 |
|
|
| |
welkom
op de blogsite van ann magette!!! |
|
| 26-04-2007 |
 foto 6 - uruguay |
een avondje uit met pablo en fabiana in het oude stadscentrum van montevideo.
26-04-2007, 00:54 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
| foto 5 - uruguay |
freddy en ik op een zondagmiddag aan tafel met een lekker wijntje, schol!
26-04-2007, 00:53 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 22-04-2007 |
| de paasweek |
De week voor Pasen was het hier ook één week schoolvakantie. De gelukkige werkende mens had een week vakantie maar de meerderheid enkel donderdag en vrijdag. Toch meer als bij ons, Paasmaandag bestaat hier niet. De Paasweek hier heeft verschillende namen: de Heilige week (voor de Katholieken), de Toeristische week (voor de rest), week van het bier (voor iedereen) en criolla week (voor de gauchos, cowboys).
Heel de week waren er op een aantal plaatsen evenementen die vooral geassocieerd werden met de gauchos. Zij liepen hier dan ook massaal rond in hun traditionele klederdracht. De gauchos wonen in het binnenland, op het platteland, en kweken koeien, temmen paarden en vervaardigen wol en leer, de twee meest typische producten van Uruguay. Van bij hen komt ook de gewoonte van het mate drinken. De gauchos gaven optredens in dansvorm of muziek (gitaar & zang) en er was een overvloed aan marktjes met lekker eten en artisanale producten.
Ik ben een avond met Fabiana en Pablo (jongste dochter van Chiche en Nelly met vriend) naar gaucho-optredens gaan kijken. Een andere avond in de week met Lorena en Carolina langs de marktjes en eetstandjes gewandeld en één keer overdag met Chiche, Nelly en de kleinkinderen gaan supporteren voor de Domas. De Domas is een wedstrijd waarbij de gauchos, hier in een arena, wilde paarden (met of zonder zadel) bestijgen en er zolang mogelijk proberen op te blijven zitten. Zoals een rodeo eigenlijk.
De wilde paarden worden met man en macht stil gehouden en op het signaal prikt de gaucho met zn sporen in het paard en slaat het dier op hol. Fijn dat het een traditie is en een stukje cultuur van het land, maar arme paarden! Soms gingen de paarden van zelf liguen uit protest of zag je bloedsporen veroorzaakt door de sporen van de gauchos. Als een gaucho op een extreem wild paard tot het eindsignaal kon blijven zitten, mocht hij een ereronde met de Uruguayaanse vlag in de arena maken onder luid gejuich en applaus.
Verder is Pasen hier ook een familieaangelegenheid waarbij samen lekker gegeten en gedronken wordt en chocolade eieren zijn hier ook in overvloed. Maar spijtig genoeg leeft het verhaal hier niet zo dat de klokken en de paashaas ze brengen en verstoppen in de tuin. De chocolade eieren zijn mooi ingepakt met een grote strik en er zit telkens iets anders lekkers binnenin zoals pralines of smarties. Ik heb hier een ei gekregen met een doorsnede van 20 of 25 cm en ik ben er nog steeds van aant smullen.
De uruguayaanse chocolade bevalt me wel, bijna zo lekker als de belgische ;o)
ciao amigos!
ann.
22-04-2007, 02:39 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 01-04-2007 |
| de comedor |
|
Terwijl ik vele kilometers verder in mar del plata aan het zwemmen was, liep de grote vakantie hier in Uruguay ten einde en opende alle scholen hun deuren. Vanaf 5 maart kleurden de straten hier wit en lopen alle lagere school kinderen die naar een publieke school gaan hier rond met een witte (labo)short en donkerblauwe strik. Deze scholen zijn gratis en met hun uniform aan mogen ze ook gratis de bus nemen. Private scholen hebben andere uniformen eigen aan hun school en zijn niet gratis. Je hebt hier ook de lagereschool van 6 tot 12 jaar en de middelbareschool van 12 tot 18 jaar. Alle kinderen kunnen kiezen of ze in de voormiddag van 8u tot 12u of in de namiddag van 13u tot 17u naar school gaan (maar elke dag hetzelfde natuurlijk). Per week hebben de kinderen hier dus veel minder les dan bij on in België.
Maar goed, de comedor waar ik vanaf maart in de namiddag ga helpen is een gebouw met refter, keuken en nodige toebehoren te midden in de wijk marconi. Een wijk die in de week volledig wit kleurt en waar een overvloed aan éénkamershuisjes en gangetjes is, je begrijpt het wel. De comedor, opgericht door Freddy maar nu in handen van zijn collega broeder Jean-Paul (een canadees), is een plaats waar 400 kinderen uit de wijk, in de week tussen 16u en 17.30u een merendero komen eten of ook 4-uurtje. Een groep vrijwilligers staat hier dagelijks voor klaar. Klassieker dat ze elke dag voorgeschoteld krijgen is warme chocolademelk met een alfagor Dit lekkers kan je het best vergelijken met een driedubbele princenkoek gedrenkt in chocolade. Hét tussendoortje bij uitstek dat je hier vindt in alle kleuren en maten. Samen met nog andere variabele koekskes, cake, pudding of gelatine vormt dit hun 4-uurtje. Voor velen is dit ook het laatste dat ze die dag te eten krijgen.
Ergens wringt dit wel een beetje, al dat zoets en ongezonds dat ze dagelijks voorgeschoteld krijgen. Het zou beter voor hen zijn als ze af en toe een stuk fruit of brood krijgen. Maar ja, we zijn blij dat al dat lekkers een gift is aan de comedor van een bedrijf hier in Uruguay (weliswaar vervallen maar nog eetbaar!), en fruit voor 400 kinderen zou Jean-Paul al gauw een bom geld kosten. Zeker nu dat het hier een slechte oogst is geweest en de groenten en het fruit veel duurder zijn dan normaal. Maar toch
Naast dit 4-uurtje is er ook gelegenheid voor naschoolsebegeleiding, en dit is waar ik mijn namiddagse energie in steek. Ongeveer een 60-tal kinderen zijn voor deze klasjes ingeschreven en komen hun huiswerk maken. Om 15.30u stroomt de eerste groep kinderen binnen, zij die in de voormiddag naar school gaan, en hebben tijd tot 17u. Daarna komt de tweede iets kleinere groep hun huiswerk maken tot 18u. Samen met Cecilia (een sociaal assistente) en José (een oud-leraar) begeleiden we de kinderen zo goed mogelijk met het (correct) maken van hun huiswerk of geven ze wat oefeningen. Want ook als ze geen huiswerk hebben is het toch de bedoeling dat ze komen (helaas lukt dat niet altijd). De kinderen worden verdeeld in twee klasjes en wij lopen rond, bekijken hun huiswerk en helpen waar nodig. En met een ongediciplineerde joelende bende heb je met drie je handen wel vol. Maar ze hebben onze hulp wel nodig. Moesten ze niet naar hier komen zouden ze hun huiswerk niet maken en nog meer achterstand op lopen. Helaas is het niet alleen niet willen maar ook niet kunnen. Vele ouders besteden geen aandacht aan hun kinderen of kunnen niet lezen en schrijven en dus ook niet helpen. Anderen hebben ook niet het nodige schoolmaterial (potlood, gom, passer, huiswerkblaadjes,
) om hun huiswerk te maken.
Het nivo van deze kinderen is echt wel schrijnend. Franklin zit in het vijfde leerjaar en weet niet hoeveel 5x1 is. Matias in het derde leerjaar en kent de tafel van 2 niet. Pamela zit ook in het vijfde en moet op haar vingers tellen hoeveel 20-6 is. Nicolas zit in het zesde en weet niet hoeveel 4x7 is. Op gebied van taal heb ik er minder zicht op maar zelfs ík haal taalfouten uit hun zinnen (!) en zelfs al schrijf je iets op bord dan copiëren ze het nog vol fouten. Volgens mij toch ook een gebrek aan begeleiding op school. Hoe geraakt een leerling anders in het vijfde of zesde leerjaar zonder de tafels te kennen? Arme kinderen! Ik ben dus blij dat ik hen hiermee kan helpen en wat extra kan bij brengen.
Ook s zaterdags is er activiteit in de comedor. Vanaf 9.30u zijn we met een aantal vrijwilligers in de weer om tegen s middags een warme maaltijd klaar te maken voor meer dan 400 hongerige kindermonden. (Das nog wat anders dan 100 man op kamp!)
Nelly (mijn pleegmoeder) en Christin staan achter het vuur en zorgen ervoor dat alles naar smaak is en vlotjes verloopt. Zij hebben reeds vele jaren ervaring en het draait in de keuken dan ook als een geoliede machine. Afwisselend is het de ene week een hutsepot van tomatensaus, groenten en rijst en de andere week met pasta. We plaatsen de volle borden op tafel en vullen de glazen en vanaf 12u stromen de kinderen binnen in groepjes van 12 per gedekte tafel. Ze eten hun bord leeg (anders geen dessert, een ramp voor elk kind!), brengen hun bord, lepel en beker naar het afwas-team, ontvangen hun dessert (meestal chocolat) en ze gaan weer naar buiten. We dekken de tafel opnieuw voor de volgende groep, en zo gaat het verder tot ongeveer 13.30u. Veel heen en weer geloop, maar het blijft overzichtelijk! Dan rest er nog de opkuis en een siësta.
Voila, dit is wat ik in de namiddag doe en wat er zoal gebeurd in de comedor. In de voormiddag ga ik nog steeds helpen bij de zusters van calcuta. De komende week is het hier paasvakantie, net zoals bij jullie en is er geen comedor. k Heb dus ook een beetje vakantie. Tijdens de Paasweek valt er hier in Uruguay vanalles te beleven, wat dat is moet ik nog ontdekken en vertel ik jullie later wel. Sinds vandaag schijnt de zon hier weer. Het heeft een hele week geregend in Uruguay en Argentinië met overstromingen in het binnenland tot gevolg. Maar Montevideo is daar van gespaard gebleven.
vele groetjes,
¡ciao!
ann.
01-04-2007, 19:49 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 22-03-2007 |
| foto 3 - argentina |
de zusters van calcuta in mar del plata voor hun huisje:
zuster ana louisa, zuster bonoit en zuster overste sinai.
22-03-2007, 00:11 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
| foto 2 - argentina |
ik in de ondergelopen tuin van de zusters op de dag dat we normaal zouden terugkeren naar montevideo.
22-03-2007, 00:10 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
| foto 1 - argentina |
de uruguayaanse vlag op de boot richting argentinië tijdens de zonsopgang.
22-03-2007, 00:08 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
| foto 4 - uruguay |
tijdens een daguitstap met de mensen van de comedor (uitleg over de comedor volgt één van de dagen) zijn we naar een mooi en rustig strand geweest buiten montevideo.
22-03-2007, 00:07 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
| foto 3 - uruguay |
lorena, carolina en ik op wandel door het centrum van de stad.
22-03-2007, 00:06 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
| foto 2 - uruguay |
de drie kleinkinderen van chiche en nelly waar ze dagelijks na school oppassen : catalina, nacho en beléne,
en op mij passen ze altijd.
22-03-2007, 00:04 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 21-03-2007 |
| foto 1 - uruguay |
een foto van chiche, nelly en ik, één van de eerste dagen na mijn aankomst in uruguay.
21-03-2007, 00:00 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 13-03-2007 |
| Argentina! |
|
Na een 2 uur durende busrit vanuit Montevideo naar de stad Colonia staken we om 5 uur s morgens met de boot de Rio de la Plata over. Een zonsopgang en 3 uur later hadden de wolkenkrabbers van Buenos Aires hun volwaardige lengte. En taxi, die ons probeerde in het zak te zetten, bracht ons naar de busterminal waar we ons een ticketje kochten richting Mar del Plata. 6 uur rijden leek lang maar viel uiteindelijk nog wel mee als je af en toe een dutje kan doen. Eens aangekomen bracht zuster Benoit ons met de auto vanuit het centrum naar de buitenwijk waar de zusters wonen. Je kan de wijk eigenlijk het beste vergelijken met een villawijk in Bonheiden, veel groen en rustige buurt, alleen kleine schrale huisjes, onverharde wegen en iets gevaarlijker.
De zusters van Calcuta hier zijn met drie en geven onderdak in het huis naast hen aan jongens en mannen die aids hebben en allerlei andere ziektes die erbij komen kijken. In het begin waren de gasten met 7 maar tijdens de periode dat Lorena en ik er waren zijn er nog 2 over gekomen vanuit het ziekenhuis. 2 van hen leven als planten maar de anderen kuisen, wassen de kleren, wassen af en nog veel meer. Eentje van heb geeft zelfs gitaar- en zangles aan kinderen uit de buurt! Het valt eigenlijk bijna niet te geloven hoeveel vreugde deze gasten uitstralen en hoe aanstekelijk hun glimlach werkt.
Op zich was er voor Lorena en mij niet zoveel werk bij de gasten. We hebben enkele kasten en bergruimtes gekuist en s avonds het eten voor hen opgewarmd. Elke dag van de week maakten andere vrouwen hun eten vrijwillig klaar (en ook voor ons en af en toe kookten we zelf). Overdag was er altijd een verpleger aanwezig en tijdens de nachtshift een andere.
Aan de overkant van de straat hadden de zusters nog een ander huis waar Lorena en ik tijdens deze tijd woonden. Het was een mooi groot huis met een fantastisch mooie en grote tuin. De eerste nacht dat we er sliepen regende het de hele tijd door en werden we om 6 uur uit ons bed gebeld door zuster Ana Louisa. Door de hevige regenval was het water zo hard gestegen dat niet alleen hun tuin maar ook hun huis onder water stond. Buiten de kapel (waar zij bidden en er elke ochtend om 8u mis is) en de inkomhal is het huis van de zusters verboden terrein voor iedereen. Maar dit was een uitzondering en we hebben het hele huis kunnen zien terwijl we kuisten. Arme zusters! Maar ze kloegen niet, ze lachten er zelfs mee.
Als het mooi weer was en de zon scheen, namen we de bus richting het centrum om wat rond te wandelen of op de dijk te luisteren naar optredens of natuurlijk te zwemmen in de zee.
In de tweede week van ons verblijf hebben we ons hele huis van kop tot teen gekuist. Er zouden 2 vrouwen met aids vanuit het ziekenhuis hier komen wonen. Dus voor hen grote schoonmaak. 2 dagen voor ons vertrek zijn ze aangekomen en omdat de verpleegster pas de dag zou komen als wij terug naar Montevideo gingen, hebben Lorena en ik die dagen voor hen gezordg. Zij zitten voorlopig allebei in een rolstoel dus moesten we ze helpen wassen, aankleden, verversen en eten geven. Gelukkig wist Lorena van wanten.
De avond voor ons vertrek pakten we alles in en waren we klaar om de volgende ochtend afscheid te nemen. De laatste nacht was een herhaling van de eerste: regen, regen en nog eens regen. Om 6.30u zijn we opgestaan om te zien hoe het met het huis van de zusters was gesteld, gelukkig alles was ok. We hebben de vrouwen helpen opstaan en tegen dat het tijd was om te vertrekken (9u) was de tuin en de straat toch wel ondergelopen. Water tot aan de knieën maar gelukkig tot net aan de dorpel van de voordeur en dus geen water binnen deze keer. Het bleef de hele dag maar regenen en ook het centrum van de stad en de hele kuststreek had problemen met wateroverlast, zodat er besloten werd om de 6 uur durende busrit uit te stellen tot het beter weer was. De volgende dag stonden we op met zon en blauwe hemel en weg waren we. Tegen 20u kwamen we aan in een ander huis van de zusters in Buenos Aires. We hadden gehoopt onze tickets te kunnen ruilen voor die zelfde nacht, maar er was pas plaats s zondags in de voormiddag. Gevolg, 2 nachten en één dag in de Argentijnse hoofdstad en 2 dagen later terug in Montevideo.
Het was een mooie reis en ik ben blij dat ik ook deze plaats en mensen heb leren kennen.
ciao!
ana.
13-03-2007, 00:00 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 19-02-2007 |
| wist je dat ... |
... mijn kamer hier zo groot is als die van thuis?
... mijn kamer zo groot is als een éénkamershuisje?
... er net onder het slot van de badkamerdeur een gat is?
... de deur anders niet dicht kan omdat de lavabo in de weg hangt?
... hier bij elke verjaardag een heus feest gehouden wordt?
... alle vrieden, familie en klasgenootjes (bij kinderen) hier op uitgenodigd worden?
... als een meisje 15 jaar wordt, er een feest zo groot als een bruiloft wordt gehouden?
... zij hiervoor ook een gelijkaardige jurk draagt?
... families zich daardoor in schulden zetten?
... er véél meer zout in het eten van Nelly zit dan ik gewoon ben?
... ik vrees dat ik na 6 maand het zoutarm eten van mama niet meer lekker zal vinden?
... er in Montevideo papierfabrieken zijn?
... de transporthaven eigendom is van 'katoen natie'?
... politieman een veel voorkomend beroep is?
... dit een beroep met weinig aanzien is?
... deze mensen ongeveer 200 dollar per maand verdienen?
... het minimum loon in Uruguay 90 dollar per maand is?
... iedereen hier een hond heeft?
... niemand zijn hond uitlaat?
... deze dienen om het huis te bewaken?
... alle ramen, deuren en tuinen met een hek zijn afgesloten?
... er 3,5 miljoen mensen in Uruguay wonen?
... 90% daarvan in de steden woont?
... bijna de helft van hen inwoners zijn van Montevideo?
... hier zo goed als geen inheemse bevolking meer leeft?
... vele Uruguayanen afkomstig zijn van Spanje en Italië?
... ik elke dag met de bus naar de zusters van Calcuta ga?
... ze mij vertelden dat er om de 10 minuten een bus is?
... ik de eerste dag 3 kwartier heb staan wachten?
... de Uruguayanen elkaar geen handen geven?
... ze in de plaats kussen?
... ook de mannen dit onder elkaar doen?
... alle winkels hier elke dag tot 22u open zijn?
... ik hier nog geen choco gezien heb?
... er gelukkig andere lekkere zoete specialiteiten zijn?
... ik hier al één maand ben?
... ik de nacht van dinsdag op woensdag samen met Lorena naar Argentinië vertrek?
... ik met de bus-boot-bus tot in 'Mar del Plata' ga?
... ik daar in een ander huis van de zusters van Calcuta 2 weken zal helpen?
... ik vrijdag 9 maart terug zal keren naar Montevideo?
... ik blij ben dat ik nu een stukje van Argentinië zal ontdekken?
... ik misschien niet zo gemakkelijk toegang zal hebben tot internet?
... je dus misschien niet veel van me zal horen?
... ik aan iedereen de groetjes doe daar in het veel koudere België?
19-02-2007, 21:04 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 06-02-2007 |
| Bij de Zusterkes |
De Zusterkes van Calcuta hier in Montevideo komen uit alle hoeken van de wereld, Indonesië, Burundi, Centraal-Amerika,... en spreken Engels onder elkaar (wat het voor mij al gemakkelijker maakt om ze te verstaan, ook al bakken ze er niets van). Ze geven onderdak aan vele oude vrouwtjes die niets of niemand meer hebben en de meesten van hen kunnen niet meer zelfstandig leven. Met hen spreken de Zusters wel Spaans. Ze zorgen voor de oma's zoals bij ons in een bejaardentehuis en kunnen alle hulp daarbij gebruiken. Ik help hen, samen met enkele plaatselijke werkkrachten, met de huishoudelijke taken zoals het opmaken en verschonen van de bedden, kuisen, wassen, helpen bij het eten maken, zorgen dat de oma's de juiste pillekes krijgen, eten geven, afwassen, enzovoort...
Daarbuiten maken de Zusters ook nog eten voor families in de buurt die zich geen (warm) eten kunnen veroorloven. Zij komen 's middags langs om hun bord te vullen. Vanaf maart, als de grote vakantie hier gedaan is, komen er meer dan 100 arme kinderen les volgen en ook 's middags hun buikje vullen. Zo goed als al het eten dat ze hier klaar maken komt van giften.
Je ziet, de 4 Zusterkes hebben hun handen vol!
doei!
ann.
06-02-2007, 22:00 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 28-01-2007 |
| De eerste week |
Mijn eerste week hier in Uruguay zit er op en ze is zonder problemen voorbij gevlogen.
'k heb deze week wat geproefd van het leven in en rond de stad Montevideo, waarvan ik in een buitenwijk woon. De straten in de hoofdstad zijn aangelegd volgens het dambordpatroon, in blokken van 100 op 100m.Hoe verder je uit het centrum van de stad rijdt, hoe eenvoudiger, kleiner en soberder de huisjes worden. De mooiste huizen staan nog aan de straatzijde maar vaak tussen twee huizen door heb je een extra deur of gangetje dat naar éénkamershuizen leidt het midden van de blokken, en waar vaak hele families in wonen. Op straat rijdt het hier vol met oude auto's, die vaak met haken en ogen aan elkaar hangen, maar ze rijden! Ik ben niet zo'n autokenner dus ik kom niet veel verder dan het opsommen van kevertjes, kleine fiatjes en oude pickup trucks. Maar ge zou hier nogal wat auto's kunnen pimpen!
De mensen die weinig of niets hebben rijden met paard en kar en halen het herbruikbare afval uit de containers om te verkopen (zoals petflessen aan recyclagefabrieken).
Zelfs al is het hier boven de 30 graden, bijna elke Uruguayaan loopt hier rond met mate en een thermosfles. 'Mate' (maté uitgesproken) is een soort kruid of plant dat ze in een typische beker doen en telkens overgieten met heet water en opdrinken met een speciaal 'metalen rietje'. Ze lopen er mee over't straat, gaan er mee winkelen, en bij familie of vrienden is er één beker die telkens wordt doorgegeven. Maar ik ben nog niet verkocht, ik vind dat het naar tabak smaakt.
Het leven en de mensen zijn hier eenvoudiger dan in belgië. Alles gebeurt hier rustiger en op't gemakske. De meeste doen hier na het middageten een middagdutje, ik ook ;o). Ze eten hier 's avonds wel veel later. Bij chiche en nelly is dat nooit voor 21u. Ik overeet me hier steeds, nelly kan veel te lekker koken. Ze maakt zelfs de spaghettislierten zelf!
En chiche is mijn cucaracha-held, das het enige wat me hier niet bevalt, ze zijn me iets te groot en te vettig.
Zelf heb ik hier al vanalles gedaan met freddy en de andere broeders, chiche en nelly en de rest van de familie.
een rondleiding in de oude gezellige stad, gaan vissen aan de kust, de buurt wat verkend, naar de eerste carnavalstoet in de stad gaan zien (carnaval duurt hier trouwens heel de maand februari!), naar freddy's mis geweest waarvan ik bijna niets verstond maar toch veel interessanter was dan één in belgië, vreugedevol!
Je ziet, het leek nog wel een weekje vakantie, aclimatiseren aan Uruguay. Maandag begin ik bij de Zusters van Calcuta!
ciao!
ann.
28-01-2007, 15:30 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 20-01-2007 |
| Aangekomen! |
Buiten het opstijgen in brussel, met een hoog roetsjbaan-gehalte en de bijhorende kriebels in de buik, verliep de vlucht tussen brussel en washington vlekkeloos. De service was goed en het eten was zelfs leker, en dat om de goedkoopste vlucht te zijn! United Airlines mag er best wezen.
In washington had ik 5 uur de tijd om de luchthaven te inspecteren, natuurlijk kom je niet verder dan de 'transit zone'. veel winkeltjes en typisch amerikaans eten. 'k heb me gewaagd aan een burrito, klonk wel goed. Zonder goed te weten wat het juist was heb ik de 8cm dikke wrap vol met groenten, bonen en rijst + dorritos met dipsaus naar binnen gespeeld. niet slecht, maar had beter verwacht. Het dessert ijsje bij 'Wendy's' kreeg van mij anders wel een tien.
Het vliegtuig naar montevideo vloog gelukkig 's nachts, dan kon ik wat slapen, voor zo ver dat gaat in een vliegtuig natuurlijk. we hebben nog een tussen landing gemaakt in buenos aires om dan 25min later in montevideo aan te komen (ligt aan de overkant van de río de la plata), na een vlucht van ongeveer 12u.
In Montevideo schijnt de zon! das wat anders dan in belgië. Het is hier warm, zomer je weet wel! op straat geven ze 24 graden aan en 100 meter verder 30 graden ;o) echt T-shirt weer!
Broeder freddy en nelly en chiche zijn me komen ophalen op de vlieghaven en hebben me goed ontvangen! 't zijn hier lieve mensen.
De kleinkinderen van nelly en chiche zijn me volop aan't inwijden in't spaans. 't is (nog) niet gemakkelijk om het spaans te verstaan en te spreken, maar met het woordenboek in de hand kom ik door het ganse land!
't is hier bijna etenstijd, dus tijd om naar huis te gaan.
Doei!
vele groetjes,
ann.
20-01-2007, 00:00 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 16-01-2007 |
| ¡Buenos dÃas! |
|
Er valt hier nog niets te lezen
want ik ben nog niet vertrokken!!!
ready for take off
18 january 12:15
16-01-2007, 13:48 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
| 27-09-2005 |
| de vrouwen van calcuta |
|
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Nu is uw blog aangemaakt. Maar wat nu???!
Lees dit in het volgende bericht hieronder!
27-09-2005, 16:32 geschreven door ann.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
plaatselijke tijd
in Montevideo | |
|
|
|
