen, nietwaar.
Na een tankbeurt, richting Basement Sports (outletsportwinkel), dit op
vraag van Jonas. Conclusie : veel te laat vertrokken. Via de Bay Bridge reden
we richting Yosemite NP. Na een rit van ongeveer 400 km arriveerden we aan ons
motel. Het was hier aanzienlijk warmer, 96° Fahrenheit (36° Celsius) en dit nog
rond 17u30.
Na het inchecken en uitpakken trokken we nog even het park in. Daar passeerden we voor het eerst de
alombekende El Capitan, een bijna kaarsrechte granieten monoliet met een1000m
hoge vrijwel loodrechte wand (de droom van vele bergbeklimmers). Even verderop
stopten we bij de Bridalveil Falls (bruidssluierwatervallen). Het water heeft
hier een vrije val van 189m. Vervolgens haasten we ons naar Glacier Point waar
we bij de gepassioneerde uitleg van een parkranger genoten van de
zonsondergang. Van hieruit heb je een prachtig zicht op de Half Dome, het
symbool van Yosemite Park. Moe maar voldaan reden we in de volledige duisternis
richting motel.
Na een relax ontbijt vertrokken we rond 10u richting de Blazing Saddles.
Hier huurden we een fiets waarmee we langs het water naar de Golden Gate Bridge
reden. Dit was een mooie panoramische weg op dewelke verschillende view points
lagen. Aan de voet van de brug konden we enkele dolfijnen waarnemen. Na een
korte maar steile klim begonnen we aan de oversteek van de brug. We waren
blijkbaar niet enigen die dit vandaag gepland hadden. Eens aan de overkant
aangekomen genoten we van de prachtige skyline van San Francisco. Daar er
vandaag nog enkele andere spots op ons programma stonden, beslisten we om niet
door te rijden naar Sausalito maar rechtsomkeer te maken.
Het was ondertussen reeds middag. Na een broodje trokken we voor een
kort bezoek naar Pier 39. Veel winkeltjes en restaurantjes maar de alom bekende
zeeleeuwen waren niet te bespeuren (slechts twee aangetroffen). Vervolgens
stapten we de Hop-on Hop-off bus op. We bewonderden meerdere highlights vanop
het open dak maar op Alamo Square stapten we een eerste maal af. Hier staan de Painted
Ladies of Six Sisters (bekend vanop de postkaarten). Dit zijn 6 Victoriaanse
huisjes ieder in een andere kleur. Ook vanop deze hoogte kan men over de daken
van deze huisjes de skyline van SF zien. Het koste ons ruim een half uur om
deze vast te leggen zonder iemand in het vizier.
Volgende op/off was Haight Ashburry. In deze hippiebuurt vindt men vooral
vintage kledij, boeken- en muziekwinkels. Nog een laatste keer met de bus over de brug (we konden niet anders). We
vroegen aan de chauffeur ons niet al te ver van het Orpheum Theatre af te
zetten. Normaal stopt deze enkel op vaste plaatsen maar deze keer wilde hij een
uitzondering maken. Het was immers reeds 19u30 en onze musical begon om 20u00.
Jonas kon niet voorbij de merchandising stand en kocht hem een T-shirt van
Green Day. Deze rockmusical was een geweldige performane. We hebben er echt van
genoten.
Daarna met tram F terug richting Fishermans Wharf vanwaar we nog een
20-tal minuutjes moesten stappen naar onze jeugdherberg. Voor het slapen gaan
onze bagage nog wat herschikt, morgen verplaatsen we ons immers richting
Yosemite.
6u30, het was weer vroeg dag vandaag. We moesten immers om 8u30 aan Pier
33 staan voor ons bezoek aan Alcatraz hier beter bekend als The Rock. Een snelle verfrissing en hop naar Café
Franco (de ontbijtzaal in de jeugdherberg). Geen uitgebreid ontbijt vandaag
maar we kunnen het hier wel mee maken. Op weg naar Pier 33 een koffiestop
gemaakt bij Starbucks waar onze Jonas sinds onze aankomst in de US naar
verlangde.
Om 9u10 vertrok de ferry van Alcatraz Cruises richting The Rock. Na een korte inleiding vertrokken voor een
Nederlandstalige audiotour die ons gedurende 2 uur volledig door de gevangenis
leidde. Desondanks de twijfels van Danny vooraf, was dit meer dan de moeite
waard.
Voor we de Hop-on Hop-off bus (we kochten een 48-uur ticket) opsprongen,
nuttigden de kids eerst een Corn Dog.
Onze eerste stop was aan Washington Square vanwaar we een gans eindje
stapten. Onze lunch namen we bij The Stinking
Rose, ons aangeraden door onze vrienden Carine en Patrick. Look, look en nog eens look, mmmmmm
Volgende stops, Union Square, Cable Car turning, Market Street (hier
weeral een uurtje gespendeerd aan Renkas Abercrombie & Fitch, ze kan er
echt niet voorbij). Van hieruit beslisten we om de bustour volledig uit te
rijden om een beter zicht te krijgen waar we morgen best stoppen. We reden
aldus voor onze eerste maal over de Golden Gate Bridge. Open bus, hevige wind,
we zaten net op een rollercoaster.
We stapten terug af op Union Square vanwaar we richting het Orpheum
Theatre trokken. Hier kochten we tickets voor de rockmusical An American
Idiot (musical vooral gebaseerd op de hun gelijknamige CD).
Vervolgens snel met de shuttlebus richting Fishermans Wharf vanwaar we
ons een weg baanden door de tienduizenden toeschouwers die zie zich al
opmaakten voor de fireworks ter gelegenheid van the 4th of July.
Na een korte douche in de herberg trokken ook wij richting spectakel. En
of het spectakel was. Twee simultaan lopende gigantische vuurwerkshows,
wowwwwwww, this is America ! HAPPY 4TH OF JULY !!!!! (dit hoorden we meermaals
vandaag)
Na nog een clam showder, een zalige soep geserveerd in een uitgeholde
broodbol, trokken we naar ons bedje.
Vandaag de laatste etappe langs de Pacific Coast. We begonnen de dag met een kort bezoek aan
Fishermans Wharf Monterey.
Het weer zag er goed uit, dus we besloten de 17-Mile Drive te
rijden. Dit is een panoramische weg die
volgens onze reisgids één van de mooiste van het land is. En terecht. We hebben
hier volop van genoten. De route loopt vaak slechte op een steenworp afstand
van de oceaanbranding en omvat 21 view points.
Het beroemste uitzichtpunt van de 17-Mile Drive is bij Lone Cypress waar
een eenzame Montereycypress al meer dan 250 jaar staat te trotseren op een
rots. Maar laat het nu niet hier zijn dat het noodlot wederom toesloeg. Bij het
uit de koffer nemen van een lensdoek voor onze camera lieten we onze
autosleutel in de koffer liggen en sloegen pardoes het kofferdeksel dicht. Hierop volgde meteen de kreet shit. De auto
sluit immers zichzelf af. Vrijwel
onmiddellijk werden ter hulp geschoten door lieve Amerikanen. Deze belden voor
ons naar het autoverhuurbedrijf (wel 20 minuten aan de telefoon gehangen) en na
een klein uurtje bevrijdde een opgeroepen technieker ons uit ons lijden
(gelukkig waren we hier ook voor verzekerd en moesten we niets betalen).
Op vraag van Jonas maakten we en ommetje via Santa Cruz, het mekka van
de surfer. Daar bezochten we de beachboardwalk, één grote kermis langsheen
het strand. Renka ging er op de foto met een heuse Santa Cruz lifeguard.
We vervolgden onze weg naar San Francisco. Na een ritje van 90 minuten
kwamen we aan in deInternational Youth Hostel. Eenvoudige vierpersoonskamer met
2 stapelbedden (we kennen dit principe). Hostel heeft een prachtige ligging
vlak naast de Golden Gate Bridge en met zicht op Alcatraz.
We maakten nog een
wandeling naar Fishermans Wharf waar we morgen onze tickets moeten ophalen
voor ons bezoek aan Alcatraz..
Vandaag de tweede dag langs de West Coast. Onze eerste stop is Hearst Castle. Dit was
het landgoed van een krantenmiljonair.
Op onze weg naar Julia Pfeiffer Burns waterval (zeer idyllisch plaatje)
kwamen we langs een vista point waar beneden op de rotsen tientallen zeeleeuwen
lagen. Dit was wel imposant om zien. Onze
lunch namen we bij het restaurant Nepenthe.
Hier hebben ze een terras hoog boven de steile rotsachtige oceaankust.
Van daaruit reden we via het Point Sur Light House (vuurtoren) naar de Bixby
Creek Bridge (zoals men in de brochure beschrijft, een 86m hoge brug die de
Bixby Creek overspant).
Next stop was Point Lobos State park. In dit park staan
vele Montereycypressen. Mooi aangelegde wandelwegen voerden ons langs
loodrechte klippen naar adembenemend mooie uitzichtpunten vanwaar we zeeleeuwen
en zeehonden konden waarnemen. Ook de ooit bijna uitgeroeide zeeotters hebben
we daar kunnen bewonderen.
Onze laatste stop was de oude missiepost San Carlos Borromeo de Carmelo
in het stadje Carmel. Tussen 86 en 88
was Clint Eastwood hier burgemeester.
Na de incheck in het hotel
(wederom een mooie kamer) genoten we van een licht avondmaal in de nabijgelegen
natuurmarkt Whole Food.
De vermoeidheid zit er blijkbaar nog in.
We planden te vertrekken om 8u maar het werd echter 9u30. Deze vertraging zouden we de ganse dag
meedragen. Na het uitchecken vertrokken richting Santa Monica. De bekendste en populairste attractie hier is
de bijna 300m in zee reikende houten Santa Monica Pier. Hier treft men vele
souvenirwinkeltjes, cafés, restaurants, sportvisserszak, een aquarium en voor
de afwisseling kan je ook in Pacific Park, een pretpark met een o.a. een achtbaan
en een reuzenrad.
We wandeleden een stukje over de Ocean Boulevard (prachtig tussen de
hoge palmbomen liggend fiets- en wandelpad) . Hier kon Jonas voor de eerste
keer zijn skateboard bovenhalen. Op het strand namen we eerste een kijkje bij
de ons van op TV bekende lifeguards.
Naast de Pier was er een
indrukwekkende herdenking van gesneuvelde soldaten in Afghanistan en Irak aan de gang. Honderden
witte en rode kruisjes in het zand gepland en vooraan 10 met de Stars en Stripes
bedekte kisten (deze symboliseerden de deze week gesneuvelde soldaten).
We vervolgden onze weg via Malibu Beach (hier hebben vele sterren een
optrekje) naar Santa Barbara. Daar bezochten we een oude missiepost en namen we
er tijd voor onze picnic. We vleidden ons neer op een prachtig onderhouden
grasperk.
Onze volgende stop was Solvang. Dit dorp heeft een uitgesproken
Scandinavische uitstraling.
De volgende stop was Morro Bay met als bezienswaardigheid Morro
Rock. De lucht was echter op zeer korte
tijd dichtgetrokken. Bijgevolg werd deze rots volledig aan ons zicht
onttrokken. Dan maar richting San Simeon waar we onmiddellijk na het inchecken
ons avondmaal nuttigden. Het was ondertussen al 20u30 en alle restaurants
sluiten hier om 21u00. Na een verkwikkende
douche was het bedtijd.
05u00 : Skype meldt een oproep. Oma is blijkbaar het uurverschil nog niet gewoon. We konden haar enkel vertellen dat onze vluchten OK waren maar dat we tevens nog steeds 2 koffers ontbraken. We maakten ons nu al op twee fronten zorgen. Ook de kids waren ondertussen wakker en Jonas besloot om op eigen initiatief eens bij de balie te gaan polsen. Even later stond hij aan de deur met een BIG smile en zijn koffer in de hand. "Het is mijn koffer die men reeds vond" vertelde hij ons. Gezeur alom bij de zus. Hij kon het leed niet lang aan en haalde de 2 andere koffers ook tevoorschijn. Hoera, onze vakantie kan nu echt beginnen. Na een verfrissende douche en een Amerikaans ontbijt : brownies, baggles, zelf te bakken wafels, eieren en hamburger, ... trokken we richting Universal Studio's. De gevreesde drukte op de Highway viel al bij al nog mee, op een 30-tal minuten arriveerden we aan de parking vlakbij de ingang. We begonnen met de Studio tour die ons op een uurtje langs de verschillende opnamestudio's en allerlei filmlocatie's bracht. Tijdens deze tour passeerden we ook langs de King Kong 3D show : deze was echt AMAZING. De toon was gezet, verder passeerden we ook langs o.a. The Simpsons Ride, Transformers the Ride 3D, Jurassic Park (waterbaan), Special Effect Stage, Terminator II 3D, de fantastische Waterworld show, ...
We sloten onze dag af in Universal City (winkel-, restaurant- en entertainmentboulevard. Renka kon het niet laat eens bij Abervrombie & Fitch binnen te springen. Haar eerste aankoop was meteen gedaan. Onze magen vulden we tijdens ons bezoek aan het Hard Rock Café Hollywood. Moe maar voldaan reden we terug richting Inglewood, waar we na een lekkere douche en het schrijven van dit verslagje, ons bed inkropen.
Zuidwest USA - New York
05u00 : Skype meldt een oproep. Oma is blijkbaar het uurverschil nog niet gewoon. We konden haar enkel vertellen dat onze vluchten OK waren maar dat we tevens nog steeds 2 koffers ontbraken. We maakten ons nu al op twee fronten zorgen. Ook de kids waren ondertussen wakker en Jonas besloot om op eigen initiatief eens bij de balie te gaan polsen. Even later stond hij aan de deur met een BIG smile en zijn koffer in de hand. "Het is mijn koffer die men reeds vond" vertelde hij ons. Gezeur alom bij de zus. Hij kon het leed niet lang aan en haalde de 2 andere koffers ook tevoorschijn. Hoera, onze vakantie kan nu echt beginnen. Na een verfrissende douche en een Amerikaans ontbijt : brownies, baggles, zelf te bakken wafels, eieren en hamburger, ... trokken we richting Universal Studio's. De gevreesde drukte op de Highway viel al bij al nog mee, op een 30-tal minuten arriveerden we aan de parking vlakbij de ingang. We begonnen met de Studio tour die ons op een uurtje langs de verschillende opnamestudio's en allerlei filmlocatie's bracht. Tijdens deze tour passeerden we ook langs de King Kong 3D show : deze was echt AMAZING. De toon was gezet, verder passeerden we ook langs o.a. The Simpsons Ride, Transformers the Ride 3D, Jurassic Park (waterbaan), Special Effect Stage, Terminator II 3D, de fantastische Waterworld show, ...
